Ο Αλεχάνδρο Ντομίνγκες ήταν ο κορυφαίος του Ολυμπιακού στη νίκη επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ωστόσο δεν υπάρχει υστερήσας από πλευράς "ερυθρολεύκων", αφού όλοι οι ποδοσφαιριστές έδωσαν το 100% των δυνάμεών τους.

Ρομπέρτο: Σταθερός, έπαιξε με το... ρολόι, πάγωσε το παιχνίδι, μοίρασε την μπάλα όταν έπρεπε, έδιωξε όταν χρειάσθηκε, έκανε τις εξόδους που έπρεπε και έβγαλε και ένα επικίνδυνο χαμηλό σουτ στο τέλος του αγώνα.

Σαλίνο: Κέρδισε μάχες , ακόμη κι όταν στο ξεκίνημα της φάσης ήταν πίσω από τον επιθετικό, προωθήθηκε και βοήθησε τον Κάμπελ, ενώ με την ταχύτητα του έκλεισε τρύπες, σε κάθετες μπαλιές.

Χολέμπας: Αυτή τη φορά δεν ήταν ο επιθετικογενής Χολέμπας, αφού έπρεπε να κρατήσει τον Βαλένσια. Όταν χρειάσθηκε έκανε ώριμες προωθήσεις χωρίς να αφήσει ακάλυπτα τα νώτα του.

Μανωλάς: Κέρδισε όλες τις εναέριες μονομαχίες, έβγαλε την μπάλα στα πλάγια με τάκλιν στις επικίνδυνες μακρινές μπαλιές και προώθησε την μπάλα χωρίς πανικό και με ηρεμία προς τα χαφ.

Μαρκάνο: Μαζί με τον Μανωλά "'έσβησαν" τον Φαν Πέρσι, που φάνηκε μόνο μια φορά όταν πίστεψαν ότι η φάση ξεκίνησε από οφσάιντ. Όταν όμως αφήνουν ένα σπουδαίο σέντερ φορ στο περιθώριο, δεν μπορείς να τους καταλογίσεις το παραμικρό.

Εντινγκά: Από τους κορυφαίους του αγώνα, κράτησε το κέντρο, ήταν απλός, απέριττος , έκανε τις μεταβιβάσεις που έπρεπε και έκοβε τις κάθετες πάσες, ενώ βρέθηκε ουκ ολίγες φορές σε ρόλο οργανωτή.

Μανιάτης: Πραγματικός αρχηγός, με πολλά χιλιόμετρα στο ενεργητικό του, καθοδηγούσε σαν δεύτερος προπονητής τους συμπαίκτες του με εντολές να παγώσουν και να επισπεύσουν το παιχνίδι. Έβγαλε όπως πάντα μεγάλη ψυχή.

Τσόρι Ντομίνγκες: Ο κορυφαίος του αγώνα, όχι μόνο για το έξυπνο γκολ που πέτυχε, αλλά και γιατί κουβαλούσε την μπάλα, άνοιγε το παιχνίδι στις άκρες και διέπρεψε και στον ανασταλτικό τομέα, πράγμα που δεν μας συνηθίζει. Τα έδωσε όλα.

Πέρες: Ουσιαστικός , με πλαγιοκοπήσεις, χωρίς περιττές ενέργειες και σε συνεργασία με τον Χολέμπας κάλυψαν επιθετικά και αμυντικά την αριστερή πλευρά, ενώ έκανε και κάθετες εφορμήσεις.

Κάμπελ: Μόνο για το υπέροχο γκολ που πέτυχε, περνάει κι αυτός στους διακριθέντες, ενώ όταν η μπάλα πήγαινε στα δεξιά, η Γιουνάιτεντ τον αντιμετώπιζε με δύο παίκτες, ενδεικτικό ότι τον φοβόταν περισσότερο απ όλους. Παρόλα αυτά τους έπαιρνε παραμάζωμα ακόμη και όταν είχε απέναντι του αμυντικό δίδυμο.

Ολαϊτάν: Τον αισθάνθηκε για τα καλά η άμυνα της Μάντσεστερ, κέρδισε σχεδόν όλες τις εναέριες μονομαχίες, ενώ στο 67' με ατομική ενέργεια προσπάθησε να πετύχει ένα γκολ ποίημα.

Φουστέρ: Χρήσιμος όπως πάντα, βοήθησε στην αριστερή πλευρά όταν η Μάντσεστερ προσπάθησε να δημιουργήσει ρήγματα και δεν επέτρεψε στους αντιπάλους του να αναπτυχθούν με άνεση.

Μασάντο: Προσπάθησε να αντικαταστήσει τον Τσόρι, μετέφερε την μπάλα και προκάλεσε κάποιο πανικό με τις κάθετες προωθήσεις του.

Βαλντές: Έστω και στα λίγα λεπτά που αγωνίσθηκε, κέρδισε δυο κεφαλιές προώθησε την μπάλα και έκανε αυτό που του ζήτησε ο Μίτσελ.

ΜΙΤΣΕΛ: Μετά το πάθημα με την Παρί, έστησε τον Ολυμπιακό συντηρητικά, αλλά επιθετικά, με ωριμότητα και έκανε τις αλλαγές που φρεσκάρισαν την ομάδα, χωρίς να την αποδυναμώσει, ανακόπτοντας αριστοτεχνικά την Μάντσεστερ. Η ομάδα ήταν έτοιμη τόσο αγωνιστικά, όσο και πνευματικά έτοιμη, δεν βιάστηκε να πετύχει γκολ και με πρώτο μέλημα το μηδέν στην άμυνα χτύπησε όταν χρειάσθηκε με δυο γκολ. Και μόνο το γεγονός ότι όλοι οι παίκτες ήταν διακριθέντες φανερώνει ότι ο Ολυμπιακός έπαιξε σαν ΟΜΑΔΑ, στη μεγαλύτερη νίκη της ιστορίας του, μέχρι την επόμενη.