Η πρεμιέρα της Εθνικής
Η μάχη ξεκίνησε! Ο Ρεχάγκελ διάλεξε Νικοπολίδη, Δέλλα, Κυργιάκο, Άντζα, Τοροσίδη, Σεϊταρίδη, Μπασινά, Κατσουράνη, Καραγκούνη, Χαριστέα, Γκέκα για την πρεμιέρα κόντρα στη Σουηδία (video)
To SPORT 24 έχει την ανάλυση για το κρίσιμο πρώτο ματς της εθνικής, τα δεδομένα του Δ' ομίλου αλλά και στοιχεία για τα όσα έχουμε δει μέχρι στιγμής στο EURO 2008.
Αγωνιστική ανάλυση
Η Ελλάδα παρατάσσεται με το 4-5-1 που έχει ραφινάρει σε 4-3-3 τα τελευταία χρόνια. Η συνταγή του EURO 2004 δεν έχει αλλάξει όμως έχει εξελιχθεί κι έτσι οι Έλληνες διεθνείς διαθέτουν πλέον την απαραίτητη πείρα και αυτοπεποίθηση ώστε να δημιουργήσουν παιχνίδι όποτε χρειαστεί. Ένα μάθημα που πληρώσαμε ακριβά στα προκριματικά του Μουντιάλ αλλά δείξαμε ότι πήραμε στα προκριματικά του EURO 2008.
Κάτω από τα δοκάρια ο Αντώνης Νικοπολίδης ο οποίος έρχεται από την πιθανότατα καλύτερη, βάσει απόδοσης, αγωνιστική χρονιά της καριέρας του. Μπορεί "η άμυνα να ξεκινάει από την επίθεση" αλλά ο κίπερ της Εθνικής έχει τη δυνατότητα να εφαρμόσει και το αντίστροφο του "η επίθεση ξεκινάει από την άμυνα" με τις μακρινές μπαλιές του.
Άμυνα
Στη γραμμή της άμυνας ο Γιούρκας Σεϊταρίδης δεξιά, οι Κυργιάκος-Δέλλας στο κέντρο και ο Βασίλης Τοροσίδης στα αριστερά. Το κοινό χαρακτηριστικό των άκρων είναι η δυνατότητά τους, σε περίπτωση που αυτό ζητηθεί, να επελαύνουν μέχρι και τα όρια της αντίπαλης περιοχής μεταφέροντας έξτρα πίεση στα αντίπαλα μπακ-χαφ. Ο Ρεχάγκελ το 2004 είχε χαρακτηρίσει αυτή τη δυνατότητα του Σεϊταρίδη ως «το μυστικό όπλο της Ελλάδας». Φέτος διαθέτει αντίστοιχο και από την άλλη πτέρυγα.
Στο κέντρο της άμυνας, πολύ ντόρος έχει γίνει για την αντιμετώπιση του Ιμπραΐμοβιτς από τον Κυργιάκο. Ο Σουηδός επιθετικός μπορεί να έχει σκοράρει από τις 12/10 του 2005 (32 μήνες!) αλλά αποτελεί την αιχμή του δόρατος στο 4-4-1-1 των Σουηδών με την πλαισίωση και του εγκεφαλικού Χένρικ Λάρσον που έχει την απαραίτητη εμπειρία για να αξιοποιήσει τον επιθετικό του.
Αυτό που θα επιδιώξει ο Κυργιάκος είναι ν’ αποφύγει αρχικά να πηγαίνει πρώτος στη μπάλα ο Ιμπραΐμοβιτς και κατόπιν να γυρνάει με πρόσωπο προς την ελληνική εστία. Ιδιαιτέρως φέτος που οι μπάλες έχουν φτιαχτεί προς όφελος των επιθετικών με δυνατό σουτ, την ταχύτητα των οποίων ήδη αξιοποίησαν οι Ολλανδοί, οι Πορτογάλοι και οι Γερμανοί ενώ οι Ιταλοί ήταν απλά άστοχοι, τυχόν ελεύθερα σουτ έξω από την περιοχή θα είναι άκρως ριψοκίνδυνα.
Αν βέβαια ο Σουηδός επιθετικός θεωρεί ότι θα γλυτώνει από την αφόρητη πίεση του Κυργιάκου πηγαίνοντας προς τα άκρα τότε καλό θα ήταν να ελέγξει πρώτα αν είναι εκεί οι Σεϊταρίδης-Τοροσίδης που έχουν επωμιστεί το συμπληρωματικό μαρκάρισμα. Η προσθήκη του Άντζα προφανώς έχει να κάνει με την μετατόπιση του Δέλλα λίγο πιο πίσω από τους δυο κεντρικούς αμυντικούς.
Κέντρο
Στο κέντρο, η Ελλάδα παρουσιάζει την υπεροπλία της και κατεβάζει τα 3 καλύτερα μοντέρνα χαφ που διαθέτει στο πρόσωπο των Καραγκούνη, Κατσουράνη και Μπασινά. Μαρκάρισμα με τα μάτια επιτράπηκε από τον Ρεχάγκελ μόνο στον Βασίλη Τσιάρτα, οι υπόλοιποι λιώνουν στα πάνω-κάτω.
Ο Μπασινάς έχει βελτιωθεί στην κάθετη πάσα που ανέκαθεν υστερούσε, ο Κατσουράνης είναι εκεί για τα μαεστρικά μαρκαρίσματα δίχως άσκοπα φάουλ και ο απελευθερωμένος Καραγκούνης για να γίνεται πότε 10άρι, πότε 8άρι και πότε παθιασμένο αμυντικό χαφ.
Το τρικ που θα εφαρμοστεί είναι η ενίσχυση της αμυντικής τετράδας με την προσθήκη του Κατσουράνη να πέφτει πάνω στον Λάρσον από νωρίς για να μην τον αφήσει να κάνει χώρους για τους Σ. Λάρσον και Λιούνμπεργκ, την ώρα που Μπασινάς θα κατευθύνει το κέντρο προσπαθώντας να επιβάλλει τον ελληνικό ρυθμό με τις μικρές παράλληλες μπαλιές και τις ταχύτατες αλλαγές παιχνιδιού.
Επίθεση
Η επίθεση αποτελεί αίνιγμα. Το τι έχει δοκιμάσει ο Ότο Ρεχάγκελ τις τελευταίες μέρες δεν λέγεται. Λυμπερόπουλος, Χαριστέας, Αμανατίδης, Γκέκας, Σαμαράς «σκοτώνονται» για τρεις θέσεις και ο Γερμανός προπονητής τρίβει τα χέρια του που τους έχει όλους στην τσίτα και σε αγωνιστική ετοιμότητα.
Στα δεξιά φαίνεται πως επικρατεί ο Άγγελος Χαριστέας ο οποίος αγωνίζεται κατά κόρον εκεί στα τελευταία παιχνίδια. Στα αριστερά όλα δείχνουν πως ξεκινάει ο Γιώργος Αμανατίδης που έχει λύσει το γόρδιο δεσμό του σκοραρίσματος και περιμένει πως και πως να δοκιμάσει το πόδι του έξω από την περιοχή.
Στο κέντρο της επίθεσης, ο Ρεχάγκελ πολύ θα γούσταρε να δει τον Σαμαρά να δείχνει στην Ευρώπη τα «βρώμικα» κόλπα που μαθαίνει στη Μεγάλη Βρετανία αλλά πιθανότατα θα προτιμηθεί ο Φάνης Γκέκας ο οποίος έχει φτιαχτεί για παιχνίδια με τέτοιο σύστημα, δηλαδή κλειστή άμυνα, σφιχτό κέντρο, ταχύτατα άκρα και «τσίμπημα» στην αντεπίθεση. Η τελική επιλογή του Γερμανού ήταν Γκέκας-Χαριστέας, καθώς ο Αμανατίδης έμεινε εκτός, λόγω της συμμετοχής του Άντζα.
Κατάσταση στον όμιλο
Από τη στιγμή που την πανίσχυρη Ισπανία τη δίνουν ως ένα από τα 3-4 φαβορί της κατάκτησης του τροπαίου και από τη στιγμή που η Ρωσία κατεβαίνει με την πιο ισχυρή ομάδα της 20ετίας, είτε το θέλουμε είτε όχι το παιχνίδι με τη Σουηδία είναι το πιο κρίσιμο παιχνίδι των ομίλων για την Ελλάδα.
