Η Λιντς θρηνεί
Σαν σήμερα πριν από 12 χρόνια δύο οπαδοί της Λιντς άφησαν την τελευταία τους πνοή, ύστερα από αιματηρές συγκρούσεις με οπαδούς της Γαλατασαράι.
Όπως είχε δηλώσει και ο Τζον Γρέγκορι, ο τότε προπονητής της Άστον Βίλα: “Δεν πηγαίνεις σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα και να φοβάσαι μήπως δεν γυρίσεις σπίτι σου”.
Ωστόσο, υπάρχουν φορές που έχει συμβεί και αυτό λόγω πολύ δυσάρεστων γεγονότων.
Ένα εξ αυτών έλαβε χώρα στην Τουρκία στις 5 Απριλίου του 2000. Η Γαλατασαράι φιλοξενούσε την επόμενη μέρα τη Λιντς στο πλαίσιο των ημιτελικών του ΟΥΕΦΑ σε ένα παιχνίδι που αναμενόταν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον εξαιτίας της ποιότητας των δύο ομάδων.
Ωστόσο, λόγω όσων έγιναν το προηγούμενο βράδυ η ποδοσφαιρική αναμέτρηση πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Αναλυτικότερα, γύρω από τις 22:00 οπαδοί της αγγλικής ομάδας έβγαιναν από ένα μπαρ, στο οποίο είχαν μαζευτεί, και συνεπλάκησαν με Τούρκους στην πλατεία Τακσίμ. Αρκετοί ήταν οι τραυματίες, ενώ οι Κρίστοφερ Λόφτους και Κέβιν Σπέιτ υπέκυψαν στα τραύματά τους, ύστερα από τις μαχαιριές που είχαν δεχτεί.
Λίγο αργότερα ο Πίτερ Ρίντσντεϊλ, τότε πρόεδρος της Λιντς, δήλωσε στο BBC, έχοντας προηγουμένως επισκεφτεί το νοσοκομείο, στο οποίο ήταν ο Λόφτους: “Τη μία στιγμή μιλούσα με τους ιθύνοντες της Γαλατασαράι για τη φιλία μεταξύ των δύο συλλόγων και την επόμενη έλαβα ένα τηλεφώνημα και έμαθα πως υπήρχαν προβλήματα στην πόλη και πως οπαδοί είχαν σκοτωθεί. Σήμερα είναι μία από αυτές τις μαύρες νύχτες”.
Για την ιστορία, το παιχνίδι διεξήχθη κανονικά την επόμενη μέρα (6/3) με τους παίκτες και τους οπαδούς της Λιντς να κάνουν ενός λεπτού σιγή. Επιπλέον, οι ποδοσφαιριστές της Λιντς φορούσαν και μαύρα περιβραχιόνια, σε αντίθεση με αυτούς της τουρκικής ομάδας, η οποία ειρήσθω εν παρόδω πήρε τη νίκη με 2-0.
Η συμπεριφορά των γηπεδούχων ενόχλησε βαθύτατα τον Ρίντσντεϊλ, ο οποίος τόνισε μετά το παιχνίδι: “Η Λιντς ήταν η μόνη ομάδα που φορούσε μαύρα περιβραχιόνια. Μόνο αυτό μπορούσα να κάνω. Δε θέλω να αναφερθώ στους παίκτες της Γαλατασαράι και τον λόγο για τον οποίο δε φορούσαν μαύρα περιβραχιόνια ή γιατί δεν έκαναν ενός λεπτού σιγή”.
Ωστόσο, παρά τις βολές του τότε ισχυρού άνδρα των “παγωνιών” και όσα έκανε ο σύλλογος για εκείνους, οι δύο του οπαδοί δεν κατάφεραν να πάρουν ποτέ το δρόμο της επιστροφής...