Η κριτική των παικτών
Το SPORT 24 μοιράζει τον έλεγχο των παικτών του Ολυμπιακού, στο παιχνίδι με την Αρσεναλ
Νικοπολίδης:
Σταθερή αξία και στην Ευρώπη. Όποτε χρειάστηκε φώναξε "παρών" με κορυφαία στιγμή την απόκρουση εξ’ επαφής στο σουτ του Βέλα στο 51’. Στο 24’ "διάβασε" τη φάση και βγήκε μπακότερμα προλαβαίνοντας και πάλι τον Βέλα. Από τους κορυφαίους της ομάδας του.
Ραούλ Μπράβο:
Έχουμε ξαναπεί ότι εφέτος είναι η πρώτη χρονιά που βλέπουμε τον Ραούλ Μπράβο να παίζει ανάλογα με την φήμη του. Μεστό παιχνίδι και χθες από τους καλύτερους, κέρδισε τις περισσότερες μάχες στην άμυνα, ενώ όταν είχε την ευκαιρία προωθείτω και μπροστά.
Μέλμπεργκ:
Διεκδικεί μαζί με τον Ραούλ Μπράβο τον τίτλο του κορυφαίου. Η εμπειρία του αποδείχθηκε καθοριστική και ιδιαίτερα στο δεύτερο ημίχρονο δεν έχασε σχεδόν μονομαχία. Σαν κλάση ποδοσφαιριστή, είναι στο ίδιο επίπεδο με κορυφαίους άσους που έχει φέρει κατά καιρούς ο Σωκράτης Κόκκαλης, έστω και αν συνήθως οι επιθετικοί κερδίζουν τις δάφνες.
Α. Παπαδόπουλος:
Ένας ακόμα δυνατός κρίκος στην "ερυθρόλευκη" άμυνα η οποία λειτούργησε υποδειγματικά. Είχε έγκαιρες και επίκαιρες τοποθετήσεις και συνεργάστηκε άψογα με τον Σουηδό στο κέντρο της άμυνας.
Γκαλίτσιος:
Συμπλήρωσε ιδανικά την τετράδα στα μετόπισθεν. Σταθερός δεν έκανε το μεγάλο λάθος.
Μαρέσκα:
Επίσης η εμπειρία του αποδείχθηκε καθοριστική, έστω και αν δεν έπιασε απόδοση ανάλογη με τον Μέλμπεργκ και τον Ραούλ Μπράβο. Είχε αρκετό τρέξιμο με τα πιτσιρίκια της Αρσεναλ, αλλά ανταποκρίθηκε ικανοποιητικά.
Ντουντού:
Σταθερός για μια ακόμα φορά, έδωσε «πνοή» στην ομάδα στο χώρο του κέντρου, προσπαθώντας να περάσει και μπαλιές στους επιθετικούς. Καλύτερη στιγμή του η πάσα πάρε-βάλε στον Λεονάρντο, έστω και αν ο συμπαίκτης του δεν αξιοποίησε την ασίστ.
Λεονάρντο:
Ο χρυσός σκόρερ. Μετά την Ξάνθη βρήκε και πάλι το δρόμο για τα δίχτυα και αφιέρωσε το γκολ αλά...Μπεμπέτο στη νεογέννητη κόρη του. Και όμως ιδιαίτερα στο πρώτο μέρος ήταν ο αδύνατος κρίκος της ομάδας του. Στο δεύτερο μέρος πάντως ανέβασε κατακόρυφα την απόδοσή του. Θα μπορούσε να είχε σκοράρει και για δεύτερη φορά μετά την μπαλιά λουκούμι του Ντουντού, αλλά έστω και ένα γκολ ήταν αρκετό.
Οσκαρ:
Δεν φάνηκε ιδιαίτερα, αν και από δική του κόντρα, έφυγε ο Λεονάρντο μόνος του στη φάση του γκολ. Γενικά όμως δεν ήταν σε μεγάλα κέφια.
Γκαλέτι:
Είναι φανερό ότι δεν είναι ακόμα στο 100% της απόδοσής του. Προσπάθησε να δημιουργήσει παιχνίδια, αλλά μετά από ένα σημείο κουράστηκε και αυτό είναι λογικό.
Μήτρογλου:
Μπορεί να μην σκόραρε, αλλά κάλυψε και πάλι πολλά χιλιόμετρα, αφού δεν έμεινε στατικός στην επίθεση αλλά μάρκαρε και στα μετόπισθεν. Θα μπορούσε να είχε σκοράρει στη φάση του τετ α τετ, αλλά δεν έπιασε το πλασέ όπως θα ήθελε.
Ο προπονητής:
Ο Ζίκο, έδειξε στο φινάλε γιατί βάζει πάνω απ’ όλα την ομάδα. Δεν μπήκε με τους παίκτες τους να πανηγυρίσει, αλλά από την γραμμή του πλαγίου τους αποθέωνε όταν έκαναν τα όλε-όλε. Είχε στήσει προσεκτικά την ομάδα με διπλή ζώνη ουσιαστικά στην άμυνα (4-2-3-1) και δεν την "πάτησε" να υποτιμήσει τα "δεύτερα" της Αρσεναλ. Έχει μεγάλο μερίδιο στην πρόκριση.
