Ιγκόρ Σιπνιέφσκι: Ο "Συγκλονισμένος"

Ένας από τους πιο χαρισματικούς, αλλά συνάμα πιο αυτοκαταστροφικούς ποδοσφαιριστές οι οποίοι πέρασαν από τα ελληνικά γήπεδα ήταν ο Ιγκόρ Σιπνιέφσκι.

Ο Πολωνός επιθετικός, ο οποίος έδειξε ψήγματα του ταλέντου του κυρίως με τη φανέλα του Παναθηναϊκού αλλά και με των Καβάλα και ΟΦΗ, έμεινε στη μνήμη των οπαδών για την τεχνική κατάρτιση του, τις περίτεχνες τρίπλες του, την "τρέλα" του, αλλά και την αστάθεια του χαρακτήρα του.

Τα ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετώπισε τον εμπόδισαν όχι μόνο να κάνει μία σπουδαία καριέρα ανάλογη των ικανοτήτων του, αλλά του δημιούργησαν προβλήματα εξάρτησης, με το νόμο και παραλίγο να του στοιχίσουν πρόωρα τη ζωή του.

Την Τετάρτη 8 Οκτωβρίου κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία του στην Πολωνία με τον τίτλο "Συγκλονισμένος" και ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα κυκλοφόρησαν στον πολωνικό Τύπο. Σχεδόν όλα είναι ιδιαίτερα σκληρά και περιγράφουν τον Γολγοθά που ανέβηκε, υπ' ευθύνη του, ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής.

Το μεθύσι πριν το Old Trafford

Στις 21 Νοεμβρίου του 2000, για τους ομίλους των "16" στο Champions League, ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε 3-1 από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Old Trafford, όμως πραγματοποίησε μία σπουδαία εμφάνιση και έκανε την ποδοσφαιρική Ευρώπη να παραμιλά για την ομάδα του Άγγελου Αναστασιάδη.

Ο Σιπνιέφσκι είχε παίξει βασικός στο παιχνίδι, κινούμενος στο αριστερό άκρο της επίθεσης και ήταν ένας από τους κορυφαίους σε απόδοση. Ταλαιπώρησε απίστευτα τους Φιλ Νέβιλ και Μπέκαμ, οι οποίοι αποτελούσαν το δίδυμο της δεξιάς πτέρυγας της Γιουνάιτεντ, έχασε μεγάλες ευκαιρίες και του έλειψε μόνο το γκολ. Τις επόμενες μέρες συζητήθηκε πολύ στον αγγλικό Τύπο και όλοι έγραφαν για τον Πολωνό μπαλαδόρο.

Ωστόσο, την παραμονή του αγώνα στο ξενοδοχείο που είχε καταλύσει η αποστολή του Παναθηναϊκού, είχε εκτιλυχθεί μία δύσκολη βραδιά για τον Σιπνιέφσκι, μία βραδιά στη διάρκεια της οποίας είχε παραδοθεί στα πάθη του και στα φαντάσματα του.

"Άνοιξα τα μάτια μου και για μερικές στιγμές αναρωτιόμουν που ήμουν. Ο πονοκέφαλος υποδήλωνε ξεκάθαρα ότι λίγες ώρες πριν είχα πιει ένα-δυο μπύρες, αλλά το δωμάτιο στο οποίο κειτόμουν ήταν θεοσκότεινο. Ο πονοκέφαλος δεν ήταν τόσο δυνατός, αλλά ήταν εκεί για πολλή ώρα. Στο μυαλό μου έρχονταν διάφορες σκηνές χωρίς λογική σειρά, αλλά αυτό ήταν κάτι σύνηθες για μένα" ανακαλεί στη μνήμη του ο Σιπνιέφσκι.

Σε ένα άλλο σημείο της διήγησης περιγράφει πως είχε καταφέρει να βρει τις μπύρες στο ξενοδοχείο, από έναν συμπατριώτη του γκρουμ, ο οποίος τον εξυπηρέτησε...