Με νίκη μεταφέρουμε αυτομάτως το άγχος στους υπόλοιπες διεκδικητές των δυο θέσεων και μπορούμε να πάρουμε περισσότερα ρίσκα στα παιχνίδια με τους Ρώσους και τους Ισπανούς.
Με ισοπαλία έχουμε γλυτώσει με το μικρότερο κακό και πάμε να αντιμετωπίσουμε τους Ρώσους για να δούμε ποιός θα «τζατζάρει» τον άλλον για να τον βγάλει εκτός πρόκρισης.
Με ήττα βρισκόμαστε στη θέση που βρίσκεται όποιος αντιμετωπίζει τον μπασκετικό Παναθηναϊκό: «Έτσι και δεν κάνεις την υπέρβαση για να σπάσεις το πλεονέκτημα έδρας, δεν έχεις ελπίδα». Έτσι και χάσουμε από τη Σουηδία, χρειαζόμαστε την υπέρβαση. Δύσκολο; Ναι. Ακατόρθωτο; Για μια ομάδα που έχει αποδεδειγμένα κάνει τη μια υπέρβαση μετά την άλλη στο προηγούμενο EURO, όχι, διόλου ακατόρθωτο.
Ο Δαυίδ ξύπνησε
Αυτό που έχουμε δει μέχρι στιγμής στους αγώνες του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος της Αυστρίας & της Ελβετίας είναι φυσιολογικά, όσο αυτό επιτρέπεται, αποτελέσματα με άκρως αναμενόμενα σκορ.
Έχουμε δει επίσης άκρως ανταγωνιστικές ομάδες όπως η Πορτογαλία και η Γερμανία να έχουν διαβάσει καλά το μάθημα που παρέδωσε η Ελλάδα στην προηγούμενη διοργάνωση. Δηλαδή, δεν δείχνουν διατεθειμένες να αφήσουν την «αδύναμη» ομάδα να καταστρέψει τον ρυθμό και να πάει το παιχνίδι σε αργό τέμπο προσπαθώντας να χτυπήσει στην αντεπίθεση και κατόπιν να κρατήσει το σκορ.
Η Γαλλία πήγε με το γνώριμο μπλαζέ στήσιμο να κερδίσει έτσι τη Ρουμανία και ως αποτέλεσμα είχαμε το πιο άνευρο και βαρετό 0-0 της διοργάνωσης. Η Ιταλία επιχείρησε τον εξίσου γνώριμο κλεφτοπόλεμο-παρά-την-υπεροπλία και έγινε έρμαιο στις ορέξεις του ολλανδικού τυφώνα πριν καλά καλά προλάβει να πει «Oράνιε».
Οι φιλόδοξες ποδοσφαιρικές υπερδυνάμεις πλέον εφαρμόζουν ασταμάτητη πίεση στο ξεκίνημα της αντίπαλης ανάπτυξης, επιβάλλουν με το ζόρι τον –γρήγορο- ρυθμό τους, προτάσσουν ότι πιο επικίνδυνο έχουν στα άκρα και χτυπούν ανηλεώς μέχρι τελικής πτώσης. Με λίγα λόγια; Κατάλαβαν ότι ο Δαυίδ «δεν μασάει» απλά και μόνο επειδή βλέπει τον Γολιάθ κι έτσι φέτος πήραν την επίπονη απόφαση να δείχνουν ποιός είναι το αφεντικό από μόνοι τους.
Όποιος είδε το Τουρκία-Πορτογαλία κατάλαβε από την αρχή ότι οι Τούρκοι πήγαν να κλέψουν το παιχνίδι με συνταγή «α λα Ελλάδα». Το τελικό 2-0 (+ φάσεις + 3 δοκάρια) δείχνει ότι αυτή η συνταγή ξεπεράστηκε και ότι πάμε γι’ άλλα.
Κόπωση & τραυματισμοί
Ένα ακόμα χαρακτηριστικό των αγώνων μέχρι στιγμής είναι οι πολλοί και σοβαροί τραυματισμοί παικτών από την προετοιμασία μέχρι και τη διεξαγωγή των αγώνων. Ενδεικτικά αναφέρουμε τους Μπάμπελ, Καναβάρο, Βιεϊρά, Ρόμπεν, Ροσίτσκι, Εντουάρντο & τον Φράι.
