Η κατάρα των ξένων τεχνικών στη Μίλαν

Νιλς Λίντχολμ, Φάμπιο Καπέλο, Αρίγκο Σάκι, Όσκαρ Ταμπάρες, Αλμπέρτο Τζακερόνι, Τσέζαρε Μαλντίνι, Φατίχ Τερίμ, Κάρλο Αντσελότι, Λεονάρντο, Μασιμιλιάνο Αλέγκρι, Κλάρενς Ζέεντορφ, Φιλίπο Ιντσάγκι και εδώ και δύο εβδομάδες... Σίνισα Μιχαΐλοβιτς.

Αυτοί είναι οι προπονητές τους οποίους εμπιστεύτηκε για τον πάγκο της Μίλαν το αφεντικό της για σχεδόν τρεις ολόκληρες δεκαετίες (από το 1986 βρίσκεται στο τιμόνι της αγαπημένης του ομάδας), Σίλβιο Μπερλουσκόνι, και το εντυπωσιακό είναι πως όλα αυτά τα χρόνια οι επιτυχίες ήρθαν όταν στα αποδυτήρια ακουγόταν περισσότερο η ιταλική γλώσσα...

Οι Αρίγκο Σάκι, Φάμπιο Καπέλο και Κάρλο Αντσελότι συνέβαλαν τα μέγιστα στη γιγάντωση της Μίλαν και οι Αλμπέρτο Τζακερόνι και Μασιμιλιάνο Αλέγκρι πρόσθεσαν και αυτοί το όνομά τους στη λίστα με τις πρωταθλήτριες ομάδες του συλλόγου, την ίδια ώρα που τα πειράματα με τους ξένους τεχνικούς συνέθεσαν μία παταγώδη επιτυχία.

Ο Σίνισα Μιχάιλοβιτς ανέλαβε επίσημα στις 16 Ιουνίου την τεχνική ηγεσία της Μίλαν παίρνοντας τη σκυτάλη από τον απολυθέντα Φιλίπο Ιντσάγκι και πέρα από το στόχο που έχει να επαναφέρει τους Μιλανέζους στο δρόμο των επιτυχιών μετά από δύο καταστροφικές σεζόν που έμειναν εκτός Ευρώπης θα θέλει σίγουρα να πετύχει ώστε να γίνει και ο πρώτος ξένος προπονητής επί εποχής Μπερλουσκόνι που δεν θα φύγει με τη στάμπα του εκδιωγμένου.

Οι πέντε προηγούμενοι μη Ιταλοί που έκατσαν στον πάγκο της Μίλαν από το 1986 και μετά δεν κατάφεραν να αρπάξουν την ευκαιρία από τα μαλλιά και το Sport24.gr σας παρουσιάζει τα πεπραγμένα τους:

Ο πρώτος που δεν μπόρεσε να τα... βγάλει πέρα με τον Μπερλουσκόνι ήταν ο Νιλς Λίντχολμ, ένας από τους μεγαλύτερους Σουηδούς που έγραψε την ιστορία της Μίλαν τη δεκαετία του '50 μαζί με τους Γκούναρ Γκρεν και Γκούναρ Νόρνταλ (η περίφημη τριπλέτα GreNoLi) και οποίος ως παίκτης είχε απολογισμό 394 συμμετοχές και 89 γκολ με τη ροσονέρα φανέλα.

Ήταν ο πρώτος προπονητής που συνεργάστηκε με τον τότε "φρέσκο" πρόεδρο της Μίλαν (βρισκόταν στον πάγκο από το 1984), με τη θητεία του να ολοκληρώνεται στις 30 Μαρτίου 1987 μετά από ήττα στην έδρα της Σαμπντόρια. Τη θέση του πήρε ο νεαρός Φάμπιο Καπέλο που μπόρεσε και οδήγησε την ομάδα στο Κύπελλο UEFA. Ο Λίντχολμ καθοδήγησε σε 30 συνολικά ματς τη Μίλαν από τότε που πήρε τα διοικητικά ηνία ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, με τον απολογισμό του να είναι 13 νίκες, 8 ισοπαλίες και 9 ήττες.