"Ο υπάλληλος μου έφερε τις μπύρες και μου μίλησε για λίγο. Με κοιτούσε εντυπωσιασμένος και ρωτούσε πως είναι να παίζεις στο Champions League, πως νιώθω που θα έπαιζα σε λίγο στο Θέατρο των ονείρων (σ.σ. το Old Trafford). Καλώς... Του απάντησα ότι δεν έβλεπα την ώρα να παίξω. Άρχισα να πίνω και του εξηγούσα ότι, κατά τη γνώμη μου, ο Μπέκαμ δεν ήταν κάποιος σπουδαίος και απλώς το έπαιζε ιστορία. Σίγουρα, θα αναρωτήθηκε όσο και εγώ, όταν άκουσε ότι άρχιζα στην ενδεκάδα και μάλιστα έπαιζα αντίπαλος με τον Μπέκαμ στον αγωνιστικό χώρο" διηγείται ο Σιπνιέφσκι.

Το ουίσκι στην Ιταλία

Από το 2002 και έπειτα, ο Ιγκόρ Σιπνιέφσκι πήρε μεταγραφή στη Βίσλα Κρακοβίας, αλλά οι εξαρτήσεις είχαν αρχίσει να κυριαρχούν πάνω του.

Ο Σιπνιέφσκι θυμάται όσα είχαν συμβεί στη διάρκεια της καλοκαιρινής προετοιμασίας στην πόλη Κόσα της Ιταλίας, όταν μέθυσε με τους συμπαίκτες του Ματσέι Ζουράφσκι και Καμίλ Κοσόφσκι και ο προπονητής, Φράντισεκ Σμούντα τους κατάλαβε.

"Μία ημέρα ο Σμούντα μας επέτρεψε να επισκεφτούμε την πόλη. Το απόγευμα οι τρεις μας πήγαμε αλλά γυρίσαμε γρήγορα, γιατί διαπιστώσαμε ότι απήχαμε πολύ από το κέντρο. Πήγαμε στα αποδυτήρια μας, γιατί ο Ζουράφσκι είχε βάλει στον καταψύκτη ένα μπουκάλι ουίσκι, το είχε αγοράσει στο αεροδρόμιο. Δεν ήταν ένα συνηθισμένο Johnnie Walker" και ας κόστιζε πολλά λεφτά. Ήταν απίστευτα δυνατό και μύριζε άσχημα, αλλά εμείς το ήπιαμε σε μικρά ποτήρια.

Δεν μου άρεσε το ουίσκι, αλλά δεν το βρήκα σωστό να αρνηθώ την πρόσκληση. Καθίσαμε στο δωμάτιο, λέγαμε ιστορίες, γελούσαμε. Όμως κάναμε φασαρία και μας άκουσε ο Σμούντα, ο οποίος εισέβαλε στο δωμάτιο και άρχισε να ουρλιάζει ότι θα μας στείλει στα σπίτια μας. Άρχισε να ψάχνει το δωμάτιο. Φώναζε που είναι το μπουκάλι. Έψαχνε στα σκουπίδια, κάτω από το κρεβάτι, στη ντουλάπα, μέσα στην τηλεόραση. Θα ξήλωνε το πάτωμα αν μπορούσε. Μας απείλησε ότι θα καλέσει την Αστυνομία να μας κάνει αλκοτέστ!

Ο καταψύκτης ήταν το μόνο μέρος που ο Σμούντα δεν σκέφτηκε να ψάξει, δεν το υπολόγισε. Δεν είχε το μπουκάλι και δεν μπορούσε να αποδείξει ότι ήπιαμε. Με διέταξε να επιστρέψω στο δωμάτιο μου. Με δυσκολία κατάφερα να σηκωθώ, αλλά δεν μπορούσα να πάω μακριά. Ο Καμίλ και ο Ματσέι ήταν σε καλή κατάσταση, αλλά εγώ παραπατούσε γιατί είχα πιει μπύρες νωρίτερα. Τελικά, έπεσα και χτύπησα το κεφάλι μου και παρότι δεν υπήρχαν αποδείξεις, έπρεπε να επιβληθεί πρόστιμο! Την επόμενη μέρα ο Σμούντα μας ανακοίνωσε ότι θα πληρώναμε πρόστιμο και εμείς το θεωρήσαμε μικρή ποινή".