Προσέξατε μήπως κάποιο κοινό χαρακτηριστικό; Όλοι προέρχονται από χώρες και ομάδες όπου οι απαιτήσεις σε συλλογικό επίπεδο είναι στο ανώτατο σημείο. Η πλειοψηφία των αθλητών που αγωνίζονται σε ομάδες που κάνουν πρωταθλητισμό σε ισχυρή λίγκα είναι σωματικά καταπονημένοι.
Έχουν πάει όλη τη χρονιά «στα κόκκινα» και λίγο πριν το EURO έχουν αρχίσει να πέφτουν σαν τα κουνούπια. Ας μη ξεχνάμε τη φρεσκάδα που έδειξε η Ελλάδα πριν από 4 χρόνια και ήταν αναμφισβήτητα από τους παράγοντες που της έδωσε τη δυνατότητα να μην υποχωρεί στην πίεση του αντιπάλου.
Απόδοση με βάση τα προκριματικά
Το βασικό χαρακτηριστικό που ξεχνάει ο πολύς κόσμος είναι ν’ αναφέρει ποιά ομάδα έπαιξε καλή μπάλα στα προκριματικά για το EURO (η Ελλάδα), ποιά ομάδα τερμάτισε πρώτη με 10 νίκες, 1 ισοπαλία, 1 ήττα (η Ελλάδα), ποιά ομάδα έκανε ρεκόρ συγκομιδής βαθμών (η Ελλάδα με 31) και ποιά ομάδα είναι 6η στην κατάταξη της UEFA (η Ελλάδα).
Αναγκαίο κακό
« Έχω βαρεθεί να βλέπω τους διεθνείς σε ότι διαφήμιση υπάρχει». Σας θυμίζει κάτι αυτή η ατάκα; Ακούγεται παντού, σε διάφορες παραλλαγές. Η ουσία, όμως, είναι ότι οι Έλληνες παίκτες είναι οι Πρωταθλητές Ευρώπης και τυγχάνουν της αντίστοιχης κάλυψης από τις μεγάλες εταιρείες.
Δηλαδή όταν ασχοληθεί μ’ εσένα το CNN, το BBC, το Al Jazeera και το ESPN, πώς περιμένουμε να μείνουν αδιάφορα τα αντίστοιχα ονόματα στο χώρο της διαφήμισης και της προώθησης προϊόντων; Αυτά όμως έγιναν πριν από πολλές μέρες, διότι τις τελευταίες εβδομάδες, όπως μεταδίδει και ο Γιάννης Λαμπίρης που βρίσκεται στην Αυστρία ως απεσταλμένος του SPORT 24 , ο Ότο Ρεχάγκελ έχει μαντρώσει τους διεθνείς μέσα και τους υπόλοιπους έξω.
Ανά(σ)ταση
Η επίπονη ήττα από την Τουρκία στο Καραϊσκάκη απέδειξε ότι είναι επικίνδυνο να ποντάρεις στον αθλητισμό και δη στο ποδόσφαιρο για την ψυχολογική ανάταση των πολιτών της χώρας σου. Σε μια περίοδο που ο Έλληνας μαστίζεται από τη μεγαλύτερη ακρίβεια από τη μεταπολίτευση και μετά, σε μια περίοδο όπου η ελληνική κοινωνία δείχνει παρατημένη στη μοίρα των σεισμών, των πυρκαγιών και των κάθε λογής καταποντισμών, σε μια περίοδο που η πολιτική ζωή της χώρας δείχνει ανίκανη να τιθασεύσει τα δικά της -έστω- πάθη, σε μια τέτοια στιγμή τα κάστανα από τη φωτιά που μαραζώνει τις ψυχές των νεοελλήνων καλείται να βγάλει η Εθνική Ελλάδας του Ότο Ρεχάγκελ.
