Ίδιο μέρος, ίδια ομάδα, διαφορετικά συμπεράσματα. Πέρυσι τέτοιο καιρό, το Sport24 ήταν απαισιόδοξο για την πορεία της ΑΕΚ και είχε εξηγήσει το γιατί. Εφέτος, κι ενώ πλησιάζουμε προς το τέλος της προετοιμασίας στο Ζέεφελντ, μπορεί να εκφράσει την πεποίθηση ότι όλα αλλάζουν προς το καλύτερο. Η ομάδα δεν θα παρουσιάσει την ίδια εικόνα με την τραγική σεζόν που προηγήθηκε και υπάρχουν βασικοί λόγοι για να στηριχθεί κανείς σε αυτό.

Η ΑΕΚ αλλάζει, μεταμορφώνεται, βελτιώνεται, επιτέλους εξελίσσεται σε ένα σύνολο που τρέφεται από την ενότητα και προσπερνά τις μικρότητες και τους εγωισμούς. Η ΑΕΚ δουλεύει σωστά, προσπαθεί να παίξει το κυριαρχικό ποδόσφαιρο που έκανε άπαντες να την σέβονται σε παλαιότερες εποχές τίτλων. Η ΑΕΚ έχει μπροστά της ένα καλό μέλλον κι ας μην διαθέτει την κάνουλα με τα πολλά εκατ. ευρώ. Το Sport24.gr εξάγει τα συμπεράσματά του στο Ζέεφελντ και στέλνει στους φίλους της ομάδας στην Ελλάδα ενθαρρυντικά μηνύματα ενόψει της ερχόμενης περιόδου.

Η διάθεση: Οι παίκτες της ΑΕΚ χρωστούν απαντήσεις. Πάνω από όλα στους ίδιους τους εαυτούς τους καθώς μέσα από όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της περυσινής «περίεργης» σεζόν, φάνηκαν και οι ίδιοι ανήμποροι, αδιάφοροι (και για πολλούς μη ικανοί) να σηκώσουν το βάρος της φανέλας.

Εκείνοι μέσα τους θεωρούν ότι δεν είναι έτσι. Γι αυτό θέλουν να αποδείξουν. Ότι έχουν δυνατότητες, ότι μπορούν να βγουν νικητές μέσα από μια διαδικασία που θα τους φέρει αντιμέτωπους και με ομάδες που δαπανούν πολλά εκατομμύρια ευρώ για ποδοσφαιριστές που θεωρούνται (και ίσως σε αρκετές περιπτώσεις είναι) περισσότερο ικανοί από εκείνους.

Η διάθεση, η επιθυμία και η ψυχολογία είναι παράγοντες που μπορούν να συμβάλουν στην θεαματική αλλαγή της εικόνας ενός ποδοσφαιριστή. Και είναι στοιχεία με τα οποία οι παίκτες της ΑΕΚ εμφανίζονται πλέον οπλισμένοι.

Η τακτική: Δεν είναι ψέμα το να ισχυρίζεται κανείς ότι η ΑΕΚ είχε πρόβλημα στον συγκεκριμένο τομέα κατά την περυσινή σεζόν. Δεν έχει πλέον και τόσο σημασία για το που πρέπει να καταλογιστεί η υπαιτιότητα. Οι ευθύνες μπορούν να καταμεριστούν ποικιλοτρόπως.

Αυτό που έχει ουσία είναι ότι η νέα ΑΕΚ που χτίζεται στο Ζέεφελντ δουλεύει και σε αυτό. Και φαίνεται ότι δουλεύει καλά, όχι επειδή είδαμε κάτι τρομερό στα φιλικά, όσο διότι αυτοματισμοί και συνεργασίες βγαίνουν κυρίως στην προπόνηση. Εκεί μπορείς να διαπιστώσεις αν οι παίκτες βρίσκουν κώδικες επικοινωνίας και συνεργασίας.

Συμπεράσματα μέσα από τα δύο φιλικά ματς δεν είναι σοφό να εξάγονται. Πρέπει να γίνουν πολλά ακόμα για να φτάσει η ομάδα στο επίπεδο να βγαίνει νικήτρια ακόμα και όταν δεν αποδίδει καλά, στηριζόμενη σε μια τακτική που της ταιριάζει και δουλεύει ρολόι και η οποία μπορεί να τη βγάλει από το αδιέξοδο στα δύσκολα. Αλλά θα γίνουν και αυτά.

