Στα 19 του χρόνια ο Μόιζε Κεαν έχει κάθε λόγο να αισθάνεται υπερήφανος καθώς ήταν ο πρώτος παίκτης που γεννήθηκε μετά το 2000 και: έκανε ντεμπούτο σε κάποιο από τα πέντε μεγαλύτερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα (Νοέμβριος 2016) και στο Champions League (Νοέμβριος 2016), σκόραρε σε ένα από τα πέντε τοπ πρωταθλήματα (Μάιος 2017) αλλά και με την Εθνική Ιταλίας (Μάρτιος 2019).

Επιπλέον, μπορεί να φουσκώνει με καμάρι για το ότι ο Μάσιμο Αλέγκρι τον έχει εμπιστευτεί μέχρι στιγμής φέτος σε 19 ματς πρωταθλήματος της Γιουβέντους (μετράει 4 γκολ) κα έχει βρει χώρο στη γραμμή κρούσης των "μπιανκονέρι" όπου υπάρχουν επίσης οι Κριστιάνο Ρονάλντο, Ντιμπάλα, Κόστα, Μάντζουκιτς και Μπερναρντέσκι.

Επειδή όμως τίποτα δεν έρχεται τυχαία και σπάνια οι δρόμοι στη ζωή κάποιου είναι στρωμένοι με ροδοπέταλα, ο Μόιζε Κεν θέλησε να εξομολογηθεί κάποιες από τις δύσκολες στιγμές που βίωσε στην παιδική του ηλικία μέχρι να φτάσει να φορέσει τα "μπιανκονέρι", μέσω συνέντευξης που έδωσε στην εκπομπή "The Players' Tribune".

"Ο δρόμος σε μαθαίνει να είσαι άνθρωπος, να καταλαβαίνεις την πραγματικότητα της ζωής και να καταλαβαίνεις αυτό που συμβαίνει γύρω σου, είτε καλό είτε κακό. Από μικρό παιδί υπέφερα αρκετά, δεν ήταν εύκολα.

Δεν είχα ένα παρελθόν όπως όλα τα άλλα παιδιά. Και για αυτό κάποιες πηγαίνω με το μυαλό μου εκεί και σκέφτομαι πόσο τυχερός που είμαι που έχω αυτά σήμερα. Ευχαριστώ τον Θεό κάθε ημέρα. Η πρώτη ανάμνηση που έχω από μπάλα είναι από το Άστι, σε ένα παρεκκλήσι.

Κάναμε τουρνουά ποδοσφαίρου στην άσφαλτο, εάν έπεφτες χτυπούσες άσχημα. Τα παιχνίδια ήταν έντονα και κάθε παίκτης έπρεπε να πληρώσει 10 ευρώ. Μία φορά ήμουν τόσο απελπισμένος που έκλεψα τη μπάλα από τον ιερέα: άφηνε πάντα το συρτάρι ανοιχτό. Όταν παίζεις ποδόσφαιρο με αυτό τον τρόπο, μαθαίνεις να έχεις πείνα και δίψα για να παίξεις. Μαθαίνεις ότι το ποδόσφαιρο, όπως η ζωή, έχει πάνω και κάτω.

Όταν μεγαλώνεις έτσι, ακόμα και οι πιο σκληρές επεμβάσεις του Κιελίνι στην προπόνηση δεν φαίνονται τόσο τρομακτικές. Μία φορά προσπάθησα να απελευθερωθώ από αυτόν με μία προσποίηση και με χτύπησε χωρίς πολλά-πολλά. Τώρα κάνω προπονήσεις με πολύ δυνατούς παίκτες αλλά σκέφτομαι πάντα τα παιδιά στο παρεκκλήσι γιατί από εκεί άρχισαν όλα", τόνισε ο 19χρονος Ιταλός φορ (με ρίζες από την Ακτή Ελεφαντοστού), και συνέχισε:

"Η ζωή μου άλλαξε όταν έκανα το ντεμπούτο μου στην Γιουβέντους στην ηλικία των 16 ετών. Είχα αρχίσει προπονήσεις για λίγο καιρό με την πρώτη ομάδα. Απέναντι στην Πεσκάρα ο προπονητής μου ζήτησε να αρχίσω το ζέσταμα και δεν το πίστευα (σ.σ. έκανε ντεμπούτο στις 19 Νοεμβρίου 2016 με την Πεσκάρα σε ηλικία 16 ετών και 23 ημερών).

Το ματς όδευε προς την ολοκλήρωσή του, νικούσαμε 3-0. Είχαν χαθεί λίγο οι ελπίδες μου, όμως μετά το 80' μπήκα (σ.σ πέρασε στη θέση του Μάντζουκιτς στο 84'). Ήταν εκπληκτικό το συναίσθημα, με χειροκρότησαν όλοι. Εκεί σκέφτηκα όλα τα ματς που είχα δώσει στο Ντον Μπόσκο και το γεγονός ότι από εκείνη τη στιγμή θα έπαιζα με τους Μπουφόν, Ντιμπάλα και Μαρκίζιο.

Δεν έχω ξανανιώσει τόσο δυνατό συναίσθημα στη ζωή μου. Όλα αυτά μου τα χάρισε ο Θεός. Ένα κομμάτι ο Θεός και ένα κομμάτι ο δρόμος".