Δεν είναι δίκαιο και δεν είναι σωστό, είναι όμως πραγματικότητα. Ας το έχουμε κατά νου όταν παιανίζει ο εθνικός ύμνος σήμερα στις 21:00 ακριβώς και οι Έλληνες σχηματίζουμε τη μεγαλύτερη γαλάζια θάλασσα στις κερκίδες του γηπέδου, του καφενείου, του σαλονιού, της βεράντας μας.
Εθνική, έχεις την Ελλάδα μαζί σου.
Αγωνιστική ανάλυση
Η Ελλάδα παρατάσσεται με το 4-5-1 που έχει ραφινάρει σε 4-3-3 τα τελευταία χρόνια. Η συνταγή του EURO 2004 δεν έχει αλλάξει όμως έχει εξελιχθεί κι έτσι οι Έλληνες διεθνείς διαθέτουν πλέον την απαραίτητη πείρα και αυτοπεποίθηση ώστε να δημιουργήσουν παιχνίδι όποτε χρειαστεί. Ένα μάθημα που πληρώσαμε ακριβά στα προκριματικά του Μουντιάλ αλλά δείξαμε ότι πήραμε στα προκριματικά του EURO 2008.
Κάτω από τα δοκάρια ο Αντώνης Νικοπολίδης ο οποίος έρχεται από την πιθανότατα καλύτερη, βάσει απόδοσης, αγωνιστική χρονιά της καριέρας του. Μπορεί "η άμυνα να ξεκινάει από την επίθεση" αλλά ο κίπερ της Εθνικής έχει τη δυνατότητα να εφαρμόσει και το αντίστροφο του "η επίθεση ξεκινάει από την άμυνα" με τις μακρινές μπαλιές του.
Άμυνα
Στη γραμμή της άμυνας ο Γιούρκας Σεϊταρίδης δεξιά, οι Κυργιάκος-Δέλλας στο κέντρο και ο Βασίλης Τοροσίδης στα αριστερά. Το κοινό χαρακτηριστικό των άκρων είναι η δυνατότητά τους, σε περίπτωση που αυτό ζητηθεί, να επελαύνουν μέχρι και τα όρια της αντίπαλης περιοχής μεταφέροντας έξτρα πίεση στα αντίπαλα μπακ-χαφ. Ο Ρεχάγκελ το 2004 είχε χαρακτηρίσει αυτή τη δυνατότητα του Σεϊταρίδη ως «το μυστικό όπλο της Ελλάδας». Φέτος διαθέτει αντίστοιχο και από την άλλη πτέρυγα.
Στο κέντρο της άμυνας, πολύ ντόρος έχει γίνει για την αντιμετώπιση του Ιμπραΐμοβιτς από τον Κυργιάκο. Ο Σουηδός επιθετικός μπορεί να έχει σκοράρει από τις 12/10 του 2005 (32 μήνες!) αλλά αποτελεί την αιχμή του δόρατος στο 4-4-1-1 των Σουηδών με την πλαισίωση και του εγκεφαλικού Χένρικ Λάρσον που έχει την απαραίτητη εμπειρία για να αξιοποιήσει τον επιθετικό του.
Αυτό που θα επιδιώξει ο Κυργιάκος είναι ν’ αποφύγει αρχικά να πηγαίνει πρώτος στη μπάλα ο Ιμπραΐμοβιτς και κατόπιν να γυρνάει με πρόσωπο προς την ελληνική εστία. Ιδιαιτέρως φέτος που οι μπάλες έχουν φτιαχτεί προς όφελος των επιθετικών με δυνατό σουτ, την ταχύτητα των οποίων ήδη αξιοποίησαν οι Ολλανδοί, οι Πορτογάλοι και οι Γερμανοί ενώ οι Ιταλοί ήταν απλά άστοχοι, τυχόν ελεύθερα σουτ έξω από την περιοχή θα είναι άκρως ριψοκίνδυνα.
Αν βέβαια ο Σουηδός επιθετικός θεωρεί ότι θα γλυτώνει από την αφόρητη πίεση του Κυργιάκου πηγαίνοντας προς τα άκρα τότε καλό θα ήταν να ελέγξει πρώτα αν είναι εκεί οι Σεϊταρίδης-Τοροσίδης που έχουν επωμιστεί το συμπληρωματικό μαρκάρισμα. Η προσθήκη του Άντζα προφανώς έχει να κάνει με την μετατόπιση του Δέλλα λίγο πιο πίσω από τους δυο κεντρικούς αμυντικούς.