Τα αποδυτήρια: Η πληγή έκλεισε. Το έχουμε επισημάνει πολλάκις, αλλά σε τέτοια θέματα δεν συνιστά λάθος το να επαναλαμβάνεσαι. Πολλοί από τους ποδοσφαιριστές που πέρυσι αποτελούσαν στοιχεία αποσταθεροποιητικά και δημιουργούσαν προβληματικές κλίκες, αποτελούν πλέον παρελθόν.

Η συντριπτική πλειοψηφία όσων έμειναν στο ρόστερ συνθέτουν μια όμορφη παρέα, η οποία διασκεδάζει στις προπονήσεις και είναι συνειδητοποιημένη για όσα διακυβεύονται. Αυτοί που είναι εδώ ξέρουν καλά ότι δεν μπορούν να παίζουν παιχνιδάκια με τη φανέλα και όσα βαριά και ένδοξα επιτεύγματα κουβάλα αυτή επάνω της.

Οι παίκτες της ΑΕΚ μιλούν επιτέλους για μια οικογένεια. Το λένε και το πιστεύουν. Το λένε και χαμογελούν. Ουδείς τολμούσε να ισχυριστεί κάτι τέτοιο πέρυσι. Τώρα είναι όλοι τους μαζί! Ακόμα και όσοι ενδεχομένως εξακολουθούν να νιώθουν δυσαρεστημένοι που δεν ήλθε η πολυπόθητη μεταγραφή, δείχνουν επαγγελματισμό και δεν χαλάνε το κέφι των υπολοίπων.

Άλλωστε σε καμία ομάδα στον κόσμο συμβαίνει το 100% ενός ρόστερ να νιώθει το ίδιο καλά. Το θέμα είναι το μικρό ποσοστό που θα ήθελε κάτι διαφορετικό (προφανώς μια άλλη ομάδα ή άλλον προπονητή) να μην επηρεάζει αρνητικά όσους πραγματικά γουστάρουν αυτό που γίνεται. Κι ευτυχώς φέτος δεν προκύπτει από κάπου ότι τα αποδυτήρια θα γυρίσουν στα περυσινά χάλια.

Οι προσωπικότητες: Οι άνθρωποι μπορούν να ξεχνούν και να γίνονται αγνώμονες, η ιστορία όμως ποτέ. Και η ιστορία έγραψε ότι η ομάδα της σεζόν 2007-08 έχασε στα χαρτιά ένα δικό της πρωτάθλημα, έναν τίτλο που κέρδισε με το σπαθί της στα γήπεδα. Κι όμως εκείνοι οι ποδοσφαιριστές που την οδήγησαν στην αναγνώριση, απαξιώθηκαν, ατιμώθηκαν, εξωθήθηκαν στην έξοδο.

Αυτό που έγινε εκείνο το καλοκαίρι με τόσο άκομψο τρόπο, η άρνηση μιας απρογραμμάτιστης και αλαζονικής διοίκησης που είχε ήδη αρχίσει να παίρνει τον κατήφορο, στο να δοθούν όσα δικαιωματικά ζητούσαν ο Νίκος Λυμπερόπουλος και ο Τραϊανός Δέλλας (για να μην φτάσουμε στο ποδοσφαιρικό έγκλημα του Δώνη με τον Ριβάλντο) αποτέλεσε την κιτρινόμαυρη εκατόμβη για τα επόμενα δύο χρόνια.

Ευτυχώς για την ΑΕΚ, οι ποδοσφαιριστές αυτοί είναι και πάλι εδώ. Να διασφαλίσουν την ενότητα αλλά κυρίως (καιν αυτό πρέπει να τονίζεται διαρκώς) να ενισχύσουν την ποιότητα εντός των αγωνιστικών χώρων. Δίπλα στον Λυμπερόπουλο, ο Μπλάνκο δείχνει να αναγεννιέται και να το ευχαριστιέται ξανά.

Όσοι αγωνίζονται μπροστά από τον Δέλλα νιώθουν πλέον ασφάλεια και σιγουριά. Κι ας επιμένουν κάποιοι ότι είναι αργός και ότι μεγάλωσε, άρα δεν κάνει για την ΑΕΚ. Αλήθεια είναι ότι πάτησε τα 34, όμως τέτοια φυσική κατάσταση ίσως να μην είχε ποτέ, ενώ γρήγορος δεν ήταν ούτε στα 25 του. Με το μυαλό και τη μεγάλη μπάλα που ξέρει έπαιζε πάντοτε.

Η ΑΕΚ αλλάζει, γίνεται ξανά ελκυστική και αποβάλει τη μιζέρια. Η ΑΕΚ αλλάζει και όσοι δουλεύουν για αυτήν, έχουν κάθε δικαίωμα να πιστεύουν ότι οι καλές ημέρες επιστρέφουν.