Η ιστορία του μεγάλου γκολτζή, Άλαν Σίρερ

Ακριβώς 24 χρόνια πέρασαν από τη μέρα που ο Άλαν Σίρερ άρχισε να γίνεται γνωστός στο αγγλικό ποδοσφαιρικό κοινό.

Μπορεί να είχε κάνει το ντεμπούτο του στις 26 Μαρτίου του 1988, αλλά η 9η Απριλίου ήταν η μέρα που θα έχει μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη όχι μόνο στη δική του μνήμη, αλλά και σε αυτή όσων παρακολούθησαν την καριέρα του από την αρχή.

Σαν σήμερα πριν από 24 χρόνια ο Σίρερ έπαιζε το πρώτο του 90λεπτο με τη Σαουθάμπτον και πραγματοποιούσε μία εμφάνιση βγαλμένη από τα όνειρά του. Κατάφερνε να σκοράρει τρεις φορές και σε ηλικία 17 χρόνων και 240 ημερών γινόταν ο νεότερος ποδοσφαιριστής που πετύχαινε χατ τρικ στην πρώτη κατηγορία, αφήνοντας πίσω του τον ως τότε κάτοχο του ρεκόρ Τζίμι Γκρέιβς.

Αυτή η εμφάνισή του ήταν το κλειδί για να αρχίσει να κερδίζει την εμπιστοσύνη όλων στους "Άγιους". Ως το τέλος της σεζόν δεν σκόραρε κάποιο άλλο γκολ, αλλά επιβραβεύτηκε για το ταλέντο του υπογράφοντας το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο.

Από την επόμενη χρονιά έπαιρνε αρκετά παιχνίδια και μαζί με τους Ροντ Γουάλας και Ματ Λε Τισιέ συνέθεσαν μία πολύ καλή επιθετική γραμμή. Οι επιδόσεις του δεν πέρασαν απαρατήρητες ούτε από τους ομοσπονδιακούς τεχνικούς και το καλοκαίρι του 1991 κλήθηκε στην εθνική ελπίδων της Αγγλίας με την οποία πέτυχε επτά τέρματα σε τέσσερις αγώνες στο τουρνουά της Τουλόν. Έτσι δεν άργησε η κλήση και για την εθνική ανδρών. Στα "τρία λιοντάρια" αγωνίστηκε για πρώτη φορά τη νέα σεζόν (1992/93) και σκόραρε στο ντεμπούτο του.

Όλα αυτά άρχισαν να καθιστούν τον Σίρερ ως έναν από τους πιο περιζήτητους ποδοσφαιριστές στο Νησί. Το καλοκαίρι του 1992 ο Ίαν Μπράνφουτ ήταν ίσως ο άνθρωπος του οποίου το τηλέφωνο χτυπούσε πιο συχνά από κάθε άλλο στην Αγγλία, αφού οι προσφορές έρχονταν η μία μετά την άλλη. Εν τέλει, ο τεχνικός της Σαουθάμπτον σε συνεννόηση με τον Σίρερ και τη διοίκηση συναίνεσαν στη μεταγραφή του Σίρερ στην Μπλάκμπερν.

Στα "ρόδα" άφησε το δικό του στίγμα, πανηγυρίζοντας ταυτόχρονα και το μοναδικό πρωτάθλημα της καριέρας του. Η πρώτη του σεζόν λόγω ενός τραυματισμού δεν ήταν η καλύτερη δυνατή, αλλά η επόμενη (1993/94) ήταν φανταστική, αφού πέτυχε 31 τέρματα σε 40 παιχνίδια. Έτσι αναδείχτηκε ποδοσφαιριστής της χρονιάς από τους δημοσιογράφους, ενώ την επόμενη χρονιά πήρε τον τίτλο του ποδοσφαιριστή της χρονιάς κατόπιν ψηφοφορίας των παικτών. Συνολικά ως το 1996 πέτυχε 130 τέρματα σε 171 παιχνίδια με την Μπλάκμπερν, ενώ συμπεριλήφθηκε και στην αποστολή της εθνικής Αγγλίας για το Euro.

Το καλοκαίρι εκείνο ήταν ξανά πολύ καυτό για τον ίδιο, αφού η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Νιούκαστλ μονομάχησαν μέχρι τελικής πτώσης για την απόκτησή του. Αμφότερες είχαν συμφωνήσει με την Μπλάκμπερν και έμενε απλώς η απόφαση του ποδοσφαιριστή. Όλα έδειχναν πως εκείνος θα επέλεγε τους "κόκκινους διαβόλους", αλλά την ύστατη στιγμή ο τότε προπονητής της Νιούκαστλ, Κέβιν Κίγκαν, ζήτησε να του μιλήσει ιδιαιτέρως. Τελικά τον έπεισε και ο Σίρερ υπέγραψε στην ομάδα της πόλης του, η οποία δαπάνησε το ποσό ρεκόρ των 15 εκατομμυρίων λιρών.

Στη Νιούκαστλ βρήκε την ποδοσφαιρική του Ιθάκη και έμεινε ως το τέλος της καριέρας του. Δεν μπόρεσε να κατακτήσει κάποιον τίτλο, χάνοντας την ευκαιρία στους δύο απανωτούς τελικούς του κυπέλλου Αγγλίας (1998 και 1999), αλλά αγαπήθηκε όσο λίγοι από τον κόσμο της ομάδας. Όταν το καλοκαίρι του 2006 αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του ήταν πλέον ένας από τους ζωντανούς θρύλους της ομάδας έχοντας ξεπεράσει με 206 τέρματα το ρεκόρ του Τζάκι Μίλμπερν. Παρέμεινε κοντά σε αυτή και όταν η Νιούκαστλ τον χρειάστηκε το 2009 ανέλαβε τα ηνία της, αλλά χωρίς επιτυχία.

Ωστόσο, τόσο οι οπαδοί της όσο και το φίλαθλο κοινό που τον είδε να αγωνίζεται στα αγγλικά γήπεδα για τόσα χρόνια δε θα μπορούσε να τον αποκαθηλώσει λόγω αυτού του αποτυχημένου του περάσματος. Στη συνείδηση της πλειοψηφίας παρέμεινε ως ένας από τους καλύτερους επιθετικούς που έχουν περάσει από το Νησί, ενώ με την καριέρα του απέδειξε πως για να είναι κάποιος μεγάλος ποδοσφαιριστής δε χρειάζεται απαραίτητα να έχει κερδίσει πολλούς τίτλους.