Κέντρο
Στο κέντρο, η Ελλάδα παρουσιάζει την υπεροπλία της και κατεβάζει τα 3 καλύτερα μοντέρνα χαφ που διαθέτει στο πρόσωπο των Καραγκούνη, Κατσουράνη και Μπασινά. Μαρκάρισμα με τα μάτια επιτράπηκε από τον Ρεχάγκελ μόνο στον Βασίλη Τσιάρτα, οι υπόλοιποι λιώνουν στα πάνω-κάτω.
Ο Μπασινάς έχει βελτιωθεί στην κάθετη πάσα που ανέκαθεν υστερούσε, ο Κατσουράνης είναι εκεί για τα μαεστρικά μαρκαρίσματα δίχως άσκοπα φάουλ και ο απελευθερωμένος Καραγκούνης για να γίνεται πότε 10άρι, πότε 8άρι και πότε παθιασμένο αμυντικό χαφ.
Το τρικ που θα εφαρμοστεί είναι η ενίσχυση της αμυντικής τετράδας με την προσθήκη του Κατσουράνη να πέφτει πάνω στον Λάρσον από νωρίς για να μην τον αφήσει να κάνει χώρους για τους Σ. Λάρσον και Λιούνμπεργκ, την ώρα που Μπασινάς θα κατευθύνει το κέντρο προσπαθώντας να επιβάλλει τον ελληνικό ρυθμό με τις μικρές παράλληλες μπαλιές και τις ταχύτατες αλλαγές παιχνιδιού.
Επίθεση
Η επίθεση αποτελεί αίνιγμα. Το τι έχει δοκιμάσει ο Ότο Ρεχάγκελ τις τελευταίες μέρες δεν λέγεται. Λυμπερόπουλος, Χαριστέας, Αμανατίδης, Γκέκας, Σαμαράς «σκοτώνονται» για τρεις θέσεις και ο Γερμανός προπονητής τρίβει τα χέρια του που τους έχει όλους στην τσίτα και σε αγωνιστική ετοιμότητα.
Στα δεξιά φαίνεται πως επικρατεί ο Άγγελος Χαριστέας ο οποίος αγωνίζεται κατά κόρον εκεί στα τελευταία παιχνίδια. Στα αριστερά όλα δείχνουν πως ξεκινάει ο Γιώργος Αμανατίδης που έχει λύσει το γόρδιο δεσμό του σκοραρίσματος και περιμένει πως και πως να δοκιμάσει το πόδι του έξω από την περιοχή.
Στο κέντρο της επίθεσης, ο Ρεχάγκελ πολύ θα γούσταρε να δει τον Σαμαρά να δείχνει στην Ευρώπη τα «βρώμικα» κόλπα που μαθαίνει στη Μεγάλη Βρετανία αλλά πιθανότατα θα προτιμηθεί ο Φάνης Γκέκας ο οποίος έχει φτιαχτεί για παιχνίδια με τέτοιο σύστημα, δηλαδή κλειστή άμυνα, σφιχτό κέντρο, ταχύτατα άκρα και «τσίμπημα» στην αντεπίθεση. Η τελική επιλογή του Γερμανού ήταν Γκέκας-Χαριστέας, καθώς ο Αμανατίδης έμεινε εκτός, λόγω της συμμετοχής του Άντζα.
Κατάσταση στον όμιλο
Από τη στιγμή που την πανίσχυρη Ισπανία τη δίνουν ως ένα από τα 3-4 φαβορί της κατάκτησης του τροπαίου και από τη στιγμή που η Ρωσία κατεβαίνει με την πιο ισχυρή ομάδα της 20ετίας, είτε το θέλουμε είτε όχι το παιχνίδι με τη Σουηδία είναι το πιο κρίσιμο παιχνίδι των ομίλων για την Ελλάδα.
Με νίκη μεταφέρουμε αυτομάτως το άγχος στους υπόλοιπες διεκδικητές των δυο θέσεων και μπορούμε να πάρουμε περισσότερα ρίσκα στα παιχνίδια με τους Ρώσους και τους Ισπανούς.
