Διαβάστε την πλήρη και αναλυτική κριτική των ποδοσφαιριστών του Ολυμπιακού μετά την νίκη επί της Μαρσέιγ στο Βελοντρόμ.

Οι έντεκα βασικοί και οι τρεις αλλαγές του Ερνέστο Βαλβέρδε στο μικροσκόπιο του Sport24.gr. μετά τον θρίαμβο στην Γαλλία.

Αποστολή του Sport24.gr στην Μασσαλία: Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Μέγκιερι:

Κατά τη γνώμη μας ο mvp του αγώνα. Η μεγάλη απόκρουση στην κεφαλιά του Ντιαρά, κράτησε ζωντανό τον Ολυμπιακό στο 0-0. Αλλά ακόμα πιο σπουδαία ήταν αυτή στην νέα κεφαλιά, όπου έκλεισε τα πόδια του και μπλόκαρε.

Γενικά δεν έκανε το μεγάλο λάθος, αν και πρέπει να αποκτήσει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στις εξόδους του

Μαρκάνο:

Ίσως το καλύτερό του παιχνίδι στον Ολυμπιακό. Σχεδόν αλάνθαστος κάλυψε πολύ καλά τον χώρο του στην αριστερή πλευρά ενώ βοήθησε και στη δημιουργία.

Α. Παπαδόπουλος:

Σταθερή αξία, αποτελεί αναντικατάστατο δίδυμο με τον Μέλμπεργκ και δικαίως. Δεν είχε πολύ δουλειά στο πρώτο ημίχρονο, αλλά στο δεύτερο υπήρξαν αρκετές φάσεις που έδειξε την κλάση του.

Μέλμπεργκ:

Τα ίδια και για τον Σουηδό, που θα μπορούσε μάλιστα να γίνει και ο ήρωας του αγώνα, αν τη στιγμή που έπιανε την κεφαλιά στο 10 λεπτό είχε πεταχτεί λίγο πιο αργά.

Τοροσίδης:

Ευτυχώς που ο τραυματισμός του στο πρώτο ημίχρονο δεν αποδείχθηκε σοβαρός. Ήταν παντού, και μάρκαρε από την περιοχή του μέχρι την αντίπαλη. Ιδιαίτερα στα τελεταία λεπτά θύμιζε...λερναία ύδρα με πολλά πόδια (αντί κεφάλια).

Μοντέστο:

Κλήθηκε να καλύψει (μαζί με τον Μανιάτη) το μεγάλο κενό στο κέντρο από την απουσία των Ιμπαγάσα και Μακούν και τα κατάφερε θαυμάσια. Εντάξει μπορεί να μην πέρασε τις μπαλιές του «μαέστρου» αλλά ήταν εξαιρετικός.

Μανιάτης:

Η χειμερινή μεταγραφική περίοδος είναι τον Ιανουάριο, αλλά ο Βαλβέρντε έβγαλε «λαβράκι» μέσα Νοεμβρίου. Κέρδισε έναν καθαρόαιμο αμυντικό χάφ που απέδειξε ότι έχει τα κότσια να δώσει πολλά στην ομάδα του. Από τους κορυφαίους, και φανταστείτε ότι δεν είχε παιχνίδια στα πόδια του και έπεσε αμέσως στα βαθιά.

Χολέμπας:

Για ένα ακόμα παιχνίδι αποτέλεσε έναν από τους μοχλούς που έδωσε κινητήριο δύναμη στη μηχανή του Ολυμπιακού. Πολλά χιλιόμετρα, με κάθετες καθόδους και συνεχές τρέξιμο που ήταν λογικό κάποια στιγμή να κουραστεί και σωστά να αντικατασταθεί.

Φουστέρ:

Φανερό ότι του λείπουν παιχνίδια. Προσπάθησε, αλλά δεν έδωσε την ενέργεια που ήθελε και μπορούσε στο δημιουργικό κομμάτι της ομάδας. Προσπάθησε με τα στημένα, αλλά ως εκεί.

Μιραλάς:

Οι Γάλλοι έχουν βγάλει πολλά ανέκδοτα για τους Βέλγους, που είχαν προξενήσει παλαιότερα και τον εκνευρισμό των Βέλγων. Πάντως ο Βέλγος του Ολυμπιακού λες και προσπαθεί να δικαιώσει αυτό τα κακόγουστα αστεία. Η ενέργειά του που ουσιαστικά θα καταδίκαζε τους Ερυθρόλευκους αν έβλεπε (ως όφειλε) την καταφανέστατη παράβαση ο Ιταλός διαιτητής, θα ήταν από τα πιο ηλίθια πέναλτι της ιστορίας. Οσκαρ ηλιθιότητας, από έναν παίκτη που έχασε και πάλι ένα άχαστο τετ α τετ. Μα αν τα έβαζε αυτά, θα έπαιζε στο εξωτερικό και όχι στην Ελλάδα. Κρίμα, γιατί γενικά έκανε καλό παιχνίδι. Ομως ο Ολυμπιακός δεν πληρώνει τόσα λεφτά για να πλασάρει εύστοχα με Πανιώνιο και Καβάλα...

Τζιμπούρ:

Αν δεν είχε φυσιογνωμικά τέτοια ομοιότητα με τον Τζιμπούρ που ξέραμε τόσα χρόνια, θα λέγαμε πως είναι άλλος παίκτης. Σε διάρκεια, τρέξιμο, μαρκάρισμα σε όλους τους χώρους, δεινός εκτελεστής, άψογος σε όλα. Ποτέ δεν είχε εμφανιστεί τόσο ώριμος στην Ελλάδα.

ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ:

Από που να ξεκινήσεις. Ο Φετφατζίδης, έχει πάρει το μήνυμα από τον Ισπανό τεχνικό και κάθε φορά παρουσιάζεται όλο και πιο σοβαρός. Άψογη εμφάνιση και τέλειο σούτ στην κίνηση. Ο μοναδικός τρόπος να νικήσεις έναν εξαιρετικό τερματοφύλακα όπως ο Ματαντά.

Ο Γιέστε κάνει την τέλεια μπαλιά, που μόνο...άσχετος μπορεί να τη χαρακτηρίσει στραβοκλωτσιά. Ηξερε τι ήθελε να κάνει και έβαλε εξωτερικό φάλτσο. Άψογη ασίστ. Ο Ποτουρίδης πέρασε περισσότερο απαρατήρητος.

Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ:

«Ποιο Europa League ; Πάμε για πρόκριση» είπε την παραμονή του αγώνα ο Ερνέστο Βαλβέρντε, όπως θα έλεγε ίσως ο κάθε προπονητής. Η διαφορά είναι πως ο Ισπανός έδειξε στο γήπεδο πως το εννοεί. Έστησε έτσι την ομάδα (παρά τις απουσίες κλειδιά, στην πιο νευραλγική γραμμή, αυτή του κέντρου) που δεν πήγε να «κλέψει» με κλεφτοπόλεμο το ματς, αλλά να το κερδίσει ντόμπρα, αντρίκεια. Και το έκανε.