Χρειάστηκε να περάσουν εννέα χρόνια για να ξαναβρεθεί ξένος τεχνικός στον πάγκο της Μίλαν. Μετά από τις μεγάλες στιγμές εντός και εκτός συνόρων που είχε βιώσει ο σύλλογος με τους Αρίγκο Σάκι και Φάμπιο Καπέλο, ο Αντριάνο Γκαλιάνι έδωσε το καλοκαίρι του 1996 τα κλειδιά των αποδυτηρίων στον Όσκαρ Ουάσινγκτον Ταμπάρες. Έναν προπονητή που είχε στο παλμαρέ του το Copa Libertadores του 1987 με την Πενιαρόλ και ο οποίος είχε κατακτήσει με την εθνική Ουρουγουάης τη 2η θέση στο Copa America το 1989 ενώ τις σεζόν 1994-95 και 1995-96 είχε οδήγησε την Κάλιαρι στην 9η και στη 10η θέση αντίστοιχα της Serie A.

"Μα ποιός είναι; Ένας τραγουδιστής του Φεστιβάλ Σανρέμο;", ήταν μία από τις πρώτες ατάκες του Μπερλουσκόνι για το "καλωσόρισμα" του Ταμπάρες, με τον Ουρουγουανό να μην αντέχει για πολύ. Τον Αύγουστο του 1996 έχασε το ιταλικό Σούπερ Καπ από τη Φιορεντίνα ενώ απολύθηκε μετά από μόλις 11 αγωνιστικές: συγκεκριμένα στις 2 Δεκεμβρίου 1996 μετά την εκτός έδρας ήττα από την Πιατσέντσα. Συνολικά έκατσε στον πάγκο των Μιλανέζων για 16 αγώνες (τη θέση του πήρε ο Σάκι), έχοντας 6 νίκες, 4 ισοπαλίες και 6 ήττες.

Ο τρίτος κατά σειρά μή Ιταλός τεχνικός στην εποχή Μπερλουσκόνι ήταν ο Φατίχ Τερίμ, ο οποίος μετά από 20 αγώνες πρωταθλήματος στον πάγκο της Φιορεντίνα μετακόμισε το καλοκαίρι του 2001 στο "San Siro". Ο επονομαζόμενος "Αυτοκράτορας" επιλέχτηκε για το επιθετικό ποδόσφαιρο που ήθελε να παίζουν οι ομάδες του (λάτρης άλλωστε του θεαματικού ποδοσφαίρου ο Μπερλουσκόνι) αλλά και για τον εξωστρεφή του χαρακτήρα, όμως παρότι έχτισε την ομάδα του για να παίζει... φουλ επίθεση δεν μπόρεσε να την θωρακίσει αμυντικά.

Το αποτέλεσμα ήταν να εμφανιστεί ευάλωτη στα μετώπισθεν και να δέχεται γκολ από θεωρητικά ασθενέστους αντιπάλους, με τον Τούρκο προπονητή να "πληρώνει το μάρμαρο" με την απόλυσή του τον Νοέμβριο μετά από πέντε μήνες παρουσίας (τελευταίο του ματς η εντός έδρας ήττα από την Τορίνο). "Η συμπεριφορά της Μίλαν προς το πρόσωπό μου δεν ήταν καθόλου σωστή. Αισθανόμουν πως βρισκόμουν στο στόχαστρο από την αρχή του πρωταθλήματος", δήλωνε στο "αντίο" του ο Τερίμ, ο οποίος παραχωρούσε τη θέση του στον Κάρλο Αντσελότι. Πρόλαβε να κατευθύνει τη Μίλαν σε 13 συνολικά ματς: 9 για τη Serie A (4 νίκες, 3 ισοπαλίες και 2 ήττες) και 4 για το Κύπελλο UEFA (4 νίκες).

