Η εξομολόγηση του Σεμέδο για τις δυσκολίες στη φυλακή κι ο παίκτης του Ολυμπιακού που τον επισκέφτηκε

Ο Ρούμπεν Σεμέδο αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα what if του πορτογαλικού ποδοσφαίρου, με τον διεθνή στόπερ στο ξεκίνημα της καριέρας του να συγκεντρώνει τα βλέμματα σκάουτ μεγάλων ομάδων, έχοντας τη σωματοδομή και την ικανότητα να αγωνιστεί σε κορυφαίο επίπεδο.

Το 2018, περίοδο κατά την οποία αγωνίζονταν στη La Liga με τη φανέλα της Βιγιαρεάλ, ο 24χρονος τότε ποδοσφαιριστής κατηγορήθηκε για την απαγωγή ενός άνδρα, τον οποίο μαζί με τους συνεργούς του έδεσαν και απείλησαν με όπλο.

Για την εν λόγω υπόθεση καταδικάστηκε σε 15,5 χρόνια φυλάκιση, καθώς κρίθηκε ένοχος για απόπειρα ανθρωποκτονίας, όμως πίσω από τα κάγκελα της φυλακής πέρασε μόλις 142 μέρες, αφού πλήρωσε την εγγύηση που προβλεπόταν και αφέθηκε ελεύθερος.

Για αυτό το περιστατικό, αλλά και για ακόμη περισσότερα ο πρώην ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού έδωσε μεγάλη συνέντευξη στη "Marca", αναφερόμενος μεταξύ άλλων και στον νυν "ερυθρόλευκο" Ζέλσον Μαρτίνς, που αποκάλυψε ότι είναι αδερφικός του φίλος και ο μόνος άνθρωπος από τον χώρο του ποδοσφαίρου που τον επισκέφθηκε στη φυλακή.

Θυμίζουμε ότι το καλοκαίρι του 2021 ο Σεμέδο αγωνιζόμενος στην Ελλάδα κατηγορήθηκε για τον ομαδικό βιασμό ανήλικης, με το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθήνας, ωστόσο, να το αποφασίζει την πλήρη απαλλαγή του.

Μερικά από όσα δήλωσε ο Ρούμπεν Σεμέδο

Για την περίοδο που φυλακίστηκε: "Αυτό που μου άφησε το μεγαλύτερο σημάδι ήταν η ρουτίνα στη φυλακή. Το να έχεις κάποιον να σου λέει πότε πρέπει να πας για ύπνο, πότε πρέπει να φας, τι μπορείς να κάνεις, τι δεν μπορείς... Αυτή η ρουτίνα σκοτώνει".

Για το εάν τον επισκέφτηκε κάποιος συμπαίκτης του στη φυλακή: "Έχω έναν σπουδαίο φίλο που έπαιζε στην Ατλέτικο Μαδρίτης, τον Ζέλσον Μαρτίνς. Ήρθε να με επισκεφτεί. Ήταν ο μόνος συμπαίκτης μου στο ποδόσφαιρο. Δεν είναι συμπαίκτης, είναι ο αδερφός μου. Τον αγαπώ πάρα πολύ. Δεν πρόκειται να κλάψω, προφανώς.

Ήταν μια έκπληξη και ήταν πολύ περίπλοκο. Να τον βλέπεις και να μην μπορείς να αγγίξεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Αυτό είναι πάντα το πιο περίπλοκο πράγμα.

Και το χειρότερο: δεν μπορούσα να μιλήσω και αυτός δεν μπορούσε να μιλήσει. Μπορούσαμε να μιλήσουμε, αλλά δεν ήταν δυνατόν.

Δεν μπορούσαμε να βγάλουμε τις λέξεις. Κοιταζόμασταν ο ένας τον άλλον και μείναμε έτσι. Ήταν πολύ κρύο το κλίμα".