Οι 4 διαδοχικές νίκες σε πρωτάθλημα και Τσάμπιονς Λιγκ, ουσιαστικά διέγραψαν την ισοπαλία με την Καβάλα και χάρισαν στον Ολυμπιακό το αίσθημα υπεροχής που τόσο του είχε λείψει. "Νίκες οι οποίες χτίζουν χαρακτήρα", είπε ο νέος προπονητής του Ολυμπιακού, Ζίκο. Οι "ερυθρόλευκοι" -πλέον- δεν κυνηγούν κάποιον, αλλά υπερασπίζονται τον τίτλο τους βρισκόμενοι στην κορυφή. Η πίεση έχει πια αλλάξει στρατόπεδο...

Θαυμασμός για τον κόσμο και 4-1-4-1



Ο Ζίκο πάτησε για πρώτη φορά το χορτάρι του γηπέδου Καραϊσκάκη και έδειξε να το απολαμβάνει. Το βλέμμα του προς τους οπαδούς των πρωταθλητών, εμπεριείχε έκπληξη για τον παλμό και τη ζεστασιά που εξέπεμπαν. Ο έμπειρος Βραζιλιάνος είχε την τύχη να νιώσει παρόμοια ατμόσφαιρα σε εξίσου καυτές έδρες, κάτι που κάνει ακόμη πιο κολακευτικό για τον Ολυμπιακό, το θαυμασμό που έδειξε ο νέος προπονητής για τους "ερυθρόλευκους" φιλάθλους.

Όσοι πίστευαν πως άλλο η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ και άλλο ο Πανιώνιος, μάλλον γελάστηκαν. Τουλάχιστον στο μυαλό του Ζίκο δεν υπήρχε θέμα διαφοροποίησης του δοκιμασμένου 4-1-4-1. Ακόμα και τα πρόσωπα, ήταν ακριβώς τα ίδια, έστω και αν Λεντέσμα, Ντουντού, Αβραάμ και αρκετοί ακόμα "ερυθρόλευκοι", έχουν ανάγκη από ξεκούραση και μάλιστα άμεσα...

Φουλ επίθεση με κρυφούς φορ!


Ο Ζίκο, τοποθέτησε μπροστά από το "λύκο" τους Ντουντού και Τοροσίδη, δίνοντάς τους σαφείς εντολές να γεμίσουν την αντίπαλη περιοχή. Οι δύο μέσοι των γηπεδούχων, είχαν το ρόλο των κρυφών φορ. Όταν ο Ντιόγκο έφτανε στα όρια της μεσαίας γραμμής ζητώντας τη μπάλα -και φυσικά παρασύροντας μακριά από την περιοχή τον προσωπικό του αντίπαλο- Ντουντού και Τοροσίδης ανέβαιναν ψηλά.

Τότε το 4-5-1 του Ζίκο, μετατρεπόταν σε 4-4-2, χωρίς καν την παρουσία του πραγματικού του φορ! Συχνά τη θέση είτε του Ντουντού, είτε του Τοροσίδη, έπαιρνε ο Ζαϊρί, αφήνοντας το δεξί άκρο και συγκλίνοντας στην αντίπαλη περιοχή. Αν σε αυτούς τους 4 προσθέσουμε και το Λεονάρντο, τότε είναι ξεκάθαρος ο λόγος για τον οποίο η περιοχή του Πανιωνίου γέμιζε τόσο συχνά στο πρώτο μέρος.

Με τον τρόπο αυτό ήρθε και το γκολ του Ολυμπιακού στο 17, σε μια φάση όπου το κέντρο άμυνας κυνηγούσε στα άκρα το Ντιόγκο, ενώ μέσα στην περιοχή Ζαϊρί, Τοροσίδης και Ντουντού, αλώνιζαν! Ο Ζίκο θέλει την ομάδα του πολύ πιο επιθετική και το δείχνει. Το ζήτημα είναι αν αυτή τη στιγμή υπάρχουν τα κατάλληλα… εργαλεία για να χτίσει ο 56χρονος προπονητής το νέο προφίλ που ονειρεύεται.

