Η κριτική των παικτών του Ολυμπιακού

Νικοπολίδης: Δεν φέρει ευθύνη στα γκολ, αφού ουσιαστικά «εκτελέστηκε». Σε όλες τις άλλες φάσεις ήταν σταθερός όπου χρειάστηκε, με ξεχωριστή την εξαιρετική απόκρουση στην κεφαλιά του Νταμπό.

Γκαλίτσιος: Φιλότιμη η προσπάθειά του, για έναν παίκτη που δεν παίρνει και πολλές ευκαιρίες και σαφώς είναι από τα κέρδη του Ολυμπιακού στο χθεσινό παιχνίδι. Με εξαίρεση την στιγμιαία ολιγωρία του στο πρώτο γκολ των Γάλλων, κέρδισε σχεδόν όλες τις μονομαχίες.

Ζεβλάκοφ: Επανήλθε λόγω της απουσίας του Αβραάμ Παπαδόπουλου. Προσπάθησε, κέρδισε μπάλες, αλλά επίσης δεν είχε – όπως όλοι στην άμυνα- καλές αλληλοκαλύψεις με τους συμπαίκτες του

Αντζας: Μια από τα ίδια. Αν και έσωσε 1-2 φάσεις, έβγαινε πολύ καθυστερημένα στο μαρκάρισμα των Γάλλων αντιπάλων έξω από την περιοχή, με αποκορύφωμα το δεύτερο γκολ των γηπεδούχων, όπου με τον Πατσατζόγλου να έχει πέσει, δεν πρόλαβε να βγει γρήγορα πάνω στον σκόρερ.

Πάντος: Παρά το σύνεχες τρέξιμο, δεν είχε την ουσία που χρειαζόταν για να μπορέσει να ανακόψει σημαντικές επιθετικές δραστηριότητες των Γάλλων.

Τοροσίδης: Θα μπορούσε να αλλάξει ίσως τα δεδομένα, αν προλάβαινε με προβολή την (δυνατή) φαρμακερή σέντρα του Λέτο στο 0-0. Στα ανασταλτικά του καθήκοντα δεν τα πήγε τόσο καλά.

Ντουντού: Και τα χάφ, ευθύνονται για τις αργές επιστροφές και την καλή συνεννόηση με το κέντρο της άμυνας. Συνεπώς και ο Ντουντού δεν μπόρεσε να δώσει κάτι παραπάνω, ενώ αποχώρησε και τραυματίας.

Πατσατζόγλου: Και εδώ ισχύει το ίδιο, καθώς δεν κάλυπτε τα νώτα του, σε συνδυασμό πάντα με τους αμυντικούς και τα κενά ήταν τεράστια (όπως η κακή συνεννόηση με τον Γκαλίτσιο στο πρώτο γκολ των γηπεδούχων και με τον Αντζα στο δεύτερο). Γενικά ήταν αστεία τα γκολ που δέχτηκε ο Ολυμπιακός και αποτελεί απόρροια περισσότερων εκ του ενός παικτών. Οι σκόρερ των Γάλλων, έκαναν ανενόχλητοι τη...βόλτα τους και έπιασαν όπως ήθελαν τα σουτ τους, σκοράροντας και πάλι σε πολύ άσχημα (για την ελληνική ομάδα) χρονικά σημεία.

Λέτο: Ναι μέν από τους πιο δραστήριους παίκτες του Ολυμπιακού, αλλά και πάλι δεν απέβαλε μερικές κακές συνήθειες. Θα μπορούσε να είναι λίγο πιο ομαδικός και κυρίως να «κόβει» περισσότερο προς τα μέσα, ώστε να είναι πιο απειλητικός, όπως έγινε με την σέντρα του στο 0-0.

Οσκαρ: Πέτυχε ένα πανέμορφο γκολ, όταν όμως όλα είχαν κριθεί. Προσπάθησε, όντας ελεύθερος, σε έναν ρόλο με στόχο να είναι πιο δημιουργικός, να φτιάξει παιχνίδι, αλλά η γαλλική αμυντική γραμμή (με τον Στάθη Ταυλαρίδη να ξεχωρίζει) λειτουργούσε άψογα. Ηθελε να καλύψει τα κενά δημιουργικών παικτών όπως ο Γκαλέτι, ο Μπελούτσι κ.λπ., αλλά δεν τα κατάφερε.

Ντιόγκο: Για μια ακόμα φορά απομονωμένος μπροστά δεν μπόρεσε να κάνει στο ελάχιστο (πέρα από κάποια φάουλ που πήρε) αισθητή την παρουσία του και δικαίως αντικαταστάθηκε στο δεύτερο μέρος.



Οι αλλαγες: Ντάρμπισαϊρ, Μήτρογλου και αργότερα Μενδρινός, προσπάθησαν να «φρεσκάρουν» λίγο την ομάδα, αλλά μεταξύ των αλλαγών ήρθε το δεύτερο γκολ της Σεντ Ετιέν και εκεί τους «κόπηκαν» τα πόδια. Ιδιαίτερα ο Άγγλος δεν μπορεί να κριθεί από ένα ημίχρονο. Ηταν δραστήριος, αλλά δείχνει περισσότερο να είναι περιφερειακός από σέντερ φορ περιοχής.

Ο προπονητής:

Ο Ερνέστο Βαλβέρντε, μάλλον θα πρέπει να κάτσει και πάλι στα θρανία τους παίκτες του για τα βασικά στην άμυνα. Τρία από τα πέντε (συνολικά) γκολ των Γάλλων θύμιζαν...σχολικό πρωτάθλημα, ενώ ακριβώς έτσι και χειρότερα ήταν τα γκολ που είχε δεχτεί από την Ανόρθωση η ομάδα, αν και τότε ήταν νωρίς. Σαφώς είχε λίγες λύσεις, με τις απουσίες, αλλά είχε χάσει (προπονητικά) την πρόκριση από το πρώτο παιχνίδι, όπου έκανε πολύ κακό «διάβασμα» του αντιπάλου του και αιφνιδιάστηκε από τον αντίπαλο τεχνικό.
Μετά το γκολ προχώρησε σε αλλαγές, για να ξεκουράσει και παίκτες εν’ όψει του κυριακάτικου ντέρμπι.