Η κριτική των παικτών
Το SPORT 24 περνάει από... κόσκινο τους παίκτες και τον προπονητή του ΠΑΟ με το 1-1 με τη Βιγιαρεάλ
Γκαλίνοβιτς: Η κολώνα του Παναθηναϊκού και από τους βασικούς συντελεστές αυτού του εξαιρετικού αποτελέσματος. Την ώρα που το γήπεδο ήταν... κατηφορικό, έκανε δύο εξαιρετικές αποκρούσεις και έδωσε έξτρα αυτοπεποίθηση και σιγουριά στους συμπαίκτες του. Ήταν σχεδόν αλάνθαστος και νικήθηκε μόνο από το (ανύπαρκτο) πέναλτι.
Βαβζίνιακ:
Ο Πολωνός στο ντεμπούτο του στο Τσάμπιονς Λίγκ ήταν ιδιαίτερα θετικός. Ήταν σταθερός και βοήθησε ιδιαίτερα στα άκρα της άμυνας. Αδικήθηκε κατάφωρα στη φάση του πέναλτι, καθώς πρώτα του έχει γίνει επιθετικό φάουλ.
Γκούμας: Έκανε μεγάλη προσπάθεια, απέναντι σε πολύ πιο γρήγορους αντιπάλους και δεν τα πήγε άσχημα. Όμως ο τραυματισμός του, αν και ήταν άτυχη στιγμή για τον ίδιο, λειτούργησε ευεργετικά για την ομάδα του. Η είσοδος του Γκάμπριελ άλλαξε αισθητά την εικόνα της ομάδας και έδωσε "φρέσκια" πνοή, βοηθώντας την να ανασάνει.
Βύντρα: Συγκαταλέγεται δικαίως στους κορυφαίους του Παναθηναϊκού. Μεγάλη δουλειά στην άμυνα, ιδιαίτερα στα δύσκολα πρώτα λεπτά, όπου κάνει και την προβολή του αγώνα, στον αντίπαλο επιθετικό (Ρόσι) που είναι "φάτσα" με το γκολ.
Σαριέγκι: Ίσως ο κορυφαίος του αγώνα, "δένοντας" το κέντρο της άμυνας άψογα. Πανταχού παρών, έκοβε, έραβε και ήταν πάντα ο τελευταίος παίκτης και βρισκόταν στην κατάλληλη θέση την κατάλληλη στιγμή.
Νίλσον: Ιδιαίτερα στο δεύτερο ημίχρονο έδωσε άλλη πνοή στην ομάδα, με την είσοδο και του Γκάμπριελ και οι «πράσινοι» πήραν μεγάλες ανάσες στην άμυνα, βγαίνοντας μπροστά και φτάνοντας μέχρι και το γκολ.
Σπυρόπουλος: Παίζοντας στη φυσική του θέση, στην αριστερή πτέρυγα, ήταν εξαιρετικός και υπήρχαν σημεία του αγώνα που ανέβαζε όλη την ομάδα από τα πλάγια.
Ζιλμπέρτο Σίλβα:
Σταθερή δύναμη στο χώρο του κέντρου, ενέπνεε σιγουριά. Ακόμα και όταν έπρεπε στις διαμαρτυρίες, έβγαινε μπροστά.
Σιμάο:
Διεκδικεί τον τίτλο του κορυφαίου από τον Σαριέγκι. Ηγέτης στη μεσαία γραμμή, οργάνωνε άψογα το παιχνίδι και ουσιαστικά από εκεί ξεκινούσε όλη η ανασταλτική δουλειά.
Καραγκούνης: Ο "Τυπάρας" ζει για αυτά τα ματς. Πέτυχε γκολ για χάιλαιτς και όπως πάντα στα στημένα ήταν τεράστια απειλή για τους Ισπανούς και ίσως θα μπορούσε να έχει ένα ακόμα γκολ, αν η μπάλα σε αυτή την δύσκολη (είναι αλήθεια) φάση, έχει περάσει τη γραμμή. Κουράστηκε στα τελευταία λεπτά, αλλά λογικό γιατί είχε καλύψει πολλά χιλιόμετρα.
Μάντζιος:
Αν και απομονωμένος μπροστά, λίγο έλειψε να κάνει το 2-0, ενώ κέρδισε πολλά φαουλ κόβοντας σε αρκετά κρίσιμα σημεία τον ρυθμό των γηπεδούχων.
Ο προπονητής: Ο Χεν Τεν Κάτε, έχει μάθει πλέον την ομάδα του και αυτό είναι φανερό, ιδιαίτερα από τον δεύτερο γύρο του τσάμπιονς λίγκ. Ο Ολλανδός το απολαμβάνει και μαζί με τους παίκτες του ζει τις μεγάλες βραδιές στην Ευρώπη.
Ξεκίνησε υπερβολικά συντηρητικά, με εννέα αμυντικούς ουσιαστικά, αλλά είναι δικαιολογημένος διότι ήθελε να περάσει όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα το πρώτο ημίωρο, που συνήθως είναι…κατηφορικό σε τέτοια γήπεδα.
