Νικοπολίδης:

Απλά κορυφαίος. Θεωρούμε ότι θα έπρεπε να μοιραστεί τον τίτλο του MVP με τον Ντούντου, καθώς αν δεν υπήρχαν οι εξαιρετικές αποκρούσεις του στο πρώτο μέρος, ίσως η πρόκριση να είχε «πετάξει» από το πρώτο 45λεπτο.
Το πλασέ του Νταρντάι στο 3ο λεπτό, το σούτ του Σισέρο στο 10ο, αλλά και οι δύο κολλητές αποκρούσεις (στο δίλεπτο 38-39) στα σούτ των Πάντελιτς και Ράφαελ, ήταν όλα τα λεφτά.

Τοροσίδης:

Έψαχνε καιρό ένα γκολ, έχοντας χάσει αυτά που δεν χάνονται. Τελικά έβαλε ένα πολύ πιο δύσκολο και έκλεισε θετικά μια βραδιά που είχε ξεκινήσει δύσκολα για την «ερυθρόλευκη» άμυνα και για τον ίδιο αφού οι Γερμανοί έμπαιναν κυρίως από την πλευρά του.

Παπαδόπουλος:

Επίσης ανάσανε στο δεύτερο ημίχρονο, καθώς στο πρώτο τράβηξε μεγάλο κουπί. Έσωσε σίγουρο γκολ στα πρώτα λεπτά με την έγκαιρη επέμβαση του, έκοψε αρκετές φορές την κόντρα των Γερμανών αλλά πάλι έχασε και κάποιες μπαλιές που δημιούργησαν εστία κινδύνου.

Ζεβλάκοφ:

Τα ίδια και εδώ, με τον Πολωνό να περνάει δύσκολες στιγμές, αν και στο δεύτερο ανέβηκε με όλη την ομάδα και έδωσε σημαντικές λύσεις.

Ντομί:

Ίσως ο καλύτερος στην «ερυθρόλευκη» οπισθοφυλακή. Αρκετά σταθερός στις επεμβάσεις του, αποτέλεσε μια από τις λύσεις του Ισπανού τεχνικού.

Πατσατζόγλου:

Πήρε αρκετές πρωτοβουλίες και μπροστά, και θα μπορούσε να είχε ανοίξει το σκόρ, αλλά δεν έπιασε το σούτ όπως θα ήθελε. Στα μετόπισθεν ήταν πολύ καλός.

Ντούντου:

Εβγαλε τα μισά λεφτά της μεταγραφής του, αφού ήταν ο άνθρωπος του αγώνα. Ανοιξε το δρόμο προς τον θρίαμβο και ουσιαστικά «κλείδωσε» την πρόκριση κερδίζοντας και το πέναλτι. Παράλληλα ήταν εξαιρετικά δραστήριος και έφτιαχνε φάσεις για τους συμπαίκτες του, ενώ και πίσω γύριζε πρώτος.

Γκαλέτι:

Η παρουσία του και μόνο ανεβάζει ένα επίπεδο την ομάδα. Έστω και αν δεν ήταν στο 100% της απόδοσής του, προερχόμενος από τραυματισμό, έφτιαξε πολλές φάσεις και ήταν μόνιμη απειλή για την αντίπαλη άμυνα με τις πλαγιοκοπήσεις του. Εξαιρετικό χτύπημα πέναλτι με το οποίο ο Ολυμπιακός «κλείδωσε» την πρόκριση.

Τζόρτζεβιτς:

Όσο άντεξε ήταν θετικός. Κουράστηκε περισσότερο, λογικά όμως, αφού ο ρυθμός του παιχνιδιού ήταν «τρελός» στο πρώτο ημίχρονο με τη μπάλα πάνω κάτω.

Μπελούτσι:

Είχε γίνει μεγάλος λόγος πέρυσι, για τα λεφτά του συμβολαίου του (ότι ήταν πολλά). Ο Αργεντίνος έχει αρχίσει εφέτος να κάνει απόσβεση με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Από τους καλύτερους παίκτες του Ολυμπιακού, ξέρει καντάρια μπάλα και αν ήταν λίγο πιο τυχερός, θα είχε σκοράρει και πάλι μόλις στο 4ο λεπτό.

Ντιόγο:

Αν και ήταν ο μοναδικός προωθημένος, υπήρχαν φορές που έπαιζε μόνος του την γερμανική άμυνα. Έφαγε και πάλι ουκ ολίγες κλωτσιές (θα του στοιχίσει μάλιστα το παιχνίδι με τον Θρασύβουλο) αλλά δεν το έβαλε κάτω και στο τέλος δικαιώθηκε στέλνοντας και τη μπάλα στα δίχτυα.

Οι αλλαγές:

Ουσιαστικά ο Λέτο ήταν από τις αλλαγές που έδωσε «φρεσκάδα» στην ομάδα και έκανε ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία του, έχοντας βέβαια και περισσότερο χρόνο.

Ο προπονητής:

Ο Ερνέστο Βαλβέρντε, δεν πανικοβλήθηκε από την πίεση των Γερμανών (που μάλλον δεν την περίμενε τόσο έντονη) και στο ημίχρονο ηρέμησε τους παίκτες του. Ζήτησε να ανέβουν πιο ψηλά, ενώ με το που άνοιξε το σκορ η ομάδα του, της έδωσε ανάσες με τον Λέτο και γενικά διαχειρίστηκε πολύ καλά το παιχνίδι.
Σαφώς η τύχη ήταν μαζί του στο πρώτο μέρος, όπως όμως τον είχε εγκαταλείψει σε άλλα παιχνίδια.