Η κριτική των παικτών του Ολυμπιακού

Ο Ολυμπιακός ήρθε ισόπαλος με σκορ 1-1 στο φιλικό με την εθνική Κατάρ στη Ζυρίχη και το Sport24.gr αξιολογεί την εικόνα των ποδοσφαιριστών που χρησιμοποίησε στο ματς ο Μάρκο Σίλβα.

ΡΟΜΠΕΡΤΟ: Θα περίμενε κανείς ότι ο Ισπανός γκολκίπερ θα είχε εύκολο απόγευμα στην Ελβετία. Όμως, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο ήταν αυτός που στάθηκε στο ύψος του και με σωτήριες επεμβάσεις του κράτησε ανέπαφη την εστία του. Ο Ρομπέρτο, που στην προετοιμασία είχε κάποια σκαμπανεβάσματα στις εμφανίσεις του, απέδειξε με το Κατάρ για ακόμη μία φορά ότι αποτελεί τον «κέρβερο» της ερυθρόλευκης εστίας. Στη φάση του γκολ του Κατάρ δεν φέρει καμία απολύτως ευθύνη.

ΕΛΑΜΠΝΤΕΛΑΟΥΙ: Λίγα πράγματα από τον Νορβηγό. Και αναφερόμαστε κυρίως στο επιθετικό κομμάτι, γιατί ανασταλτικά οι περισσότερες προσπάθειες του Κατάρ έβγαιναν από την πλευρά του Μαζουακού. Ο Ομάρ παρασύρθηκε από την γενικότερη μετριότητα του Ολυμπιακού στο πρώτο ημίχρονο, με αποτέλεσμα να μην βγάλει τις συνεργασίες που έβγαζε σε όλη την προετοιμασία με τον Φελίπε Πάρντο.

ΒΟΥΡΟΣ: Από τις ευχάριστες εκπλήξεις της φετινής προετοιμασίας. Από εκεί που λογικά θα έπρεπε να είχε με το Κατάρ την λιγότερη δουλειά από κάθε άλλο φιλικό προετοιμασίας, τελικά κόντρα στους Ασιάτες έτρεχε για να συμμαζέψει τις διάφορες επικίνδυνες καταστάσεις στην περιοχή του Ρομπέρτο. Ο Βούρος μαζί με τον Σιόβα περισσότερο προσπαθούσαν να καλύψουν τα λάθη που γίνονταν τόσο από τα άκρα όσο και τον άξονα. Έτρεχε ώρες-ώρες σαν παλαβός ο πιτσιρικάς στο πρώτο 45λεπτο. Σε γενικές γραμμές ήταν θετικός για ακόμη μία φορά...

ΣΙΟΒΑΣ: Σίγουρα δεν ήταν σε καμία περίπτωση ο Σιόβας της Μπεσίκτας. Στο φιλικό του Καραϊσκάκη έκανε αρκετά βεβιασμένα λάθη και έβγαζε μια εικόνα σαν να έψαχνε τα πατήματά του. Πέρα από το γκολ της ισοφάρισης, του πιστώνεται και ένα σωτήριο τάκλιν στον Φαντλάλα (12’), προτού ο παίκτης του Κατάρ με πλασέ στείλει την μπάλα στα δίχτυα της κενής εστίας (είχε εξουδετερωθεί ο Ρομπέρτο). Αυτό ήταν ένα δείγμα της όρεξης με την οποία μπήκε στο ματς. Γενικώς προσπάθησε και εκείνος από την πλευρά του, μαζί με τον Βούρο, να συμμαζέψει τα «κακώς κείμενα» που εμφανίστηκαν στην αμυντική λειτουργία. Όσο για το γκολ; Σίγουρα θα τον βοηθήσει σημαντικά στο ψυχολογικό κομμάτι.

ΜΑΖΟΥΑΚΟΥ: Θα ήταν λίγο βαρύ να χαρακτηρίζαμε «μαύρη τρύπα» την αριστερή πλευρά του Ολυμπιακού στο ανασταλτικό κομμάτι, αλλά όπως και να το κάνουμε, ο Γάλλος φανέρωσε αρκετές αδυναμίες αμυντικά. Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο σχεδόν όλες οι φάσεις του Κατάρ βγήκαν από την πλευρά του. Επιθετικά πήγαινε πάντα να κάνει το κάτι παραπάνω, με αποτέλεσμα να χάνονται και κάποιες προϋποθέσεις για ευκαιρίες. Με λίγα λόγια, έδωσε συνέχεια στις κατώτερες των προσδοκιών εμφανίσεις του. Στην επανάληψη, στο γκολ του Κατάρ ο Γάλλος είχε πολύ αργή επιστροφή...

