Ολυμπιακός:

Νικοπολίδης: Στις φάσεις δεν μπόρεσε να αντιδράσει, έπαιξαν για λογαριασμό του τα δοκάρια. Ήταν, όμως, σταθερός με τη μοναδική ικανότητα που έχει να παίζει (και) με τη μπάλα στα πόδια...

Τοροσίδης: Στο πρώτο ημίχρονο έκανε πολλή δουλειά και ήταν από τους κορυφαίους. Οι επελάσεις του από την δεξιά πλευρά, προβλημάτισαν τον Παναθηναϊκό. Στο δεύτερο, φάνηκε να κουράζεται γι αυτό φρόντισε να είναι πιο προσεχτικός στα αμυντικά του καθήκοντα.

Μπράβο: Λίγες φορές τον "κέρδισε" ο Σαλπιγγίδης σε προσωπικές μονομαχίες. Απόλυτα συνεπής, είχε ενεργό ρόλο στην άψογη αμυντική λειτουργία του Ολυμπιακού.

Μέλμπεργκ: Με τη γνωστή σοβαρότητά του, απέφυγε τα λάθη, πήγαινε πρώτος στη μπάλα. Μέχρι, βέβαια, να τραυματιστεί και να δώσει τη θέση του στον Ζεβλάκοφ.

Αβραάμ Παπαδόπουλος: Εξαιρετικός! Πήγε περίφημα πάνω στον Σισέ (τον έχασε μόλις μια φορά, αλλά και πάλι βοήθησε στο να σωθεί η φάση, μετά το δοκάρι του Γάλλου) και ήταν άψογος σαν δίδυμο, τόσο με τον Μέλμπεργκ όσο και με τον Ζεβλάκοφ.

Στολτίδης: Μπορεί όσο περνούσε η ώρα να έχανε δυνάμεις, αλλά έχει φάει τα ντέρμπι με το... κουτάλι. Προσπάθησε πολύ, ίδρωσε περισσότερο και ήταν από τους καλύτερους.

Μαρέσκα: Παραφωνία! Έχασε, σχεδόν, κάθε προσωπική μονομαχία. Προσπάθησε να ηρεμήσει το παιχνίδι της ομάδας του, όταν χρειάστηκε αλλά δεν είχε τρεξίματα. Ανέβηκε, πάντως, μετά το γκολ για να βοηθήσει στο να "κρατηθεί" η νίκη.

Γιάννης Παπαδόπουλος: Δεν "κώλωσε" και ήταν από εκείνους που έτρεξαν πιο πολύ στο ντέρμπι. Μόχθησε πολύ, άσχετα αν δε μπόρεσε να περάσει κάποιες πάσες που ήθελε στην επίθεση.

Ντάτολο: Λίγα πράγματα. Πολλές ντρίπλες, καλή τεχνική κατάρτιση, μηδέν ουσία όμως και εκτός ψυχολογίας του ντέρμπι...

Λουα Λούα: 'Οταν χρειάστηκε να δουλέψει καλά το πόδι του, το έκανε στη φάση του γκολ με την καταπληκτική του σέντρα που κατέληξε σε γκολ. Μέχρι τότε άφηνε μισές τις προσπάθειές του. Στο τέλος έχασε και τη μεγάλη ευκαιρία για το 0-2.

Μήτρογλου: Κράτησε μόνος του, την επίθεση του Ολυμπιακού για μία ώρα. Μετά μπήκε δίπλα του ο Ντάρμπισιρ και ο διεθνής άσος έδειξε ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά και... έξω από την περιοχή!

Οι αλλαγές:

Ζεβλάκοφ: Ήταν τόσο καλός, που το κενό του Μέλμπεργκ πέρασε απαρατήρητο. Άψογος, τόσο στα ψηλά, όσο και στα χαμηλά...

Ντάρμπισιρ: Όταν στην πρώτη σου επαφή με τη μπάλα, σε ένα ντέρμπι, βάζεις γκολ φτάνει και περισσεύει να είσαι το πρόσωπο του ματς. Σκόρερ από τους λίγους!

Οσκαρ: Βοήθησε πάρα πολύ. Ειδικά όταν ο Ολυμπιακός ήθελε να κρατήσει τη μπάλα, ενώ το σκορ ήταν, ήδη, στο 0-1.

