Σε ένα... μαραθώνιο 90λεπτο, που είναι ζήτημα αν παίχθηκε 10-15 λεπτά ποδόσφαιρο, ο Ολυμπιακός ηττήθηκε από τον ΠΑΟΚ με 1-0 και αποκλείστηκε από τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας.

Σε ένα ματς - παρωδία μάλλον δεν χωράει καμία κριτική παικτών, είναι αστείο να μιλάμε για ποδόσφαιρο, καθώς οι συνθήκες ήταν τριτοκοσμικές και σίγουρα... έτη φωτός μακριά από αυτές που πρέπει να ισχύουν για να παιχθεί κανονικά ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι από επαγγελματίες παίκτες.

Είναι ενδεικτική η κίνηση του Μίτσελ να αποχωρήσει αηδιασμένος από τον πάγκο της ομάδας του πριν ολοκληρωθεί η αναμέτρηση.

Έτσι, απλά για την ιστορία ακολουθεί η κριτική των ποδοσφαιριστών του Ολυμπιακού...

Μέγκιερι: Έδειξε σωστά αντανακλαστικά στο πολύ επικίνδυνο σουτ του Στοχ λίγο πριν την εκπνοή του πρώτου ημιχρόνου, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα στην κεφαλιά του Αθανασιάδη για το 1-0 του ΠΑΟΚ. Τις λίγες φορές που χρειάστηκε ήταν σταθερός.

Σαλίνο: Φανερά επηρεασμένος από την αντιποδοσφαιρική ατμόσφαιρα και την μπανάνα-δώρο που του εκτόξευσαν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ, δεν έδειξε το καλύτερο αγωνιστικό του πρόσωπο. Δεν ήταν αρνητικός αλλά η απόδοση του δεν κυμάνθηκε σε υψηλά επίπεδα.

Μανωλάς: Σταθερή η παρουσία του, τουλάχιστον σε όσο διάστημα υποτίθεται πως παίχθηκε ποδόσφαιρο. Δεν είχε πρόβλημα με τους επιθετικούς του ΠΑΟΚ και είχε σωστές τοποθετήσεις σε αέρα και χόρτο.

Μαρκάνο: Μαζί με τον Μανωλά δεν επέτρεψαν να απειληθεί ο Μέγκιερι μέσα από την περιοχή. Ήταν αρκετά ψύχραιμος και με έγκαιρες επεμβάσεις, ωστόσο στην φάση του γκολ δεν πήγε με αποφασιστικότητα πάνω στον Αθανασιάδη. Στις καθυστερήσεις η κεφαλιά του πήγαινε στα δίχτυα του Γλύκου, αλλά ο Κάτσε πάνω στην γραμμή του στέρησε την δυνατότητα να γίνει ήρωας.

Μπονγκ: Τίποτε το ιδιαίτερο από τον Καμερουνέζο μπακ. Απέναντι στον Σαλπιγγίδη δεν συνάντησε προβλήματα αμυντικά, ωστόσο σε κανένα σημείο του παιχνιδιού δεν βοήθησε επιθετικά την ομάδα του. Αδιάφορη η εμφάνιση του Μπονγκ στην Τούμπα.

Εντινγκά: Από τους λίγους, αν όχι ο μοναδικός, παίκτες του Ολυμπιακού που είχαν συγκέντρωση από το 1' έως το 90'. Κράτησε σωστά τον χώρο του ανασταλτικά και οι πάσες του ήταν σωστές στην συντριπτική τους πλειοψηφία, τόσο σαν επιλογές όσο και σαν timing.

Μανιάτης: Έτρεξε, πάλεψε αλλά από ουσία λίγα πράγματα. Είχε την διάθεση και κάλυψε χώρους, ωστόσο δημιουργικά η προσφορά του ήταν ανεπαρκής. "Τσίμπησε" στις προκλήσεις του Κατσουράνη και αποβλήθηκε προς το τέλος του αγώνα, αποχωρώντας μαινόμενος για τα αποδυτήρια.

Φουστέρ: Πρέσαρε σωστά, έκλεψε κάμποσες φορές την μπάλα στην μεσαία γραμμή, όμως δεν μπόρεσε να φανεί απειλητικός ή να δημιουργήσει καταστάσεις για τους συμπαίκτες του. Είχε πνεύμα πολεμιστή αλλά δεν μπόρεσε να το μεταφράσει σε κάτι ουσιαστικό για την ομάδα του.

Κάμπελ: Λίγα πράγματα από τον Κοσταρικανό, που μοιάζει να έχει ξεμείνει από βενζίνη τον τελευταίο μήνα. Ήταν κινητικός, πήρε πρωτοβουλίες στο "ένας εναντίον ενός", όμως οι περισσότερες προσπάθειες του ήταν ημιτελής.

Ντομίνγκες: Η αμυντική τακτική του ΠΑΟΚ ήταν σχεδιασμένη κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό πάνω στην αναχαίτιση του Αργεντίνου. Και η αλήθεια είναι πως έφαγε πολύ "ξύλο", δεν βρήκε ρυθμό, ούτε χώρους για να δράσει. Ο Μίτσελ υπολόγιζε στο κάθετο παιχνίδι από τα πόδια του Ντομίνγκες αλλά επί της ουσίας δεν το βρήκε παρά σε ελάχιστα κομμάτια του παιχνιδιού.

Βαλντές: Έφαγε πολλά χτυπήματα εκτός φάσης, εκνευρίστηκε και δεν μπόρεσε να μπει στο παιχνίδι. Η αλήθεια είναι πως όταν έχεις φάει κατά σειρά γονατιά - σκαριά - αγκωνιά και για... επιδόρπιο ένα πισώπλατο χαστούκι, τότε δύσκολα μπορείς να συγκεντρωθείς στο ποδόσφαιρο.

Μασάντο: Μπήκε με κέφι στο παιχνίδι, προσπάθησε, αλλά όταν βρέθηκε φάτσα με το γκολ τα θαλάσσωσε. Αν αντί για "τσαφ" είχε πιάσει ένα γεμάτο σουτ, τότε πιθανώς να είχε γίνει η "χρυσή αλλαγή" του Μίτσελ σκοράροντας στις καθυστερήσεις. Με τα "αν" όμως δεν γράφεται ιστορία.

Σαβιόλα: Ο Αργεντίνος είναι συνηθισμένος στο να παίζει ποδόσφαιρο. Επομένως όσο και να ήθελε δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να βοηθήσει τους συμπαίκτες του.

Σάμαρης: Από την στιγμή που μπήκε και μετά, είναι ζήτημα αν η μπάλα κύλησε στο χόρτο 4-5 λεπτά... Οπότε δεν γίνεται να κριθεί.