Με ισοπαλία έχουμε γλυτώσει με το μικρότερο κακό και πάμε να αντιμετωπίσουμε τους Ρώσους για να δούμε ποιός θα «τζατζάρει» τον άλλον για να τον βγάλει εκτός πρόκρισης.
Με ήττα βρισκόμαστε στη θέση που βρίσκεται όποιος αντιμετωπίζει τον μπασκετικό Παναθηναϊκό: «Έτσι και δεν κάνεις την υπέρβαση για να σπάσεις το πλεονέκτημα έδρας, δεν έχεις ελπίδα». Έτσι και χάσουμε από τη Σουηδία, χρειαζόμαστε την υπέρβαση. Δύσκολο; Ναι. Ακατόρθωτο; Για μια ομάδα που έχει αποδεδειγμένα κάνει τη μια υπέρβαση μετά την άλλη στο προηγούμενο EURO, όχι, διόλου ακατόρθωτο.
Ο Δαυίδ ξύπνησε
Αυτό που έχουμε δει μέχρι στιγμής στους αγώνες του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος της Αυστρίας & της Ελβετίας είναι φυσιολογικά, όσο αυτό επιτρέπεται, αποτελέσματα με άκρως αναμενόμενα σκορ.
Έχουμε δει επίσης άκρως ανταγωνιστικές ομάδες όπως η Πορτογαλία και η Γερμανία να έχουν διαβάσει καλά το μάθημα που παρέδωσε η Ελλάδα στην προηγούμενη διοργάνωση. Δηλαδή, δεν δείχνουν διατεθειμένες να αφήσουν την «αδύναμη» ομάδα να καταστρέψει τον ρυθμό και να πάει το παιχνίδι σε αργό τέμπο προσπαθώντας να χτυπήσει στην αντεπίθεση και κατόπιν να κρατήσει το σκορ.
Η Γαλλία πήγε με το γνώριμο μπλαζέ στήσιμο να κερδίσει έτσι τη Ρουμανία και ως αποτέλεσμα είχαμε το πιο άνευρο και βαρετό 0-0 της διοργάνωσης. Η Ιταλία επιχείρησε τον εξίσου γνώριμο κλεφτοπόλεμο-παρά-την-υπεροπλία και έγινε έρμαιο στις ορέξεις του ολλανδικού τυφώνα πριν καλά καλά προλάβει να πει «Oράνιε».
Οι φιλόδοξες ποδοσφαιρικές υπερδυνάμεις πλέον εφαρμόζουν ασταμάτητη πίεση στο ξεκίνημα της αντίπαλης ανάπτυξης, επιβάλλουν με το ζόρι τον –γρήγορο- ρυθμό τους, προτάσσουν ότι πιο επικίνδυνο έχουν στα άκρα και χτυπούν ανηλεώς μέχρι τελικής πτώσης. Με λίγα λόγια; Κατάλαβαν ότι ο Δαυίδ «δεν μασάει» απλά και μόνο επειδή βλέπει τον Γολιάθ κι έτσι φέτος πήραν την επίπονη απόφαση να δείχνουν ποιός είναι το αφεντικό από μόνοι τους.
Όποιος είδε το Τουρκία-Πορτογαλία κατάλαβε από την αρχή ότι οι Τούρκοι πήγαν να κλέψουν το παιχνίδι με συνταγή «α λα Ελλάδα». Το τελικό 2-0 (+ φάσεις + 3 δοκάρια) δείχνει ότι αυτή η συνταγή ξεπεράστηκε και ότι πάμε γι’ άλλα.
Κόπωση & τραυματισμοί
Ένα ακόμα χαρακτηριστικό των αγώνων μέχρι στιγμής είναι οι πολλοί και σοβαροί τραυματισμοί παικτών από την προετοιμασία μέχρι και τη διεξαγωγή των αγώνων. Ενδεικτικά αναφέρουμε τους Μπάμπελ, Καναβάρο, Βιεϊρά, Ρόμπεν, Ροσίτσκι, Εντουάρντο & τον Φράι.