Η στιγμή της αυτοκτονίας

Ο Ιγκόρ Σιπνιέφσκι έκανε απόπειρα αυτοκτονίας και μερικά χρόνια μετά, κατέγραψε τα συναισθήματα του τη στιγμή εκείνη. Αναμφίβολα, η περιγραφή είναι ένα από τα πιο δυνατά σημεία της αυτοβιογραφίας του...

"Κατάπια τα χάπια και έπεσα για ύπνο για λίγο. Είχα περίπου 50, πήρα νομίζω τα 30 από αυτά κατευθείαν. Έπεσα για ύπνο και ένιωσα ελεύθερος για λίγο, γιατί γνώριζα ότι δεν υπήρχε λόγος να φοβάμαι πλέον. Ήθελα απλά να τελειώσει όλο αυτό. Με βρήκαν και όταν ξύπνησα και είδα τα σκορπισμένα χάπια που δεν μπόρεσα να πάρω, κατάλαβα αμέσως τι έκανα. Όταν ο ατζέντης μου έμαθε τι έκανα, ήρθε αμέσως σπίτι μου. Κάλεσε ασθενοφόρο και με πήγαν στην εντατική. Πέρασα τρεις ή τέσσερις μέρες εκεί και μετά δεν άντεχα να επιστρέψω σπίτι μου ούτε να πάω για προπόνηση" αναφέρει στη συνταρακτική διήγηση του.

"Να το διαβάσουν οι πατεράδες"

Ένας από τους δύο συγγραφείς της αυτοβιογραφίας του Ιγκόρ Σιπνιέφσκι, ο Πάβελ Χόστσιμ, μίλησε για τη συνεργασία του με τον Σιπνιέφσκι και χαρακτήρισε το βιβλίο ως ένα χρήσιμο εργαλείο για όσους επιθυμούν να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο, προκειμένου να μάθουν για τις κακοτοπιές του και όσα πρέπει να αποφύγουν ή να προσέχουν.

"Ειλικρινά, πιστεύω ότι η ιστορία του Ιγκόρ Σιπνιέφσκι ενδιαφέρει όχι μόνο τους οπαδούς, αλλά και τους πατεράδες των σημερινών ταλέντων. Νομίζω ότι ειδικά αυτοί οφείλουν να τη διαβάσουν, γιατί στο μεγαλύτερο μέρος της παρέχει οδηγίες για το τι πρέπει να αποφύγουν στην καριέρα τους. Στο φινάλε, είναι η ιστορία ενός καθημερινού ανθρώπου από τις εργατικές πολυκατοικίες του Λοτζ, ο οποίος είχε ασυνήθιστα μεγάλο ταλέντο αλλά δεν κατάφερε να το χρησιμοποιήσει. Ή, τουλάχιστον, χρησιμοποίησε ένα μικρό μέρος, επειδή κατάφερε να παίξει στο Champions League" σημείωσε ο Χόστσιμ.

Καθαρός, αλλά γερασμένος

Σήμερα, ο Ιγκόρ Σιπνιέφσκι είναι 39 ετών και έχει καταφέρει να κρατηθεί μακριά από το αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Στη ζωή του έχει βιώσει την καλή πλευρά της ζωής με δόξα, αναγνώριση, χρήματα, αποθέωση, καθώς την αντίθετη, με ναρκωτικά, ποτό, φυλακή, κατάθλιψη, ξυλοδαρμό της μητέρας του και με απόπειρα αυτοκτονίας.

Πλέον, προσπαθεί να συνδράμει όσους έχουν χρόνιες εξαρτήσεις και να τους μεταφέρει τις εμπειρίες του, προκειμένου να απεξαρτηθούν. Κατά βάθος, όμως, δίνει τη δική του, καθημερινή μάχη, ώστε να καταφέρει να κρατηθεί μακριά απ' όλα όσα του στέρησαν τη δυνατότητα να γίνει ένας εκ των κορυφαίων Πολωνών ποδοσφαιριστών.

Η όψη του προσώπου του μαρτυρά τα βάσανα που έχει περάσει, αλλά η καθαρότητα του βλέμματος του αποδεικνύει ταυτόχρονα τη μεγάλη αλήθεια... Ότι ήταν ένας καθημερινός άνθρωπος από το Λοτζ, ο οποίος έχασε το δρόμο του...