Η πρώτη διπλή αχτίδα για τον Παναθηναϊκό

Να, λοιπόν, και η πρώτη νίκη του Παναθηναϊκού σε φιλικό παιχνίδι. H πρώτη με εξαίρεση το εύκολο 5-0 επί της ερασιτεχνικής ολλανδικής Goes στο αρχικό στάδιο προετοιμασίας, στο οποίο ο Γιώργος Δώνης είχε χρησιμοποιήσει σχεδόν μόνο τους πιτσιρικάδες για “προκαταρκτική” δοκιμή - “χαλάρωμα”.

Μπορεί κάποιος να πει “σιγά τα ωά, νίκησε 2-0 τον Λεβαδειακό”. Και να τεκμηριώσει με σοβαρά επιχειρήματα το “σιγά τα ωά”. Θα είναι κάποιος εκτός πραγματικότητας. Κάποιος ο οποίος απέχει από την ενασχόληση με την καθημερινότητα του Παναθηναϊκού, με το τωρινό status στη συγκεκριμένη ομάδα, με τη ζωή της από τον Ιούνιο και έπειτα. Διότι αυτή η νίκη στο τελευταίο “τεστ” πριν από την εκκίνηση στην Ξάνθη την προσεχή Κυριακή (άρα δεν υπάρχει περίπτωση να μεσολαβήσει έως τότε κάποια ήττα...), θα βοηθήσει όλους να πάρουν τα πάνω τους. Όλους! Από τον πρώτο έως τον τελευταίο. Από τον Νταμπίζα και τον Δώνη μέχρι κάποιους νεαρούς οι οποίοι ακόμη δεν γνωρίζουν οριστικά αν θα παραμείνουν στο ρόστερ ή θα “κοπούν” την τελευταία εβδομάδα, μέχρι τους φροντιστές και τους εργαζόμενους στην ΠΑΕ.

ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΦΟΒΗΘΗΚΕ ΤΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ ΤΗΣ!

Την είχε μεγάλη ανάγκη ο Παναθηναϊκός αυτή τη νίκη. Ναι, επί του Λεβαδειακού! Ναι, σε κεκλεισμένων των θυρών ματς στην Καλλιθέα! Γελάτε; Λάθος! Το ματς έγινε κεκλεισμένων των θυρών υπό τον αόρατο (αλλά όχι και αβάσιμο) “φόβο” για πανό, αποδοκιμασίες και “ντράβαλα” από τη μερίδα οπαδών που όχι μόνο δεν ανέχεται πια τον Γιάννη Αλαφούζο και την τωρινή διοίκηση, αλλά θέλει να το “δηλώνει” και στο γήπεδο. Για να το ακούσουν ποιοι; Ο... Μουνιέ, ο Κουλιμπαλί, ο Ινσούα, ο Χατζηγιοβάνης, ο Πούγγουρας και ο Μπουζούκης; Ο Αλαφούζος το ξέρει, όλοι όσοι... πρέπει το ξέρουν.

Αυτή είναι η κατάσταση στον Παναθηναϊκό. Να ξεκινά η σεζόν χωρίς να έχει παίξει έστω ένα ματς μπροστά στο κοινό του, υπό το φόβο εντάσεων, φόρτισης της ήδη ηλεκτρισμένης ατμόσφαιρας και επιπρόσθετης επιβάρυνσης του αγωνιστικού τμήματος! Θα μπορούσε να παίξει στη Λεωφόρο και να το... υποστεί, θα μπορούσε να παίξει στο Κορωπί χωρίς τηλεοπτική μετάδοση και εκπροσώπους του Τύπου, έπαιξε στην Καλλιθέα βράδυ Σαββάτου 18ης Αυγούστου χωρίς φιλάθλους! Θα το θυμόμαστε κι αυτό όταν περάσουν τα χρόνια...

ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΒΕΛΤΙΩΣΕΙΣ

Ο Παναθηναϊκός δεν ήταν πολύ καλύτερος αμυντικά συγκριτικά με τα πρόσφατα φιλικά του εναντίον της Ομόνοιας και της ΑΕΛ, οι οποίες τον είχαν νικήσει με 1-0. Στην πραγματικότητα δέχθηκε περισσότερες καθαρές ευκαιρίες από τον Λεβαδειακό (τρεις συνολικά, μία με τον Γιακουμάκη και δύο με τον Σαβαντογκό) απ' ότι στη Λευκωσία και στη Λάρισα. Ήταν, όμως, βελτιωμένος στην κατοχή/κυκλοφορία της μπάλας, είχε ισχυρότερη αυτοπεποίθηση μετά το γκολ του Χατζηγιοβάνη στο 27' (δεν είχαν πανηγυρίσει γκολ μετά το πρώτο στάδιο προετοιμασίας στην Ολλανδία οι Πράσινοι!), πήρε κάποιες σποραδικές καλές ενέργειες από τον Μπουζούκη, τον Χατζηγιοβάνη, τον Μουνιέ και κράτησε τα γκέμια του αγώνα για πολύ μεγαλύτερο διάστημα συγκριτικά με τα δύο προηγούμενα φιλικά του. Αρκούν όλα αυτά για να αξιοποιήσει το βατό πρόγραμμά του στις πρώτες επτά αγωνιστικές, να “απαγκιστρωθεί” γρήγορα από την καμπούρα του “-6” στην πλάτη και να αρχίσει σταδιακά από τα τέλη Οκτωβρίου να χτίζει ποδοσφαιρική ταυτότητα και να κοιτάζει προς τα μεσαία και ανώτερα (πεντάδα) στρώματα της βαθμολογίας; Όχι βέβαια.

Αυτό το ρόστερ, με την εικόνα που παρουσιάζει αυτή τη στιγμή έχει μειονεκτήματα τεράστια σε όλες τις γραμμές και σε όλες τις λειτουργίες του. Αμυντικά δέχεται σχετικά εύκολα τελικές προσπάθειες (5-9 με τον Λεβαδειακό). Επιθετικά του λείπει το σημείο αναφοράς του βασικού σέντερ φορ (ή και του... αναπληρωματικού, αρκεί να είναι φορ και όχι ο Μουνιέ, ο Εμμανουηλίδης, ο Δώνης ή κάποιος άλλος...). Στον δημιουργικό τομέα παίρνει ελάχιστα πράγματα στις πτέρυγες του 3-4-2-1 από δύο εκ των παλιών και “έμπειρων”, τον Ινσούα και τον Κουλιμπαλί, ενώ από τους κεντρικούς μέσους του ο καλύτερος ως τώρα είναι ο 20χρονος Γιάννης Μπουζούκης. Στην τελική προσπάθεια και στο σκοράρισμα τι να... πρωτοπούμε; Μία εβδομάδα πριν από την έναρξη του πρωταθλήματος παίζει με σέντερ φορ τον Μουνιέ και περιμένει τον Βέργο και τον ξένο επιθετικό μπας και... μπει φως (και κάνα γκολ παραπάνω).

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΣΤΑΘΜΗΤΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ

Αυτός ο παράγοντας είναι ο Νο 1 “αστάθμητος” για να τολμήσει κάποιος να “ταυτίσει” τον τωρινό Παναθηναϊκό μ' αυτόν που θα δούμε στο πρωτάθλημα. Ο βασικός επιθετικός του και ο “αναπληρωματικός” φορ του. Ο δεύτερος παράγοντας έχει ονοματεπώνυμο. Και λέγεται “Δημήτρης Κουρμπέλης”. Θα τον αξιοποιήσει ως στόπερ ο Δώνης, ο οποίος χθες χρησιμοποίησε μια “λογική” τριάδα των Κολοβέτσιου – Οικονόμου – Πούγγουρα με Δώνη – Τζανδάρη στη μεσαία γραμμή; Η' θα τον μεταθέσει ως χαφ, δίπλα σε Κάτσε ή Δώνη; Και στις δύο ζώνες “πονά” ο Παναθηναϊκός, αλλά ο Κουρμπέλης ο οποίος χθες απουσίασε λόγω τραυματισμού δεν είναι η πανάκεια δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν.

Η αλήθεια είναι ότι ουδείς μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα αυτή τη στιγμή την εικόνα του Παναθηναϊκού στο πρωτάθλημα. Υπάρχουν αρκετά “αν” και “πώς”. Όμως μετά από τη χθεσινή βραδιά ένα είναι (ακόμη πιο) βέβαιο. Ότι προπονητής, τεχνικός διευθυντής και παίκτες θα κάνουν ό,τι μπορούν για να βάλουν το δικό τους τμήμα, το ποδοσφαιρικό, στη “γυάλα” για την οποία είχε μιλήσει ο Νταμπίζας πριν από 15 ημέρες. Τα λόγια του Δώνη, το μήνυμα του Δώνη, ο τρόπος με τον οποίο μίλησε συνολικά στη συνέντευξη Τύπου ήταν η δεύτερη “αχτίδα φωτός” της χθεσινής βραδιάς για τον Παναθηναϊκό...