Η κριτική των παικτών της ΑΕΚ

Η κεφαλιά του Λάζαρου Χριστοδουλόπουλου και η βολίδα του Σέρχιο Αραούχο, αλλά και η απόκρουση του Βασίλη Μπάρκα μετά το γκολ του Παναγιώτη Ταχτσίδη έδωσαν τη νίκη (2-1) και - σε συνδυασμό με το 0-0 του "Γ. Καραϊσκάκης" - την πρόκριση στα ημιτελικά της διοργάνωσης.

Το ένστικτο του Χριστοδουλόπουλου, το μεγάλο γκολ του Αραούχο, η ετοιμότητα του Μπάρκα, η τακτική συνέπεια των Μπακασέτα και Μασούντ, η επιθετικότητα των Γκάλο και Μπακάκη οδήγησαν την Ένωση σε αυτή την επιτυχία.

ΜΠΑΡΚΑΣ: Δεν χρειάστηκε σε κάποια φάση να επέμβει καθοριστικά για να αποτρέψει την παραβίαση της εστίας του στο μεγαλύτερο μέρος του ματς. Όταν το έκανε στο 87' και την κεφαλιά του Τζούρτζεβιτς, έκανε το check-in της ομάδας του για τα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας. Αλλά, γενικά, έδινε μια εικόνα ετοιμότητας σε όλη τη διάρκεια της αναμέτρησης. Μια αυτοπεποίθηση, η οποία ήταν απόρροια της αντίστοιχης που είχε και η πρώτη γραμμή (άμυνας) μπροστά του.

ΜΠΑΚΑΚΗΣ: Έχει μάθει να παίζει διαφορετικές θέσεις και το έμαθε καλά. Οπότε, η προσαρμοστικότητα ακόμη κι αν οι αλλαγές αυτές έχουν μεγαλύτερη ταχύτητα (όχι μόνο από ματς σε ματς, αλλά ακόμη και στο ίδιο το 90λεπτο ενός παιχνιδιού) δεν είναι ζήτημα γι' αυτόν. Αμύνεται εξαιρετικά, αλλά μπορεί κι επιτίθεται το ίδιο αποτελεσματικά. Στη φάση του γκολ ήταν αυτός που έβγαλε την εξαιρετική σέντρα-ασίστ στον Χριστοδουλόπουλο. Πείσμα, αυταπάρνηση, εν τέλει δικαίωση.

ΒΡΑΝΙΕΣ: Μάλλον έκανε καλό στον Βόσνιο ποδοσφαιρικά η "κοπάνα" του Ιανουαρίου. Εμφανίζεται πιο συγκεντρωμένος, πιο αποφασιστικός, αλλά και πιο αποφασισμένος. Το χούι δεν... κόβεται (βλέπε φάση με Μάριν), αλλά εκτός από αυτό το περιστατικό η παρουσία του ήταν εξαιρετική. Πρώτος στην μπάλα. Ακόμη ένα βράδυ, στο οποίο δεν άφησε τον Μιραλάς να πάρει... ανάσα.

ΤΣΙΓΚΡΙΝΣΚΙ: Δεν είναι μόνον η πραότητα αυτή που τον διακατέχει (κι αποτελεί σήμα-κατατεθέν του παιχνιδιού του), αλλά και η ικανότητα να τη "μεταγγίζει" στους υπόλοιπους της αμυντικής τετράδας (εν προκειμένω) ή πεντάδας (όποτε επιλέγει αυτό το σχήμα ο Μανόλο Χιμένεθ). Κακά τα ψέμματα, με τον Βράνιες έχουν βρει "χημεία". Ο ένας "συμπληρώνει" τον άλλον. Υπάρχει, ωστόσο, ένα θέμα (όχι μόνο στον Ουκρανό, αλλά ως δίδυμο με τον Βόσνιο) στις στημένες φάσεις.

ΛΟΠΕΣ: Αγωνίστηκε μόνο 28 λεπτά, καθώς οι ενοχλήσεις δεν του επέτρεψαν να το κάνει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Σε αυτό, μέχρι δηλαδή να αντικατασταθεί από τον Χριστοδουλόπουλο, είχε καλή παρουσία. Τόσο αμυντικά, όσο κι επιθετικά κινούμενος από την αριστερή πτέρυγα.

ΣΙΜΟΕΣ: Ο Πορτογάλος αντέχει το "βάρος" του περιβραχιονίου. Σε ένα ακόμη ματς, έδειξε αυτά τα στοιχεία που ήθελε η ομάδα του. Ψυχραιμία, ασφάλεια, σταθερότητα. Χαρακτηριστικά ηγετικά, τα οποία δεν τα είχε έμφυτα, αλλά τα κατέκτησε μέρα με την ημέρα.

