Η κάθε ημέρα ενός φευγάτου
Η αντικατάσταση του Ζοζέ Μοράις μοιάζει βέβαιη, ωστόσο η ΑΕΚ δεν ήταν έτοιμη για δεύτερη αλλαγή τόσο γρήγορα. Η επιλογή του επόμενου σηκώνει πολλή σκέψη και σαφώς πιο γερό πορτοφόλι. Ως τότε ο Πορτογάλος θα κάνει τη δουλειά του περιμένοντας το σινιάλο της φυγής.
Σίγουρα δεν είναι εύκολη υπόθεση για έναν επαγγελματία προπονητή που γνωρίζει ότι είναι πλέον προσωρινός, να μεταβαίνει με την ίδια όρεξη στο χώρο εργασίας του προκειμένου να παραγάγει ποδοσφαιρικό έργο.
Ωστόσο ο Ζοζέ Μοράις δεν μπορεί να πράξει και διαφορετικά. Ουδείς του έχει πει ανοιχτά ότι φεύγει. Το έχει καταλάβει μεν, όμως από επίσημα χείλη δεν έχει ακούσει ούτε έναν υπαινιγμό ότι εδώ και κάμποσες ημέρες λειτουργεί ως υπηρεσιακός.
Τουναντίον, ο Ντάνιελ Μαϊστόροβιτς και ο Ντούσαν Μπάγεβιτς είναι εκεί για να βοηθούν τη δουλειά του, όπως συμβαίνει καθημερινά. Όλοι ξέρουν, ουδείς όμως μιλά για αυτό που πραγματικά ισχύει. Το αποφεύγουν. Και ίσως είναι το καλύτερο που έχουν να κάνουν, σε μια ούτως ή άλλως μαύρη ρουτίνα.
Είναι και ο χαρακτήρας του Πορτογάλου τέτοιος. Δεν ρωτά, ούτε ζητεί εξηγήσεις γι αυτά που γράφονται και λέγονται. Αναγνωρίζει ότι τα αποτελέσματα δεν είναι υπέρ του. Καταλαβαίνουν, τόσο εκείνος όσο και οι συνεργάτες του, ότι σύντομα θα κληθούν προς αποχώρηση. Όμως μπροστά υπάρχει ένα ακόμα στοίχημα: Το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό.
ΤΟ ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ...
... αντιλαμβάνεται ότι ακόμα και με νίκη επί των "πρασίνων" στη Λεωφόρο, η απόφαση δεν θα αλλάξει. Ίσως όμως κερδίσουν λίγο χρόνο. Μέχρι το επόμενο ματς. Και μετά ίσως ακόμα λίγο, μέχρι το μεθεπόμενο. Έτσι οφείλουν να το σκέφτονται, η ελπίδα μέσα μας πεθαίνει τελευταία. Σύμφωνα δε με το δικό τους σκεπτικό, η δουλειά που γίνεται στα Σπάτα αδικείται από την εικόνα της ΑΕΚ εντός των αγωνιστικών χώρων.
Την ίδια ώρα, η διοίκηση της ομάδας βρίσκεται χαμένη στο λαβύρινθο της απαίτησης να είναι ο επόμενος που θα καθίσει στον κιτρινόμαυρο πάγκο, ένας προπονητής με περγαμηνές, αναγνωρισμένο προφίλ και διαπιστωμένες ικανότητες, ώστε να ηγηθεί ενός κλαμπ που (λέει ότι) θέλει να κάνει πρωταθλητισμό.
Γι αυτό και οι ευχές όλων είναι υπέρ του Μοράις. Είναι από τις φορές που μια διοίκηση έχει ανάγκη από το να πετύχει ο προπονητής για τον οποίο εκείνη έχει ήδη αποφανθεί ότι δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος των απαιτήσεων. Χρειάζεται χρόνο για να αποφασίσει ποιος θα είναι ο επόμενος και σίγουρα δεν επιθυμεί να καταφύγει εκ νέου σε μια μεσοβέζικη λύση με κάποιον προσωρινό ενδιάμεσο.
Μοιραία, η καθημερινότητα στα Σπάτα, είναι μουντή, παγωμένη, βουβή. Ο Πορτογάλος, με εμφανώς πεσμένη ψυχολογία και δίχως διάθεση για πολλά λόγια και υπεραναλύσεις μέσα από ομιλίες, καταφέρνει τουλάχιστον να δουλεύει με επαγγελματισμό και στόχευση ώστε να παρουσιάσει μια καλύτερη ΑΕΚ από αυτή των τελευταίων αγώνων.
Δεν είναι εύκολο ούτε για εκείνον, ούτε για τους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι όπως είναι λογικό, ήδη έχουν στη σκέψη τους ότι θα υπάρξει και επόμενος μέσα στη σεζόν. Εκτός αν ίδιοι με τον Μοράις επικεφαλής, πετύχουν από εδώ και στο εξής πράγματα που ουδείς περιμένει να συμβούν. Από αυτά που δεν γίνονται στα ποδοσφαιρικά παραμύθια. Ειδικά στα κιτρινόμαυρα.
Photo Credits: Eurokinissi
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: