Αν κάποιος έλεγε ότι διαθέτει "το άγγιγμα του Μίδα", ώστε ό,τι πιάνει, να γίνεται χρυσός, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί υπερβολικός. Το όνομά του δεν είναι συνώνυμο των τίτλων, με την περσινή σεζόν να του έχει προσδώσει τον χαρακτηρισμό του... loser. Όταν άλλωστε κάποιος φτάνει τρεις φορές στην πηγή και δεν πίνει νερό, τότε η "στάμπα" του αποτυχημένου τον συνοδεύει μέχρι να αποδείξει το αντίθετο. Και το απέδειξε...

Ο Ζόρζε Ζεζούς είναι ένας από τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους τις τελευταίες ώρες σε ολόκληρο τον κόσμο. Ένα χρόνο πριν αποτελούσε αντικείμενο χλευασμού και κριτικής για το γεγονός ότι η Μπενφίκα... κατάφερε να χάσει τρεις τίτλους μέσα σε λίγες ημέρες (πρωτάθλημα. Κύπελλο και Europa League), για να έρθει τώρα να δώσει αποστομωτικές απαντήσεις προς πάσα κατεύθυνση.

Όντας θιασώτης του "έχει ο καιρός γυρίσματα", επέμεινε στη δουλειά του και στο πλάνο του, η διοίκηση της ομάδας του αποφάσισε να κλείσει τ' αυτιά της και να τον στηρίξει, βλέποντας το δάσος και όχι το δέντρο, με το αποτέλεσμα να δικαιώνει τους πάντες. Όταν κάποιος καταφέρνει να απορροφήσει τους "κραδασμούς" και δεν προβαίνει σε σπασμωδικές κινήσεις, τότε έρχεται η ώρα της... πληρωμής.

Η ποδοσφαιρική διαδρομή και τα επιτεύγματα στην Μπενφίκα

Ο γεννημένος στην Αμαδόρα της Λισσαβώνας, Πορτογάλος κόουτς (24/7/1954), δεν έκανε κάποια αξιομνημόνευτη καριέρα ως ποδοσφαιριστής, περιπλανήθηκε σε διάφορες ομάδες (13 συγκεκριμένα) από το 1973 μέχρι το 1990, προτού αποφασίσει να κάνει το... φυσιολογικό άλμα για κάθε ποδοσφαιριστή, να ακολουθήσει δηλαδή την προπονητική, μένοντας στο άθλημα από άλλο πόστο. Το παράδειγμά του μάλιστα είναι ένα από τα πολλά, όπου ένας σπουδαίος κόουτς δεν υπήρξε απαραίτητα και... βιρτουόζος της μπάλας.

Κοουτσάρει την Μπενφίκα από το 2009 και έχει μια σειρά από επιτεύγματα που για τον πολύ κόσμο δεν είναι και τόσο γνωστά. Ανέλαβε τους "Αετούς" στις 16 Ιουνίου και στην πρώτη του χρονιά στον πάγκο της κατάφερε να πάρει το πρωτάθλημα έπειτα από πέντε χρόνια... λειψανδρίας (μόλις δυο ήττες και 78 γκολ στην επίθεση), φτάνοντας παράλληλα και στα προημιτελικά του Europa League.

Στις 5 Οκτωβρίου του 2009 έφτασε τις 100 νίκες στην προπονητική του καριέρα, ενώ μετά την κατάκτηση του Λιγκ Καπ της παρθενικής του σεζόν επιβραβεύτηκε με επέκταση του συμβολαίου του μέχρι το 2013. Παράλληλα, με τον ίδιο η Μπενφίκα πέτυχε την πρώτη της νίκη επί γερμανικού εδάφους σε ένα αλήστου μνήμης 1-4 απέναντι στην Στουτγκάρδη, σπάζοντας και το ρεκόρ συνεχόμενων νικών (16) της ομάδας του Τζίμι Χάγκαν την σεζόν 1972-73.

Και οι επιτυχίες του δεν σταματούν εκεί, καθώς το 2012 (10 Δεκεμβρίου) έγινε ο πιο επιτυχημένος Πορτογάλος κόουτς σε τοπικά ντέρμπι της Λισσαβώνας με επτά νίκες σε σύνολο εννέα αγώνων (νίκη με 3-1 απέναντι στην Σπόρτινγκ). Λίγους μήνες μετά (15 Μαρτίου 2013 απέναντι στην Μπορντό για το Europa League), έφτασε τις 200 νίκες στον πάγκο της Μπενφίκα, κάτι που μόλις άλλοι πέντε προπονητές στην ιστορία της ομάδας το έχουν καταφέρει. Όσο για την παρουσία στον τελικό του Europa League, είχε να συμβεί κάτι τέτοιο 23 ολόκληρα χρόνια. Συν τις άλλοις, έγινε μόλις ο δεύτερος Πορτογάλος προπονητής στην ιστορία της Μπενφίκα που έχει δυο πρωταθλήματα στο παλμαρέ του.

