Νικοπολίδης: Για δεύτερο συνεχόμενο ντέρμπι, δέχεται «παιδικό» γκολ, κάνοντας πολύ κακή εκτίμηση στο μακρινό φάουλ-γέμισμα του Σκόκο. Μετά βέβαια θύμισε τον γνωστό Νικοπολίδη, αλλά ήταν πλέον αργά.

Παπαδόπουλος: Ο σκόρερ του Ολυμπιακού, λίγο έλειψε στο δεύτερο μέρος να πετύχει και δεύτερο γκολ. Όμως το πρόβλημα των πρωταθλητών ήταν στην άμυνα και εκεί δεν μπόρεσε ο Αβραάμ να βοηθήσει.

Μέλμπεργκ: Φανερά επηρεασμένος από τον τραυματισμό του, δεν μπόρεσε να κάνει τη διαφορά, αλλά γενικά η άμυνα των πρωταθλητών πελαγοδρομούσε.

Ραούλ Μπράβο: Ξεκίνησε με όρεξη, αλλά ιδιαίτερα στο δεύτερο ημίχρονο η απόδοσή του έπεσε κατακόρυφα.

Τοροσίδης: Ίσως ο μόνος που διασώθηκε από το ναυάγιο του Ολυμπιακού. Μάλιστα θα μπορούσε να είναι και ο άνθρωπος της τελευταία στιγμής, αλλά μια φορά ο Καλόπουλος (που ακύρωσε το γκολ που δεν έπρεπε) και άλλη μια ο εξαιρετικός Αραμπατζής (η ευχάριστη έκπληξη της "Ένωσης") δεν του το επέτρεψαν. Προσπαθούσε να μαζέψει και το παιχνίδι στη μεσαία γραμμή και έδωσε βοήθειες.

Μαρέσκα: Λίγα πράγματα και από τον Ιταλό, που πέρασε απαρατήρητος.

Κατσικογιάννης: Το πείραμα του Ζίκο, απέτυχε παταγωδώς, αφού ο παίκτης δεν μπόρεσε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και έκοψε την ομάδα στη μέση.

Οσκαρ: Σε χαμηλά στάνταρ η απόδοσή του, σε καμία περίπτωση δεν μπόρεσε να βοηθήσει την ομάδα του.

Γκαλέτι: Δεν έχει επανέλθει ακόμα στο επίπεδο που ήταν πριν τον τραυματισμό του. Έστω και έτσι έβγαλε και πάλι μπαλιές-φαρμάκι που όμως πήγαν οι περισσότερες χαμένες, σε μια γενικά κακή βραδιά της ομάδας του.

Ντιόγκο: Φρου φρου και αρώματα εφέτος ο Βραζιλιάνος, δεν θυμίζει σε τίποτε (όποτε έχει αγωνιστεί) τον παίκτη που βλέπαμε πέρυσι. Είναι εύκολα προβλέψιμος και ακόμα πιο εύκολα αντιμετωπίζεται από τους αντιπάλους αμυντικούς.

Μητρόγλου: Η μόνη ενέργεια που έκανε, ήταν που έβαλε το πόδι στη φάση του Παπαδόπουλου και ουσιαστικά "έχρισε" άκυρο το γκολ, ασχέτως αν (κακώς) ο διαιτητής με τον επόπτη το κατακύρωσαν. Κλεισμένος πολύ καλά από τους αμυντικούς της "Ένωσης" και χωρίς να τροφοδοτείται από πουθενά, ήταν εντελώς ακίνδυνος.

Ο Προπονητής: Τα δείγματα ο Ζίκο τα είχε δείξει πολύ πριν αρχίσει να χάνει και είναι σαν να προκαλεί την τύχη του. Ακόμα και να ήθελε να κάνει καψόνι στον Σωκράτη Κόκκαλη, επειδή δεν του έχει πάρει ακόμα παίκτες, δεν μπορεί να το κάνει έτσι.

Δεν στεκόμαστε σχεδόν στο δεκαήμερο ρεπό που έδωσε στους παίκτες του, αλλά δεν είναι δυνατόν να αφήνεις εκτός αποστολής (!) Στολτίδη, Λεντέσμα και Λούα Λούα, και να βάζεις βασικό τον Κατσικογιάννη όταν δεν έχεις καν χαφ στην ομάδα.

Θυμήθηκε τον Ντάρμπισιρ, ένα χρόνο μετά σε τέτοιο ματς (πολύ πιο λογικό να βάλει τον Λούα Λούα που δεν είχε τόση μεγάλη αγωνιστική απραξία) και άφησε όπως είπαμε έξω και τον Στολτίδη, που τον είχε ξελασπώσει στο ματς με τη Σταντάρ Λιέγης και όχι μόνο.

Έπαιξε και πάλι με τη φωτιά ο τεχνικός του Ολυμπιακού και τσουρουφλίστηκε για δεύτερη συνεχόμενη αγωνιστική (μετά την έμπνευση του να βάλει τον Ντομί αμυντικό χάφ στο "Κλεάνθης Βικελίδης").

Ο Βραζιλιάνος έχει αποδείξει (πάνω από 2-3 φορές) ότι δεν μπορεί να διαβάσει με τίποτε ένα παιχνίδι, αλλά στον Ολυμπιακό δεν ήρθε μόνος του και μάλιστα με διετές συμβόλαιο!

Ο Σωκράτης Κόκκαλης έχει όλη την ευθύνη, όσο και αν τον επηρέασε (όπως λέγεται) στην απόφασή του τότε ο Δημήτρης Θεοδωρίδης. Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού παίρνει τις αποφάσεις και αυτός έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης.

Μετά ακολουθεί ο Ζίκο, που θα ήταν χαζός να αρνηθεί τόσα χρήματα. Η απουσία του Ντουντού, ήταν σημαντική, αλλά τα άλλοθι έχουν τελειώσει εδώ και καιρό για τον Βραζιλιάνο.

Και να θυμίσουμε (γιατί οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες) ότι πέρυσι ο Βαλβέρντε «γύρισε» τον τελικό με την ΑΕΚ από 0-2, και η ομάδα του νίκησε εντός και εκτός την «Ενωση» και όχι το…φάντασμά της. Αντίθετα ο Ζίκο του γύρισαν το παιχνίδι, χωρίς να αντιδράσει ουσιαστικά στο ελάχιστο.