ΜΙΛΙΒΟΓΕΒΙΤΣ: Ο Λούκα δεν έπιασε τα στάνταρ απόδοσης των προηγούμενων φιλικών. Αμυντικά είχε αρκετά προβλήματα στο πρώτο 15λεπτο. Στο τελευταίο τέταρτο του πρώτου ημιχρόνου, αλλά και στην επανάληψη πήρε κάποια μέτρα, προσπάθησε να βγάλει και τις γνωστές κάθετες πάσες του, αλλά σίγουρα η παρουσία του γενικότερα δεν θύμισε την εικόνα που έβγαζε στην Ολλανδία. Έδωσε την εντύπωση ότι έβγαλε κάποια σημάδια κόπωσης.

ΜΠΟΥΧΑΛΑΚΗΣ: Ήταν από τα «ζωντανά» στοιχεία του Ολυμπιακού στο πρώτο ημίχρονο. Έπαιρνε πρωτοβουλίες, «κουβαλούσε» την μπάλα προσπαθώντας να βοηθήσει επιθετικά, όμως, είχε ένα «θεματάκι» στην τελική πάσα ή προσπάθεια. Ο Κρητικός χαφ πάντως δεν ήταν από τους παίκτες που υστέρησαν. Σίγουρα από κάποιο σημείο και μετά έδειξε να μένει από… βενζίνη, με αποτέλεσμα να γίνει και επιτακτική η αντικατάστασή του από τον Καμπιάσο.

ΦΟΥΣΤΕΡ: Ήταν σχεδόν μέσα σ’ όλες τις φάσεις ο «πιστός στρατιώτης Νταβίντ». Όμως, εμφανίστηκε άτυχος σε πολλές περιπτώσεις. Ειδικά στη φάση του 42’ όπου χάθηκε η μπάλα, θα μπορούσε να ανοίξει το σκορ για τους «ερυθρόλευκους», αλλά δεν έπιασε καλά το σουτ. Σίγουρα ήταν σε ακόμα ένα παιχνίδι από τους τρεχαλατζήδες και από αυτούς που έδιναν το έναυσμα για την πίεση ψηλά στην αντίπαλη άμυνα.

ΠΑΡΝΤΟ: Σε ακόμα ένα φιλικό ξεχώρισε ο Κολομβιανός. Μας είχε κακομάθει με τα συνεχόμενα γκολ του στα ματς της Ολλανδίας. Πράγματι σε δύο-τρεις περιπτώσεις το κυνήγησε το γκολ και κόντρα στο Κατάρ. Μάλιστα, λίγο έλειψε να προσθέσει στο ενεργητικό του άλλο ένα ωραίο τέρμα με εκείνο το φαλτσαριστό σουτ με το αριστερό στο 52’. Η ουσία είναι ότι παίζοντας στο μεγαλύτερο διάστημα στο δεξί άκρο της επιθετικής γραμμής, αποτέλεσε για ακόμη μία φορά μία πηγή «κινδύνου» για την αντίπαλη άμυνα…

ΝΤΟΥΡΜΑΖ: Απ’ όλα είχε ο… μπαξές με την παρουσία του Σουηδού. Και κακές επιλογές, και ορισμένες (ελάχιστες) καλές αποφάσεις. Ο Τζίμι που χρησιμοποιήθηκε κατά κύριο λόγο στο αριστερό «φτερό» δημιούργησε ελάχιστες φορές πονοκέφαλο στον προσωπικό του αντίπαλο. Πιο απειλητικός ήταν όταν σύγκλινε προς τον άξονα και αναφερόμαστε τις στιγμές που έκανε τα κατεβάσματα ο Μαζουακού. Ο Σουηδός έπαιρνε θέση στο ημικύκλιο, τρύπωνε και μέσα στην περιοχή και εκεί ήταν πιο επικίνδυνος. Είχε μάλιστα και την τεράστια ευκαιρία να χριστεί σκόρερ στο 38’ με την πάσα «πάρε-βάλε» που του έβγαλε ουσιαστικά ο Αρτούρ.

ΦΙΝΜΠΟΓΚΑΣΟΝ: Είναι σέντερ φορ και με την βούλα. Σε ακόμα ένα παιχνίδι έδειξε ότι είναι ο τύπος του επιθετικού που θα βγει έξω από την περιοχή, πολλές φορές θα κινηθεί και προς τη μεσαία γραμμή για να πάρει την μπάλα και να «ταϊσει» κατά κύριο λόγο τα εξτρέμ, ώστε να ξεκινήσει μία γρήγορη επίθεση. Εκτελεστικά έδειξε και με το Κατάρ ότι όποτε του παρουσιάζεται η ευκαιρία δεν θα κάτσει να το πολυσκεφτεί. Θα σουτάρει με τη μία…

ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ: Γενικότερα δεν είχε πολλή δουλειά, ενώ και στη φάση του γκολ του Κατάρ δεν έφερε ευθύνη. Μπήκε στο 66’ χωρίς να κάνει κάποια μεγάλη επέμβαση αμυντικά, μιας και στο πεδίο δράσης του δεν αντιμετώπισε κάποια ιδιαίτερη απειλή.