ΚΟΝΕ: Δεν ήταν σε τόσο καλή βραδιά σε σχέση με τα δύο πιο πρόσφατα ματς του Φαλήρου (για Κύπελλο και Super League Σουρωτή). Υπήρχε ένα κενό με τον Πορτογάλο σε αυτή τη νευραλγική περιοχή του κέντρου, το οποίο επέτρεπε στους χαφ του Ολυμπιακού να κυκλοφορούν με σχετική ευκολία την μπάλα.

ΓΚΑΛΟ: Ο Βραζιλιάνος δεν πτοείται από τα συνεχόμενα παιχνίδια και σε ένα ακόμη ματς (απ)έδειξε γιατί ο τεχνικός του δεν τον βγάζει από την ενδεκάδα. Συνεπής αμυντικά, ανέβηκε όταν πέρασε ως αλλαγή ο Χριστοδουλόπουλος. Το τρίγωνο αποτελούμενο από τους δύο και τον Μασούντ βοήθησε πολύ στην "κιτρινόμαυρη" κυκλοφορία και στη διασφάλιση της κατοχής της μπάλας.

ΜΑΣΟΥΝΤ: Όπως και στο ματς του Φαλήρου δεν είναι ότι εντυπωσίασε με φαντεζί ενέργειες. Δεν έκανε κάτι το εξεζητημένο. Αλλά εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται ότι ήταν αποτελεσματικός και... τακτικά άριστος. Ο Ιρανός έδωσε στην ΑΕΚ αυτό που έλειπε. Σε διαφορετικό τέμπο και διαφορετικό στάτους από τον Πανιώνιο, ο Μασούντ μπήκε άμεσα στο κλίμα και βοήθησε.

ΜΠΑΚΑΣΕΤΑΣ: Ισχύει ό,τι και για τον Μασούντ. Η δουλειά που γίνεται στο τακτικό κομμάτι είναι τρομερή. Κάλυψη χώρων, πίεση ψηλά, κατοχή, πράγματα που μπορεί να μην "λάμπουν" στο μάτι, αλλά - ναι - κάνουν τη διαφορά στην πράξη. Έτρεξε, πίεσε και σίγουρα το τέλος της βραδιάς τον βρήκε ευχαριστημένο κι αυτόν τον προπονητή. Έδωσε τη θέση του στον Γαλανόπουλο στο 89'.

ΛΙΒΑΓΙΑ: Τη Δευτέρα (5/2) ήταν αμφίβολος, την Τρίτη (6/2) μπήκε στην αποστολή, την Τετάρτη (7/2) ξεκίνησε στο αρχικό σχήμα. Ο Κροάτης ήθελε διακαώς να αγωνιστεί και ο Μανόλο Χιμένεθ του εμπιστεύτηκε τη φανέλα του βασικού. Οι μάχες που έδωσε πολλές, άλλες έχασε, άλλες κέρδισε. Όταν πέρασε ο Χριστοδουλόπουλος στον αγωνιστικό χώρο είχε καλύτερες κινήσεις και περισσότερη ελευθερία. Δεν δημιούργησε πολλά προβλήματα στην "ερυθρόλευκη" εστία. Έδωσε τη θέση του στον Αραούχο στο 66ο λεπτό.

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Πέρασε στον αγωνιστικό χώρο του ΟΑΚΑ στο 28ο λεπτό της αναμέτρησης στη θέση του Λόπες, ο οποίος δεν ήταν σε θέση να συνεχίσει. Δημιουργικά, η συνεισφορά του δεν συγκρίνεται ίσως με την αντίστοιχη άλλου συμπαίκτη του. Αλλά, η μοίρα του επιφύλασσε το ίδιο σενάριο με το ματς εκείνο στο ίδιο γήπεδο απέναντι στις ίδιες ομάδες για τον πρώτο γύρο της Super League Σουρωτή. Το σενάριο αυτού που έπρεπε να ανοίξει το δρόμο για να κρίνει το ματς. Εδώ, και την πρόκριση. Αυτή τη φορά δεν ήταν το πόδι του, αλλά το κεφάλι του. Το ένστικτο παρέμεινε το ίδιο.

ΑΡΑΟΥΧΟ: Πέρασε στον αγωνιστικό χώρο στη θέση του Μάρκο Λιβάγια στο 68'. Το έψαχνε το γκολ. Το ψάχνει το γκολ. Όχι ένα απλό γκολ, αλλά το μεγάλο γκολ. Κι αυτό (2-0) ήταν ένα μεγάλο γκολ. Σε μεγάλο ματς, "σφράγισε" πρόκριση και κυρίως μεγάλο σε εκτέλεση.

ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΣ: Πέρασε στη θέση του Μπακασέτα στο 89'. Ασφαλώς και δεν μπορεί να κριθεί όπως οι "βασικοί". Δεν μπορεί, ωστόσο, να μην του αναγνωριστεί το γεγονός ότι βοήθησε να "σφραγιστεί" η πρόκριση.