Το Sport24.gr θυμάται το εκπληκτικό ματς του ισπανικού Κυπέλλου ανάμεσα στην Μπαρτσελόνα και την Ατλέτικο, στις 12 Μαρτίου του 1997.

Ο Πάντιτς σκόραρε 4 φορές, όμως οι «μπλαουγκράνα» κέρδισαν 5-4 και πήραν την πρόκριση για την επόμενη φάση.

Απόψε το βράδυ (1/4, 21:45), στη σέντρα του «Καμπ Νόου» θα παραταχθούν οι παίκτες της Μπαρτσελόνα και της Ατλέτικο Μαδρίτης για το πρώτο παιχνίδι της προημιτελικής φάσης του Τσάμπιονς Λιγκ. Το Sport24.gr θα γυρίσει 17 χρόνια πίσω, όταν οι αποψινοί αντίπαλοι βρέθηκαν αντιμέτωποι στη φάση των «8» του Copa del Rey της περιόδου 1996-97, προσφέροντας μια πραγματική ποδοσφαιρική πανδαισία σε ένα από τα κορυφαία ματς που έχουν παιχτεί ποτέ στα ισπανικά γήπεδα.

"ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ"!

Ισπανία, ποδοσφαιρική περίοδος 1996-97. Βρισκόμαστε στις αρχές του Μάρτη του 1997 και η Ατλέτικο Μαδρίτης ταξιδεύει στην Καταλονία για να αντιμετωπίσει τη Μπαρτσελόνα στον επαναληπτικό αγώνα του ισπανικού κυπέλλου στη φάση των «8». Το πρώτο ματς έχει λήξει 2-2 και οι δυο ομάδες θα λύσουν τους λογαριασμούς τους στο «Καμπ Νόου». Οι «ροχιμπλάνκος» υπερασπίζονται τον τίτλο που κατέκτησαν στις 11 Απριλίου του ’96, ενώ οι «μπλαουγκράνα» παρουσιάζονται ως το φαβορί για την πρόκριση, μετά την ισοπαλία στη Μαδρίτη.

Το πρωτοσέλιδο της El Mundo Deportivo: «Ντελίριο! Θρυλικό, αποθεωτικό, ιστορικό, τεράστιο, επικό, εκπληκτικό, εντυπωσιακό, φανταστικό, βίαιο, ηρωικό».

Την παραμονή του αγώνα η πειθαρχική επιτροπή ανακοινώνει τις τιμωρίες των Εσνάιντερ, Σιμεόνε και Χέλι, οι οποίοι δεν θα μπορέσουν να αγωνιστούν στη Βαρκελώνη. Ο πρόεδρος της Ατλέτικο, Χεσούς Χιλ, γίνεται έξαλλος και δεν επιτρέπει στην αποστολή της ομάδας να πετάξει στην Καταλονία, λέγοντας ότι δεν θα παρουσιαστεί στη ρεβάνς. Τελικά, την επόμενη μέρα το απόγευμα, στις 4.10 μ.μ., ο Χιλ δίνει το οκ να μπουν οι παίκτες και οι προπονητές στο αεροπλάνο. Η προσγείωση καθυστερεί λόγω πυκνής εναέριας κυκλοφορίας και τελικά η Ατλέτικο φτάνει στο «Καμπ Νόου» λίγη ώρα πριν ξεκινήσει το ματς.

Α’ ΗΜΙΧΡΟΝΟ: ΜΠΑΡΣΑ – ΠΑΝΤΙΤΣ 0-3!

Έτσι λοιπόν, στις 12 Μαρτίου του 1997, μπροστά στο διαιτητή Γκράθια Ρεντόντο και στους 85.000 φιλάθλους που έχουν κατακλύσει τις κερκίδες του «Καμπ Νόου», παρατάσσονται οι δυο ενδεκάδες με όλα τα αστέρια τους. Ο Ράντομιρ Άντιτς έχει επιλέξει τον Μολίνα στην εστία, τους Τόνι, Πρόνταν, Σάντι και Λόπεθ στην άμυνα, τους Πάουνοβιτς, Μπέιμπλ και Αγκιλέρα στο κέντρο, τον Πάντιτς στη θέση του οργανωτή και τους Κίκο και Καμινέρο στην επίθεση. Από την άλλη μεριά, ο Μπόμπι Ρόμπσον ρίχνει στη μάχη τον Βίτορ Μπαΐα στο τέρμα, τους Αμπελάρδο, Κόουτο, Μπλαν και Σέρτζι στην άμυνα, τους Ποπέσκου, Γουαρδιόλα και Ντε λα Πένια στο κέντρο και τους Λουίς Ενρίκε, Φίγκο και Ρονάλντο στην επίθεση.

Ο Μιλίνκο Πάντιτς πετυχαίνει ένα από τα 4 γκολ του.

Το ματς ξεκινάει και το πρώτο ημίωρο έχει χρώμα «ερυθρόλευκο» και τη σφραγίδα του Μιλίνκο Πάντιτς. Ο «Σόλε» χτυπάει τρεις φορές (8’, 28’, 31’) και στο ημίωρο τα μάτριξ γράφουν το απίστευτο 0-3. Η παγωμένη εξέδρα του «Καμπ Νόου» δεν πιστεύει στα μάτια της, ενώ ο πάγκος της Μπαρτσελόνα κυριολεκτικά «βράζει». Ο Στόιτσκοφ, χωρίς να πάρει εντολή από τον Ρόμπσον, σηκώνει μαζί του τον Πίτσι και ξεκινούν ζέσταμα. Την ίδια στιγμή οι φίλαθλοι τους αποθεώνουν και φωνάζουν ρυθμικά το όνομα του Βούλγαρου, αναγκάζοντας τον Άγγλο να περάσει και τους δυο αλλαγή στο 40’.

Ο Πάντιτς πανηγυρίζει μαζί με τον Τόνι.

Η Μπαρτσελόνα, έχοντας αποσύρει στον πάγκο τους Ποπέσκου και Μπλαν, παίζει πλέον με 3 αμυντικούς (Κόουτο, Αμπελάρδο και Σέρτζι), τον Γουαρδιόλα μπροστά τους και από εκεί και μπροστά με 6 επιθετικογενείς παίκτες! Το απίστευτο 3-1-6, έμπνευση του Στόιτσκοφ σύμφωνα με τον μύθο, είναι αυτό που θα δώσει την νίκη-πρόκριση στους «μπλαουγκράνα». Η Μπάρσα αρχίζει να ισορροπεί το παιχνίδι και να δημιουργεί τις πρώτες φάσεις στα καρέ του Μολίνα, χωρίς όμως αποτέλεσμα μέχρι τη λήξη του ημιχρόνου.

Β’ ΗΜΙΧΡΟΝΟ: Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Το πρώτο πεντάλεπτο της επανάληψης θυμίζει «καταιγίδα». Ο Ρονάλντο σκοράρει στο 47’ και στο 50’ μειώνοντας σε 2-3, ένα λεπτό αργότερα όμως, ο Πάντιτς εκμεταλλεύεται ακόμα ένα λάθος του Μπαΐα, σημειώνει το τέταρτο προσωπικό του γκολ και δίνει πάλι διαφορά ασφαλείας στην Ατλέτικο: 2-4. Από εκείνο το σημείο και μετά, το παιχνίδι χάνει κάθε έννοια τακτικής και στρατηγικής. Τα συστήματα πάνε περίπατο και οι 22 παίκτες «γεωμετρούν» επί 40 λεπτά κάθε σημείο του γηπέδου, δημιουργώντας αμέτρητες φάσεις και ευκαιρίες μπροστά στα καρέ των δυο τερματοφυλάκων. Ο ρυθμός είναι καταιγιστικός και τα χαρακτηριστικά «ούι» των φιλάθλων συνεχόμενα.

