Το δέος που προκαλούν ορισμένοι ποδοσφαιριστές ή προπονητές με τα όσα έχουν πετύχει και συνεχίζουν να πετυχαίνουν στην καριέρα τους, δεν ισοσταθμίζεται ούτε με τακτικές, ούτε με συστήματα, ούτε με τη φρεσκάδα, την ενέργεια και τον ενθουσιασμό που πιθανώς μπορούν να αντιπαρατάξουν οι αντίπαλοί τους!
Μία απόφαση, ένα παιχνίδι...

Πρώτα απ’ όλα ο Βαλβέρδε, που όφειλε να τραβήξει φύλλο και να νικήσει ή να καεί! Η κατάσταση το επέβαλλε και αυτός το έπραξε! Μοναδική στιγμή δισταγμού; Το βλέμμα του προς τον πάγκο όταν ο Ντουντού αποχωρούσε οριστικά από το γήπεδο! Οι πιθανοί αντικαταστάτες του, δύο: Ζεβλάκοφ και Παπαδόπουλος!

Στην πρώτη περίπτωση ο Άντζας περνούσε στα αμυντικά χαφ και ο Πολωνός δίπλα στον Αβραάμ! Υπήρχε λόγος όμως να χαλάσει το κεντρικό αμυντικό δίδυμο που εμπιστεύεται; Ποιο θα ήταν το κέρδος;

"Ήρθε η ώρα σου"



Σκέψεις που περνούν αστραπιαία από το μυαλό! Ο χρόνος πίεζε αφόρητα και ο Βαλβέρδε έπρεπε να υποτάξει σφυγμούς, ανασφάλειες και αρνητικές σκέψεις! Ένα άγγιγμα στην άκρη του πάγκου, τα χέρια για 2-3 δευτερόλεπτα στο πρόσωπο και η ετυμηγορία: "Γιάννη"!

Οι οδηγίες του συγκεκριμένες που δόθηκαν δια στόματος Άλεξ Κάσερες! Βλέπετε ακόμα και η διαφορετική γλώσσα που μιλούσαν με τον Παπαδόπουλο ήταν εναντίον του!
"Δίπλα στον "Πάτσα"! Παίξε σίγουρα, δείξε ποιος είσαι! Ήρθε η ώρα σου μικρέ"! Και ο μικρός έκανε αυτό ακριβώς που του ζήτησαν. Απέδειξε ότι ήρθε η ώρα του!

Σχέδιο νίκης



Η παρτίδα είχε σωθεί, όμως πλέον έπρεπε και να κερδιθεί! Το 4-2-3-1 με το οποίο ξεκίνησε ο Βαλβέρδε είχε ως στόχο να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τα εξαιρετικά άκρα του Ολυμπιακού. Γκαλέτι και Λέτο θα ‘πρεπε να έχουν τη συνδρομή των Τοροσίδη και Ντομί, αφού οι Γεωργέας και ο Χουανφράν δεν θα ήταν μόνοι!

Στο 4-3-3 του Δώνη οι πλάγιοι μπακ της ΑΕΚ είχαν τη βοήθεια των δύο εκ των τριών αμυντικών χαφ. Μπασινάς και Λαγός έκλειναν καλά τους χώρους στους Αργεντινούς του Ολυμπιακού. Ο Λέτο δυσκολευόταν να μπει στο κλίμα, ενώ οι Σκόκο και Τζεμπούρ κρατούσαν καρφωμένους στην άμυνα τους Ντομί και Τοροσίδη. Το... αντικλείδι για να ανοίξουν οι γηπεδούχοι την άμυνα της ΑΕΚ λεγόταν Ντιόγκο!

Οι κινήσεις του Βραζιλιάνου είχαν δύο στόχους:

- Την απελευθέρωση του Μπελούτσι από τα… πλοκάμια του Πελετιέρι, βρισκόμενος στο πεδίο δράσης του «χταποδιού»!

-Τη δημιουργία των προϋποθέσεων για κάθετες μπαλιές στους χώρους που θα δημιουργούνταν στο κέντρο της άμυνας των «κιτρινόμαυρων», μετά την προσπάθεια του Κυργιάκου ή του Μαιστόροβιτς να ακολουθήσουν τον φορ του Ολυμπιακού.

Κάτι λείπει...



Δυστυχώς ο εκνευρισμός του Ντιόγκο για κάποια δυνατά μαρκαρίσματα του Κυργιάκου δεν επέτρεπε στον Βαλβέρδε να πάρει αυτό που ήθελε από το παιχνίδι του Βραζιλιάνου.
Είπαμε όμως: Οι προσωπικότητες κερδίζουν τα ντέρμπι! Και ο Βαλβέρδε είχε αρκετές ακόμη στον πάγκο του…

Ο Τζόρτζεβιτς αντικατέστησε τον Λέτο και η ψυχολογία ήταν και πάλι με το μέρος του Ολυμπιακού. Το πολυδιάστατο παιχνίδι του αρχηγού και η ανεκτίμητη εμπειρία του ήταν τα στοιχεία που μπορούσαν να βελτιώσουν και το παιχνίδι των συμπαικτών του! Για παράδειγμα ο Πατσατζόγλου που για ένα ολόκληρο ημίχρονο "δάγκωνε" κάθε αντίπαλο που σκεφτόταν να δημιουργήσει παιχνίδι από τον άξονα! Όμως έλειπε κάτι ακόμα...

Συνώνυμο της ποιότητας

Η ώρα του Κοβάσεβιτς είχε έρθει στο 60 και περισσότερο απ’ όλους πανηγύριζε ο Ντιόγκο! Ήξερε άλλωστε πως ο Σέρβος είχε τον τρόπο να φέρει σε δύσκολη θέση τον Κυργιάκο!

Ο Κοβάσεβιτς αντικατέστησε τον Μπελούτσι και μπήκε ανάμεσα στο κεντρικό αμυντικό δίδυμο της ΑΕΚ. Ο Ντιόγκο ανέλαβε ρόλο Μπελούτσι και μέσα σε 6 λεπτά από την αλλαγή του Ντάρκο ο Ολυμπιακός διέλυσε κάθε αμυντικό σύστημα του Δώνη! Ο γέρο Ντάρκο απέδειξε πως η ποιότητα είναι το στοιχείο που μπορεί να προσφέρει απλόχερα ακόμα και στα 35 του! Αμφιβάλλει κανείς;

Στα επόμενα 25 λεπτά οι γηπεδούχοι αρκέστηκαν απλώς να κλείνουν τους χώρους στους αντιπάλους τους, ψάχνοντας στην κόντρα το 3-0. Η παρτίδα είχε τελειώσει οριστικά και τα κέρδη του Ολυμπιακού ήταν πολλά...