Η συγκλονιστική μαρτυρία του Σορώτου
Ο επιτυχημένος Έλληνας προπονητής μπάσκετ, Κώστας Σορώτος, γύρισε μαζί με το Sport24.gr 30 χρόνια πίσω, τότε που έμαθε για τον χαμό του 14χρονου παίκτη του, Παναγιώτη Τουμανίδη, ο οποίος σκοτώθηκε στην Θύρα 7 με την ματωμένη σημαία του Ολυμπιακού στα χέρια. Διαβάστε την συγκλονιστική μαρτυρία με τα όσα έλαβαν χώρα τότε.
Οι ιστορίες για την Θύρα 7 και τα 21 θύματα που άφησαν την ζωή τους στα σκαλοπάτια του "Γεώργιος Καραϊσκάκης", είναι πολλές και οι περισσότερες ανατριχιαστικές. Μαρτυρίες που προκαλούν ρίγη συγκίνησης σε κάθε Έλληνα φίλαθλο, ανεξάρτητα από το ποια ομάδα υποστηρίζει.
Μια απ' αυτές τις ιστορίες είναι και του Κώστα Σορώτου. Του Έλληνα κόουτς, που προπονούσε τον 14χρονο Παναγιώτη Τουμανίδη (τον μικρότερο σε ηλικία νεκρό της Θύρας 7) στην ομάδα του Πειραϊκού και όμως δεν πρόλαβε να τον αναδείξει, όπως έχει κάνει αυτά τα χρόνια και με δεκάδες άλλους μπασκετμπολίστες.
Ο Παναγιώτης, γέννημα θρέμμα Ολυμπιακός, ήταν ο καλύτερος και ο πιο ταλαντούχος παίκτης της γενιάς του, όπως δηλώνει στο Sport24.gr ο Κώστας Σορώτος, όμως η αγάπη του για τον Ολυμπιακό, δεν του επέτρεψε να ζήσει παραπάνω και αναδειχθεί με την πορτοκαλί μπάλα.
Εκείνη την Κυριακή, ο προπονητής στους παίδες του Πειραϊκού (τότε), περίμενε αρκετή ώρα τον αγαπημένο του Παναγιώτη, όμως για πρώτη φορά δεν πήγε στην προπόνηση. Ο 14χρονος εκτός από ταλαντούχος ήταν πάντα συνεπής και η απουσία του σε συνδυασμό με τις ιαχές των ασθενοφόρων, έκαναν τον Κώστα Σορώτο να ανησυχήσει. Το γήπεδο που έκανε προπόνηση η ομάδα του Πειραϊκού τότε, ήταν απέναντι από το "Καραϊσκάκη", όμως ο Παναγιώτης Τουμανίδης δεν επέστρεψε ποτέ...
Οι φόβοι του κόουτς του Πιερικού, δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν και ο 14χρονος έχασε την ζωή με την σημαία του Ολυμπιακού στα χέρια γεμάτη αίματα (την συγκεκριμένη σημαία παρέδωσε την ΠΑΕ Ολυμπιακός ο οδηγός ταξί που μετέφερε τον άτυχο Παναγιώτη). Ήταν μάλιστα ο πρώτος που γλίστρησε και ο θάνατός του ήταν φρικτός. Έστω κι αν έχουν περάσει 30 ολόκληρα χρόνια, ο Κώστας Σορώτος, δεν μπορεί να ξεχάσει τον καλύτερό του παίκτη και εξαιρετικό παιδί, Παναγιώτη. Μάλιστα θυμάται με κάθε λεπτομέρεια τις δύσκολες εκείνες ώρες και τις εξιστορεί στο Sport24.gr.
"O Παναγιώτης μας, έφυγε..."
"Είχαμε ένα παιδάκι στον Πειραϊκό στους παίδες, τον Παναγιώτη τον Τουμανίδη. Ήταν 14 ετών τότε και ήταν το αστέρι, ο καλύτερος παίκτης της γενιάς του. Εκείνη λοιπόν την Κυριακή και την ίδια ώρα είχαμε προπόνηση και δεν είχε έρθει. Τότε δεν υπήρχε εύκολη επικοινωνία και απλά μάθαμε το τελικό σκορ από το ραδιόφωνο. Το γήπεδο του Πειραϊκού τότε ήταν απέναντι από το "Καραϊσκάκη".