Από το ζενίθ στο ναδίρ και... τούμπαλιν

Για τον Ζεζούς, οι "Αετοί" αποτέλεσαν τον 13ο -και όχι φαρμακερό- προορισμό της καριέρας του, έχοντας ξεκινήσει την προπονητική το 1990 στην Αμόρα, για να ακολουθήσει μια σταθερή πορεία με τελικό προορισμό την Μπράγκα την σεζόν 2008-09 (5η θέση στο πρωτάθλημα και "16" του Europa League), προτού έρθει η μεγάλη ευκαιρία να καθίσει στον πάγκο της Μπενφίκα και να φτιάξει την δική του ομάδα, την οποία απολαμβάνει όλος ο ποδοσφαιρικός πλανήτης. Μια ομάδα επιθετική, με ισορροπία, που σκοράρει με ευκολία, έχει "ταυτότητα" στο παιχνίδι της, δεν δέχεται εύκολα γκολ και είναι δυσκολοκατάβλητη.

Για τον ίδιο, η περσινή σεζόν ήταν αναμφίβολα η πιο δύσκολη της καριέρας του, αφού μπορούσε να γευτεί το νέκταρ της επιτυχίας και αντ' αυτού ήπιε το πικρό ποτήρι της αποτυχίας. Αν θεωρηθεί βέβαια αποτυχία το να διεκδικεί μια ομάδα όλους τους στόχους της μέχρι το φινάλε της σεζόν. Η Μπενφίκα έπαιζε καλή μπάλα, είχε μια συγκεκριμένη φιλοσοφία και... πατώντας πάνω σ' αυτήν, κατάφερε φέτος να πάρει το 33ο πρωτάθλημα της ιστορίας, να φτάσει στον τελικό του Europa League για δεύτερη σερί σεζόν, έχοντας απέναντι την Σεβίλλη, ενώ διεκδικεί και το Κύπελλο, έχοντας την ευκαιρία να κάνει το τρεμπλ. Μεγαλύτερη δικαίωση και επιτυχία απ' αυτήν δεν υπάρχει...

Το καλοκαίρι που μας πέρασε, ανανέωσε για δυο ακόμη σεζόν, έχοντας την στήριξη του Λουίς Φελίπε Βιέιρα, έκανε παράλληλα και το αναγκαίο ξεσκαρτάρισμα στο ρόστερ, πραγματοποιώντας την τέλεια ρελάνς. Ούτε λίγο ούτε πολύ, 15 παίκτες κατέφτασαν στη Λισσαβώνα, με το συνολικό κόστος να αγγίζει τα 33 εκατομμύρια ευρώ και τον ηλικιακό μέσο όρο να είναι τα 22 έτη. Διατήρησε έμπειρους παίκτες, έφερε... φρέσκο αίμα, διψασμένο για διάκριση και το "πείραμα" δείχνει ότι πετυχαίνει. Ποδοσφαιριστές όπως οι Σουλεϊμάνι και Λάζοβιτς έριξαν... άγκυρα στην πορτογαλική πρωτεύουσα, ενώ και ο Μάρκοβιτς πείστηκε από τον Μάτιτς να μετακομίσει εκεί, αν και ο ίδιος έφυγε τον Γενάρη για την Τσέλσι.

Ο Ζεζούς έφτιαξε ένα εξαιρετικό σύνολο, το οποίο δείχνει (και είναι) πιο πλήρες από πέρυσι και ο ίδιος αισθάνεται πιο σίγουρος από ποτέ για την δουλειά του και το μέλλον του. Η φετινή σεζόν κατέδειξε πως μια εφήμερη αποτυχία (ακόμα και τρεις μαζεμένες), δεν μπορεί να "ακυρώσει" την διαδρομή, με την επιτυχία να έρχεται, αν άπαντες εργάζονται πάνω σε στέρεες βάσεις και με πλάνο. Το παράδειγμα του 60χρονου κόουτς είναι το πλέον χαρακτηριστικό...

Το σκηνικό που τον έκανε ήρωα

Το highlight του, δείγμα και της ιδιοσυγκρασίας του, ήταν στον εκτός έδρας νικηφόρο αγώνα της Μπενφίκα με τη Γκιμαράες. Συγκεκριμένα, έδωσε μάχη σώμα με σώμα με ανθρώπους της ασφαλείας του γηπέδου με στόχο να μην συλληφθεί οπαδός της ομάδας του. Μετά το σφύριγμα της λήξης, οι παίκτες πήγαν προς την πλευρά που ήταν ο κόσμος τους για να τους χαιρετίσουν. Πολλοί πήδησαν στον αγωνιστικό χώρο, υπήρξε επέμβαση των ανθρώπων ασφαλείας, και όταν ακινητοποιήθηκε ένας οπαδός, τότε ανέλαβε δράση ο ίδιος, ο οποίος προσπάθησε να τον... σώσει! Ένα στιγμιότυπο που μνημονεύτηκε για τα καλά. Αν μη τι άλλο, μια προσωπικότητα που δεν περνάει απαρατήρητη...