Η Μπαρτσελόνα έχει ισοφαρίσει και οι παίκτες της τρέχουν προς τη σέντρα. Από αριστερά, Λουίς Ενρίκε, Ντε λα Πένια, Ρονάλντο, Γουαρδιόλα και τέρμα δεξιά ο Πάουνοβιτς.

Ο πληγωμένος εγωισμός των «μπλαουγκράνα» και η τρομερή εμφάνιση του Ιβάν ντε λα Πένια, έχουν σαν αποτέλεσμα δυο ακόμα γκολ. Ο Φίγκο μειώνει στο 67’ σε 3-4 και ο Ρονάλντο υπογράφει το δικό του «χατ τρικ» πέντε λεπτά αργότερα, στο 72’, φέρνοντας το ματς στα ίσια, 4-4. Οι Καταλανοί έχουν στη διάθεσή τους 20 λεπτά για να πετύχουν το γκολ της πρόκρισης. Και θα το καταφέρουν οκτώ λεπτά πριν τη λήξη, στο 82’, με τον Πίτσι, ξεσηκώνοντας θύελλα ενθουσιασμού στο «Καμπ Νόου», στη Βαρκελώνη και σε ολόκληρη την Καταλονία. Η μεγάλη, η επική ανατροπή έχει επιτευχθεί και όταν ο διαιτητής σφυρίζει τη λήξη, τα μάτριξ προβάλλουν το τελικό 5-4, την ίδια στιγμή που οι παίκτες της Μπαρτσελόνα έχουν γίνει ένα κουβάρι στο χόρτο, ενώ αυτοί της Ατλέτικο προσπαθούν να συνειδητοποιήσουν τι συνέβη. Χαρακτηριστική είναι η εικόνα του Μπαΐα, ο οποίος ξεσπάει σε λυγμούς (έκανε ίσως το χειρότερο παιχνίδι της καριέρας του).

Ρονάλντο και Γουαρδιόλα μετά τη λήξη του αγώνα.

«Τραγική» φιγούρα – ποιος άλλος; – ο Μιλίνκο Πάντιτς, δεν μπορεί να πιστέψει ότι έχει χαθεί αυτή η πρόκριση. Αυτή που κανονικά θα έπρεπε να είναι η κορυφαία εμφάνιση της καριέρας του, εξελίχθηκε σε εφιάλτη. Ο Μιλίνκο είναι ο μοναδικός παίκτης που έχει σημειώσει 4 γκολ μέσα στο «Καμπ Νόου – σε οποιαδήποτε διοργάνωση – στα 57 χρόνια της ύπαρξης του γηπέδου της Μπάρσα. Και όμως έφυγε με το κεφάλι σκυμμένο. Για πολλές εβδομάδες ο ισπανικός Τύπος ασχολήθηκε με το ματς, που θεωρείται ένα από τα κορυφαία που έχουν παιχτεί ποτέ στα ισπανικά γήπεδα. Το ίδιο βράδυ, η κρατική «La2» που μετέδιδε τον αγώνα, έπειτα από δεκάδες χιλιάδες τηλεφωνήματα τηλεθεατών, έδειξε το ματς σε επανάληψη, μισή ώρα μετά τη λήξη του, κάτι το οποίο δεν έχει συμβεί ποτέ άλλοτε στα χρονικά της ισπανικής τηλεόρασης, ούτε καν με τις μεγάλες επιτυχίες της Εθνικής στα πρόσφατα EURO και στο Μουντιάλ.

ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΙΛΙΝΚΟ ΠΑΝΤΙΤΣ

Το 2011, λίγες μέρες πριν τον τελικό Κυπέλλου ανάμεσα στη Ρεάλ Μαδρίτης και την Μπαρτσελόνα στο «Μεστάγια», είχα συναντήσει τον Πάντιτς στο προπονητικό κέντρο της Ατλέτικο και μεταξύ άλλων, είχαμε μιλήσει και για εκείνο το ματς. Ιδού οι αναμνήσεις του Μιλίνκο από την πιο συγκλονιστική στιγμή της καριέρας του:

« Εκείνη η νύχτα είναι αξέχαστη. Τα είχε όλα. Θα μπορούσε να είναι το τέλειο παιχνίδι για μένα. Όσο το σκέφτομαι, τόσο πιο απίστευτο μου φαίνεται. Είναι φοβερό συναίσθημα να βάζεις 4 γκολ μέσα σε μια απ’ τις ιστορικότερες έδρες του κόσμου. Να βρίσκεσαι τόσο κοντά σε μια θριαμβευτική πρόκριση και όμως να φεύγεις ηττημένος. Ήταν ένα πολύ περίεργο βράδυ. Τα αποδυτήρια μετά το τέλος του αγώνα θύμιζαν νεκροταφείο. Κανείς, κυριολεκτικά κανείς μας, δεν μπορούσε να πιστέψει πως είχαμε αποκλειστεί. Αν στεναχωρήθηκα; Φυσικά και στεναχωρήθηκα. Ήταν φοβερό αυτό που συνέβαινε. Ο κόσμος ντρεπόταν να μου δώσει συγχαρητήρια, ένιωθαν άβολα, κυρίως σε σχέση με εμένα. Ήμουν το πρόσωπο της βραδιάς. Όπως είχε γράψει ένας δημοσιογράφος την επομένη, τα τέσσερα γκολ μου ήταν ένας άχρηστος άθλος.

Το πρωτοσέλιδο της As: «Η φιέστα του γκολ! Εντυπωσιακή ανατροπή της Μπαρτσελόνα».

Στο ημίχρονο, θυμάμαι, ήταν όλα διαφορετικά. Με το 0-3 βρισκόμασταν μόλις μια ανάσα από την πρόκριση. Όλοι ήταν χαρούμενοι, με πείραζαν για τα τρία γκολ, υπήρχε ένταση, αλλά με την καλή έννοια. Και δεν υποτιμήσαμε τη Μπαρτσελόνα, ούτε θεωρήσαμε το ματς τελειωμένο. Βγήκαμε να συνεχίσουμε την καλή εμφάνιση, παίξαμε όμορφο ποδόσφαιρο, χάσαμε ευκαιρίες, έπαιξαν και οι αντίπαλοι το ίδιο καλά και ένας από τους δυο έχασε. Όσο για το υψωμένο χέρι μου αμέσως μετά το 0-3 με τα τρία δάχτυλα, επρόκειτο περί παρεξήγησης. Σε καμία περίπτωση δεν θέλησα να προκαλέσω ή να προσβάλλω τους φίλους της Μπαρτσελόνα. Τα τρία δάχτυλα στη Σερβία είναι το σήμα της νίκης. Αυτό έδειχνα και όχι τα τρία γκολ που είχα σκοράρει. Εκείνη τη στιγμή νομίζω πως βρισκόμουν στον ουρανό και όχι μέσα στο γήπεδο».

Πηγές: As, Mundo Deportivo

Βίντεο: Μπαρτσελόνα - Ατλέτικο Μαδρίτης 5-4 (12/3/1997)

Βίντεο: Το γκολ του Πίτσι (5-4) στην ιστορική περιγραφή του Χοακίν Μαρία Πουγιάλ στο «Catalunya Radio». Ο Πουγιάλ περιγράφει στα καταλανικά, όμως μόλις σκοράρει ο Πίτσι, αρχίζει να μιλάει στα ισπανικά μιμούμενος την αργεντίνικη προφορά και χρησιμοποιώντας εκφράσεις της Αργεντινής όπως το «che», το «viejo» και βέβαια το «sos macanudo» που στα ελληνικά μεταφράζεται ως «είστε αρχιδάτος»!!!