Προσέξατε μήπως κάποιο κοινό χαρακτηριστικό; Όλοι προέρχονται από χώρες και ομάδες όπου οι απαιτήσεις σε συλλογικό επίπεδο είναι στο ανώτατο σημείο. Η πλειοψηφία των αθλητών που αγωνίζονται σε ομάδες που κάνουν πρωταθλητισμό σε ισχυρή λίγκα είναι σωματικά καταπονημένοι.
Έχουν πάει όλη τη χρονιά «στα κόκκινα» και λίγο πριν το EURO έχουν αρχίσει να πέφτουν σαν τα κουνούπια. Ας μη ξεχνάμε τη φρεσκάδα που έδειξε η Ελλάδα πριν από 4 χρόνια και ήταν αναμφισβήτητα από τους παράγοντες που της έδωσε τη δυνατότητα να μην υποχωρεί στην πίεση του αντιπάλου.
Απόδοση με βάση τα προκριματικά
Το βασικό χαρακτηριστικό που ξεχνάει ο πολύς κόσμος είναι ν’ αναφέρει ποιά ομάδα έπαιξε καλή μπάλα στα προκριματικά για το EURO (η Ελλάδα), ποιά ομάδα τερμάτισε πρώτη με 10 νίκες, 1 ισοπαλία, 1 ήττα (η Ελλάδα), ποιά ομάδα έκανε ρεκόρ συγκομιδής βαθμών (η Ελλάδα με 31) και ποιά ομάδα είναι 6η στην κατάταξη της UEFA (η Ελλάδα).
Αναγκαίο κακό
« Έχω βαρεθεί να βλέπω τους διεθνείς σε ότι διαφήμιση υπάρχει». Σας θυμίζει κάτι αυτή η ατάκα; Ακούγεται παντού, σε διάφορες παραλλαγές. Η ουσία, όμως, είναι ότι οι Έλληνες παίκτες είναι οι Πρωταθλητές Ευρώπης και τυγχάνουν της αντίστοιχης κάλυψης από τις μεγάλες εταιρείες.
Δηλαδή όταν ασχοληθεί μ’ εσένα το CNN, το BBC, το Al Jazeera και το ESPN, πώς περιμένουμε να μείνουν αδιάφορα τα αντίστοιχα ονόματα στο χώρο της διαφήμισης και της προώθησης προϊόντων; Αυτά όμως έγιναν πριν από πολλές μέρες, διότι τις τελευταίες εβδομάδες, όπως μεταδίδει και ο Γιάννης Λαμπίρης που βρίσκεται στην Αυστρία ως απεσταλμένος του SPORT 24 , ο Ότο Ρεχάγκελ έχει μαντρώσει τους διεθνείς μέσα και τους υπόλοιπους έξω.
Ανά(σ)ταση
Η επίπονη ήττα από την Τουρκία στο Καραϊσκάκη απέδειξε ότι είναι επικίνδυνο να ποντάρεις στον αθλητισμό και δη στο ποδόσφαιρο για την ψυχολογική ανάταση των πολιτών της χώρας σου. Σε μια περίοδο που ο Έλληνας μαστίζεται από τη μεγαλύτερη ακρίβεια από τη μεταπολίτευση και μετά, σε μια περίοδο όπου η ελληνική κοινωνία δείχνει παρατημένη στη μοίρα των σεισμών, των πυρκαγιών και των κάθε λογής καταποντισμών, σε μια περίοδο που η πολιτική ζωή της χώρας δείχνει ανίκανη να τιθασεύσει τα δικά της -έστω- πάθη, σε μια τέτοια στιγμή τα κάστανα από τη φωτιά που μαραζώνει τις ψυχές των νεοελλήνων καλείται να βγάλει η Εθνική Ελλάδας του Ότο Ρεχάγκελ.
Δεν είναι δίκαιο και δεν είναι σωστό, είναι όμως πραγματικότητα. Ας το έχουμε κατά νου όταν παιανίζει ο εθνικός ύμνος σήμερα στις 21:00 ακριβώς και οι Έλληνες σχηματίζουμε τη μεγαλύτερη γαλάζια θάλασσα στις κερκίδες του γηπέδου, του καφενείου, του σαλονιού, της βεράντας μας.
Εθνική, έχεις την Ελλάδα μαζί σου.
