Πολλές είναι οι ενδιαφέρουσες ιστορίες που έχουν βγει στη δημοσιότητα από τη "Daily Mail", η οποία δημοσιεύει αποσπάσματα από την αυτοβιογραφία του Χάρι Ρέντναπ.

Η τελευταία βγήκε την Παρασκευή στα βιβλιοπωλεία και είναι εντυπωσιακή η ουρά που σχηματίστηκε έξω από το κατάστημα στο οποίο υπογράφει τα βιβλία ο Άγγλος τεχνικός.

Μέσα σε όλα όσα αναφέρει στο βιβλίο του ο 66χρονος, έχει αφιερώσει κάποιες σελίδες και για συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές και εντυπωσιακά περιστατικά. Σε αυτά δε θα μπορούσε να μη συμπεριλάβει ένα απίστευτο σκηνικό με τον Πάουλο Φούτρε. Αναλυτικά:

"Ήρθε σε εμάς (σ.σ. Γούεστ Χαμ) το καλοκαίρι του 1996 και ήταν πραγματικά απίστευτος. Στις προπονήσεις δεν μπορούσες να σταματήσεις να κοιτάς τις εκτελέσεις φάουλ του. Θα τον έβαζα στους 10 καλύτερους που έχω δει.

Το πρώτο μας παιχνίδι ήταν με την Άρσεναλ και οι συνθέσεις είχαν ήδη βγει, αλλά υπήρχε ένα πρόβλημα. Ο Έντι Τζίλαμ του είχε δώσει τη φανέλα με το Νο 16. Την επόμενη στιγμή ο Πάουλο ήταν μπροστά μου. "Ο Φούτρε έχει το 10, όχι το 16. Ο Εουσέμπιο το 10, ο Μαραντόνα το 10, ο Πελέ το 10, ο Φούτρε το 10, όχι το γαμ**ο 16" μου είπε.

Εκείνη τη στιγμή έμεναν 45 λεπτά για την έναρξη της αναμέτρησης. "Δεν μπορεί να αλλάξει τώρα Πάουλο. Έχουμε δώσει τα νούμερα κι εσύ έχεις το 16. Δεν τα επιλέξαμε. Όταν ήρθες όλα τα άλλα νούμερα είχαν δοθεί, επομένως, σου δώσαμε το 16" του εξήγησα.

"Θέλω το Νο 10. Ο Φούτρε φοράει το Νο 10. Στη Μίλαν, στην Ατλέτικο Μαδρίτης, στις Πόρτο, Μπενφίκα και Σπόρτινγκ είχα πάντα το 10".

Ήμουν τόσο απεγνωσμένος που του είπα: "Πάουλο, βάλε τη φανέλα και μπες να παίξεις σε παρακαλώ. Έχουμε ένα σημαντικό παιχνίδι. Αν δε θες να τη φορέσεις, δεν παίζεις". Κι επέλεξε να μην παίξει...

Τη Δευτέρα ο Πάουλο είχε έρθει με τους δικηγόρους του να διαπραγματευτεί για το Νο 10. Αρχικά του είπαμε πως είχαν πουληθεί τόσες φανέλες του με το 16 που δε θα γινόταν να αλλάξει νούμερο. "Πόσες;" μας ρώτησε. "Θα πληρώσω £100.000" μας είπε.

Τότε κατάλαβα πως δεν υπήρχε περίπτωση να τον πείσω. Ήταν χαμένο κεφάλαιο. Ο Τζον Μονκέρ, που φορούσε τότε το 10, συμφώνησε να ανταλλάξουν και ο Πάουλο τον άφησε για δύο εβδομάδες να πάει στη βίλα του στο Αλγκάρβ.

Όσο για το πώς έχασε τον Ίαν Ράιτ, τον οποίο θα μπορούσε να έχει πάρει στη Μπέρνμουθ, ο Ρέντναπ αναφέρει στην αυτοβιογραφία του το εξής:

"Μία από τις αγαπημένες μου μεταγραφές στη Μπέρνμουθ ήταν ο Καρλ Ρίτσαρντς. Τον πήρα από την Ένφιλντ για £10.000. Μία μέρα πήγαμε να χαιρετήσει τον προπονητή του και τους συμπαίκτες του κι εγώ έμεινα στο αυτοκίνητο με έναν φίλο του.

"Γιατί δεν παίρνεις εμένα; Τρέχω 10 φορές πιο γρήγορα, έχω βάλει 26 γκολ φέτος κι εκείνος 12. Είμαι πολύ καλύτερος" μου είπε ο φίλος του. Δεν ήξερα τι να απαντήσω. "Δεν μπορούμε να σε πάρουμε, πήραμε εκείνον. Ωστόσο θα σε παρακολουθώ, μην ανησυχείς".

Στην αρχή ο Καρλ ήταν πολύ κακός. Έτρεχε αλλά δεν έκανε τίποτα. Παίξαμε έξι παιχνίδια και δε νικήσαμε. Ο Καρλ ήταν τραγικός.

Μετά από τέσσερα παιχνίδια ο Καρλ ήρθε και μου είπε. "Έχω έναν φίλο. Με ρωτούσε αν θα μπορούσε να έρθει για δοκιμαστικό. Είναι επιθετικός όπως κι εγώ". Εγώ του είπα: "Είναι τόσο καλός όσο εσύ;" και μου απάντησε: "Όχι, δεν είναι τόσο καλός, αλλά είναι αξιοπρεπής". "Τότε ας του πεις να μην έρθει" του είπα.

Το επόμενο Σάββατο πήγαμε να παίξουμε με την Κρίσταλ Πάλας. "Ο φίλος μου, εκείνος που ήθελε να δοκιμαστεί, παίζει σήμερα με την Πάλας" μου είπε ο Καρλ. "Α ωραία, δε θα έχουμε κανένα πρόβλημα" σκέφτηκα.

Μετά το παιχνίδι κατάλαβα πως ο Καρλ δεν ήταν και καλός σκαόυτερ. Ποιο ήταν το όνομα του φίλου του; Ίαν Ράιτ, ο οποίος σκόραρε 238 γκολ στο πρωτάθλημα. Ο Καρλ, πάντως, εξελίχθηκε σε πολύ καλή μεταγραφή".