Μόλις είδε τον Γκούμα να πονάει έβαλε τον Γκάμπριελ, με αποτέλεσμα η ομάδα να βγει μπροστά. Δεν ρισκάρισε ουσιαστικά άλλη αλλαγή (ο Ρουκάβινα μπήκε στις καθυστερήσεις) αφού η ομάδα λειτουργούσε εξαιρετικά, ιδιαίτερα στο δεύτερο μέρος. Ο Ολλανδός τα πήγε και πάλι περίφημα, όπως σε όλα (πλίν Ανόρθωσης) τα εκτός έδρας παιχνίδια του Παναθηναϊκού.
Βαβζίνιακ:
Ο Πολωνός στο ντεμπούτο του στο Τσάμπιονς Λίγκ ήταν ιδιαίτερα θετικός. Ήταν σταθερός και βοήθησε ιδιαίτερα στα άκρα της άμυνας. Αδικήθηκε κατάφωρα στη φάση του πέναλτι, καθώς πρώτα του έχει γίνει επιθετικό φάουλ.
Γκούμας: Έκανε μεγάλη προσπάθεια, απέναντι σε πολύ πιο γρήγορους αντιπάλους και δεν τα πήγε άσχημα. Όμως ο τραυματισμός του, αν και ήταν άτυχη στιγμή για τον ίδιο, λειτούργησε ευεργετικά για την ομάδα του. Η είσοδος του Γκάμπριελ άλλαξε αισθητά την εικόνα της ομάδας και έδωσε "φρέσκια" πνοή, βοηθώντας την να ανασάνει.
Βύντρα: Συγκαταλέγεται δικαίως στους κορυφαίους του Παναθηναϊκού. Μεγάλη δουλειά στην άμυνα, ιδιαίτερα στα δύσκολα πρώτα λεπτά, όπου κάνει και την προβολή του αγώνα, στον αντίπαλο επιθετικό (Ρόσι) που είναι "φάτσα" με το γκολ.
Σαριέγκι: Ίσως ο κορυφαίος του αγώνα, "δένοντας" το κέντρο της άμυνας άψογα. Πανταχού παρών, έκοβε, έραβε και ήταν πάντα ο τελευταίος παίκτης και βρισκόταν στην κατάλληλη θέση την κατάλληλη στιγμή.
Νίλσον: Ιδιαίτερα στο δεύτερο ημίχρονο έδωσε άλλη πνοή στην ομάδα, με την είσοδο και του Γκάμπριελ και οι «πράσινοι» πήραν μεγάλες ανάσες στην άμυνα, βγαίνοντας μπροστά και φτάνοντας μέχρι και το γκολ.
Σπυρόπουλος: Παίζοντας στη φυσική του θέση, στην αριστερή πτέρυγα, ήταν εξαιρετικός και υπήρχαν σημεία του αγώνα που ανέβαζε όλη την ομάδα από τα πλάγια.
Ζιλμπέρτο Σίλβα:
Σταθερή δύναμη στο χώρο του κέντρου, ενέπνεε σιγουριά. Ακόμα και όταν έπρεπε στις διαμαρτυρίες, έβγαινε μπροστά.
Σιμάο:
Διεκδικεί τον τίτλο του κορυφαίου από τον Σαριέγκι. Ηγέτης στη μεσαία γραμμή, οργάνωνε άψογα το παιχνίδι και ουσιαστικά από εκεί ξεκινούσε όλη η ανασταλτική δουλειά.
Καραγκούνης: Ο "Τυπάρας" ζει για αυτά τα ματς. Πέτυχε γκολ για χάιλαιτς και όπως πάντα στα στημένα ήταν τεράστια απειλή για τους Ισπανούς και ίσως θα μπορούσε να έχει ένα ακόμα γκολ, αν η μπάλα σε αυτή την δύσκολη (είναι αλήθεια) φάση, έχει περάσει τη γραμμή. Κουράστηκε στα τελευταία λεπτά, αλλά λογικό γιατί είχε καλύψει πολλά χιλιόμετρα.
Μάντζιος:
Αν και απομονωμένος μπροστά, λίγο έλειψε να κάνει το 2-0, ενώ κέρδισε πολλά φαουλ κόβοντας σε αρκετά κρίσιμα σημεία τον ρυθμό των γηπεδούχων.
Ο προπονητής: Ο Χεν Τεν Κάτε, έχει μάθει πλέον την ομάδα του και αυτό είναι φανερό, ιδιαίτερα από τον δεύτερο γύρο του τσάμπιονς λίγκ. Ο Ολλανδός το απολαμβάνει και μαζί με τους παίκτες του ζει τις μεγάλες βραδιές στην Ευρώπη.
Ξεκίνησε υπερβολικά συντηρητικά, με εννέα αμυντικούς ουσιαστικά, αλλά είναι δικαιολογημένος διότι ήθελε να περάσει όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα το πρώτο ημίωρο, που συνήθως είναι…κατηφορικό σε τέτοια γήπεδα.
Μόλις είδε τον Γκούμα να πονάει έβαλε τον Γκάμπριελ, με αποτέλεσμα η ομάδα να βγει μπροστά. Δεν ρισκάρισε ουσιαστικά άλλη αλλαγή (ο Ρουκάβινα μπήκε στις καθυστερήσεις) αφού η ομάδα λειτουργούσε εξαιρετικά, ιδιαίτερα στο δεύτερο μέρος. Ο Ολλανδός τα πήγε και πάλι περίφημα, όπως σε όλα (πλίν Ανόρθωσης) τα εκτός έδρας παιχνίδια του Παναθηναϊκού.