Επιθετική ανισορροπία και... ανορθογραφίες


Άλλωστε, είναι διαφορετικά τα πράγματα όταν έχεις στη διάθεσή σου τους Γκαλέτι, Μαρέσκα και Ντάρμπισιρ και διαφορετικά όταν δε μπορείς καν να δώσεις ανάσες σε έναν παίκτη ο οποίος τις χρειάζεται. Άλλο να διαθέτεις 2 λύσεις σε κάθε πλευρά και άλλο να έχεις μόνο το Ζαϊρί να απειλεί και να δημιουργεί αξιόλογες καταστάσεις από τα άκρα. Στο ματς με τον Πανιώνιο, το γήπεδο... έγερνε προς τα δεξιά και ο Ζίκο -ελλείψει εργαλείων- αδυνατούσε να δημιουργήσει επιθετική ισορροπία και πλουραλισμό...

Αμυντικά ο Ολυμπιακός είχε περισσότερα προβλήματα απ’ όσα συνήθως. Η προώθηση των μέσων που αγωνίζονταν στον άξονα, αλλά και των 2 ακραίων μπακ, άφηνε συχνά τον Λεντέσμα εκτεθειμένο. Ο Αργεντινός χρειάστηκε πολλές φορές να σταματήσει αντεπιθέσεις του Πανιωνίου με τρόπο… ηρωικό και φυσικά όχι ορθολογικό και σίγουρο. Ο 31χρονος τα κατάφερε, αναδείχθηκε MVP, όμως η όλη εικόνα, μάλλον προβλημάτισε το Ζίκο.

Γροθιές, εκρήξεις και... "ευχαριστώ για όλα"!

Ο Βραζιλιάνος έδειξε στη διάρκεια του παιχνιδιού πως ακόμα μέσα του υπάρχει ένας ποδοσφαιριστής! Στις χαμένες ευκαιρίες των Ντουντού και Λεονάρντο, ο Ζίκο έφυγε απ’ τον πάγκο, χτύπησε τον τοίχο με τις γροθιές του και επιστρέφοντας, έδειξε με χαρακτηριστικότατο τρόπο όλα όσα θα έπρεπε να έχουν πράξει οι παίκτες του στη συγκεκριμένη φάση! Η τουλάχιστον, αυτό που θα έκανε ο Ζίκο αν αγωνιζόταν...

Ο 56χρονος ζητούσε με πάθος από τους παίκτες του να πιέζουν ψηλά τον αντίπαλο. Το σακάκι του περνούσε δύσκολες στιγμές, όταν η μπάλα χανόταν εύκολα στη μεσαία γραμμή! Οι αντεπιθέσεις του Πανιωνίου μετά το 1-0, δημιουργούσαν ακόμα πιο εκρηκτικές αντιδράσεις. Ο αδερφός του Ζίκο και βοηθός του, Εντού, έμοιαζε εξοικειωμένος με όσα έβλεπε από τον 56χρονο προπονητή.

Αντίθετα, όσοι βρίσκονταν στον πάγκο, είχαν γουρλώσει τα μάτια! Οι οδηγίες του ήταν συγκεκριμένες και σίγουρα απόλυτα κατανοητές από τους παίκτες του. Η γλώσσα του σώματος του Ζίκο, δεν άφηνε περιθώρια για αμφιβολίες αναφορικά με όσα ζητούσε! Οι φωνές και οι προτροπές του Βραζιλιάνου, τελείωναν όταν ο παίκτης γινόταν αλλαγή.

Ήταν η στιγμή που ο 56χρονος προπονητής έσφιγγε το χέρι του ποδοσφαιριστή του, λέγοντας του: "Σε ευχαριστώ πολύ για όσα έκανες σήμερα". Με αυτόν τον τρόπο, ο Ζίκο ξεκαθάριζε πως το πάθος, η ένταση και οι αμέτρητοι σφυγμοί, διαρκούν όσο ένα παιχνίδι. Ο Βραζιλιάνος θεωρεί το καλό κλίμα σημαντική υπόθεση και βασική προϋπόθεση για επιτυχημένη πορεία. Συνεπώς, δε θα σταματήσει να το χτίζει μέρα με τη μέρα και να επενδύει σε αυτό...