Περνούσε η ώρα και έλεγα: "που είναι ο Παναγιώτης;". Αυτός δεν έχανε προπόνηση και δεν μου είχε πει τίποτα. Η προπόνηση θυμάμαι ξεκινούσε ακριβώς μετά το τέλος του αγώνα με την ΑΕΚ. Ξαφνικά ακούμε σειρήνες και λέω από μέσα μου: "κάτι θα έχει γίνει". Μαθαίνουμε λοιπόν τα γεγονότα και αλλά δεν ξέραμε την έκταση. Εγώ είχα μια παράξενη αίσθηση γιατί έλεγα πως για να μην έρθει στην προπόνηση κάτι θα έχει γίνει. Έβλεπα λοιπόν στην τηλεόραση τι είχε τύχει εκείνες τις ημέρες να είναι χαλασμένο το τηλέφωνο στο σπίτι μου. Τότε δεν υπήρχαν κινητά.
Ακούω λοιπόν τα 7 πρώτα ονόματα και μάλιστα τον είχαν πει λάθος. Θυμάμαι στην τηλεόραση είπαν: "Τουμπανίδης, αγνώστων λοιπών στοιχείων. Εκεί αρχίζω και τρελαίνομαι και δεν είχα και τηλέφωνο για να το διασταυρώσω. Πήγα στο Τζάνειο και γινόταν της κακομοίρας. Στην συνέχεια πήγα σ' ένα τηλεφωνικό θάλαμο στο δημοτικό θέατρο και πήρα τηλέφωνο. Το σήκωσε μια κυρία, που ποτέ δεν έμαθα αν ήταν η μητέρα, η θεία του ή κάποια άλλη. Της λέω: "Παρακαλώ τον Παναγιώτη" και μου απαντάει: "Ποιος Παναγιώτης αγόρι μου; Ο Παναγιώτης έφυγε". Έπαθα σοκ και θυμάμαι τράβαγα το ακουστικό και το έσπασα. Δυστυχώς ο Παναγιωτάκης μας έφυγε".
"Ήταν πάρα πολύ αγαπητό παιδί"
Ο θάνατος του 14χρονου Παναγιώτη, είχε συγκλονίσει όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και την ομάδα που έπαιζε μπάσκετ, τον Πειραϊκό. Οι συμπαίκτες του μαζί με τους οποίους μοιραζόταν τα όνειρά του, οι προπονητές του που είχαν μόνο καλά λόγια να πουν γι' αυτόν, συμπαραστάθηκαν στην οικογένειά του και συγκεκριμένα στην μητέρα του, που είχε μπροστά της να ανέβει έναν Γολγοθά:
"Θυμάμαι 2-3 εβδομάδες μετά την κηδεία του πήγαμε με πούλμαν όλη η ομάδα και αφήσαμε λουλούδι. Είχαμε συμπαρασταθεί στην μητέρα την κυρία Ελευθερία. Αυτή η οικογένεια είχε πολλές ατυχίες δυστυχώς. Η μητέρα της μεγάλωνε μόνη της ουσιαστικά τα παιδιά της. Είναι μια καταπληκτική κυρία. Ο Πειραϊκός του είχε συμπαρασταθεί για πολλά χρόνια, γιατί ήταν πάρα πολύ αγαπητό παιδί και στους συμπαίκτες και στους προπονητές. Ήταν μάλιστα, γέννημα θρέμμα από το Μοσχάτο. Έμενε σύνορα Μοσχάτο με Φάληρο".
"Θα ήταν 44 χρονών"
Όσο για την άποψη του Κώστα Σορώτου για τον μικρό Παναγιώτη; Η καλύτερη. Ο προπονητής του Πιερικού, έχει μόνο καλά να θυμάται από τον 14χρονο αστέρι του, που ήταν υπόδειγμα και μαθητή και παίκτη και χαρακτήρα. Η τύχη όμως του γύρισε την πλάτη και "έφυγε" μακριά μας, με φρικτό τρόπο, όπως λέει και ο έμπειρος κόουτς:
"Ο Παναγιώτης ήταν ένα καταπληκτικό παιδί, καταπληκτικός μαθητής και εξαιρετικός παίκτης. Ο καλύτερός μας παίκτης. Την ημέρα εκείνη, ήταν ο πρώτος που στραβοπάτησε και σφηνώθηκε στα κάγκελα. Ήταν ο μόνος που δεν πέθανε απλά από ασφυξία, αλλά είχε και πάρα πολλά τραύματα. Τώρα αν ζούσε θα ήταν 44 χρονών".