Στις 31 Μαΐου 2009 ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για τον τέταρτο ξένο προπονητή της εποχής Μπερλουσκόνι, με τον πρώην ποδοφαιριστή αλλά και τεχνικό διευθυντή της Μίλαν να αναλαμβάνει καθήκοντα πρώτου προπονητή μετά τη συμφωνία του Κάρλο Αντσελότι με την Τσέλσι. Ο Βραζιλιάνος ξεκαθάρισε από την πρώτη στιγμή ότι επιθυμούσε η ομάδα του να παίξει ένα ελκυστικό και επιθετικό ποδόσφαιρο και τους πρώτους μήνες τα αποτελέσματα ήταν καλά για αυτόν όμως στο δεύτερο μισό ήρθε ο αποκλεισμός με κάτω τα χέρια στους "16" του Champions League από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (7-2 συνολικό σκορ) ενώ στο πρωτάθλημα η Μίλαν τερμάτισε 3η.

Αυτό όμως που τον οδήγησε στην πόρτα της εξόδου το καλοκαίρι του 2010 ήταν ουσιαστικά οι κάκιστες σχέσεις του με τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, οι οποίες ακροβατούσαν όλη τη σεζόν σε τεντωμένο σχοινί. Στον έναν χρόνο παρουσίας του στη Μίλαν είχε σε 48 ματς 23 νίκες, 13 ισοπαλίες και 12 ήττες ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι τον Δεκέμβριο του 2010 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της συμπολίτισσας Ίντερ και με αυτήν κατέκτησε το 2011 το Coppa Italia.

Τέλος, ήταν η σειρά του Κλάρενς Ζέεντορφ για να δοκιμάσει να σπάσει την κατάρα των ξένων τεχνικών στη Μίλαν. Ο Ολλανδός διαδέχτηκε τον Μασιμιλιάνο Αλέγκρι στις 16 Ιανουαρίου 2014, έχοντας λίγες ημέρες νωρίτερα αποχαιρετήσει τη Μποταφόγκο και βάζοντας τέλος σε μία σπουδαία καριέρα 22 ετών ως ποδοσφαιριστής. Δεν δικαιώθηκε όμως για την επιλογή του να "σκοτώσει" τον παίκτη εν μία νυκτί και να φορέσει κοστούμι προπονητή καθώς λίγους μήνες αργότερα και συγκεκριμένα στις 9 Ιουνίου αποτέλεσε παρελθόν, κάνοντας χώρο για τον άλλοτε συμπαίκτη του στους "ροσονέρι", Φιλίπο Ιντσάγκι.

Σύμφωνα με τον ιταλικό Τύπο, ο Ζέεντορφ "πλήρωσε" την απώλεια του ελέγχου στα αποδυτήρια, τις σχέσεις του με τους Γκαλιάνι και Τασότι, τις μικρές καθυστερήσεις στις προπονήσεις αλλά και κάποια κουτσομπολιά που είχαν δει το φως της δημοσιότητας για διατροφικές του συνήθειες (όπως π.χ τα περίφημα αυγά ομελέτα που είχε ζητήσει την παραμονή του Ατλέτικο Μαδρίτης-Μίλαν)! Το εντυπωσιακό είναι πως η Μίλαν προτίμησε να απολύσει τον Ζέεντορφ και έτσι μέχρι τον Ιούνιο του 2016 είναι υποχρεωμένη να του καταβάλλει μηνιαίως το ποσό των 200.000 ευρώ ως αποζημίωση. Και όλα αυτά για έναν προπονητή που έκατσε μόλις 22 φορές στον πάγκο της, έχοντας να επιδείξει σε αυτό το διάστημα 11 νίκες, 2 ισοπαλίες και 9 ήττες...

Θα καταφέρει άραγε ένας πρώην ιντερίστα, ο Σίνιχα Μιχάιλοβιτς , να σπάσει αυτό το ταμπού που συνοδεύει τους ξένους τεχνικούς της Μίλαν με τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι στο τιμόνι ή θα γίνει ο 6ος κρίκος σε αυτή την ιδιόμορφη αλυσίδα των αποτυχιών; Η απάντηση πολύ σύντομα εντός γηπέδων...