Σταθερή αξία και στην Ευρώπη. Όποτε χρειάστηκε φώναξε "παρών" με κορυφαία στιγμή την απόκρουση εξ’ επαφής στο σουτ του Βέλα στο 51’. Στο 24’ "διάβασε" τη φάση και βγήκε μπακότερμα προλαβαίνοντας και πάλι τον Βέλα. Από τους κορυφαίους της ομάδας του.
Ραούλ Μπράβο:
Έχουμε ξαναπεί ότι εφέτος είναι η πρώτη χρονιά που βλέπουμε τον Ραούλ Μπράβο να παίζει ανάλογα με την φήμη του. Μεστό παιχνίδι και χθες από τους καλύτερους, κέρδισε τις περισσότερες μάχες στην άμυνα, ενώ όταν είχε την ευκαιρία προωθείτω και μπροστά.
Μέλμπεργκ:
Διεκδικεί μαζί με τον Ραούλ Μπράβο τον τίτλο του κορυφαίου. Η εμπειρία του αποδείχθηκε καθοριστική και ιδιαίτερα στο δεύτερο ημίχρονο δεν έχασε σχεδόν μονομαχία. Σαν κλάση ποδοσφαιριστή, είναι στο ίδιο επίπεδο με κορυφαίους άσους που έχει φέρει κατά καιρούς ο Σωκράτης Κόκκαλης, έστω και αν συνήθως οι επιθετικοί κερδίζουν τις δάφνες.
Α. Παπαδόπουλος:
Ένας ακόμα δυνατός κρίκος στην "ερυθρόλευκη" άμυνα η οποία λειτούργησε υποδειγματικά. Είχε έγκαιρες και επίκαιρες τοποθετήσεις και συνεργάστηκε άψογα με τον Σουηδό στο κέντρο της άμυνας.
Γκαλίτσιος:
Συμπλήρωσε ιδανικά την τετράδα στα μετόπισθεν. Σταθερός δεν έκανε το μεγάλο λάθος.
Μαρέσκα:
Επίσης η εμπειρία του αποδείχθηκε καθοριστική, έστω και αν δεν έπιασε απόδοση ανάλογη με τον Μέλμπεργκ και τον Ραούλ Μπράβο. Είχε αρκετό τρέξιμο με τα πιτσιρίκια της Αρσεναλ, αλλά ανταποκρίθηκε ικανοποιητικά.
Ντουντού:
Σταθερός για μια ακόμα φορά, έδωσε «πνοή» στην ομάδα στο χώρο του κέντρου, προσπαθώντας να περάσει και μπαλιές στους επιθετικούς. Καλύτερη στιγμή του η πάσα πάρε-βάλε στον Λεονάρντο, έστω και αν ο συμπαίκτης του δεν αξιοποίησε την ασίστ.
Λεονάρντο:
Ο χρυσός σκόρερ. Μετά την Ξάνθη βρήκε και πάλι το δρόμο για τα δίχτυα και αφιέρωσε το γκολ αλά...Μπεμπέτο στη νεογέννητη κόρη του. Και όμως ιδιαίτερα στο πρώτο μέρος ήταν ο αδύνατος κρίκος της ομάδας του. Στο δεύτερο μέρος πάντως ανέβασε κατακόρυφα την απόδοσή του. Θα μπορούσε να είχε σκοράρει και για δεύτερη φορά μετά την μπαλιά λουκούμι του Ντουντού, αλλά έστω και ένα γκολ ήταν αρκετό.
Οσκαρ:
Δεν φάνηκε ιδιαίτερα, αν και από δική του κόντρα, έφυγε ο Λεονάρντο μόνος του στη φάση του γκολ. Γενικά όμως δεν ήταν σε μεγάλα κέφια.
Γκαλέτι:
Είναι φανερό ότι δεν είναι ακόμα στο 100% της απόδοσής του. Προσπάθησε να δημιουργήσει παιχνίδια, αλλά μετά από ένα σημείο κουράστηκε και αυτό είναι λογικό.
Μήτρογλου:
Μπορεί να μην σκόραρε, αλλά κάλυψε και πάλι πολλά χιλιόμετρα, αφού δεν έμεινε στατικός στην επίθεση αλλά μάρκαρε και στα μετόπισθεν. Θα μπορούσε να είχε σκοράρει στη φάση του τετ α τετ, αλλά δεν έπιασε το πλασέ όπως θα ήθελε.
Ο προπονητής:
Ο Ζίκο, έδειξε στο φινάλε γιατί βάζει πάνω απ’ όλα την ομάδα. Δεν μπήκε με τους παίκτες τους να πανηγυρίσει, αλλά από την γραμμή του πλαγίου τους αποθέωνε όταν έκαναν τα όλε-όλε. Είχε στήσει προσεκτικά την ομάδα με διπλή ζώνη ουσιαστικά στην άμυνα (4-2-3-1) και δεν την "πάτησε" να υποτιμήσει τα "δεύτερα" της Αρσεναλ. Έχει μεγάλο μερίδιο στην πρόκριση.