ΠΟΥΛΙΔΟ: Είδαμε επιτέλους στο 77’ και ένα καλό σουτ του Μεξικανού μετά από έναν μήνα (και κάτι…) προετοιμασίας. Ο Πουλίδο έπαιξε κυρίως αριστερό εξτρέμ, αλλά συνέκλινε πολλές φορές προς τον άξονα με αποτέλεσμα να πατάει παραπάνω απ’ όσο τον είχαμε συνηθίσει, στην περιοχή. Στη μία και μοναδική φάση που του παρουσιάστηκε, λίγο έλειψε να ανοίξει λογαριασμό με τα ερυθρόλευκα.

ΣΑΛΙΝΟ: Έχασε τον προσωπικό του αντίπαλο στη φάση του γκολ. Ο Βραζιλιάνος έπαιξε στο δεξί άκρο της άμυνας από το 66ο λεπτό και μετά, αλλά δεν ήταν γενικώς και στα καλύτερά του. Εντάξει, έχει τρέξει πολύ όλο αυτό το διάστημα της προετοιμασίας και λογικό ήταν κάποια στιγμή να μην βγάλει την απαιτούμενη φρεσκάδα ο Σαλίνο. Άλλωστε, είναι γνωστό και το θέμα του μυικού συστήματος του Βραζιλιάνου. Θέλει γενικότερα ειδική διαχείριση και όλο το καλοκαίρι έχει κάνει μία τρόπον τεινά υπέρβαση στην προετοιμασία.

ΚΑΜΠΙΑΣΟ: Είπε στην χθεσινή (12/8) απογευματινή προπόνηση επί ελβετικού εδάφους στον Σίλβα ότι μπορεί να παίξει έστω και για ένα πεντάλεπτο. Ο Πορτογάλος τον χρησιμοποίησε τελικά πάνω από 25 λεπτά. Ο Αργεντινός χρειάστηκε αρκετό χρόνο για να μπει στο ματς, χωρίς ωστόσο να κάνει κάτι το αξιοσημείωτο. Το ενθαρρυντικό είναι ότι χωρίς να έχει κάνει προετοιμασία, μπήκε με μία εβδομάδα προπονήσεων σε ένα φιλικό παιχνίδι. Θέλει όμως ένα δεκαήμερο ακόμα με φουλ προπόνηση για να φτάσει στα επιθυμητά επίπεδα. Η παρουσία του με το Κατάρ δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να κριθεί…

ΚΑΣΑΜΙ: «Εντός έδρας» έπαιζε ο Ελβετός και έχοντας αρκετούς φίλους στην εξέδρα θα περίμενε κανείς ότι θα εμφάνιζε και την ανάλογη όρεξη. Στα πρώτα του πατήματα έδειξε να βγάζει διάθεση, είχε μάλιστα και ένα καλό σουτ, αλλά όλα αυτά για ένα πεντάλεπτο. Στο υπόλοιπο διάστημα ήταν ο γνωστός Κασάμι της φετινής προετοιμασίας. Πέρασε απαρατήρητος… Άξιο αναφοράς το ότι με το που μπήκε και ο Μανιάτης στον αγωνιστικό χώρο, πήρε εντολή να παίξει πίσω από τον Χάρα, κάτι σαν αντι-Τσόρι.

ΝΤΟΣΕΒΙ: Εκεί που ήμασταν έτοιμοι να γράψουμε ότι ήταν… αόρατος, ο Γαλλοαφρικανός έκανε μία ενέργεια σε όλο το ματς και αυτή είχε ως αποτέλεσμα να καταλήξει στα δίχτυα! Από τα δικά του πόδια ξεκίνησε η φάση του γκολ του Σιόβα. Η σέντρα – αλφάδι (δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοια ο Ματιέ) ήταν η μοναδική του καλή προσπάθεια σε όλο το φιλικό, μια προσπάθεια όμως που χάρισε και το μοναδικό γκολ των Πειραιωτών.

ΧΑΡΑ: Δεν φάνηκε και πολύ ο Αργεντινός. Σίγουρα στο διάστημα που έπαιξε με τα τρεξίματά του βοήθησε στο κομμάτι της πίεσης ψηλά, αναγκάζοντας τους αμυντικούς του Κατάρ να διώχνουν την μπάλα όπως-όπως. Επιθετικά όμως, κυμάνθηκε σε χαμηλά επίπεδα…

ΜΑΝΙΑΤΗΣ: Το βασικό για τον αρχηγό είναι ότι μετά από πέντε μήνες θεραπειών και προγραμμάτων αποκατάστασης έχει αρχίσει να παίρνει χρόνο συμμετοχής για τα καλά. Ένα πεντάλεπτο με την Μπεσίκτας και ένα 25λεπτο με το Κατάρ. Δεν γίνεται να μπούμε σε μία διαδικασία να κρίνουμε την εμφάνισή του στην Ελβετία. Στο μόνο που μπορούμε να σταθούμε είναι ότι δείχνει πώς έχει αρχίσει να περνάει και το (φυσιολογικό) ψυχολογικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όλοι οι ποδοσφαιριστές που περνούν τόσο σοβαρούς τραυματισμούς.