Ο προπονητής:

Μπόζινταρ Μπάντοβιτς: Μέχρι το 60 είχε κάνει και τις τρεις αλλαγές (η μία αναγκαστική). Ρίσκο τεράστιο. Αλλά, όπως αποδείχθηκε ήταν και η κίνηση που έκρινε το ντέρμπι. Άλλωστε, όλοι κρίνονται εκ του αποτελέσματος.

Παναθηναϊκός:

Τζόρβας: Δεν ήταν τόσο σταθερός, αλλά δεν φταίει για το γκολ, καθώς αντιδρά σωστά στην κεφαλιά του Ντάρμπισιρ. Μετά έσωσε και ένα δεύτερο (του Λούα Λούα)

Σεϊταρίδης: Μέχρι να μείνει από δυνάμεις,΄δεν είχε προβλήματα κι ας ήταν τόσο καιρό εκτός αγώνων. Και πάλι, όμως, δε μπόρεσε να βγάλει ένα ενενηντάλεπτο.

Βύντρα: Πολύ πάθος, πολύ τρέξιμο όχι σωστά τελειώματα. Ήταν, ωστόσο, από τους καλύτερους του ΠΑΟ

Καντέ: Πρόλαβε τον Οσκαρ, σε μια φάση που μύριζε το δεύτερο γκολ του Ολυμπιακού. Πολέμησε με τον Μήτρογλου, αλλά έχασε τον Ντάρμπισιρ στη φάση του 0-1.

Κατσουράνης: Είχε σωστές επεμβάσεις σαν στόπερ κυρίως χάρη στην εμπειρία του. Δεν έκανε, όμως, αισθητή την παρουσία του, πολύ περισσότερο δεν πρόσφερε εμπιστοσύνη στην άμυνα του ΠΑΟ.

Σιμάο: Ως συνήθως δυναμικός στα κοψίματά του, με την αδυναμία του, πάντως, στην ...παραγωγή ποδοσφαίρου να παραμένει.

Ζιλμπέρτο: Τον είδαμε στις φάσεις που απείλησε ο ίδιος τον Νικοπολίδη και σε κάποια έξυπνα φάουλ στη μεσαία γραμμή. Καλός, αλλά όχι για τη κλάση και το όνομά του.

Κατσουράνης: Πολύ πάθος. Πολύ τρέξιμο, στημένες μπάλες και γεμίσματα. Καμιά φορά, όμως, το πάθος του τον παρασέρνει σε ποδόσφαιρο χωρίς λογική...

Λέτο: Είχε όρεξη και αρκετά να αποδείξει, όπως έλεγε πριν από το ματς. Καλές σέντρες, καλύτερες ντρίπλες, αλλά και πρόβλημα στο να τελειώνει φάσεις.

Σαλπιγγίδης: Δίπλα στον Σισέ ήταν πιο επικίνδυνος (απόδειξη και το οριζόντιο δοκάρι στη φάση του 30). Σαν δεξί χαφ είχε αρκετά προβλήματα με τον Μπράβο...

Σισέ: Αν δεν ήταν ο Γάλλος σταρ, σίγουρα ο Νιόπλιας θα τον είχε αντικαταστήσει. Ακόμη κι όταν "φάνηκε" ότι παίζει, το πλασέ που έκανε για να νικήσει τον Νικοπολίδη (και η μπάλα να βρει το δοκάρι) δεν ήταν το καλύτερο δυνατό.

Οι αλλαγές:

Γκάμπριελ: Ο Σεϊταρίδης που τραυματίστηκε ήταν καλύτερος. Πέρασε, σχεδόν, απαρατήρητος.

Νίνης: Στην πρώτη φάση, που παίρνει τη μπάλα, κάνει κάθετη πάσα στον Σισέ που παραλίγο να σκοράρει. Και μόνο αυτό δείχνει ότι έπρεπε να παίξει νωρίτερα.

Ρουκάβινα: Έπαιξε λίγο και δεν κρίνεται...

Ο προπονητής:

Νίκος Νιόπλιας: Αρκετά συντηρητικός, την ώρα που ο αντίπαλός του "έμπαινε" στο παιχνίδι με τις κινήσεις του. Ο προπονητής που κοουτσάρει με βάση τις ισορροπίες, όσο καλός γνώστης του ποδοσφαίρου κι αν είναι, δεν έχει τύχη...

Ο διαιτητής:

Ο Δαλούκας δεν έκανε το μεγάλο λάθος. Προσπάθησε να είναι κοντά στις φάσεις, χρησιμοποίησε πολύ τις κάρτες στο πρώτο ημίχρονο, ωστόσο έβγαλε το ματς παίρνοντας αρκετά καλό βαθμό...