Στις 11 Αυγούστου το SPORT24 αποκάλυψε το σοβαρότατο ενδιαφέρον της Ζενίτ για τον Λιβάι Γκαρσία, πυροδοτώντας έκτοτε – και μόνο έκτοτε – μια συνεχή φημολογία περί γενικότερου ενδιαφέροντος και από άλλες ρωσικές ομάδες για τον επιθετικό της ΑΕΚ. Η αγορά στη Ρωσία έκλεισε τα μεσάνυχτα της Πέμπτης, 12 Σεπτεμβρίου. Και τα συμπεράσματα που προκύπτουν συνδυαστικά με το ρεπορτάζ, αναδεικνύουν σαφή δεδομένα.

Η Ζενίτ αρχικά, η οποία βάσει και της πρόσφατης επικοινωνίας από την Ένωση σχετικά με αρνήσεις της σε δύο προτάσεις για τον Γκαρσία χωρίς να κατονομάζει τις ομάδες που τις κατέθεσαν, ήταν αυτή που έβαλε στο τραπέζι στις αρχές του καλοκαιριού 22,5 εκατ. ευρώ για τον Γκαρσία.

Δεν είχε ανταπόκριση και οι «μπλε» στράφηκαν στον Αλεξάντρ Σομπόλεβ, τον διεθνή Ρώσο επιθετικό της Σπαρτάκ Μόσχας. Ουσιαστικά τον «έκλεισαν» από τα μέσα Ιουλίου, αλλά σε μια επεισοδιακή όπως εξελίχτηκε μετακόμιση, τον ανακοίνωσαν στις 30 Αυγούστου έναντι 10 εκατομμυρίων.

Στα τέλη Αυγούστου παραχώρησαν τον Γουίλσον Ισιντόρ στη Σάντερλαντ (δανεικός με option αγοράς). Αναμενόμενο να συμβεί από τις αρχές του καλοκαιριού, για μια τέτοια εξέλιξη είχαν οι επιτελείς της Ζενίτ ταυτοποιήσει τον Γκαρσία ως τον ιδανικό διάδοχο του Γάλλου. Γνωρίζοντας πλέον από πρώτο χέρι τις απαιτήσεις και την στάση της ΑΕΚ, δεν επιβεβαιώνεται αν στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή επανήλθαν για τον αρχισκόρερ της Ένωσης. Τουλάχιστον δεν επιβεβαιώνεται από τους εκπροσώπους του Γκαρσία.

Σε κάθε περίπτωση, η Ζενίτ στράφηκε στην αγορά της Αργεντινής καλύπτοντας το κενό που δημιουργήθηκε με την αγορά του Λουτσιάνο Γκοντού από την Αρχεντίνος Τζούνιορς έναντι 12 εκατ. ευρώ.

Επιπρόσθετα χαρακτηριστικό πως οι εκπρόσωποι του Γκαρσία ξεκαθάριζαν πριν καν το κλείσιμο της καλοκαιρινής μεταγραφικής περιόδου, στα τέλη του Αυγούστου δηλαδή, πως ούτε υπήρχε κάτι που να κινείται για τον επιθετικό από το Τρινιντάντ (γενικά, όχι μόνο από Ζενίτ και Ρωσία), ούτε και οι ίδιοι ανέμεναν κάτι, αλλά και – κυρίως – γνωρίζοντας πως δεν παραχωρείται από την ΑΕΚ, δεν δούλευαν και οι ίδιοι για κάτι (όπως για παράδειγμα το περυσινό καλοκαίρι με την πρόταση της Λανς).

Τα «αν και εφόσον» και το ταβάνι της Κράσνονταρ

Η δεύτερη ρωσική ομάδα που συνδέθηκε με τον Γκαρσία ήταν η Κράσνονταρ. Το συμβόλαιο του βασικού επιθετικού της, του Κολομβιανού Τζον Κόρντομπα, ολοκληρώνεται του χρόνου. Μπήκε σε διαδικασία συζητήσεων για ανανέωση, εκεί διαπιστώθηκε απόσταση και ξεκίνησε να προετοιμάζεται. Τόσο για πώληση του 31χρονου φουνταριστού όσο και για αντικατάστασή του.

Στο πλαίσιο αυτό, ισχύει πως απευθύνθηκε στα τέλη Αυγούστου στους εκπροσώπους του Γκαρσία. Τουλάχιστον σε αυτούς. Ενημέρωσε για την κατάστασή της, ξεκαθαρίζοντας πως σε περίπτωση που χρειάζονταν μπορούσε να διαθέσει – το πολύ – 18 εκατ. ευρώ (και άλλα 2,5 σε ετήσιες απολαβές του Γκαρσία – πρακτικά διπλασιάζοντας τις τρέχουσες).

Η απάντηση ήταν ξεκάθαρη: «τόσα, δεν φτάνουν, μην ασχολείστε». Αν οι «ταύροι» στράφηκαν για περισσότερες πληροφορίες και… επιβεβαίωση και στην ΑΕΚ, δεν έχει απαντηθεί. Το σίγουρο είναι πως και να το έκαναν, το ίδιο ακριβώς θα άκουσαν, με δεδομένο πάντα το συγκεκριμένο οικονομικό ταβάνι τους.

Στις αρχές Σεπτεμβρίου, συμφώνησαν με την Σπαρτάκ Μόσχας για την πώληση του Κόρντομπα στα 16 εκατ. ευρώ. Ο Κολομβιανός όμως ζήτησε ετήσιες απολαβές 5 εκατ. από τους Μοσχοβίτες και έτσι η μεταγραφή χάλασε, έμεινε στην Κράσνονταρ, η οποία με τη σειρά της – έτσι κι αλλιώς – δεν κινήθηκε για επιθετικό.

Για την ιστορία, είναι χαρακτηριστικό πως μετά τα όσα πληροφορήθηκαν οι επιτελείς της Κράσνονταρ για τα οικονομικά δεδομένα που συνόδευαν την περίπτωση του Γκαρσία, στράφηκαν – αν πάντα συνέβαινε η πώληση του Κόρντομπα – στον Αλβανό επιθετικό της Ρούμπιν Καζάν, Μίρλιντ Ντάκου. Το κόστος αυτής της μεταγραφής – αν γίνονταν – θα ήταν 10 εκατ. ευρώ.

Εκτός πραγματικότητας μοσχοβίτικα σενάρια

Στον Ντάκου στράφηκε και η Σπαρτάκ μετά το ναυάγιο στις διαπραγματεύσεις με τον Κόρντομπα (σ.σ. τα 5 εκατ. ευρώ που αξίωσε ως ετήσιες αποδοχές αποτελούσαν διπλασιασμό του μεγαλύτερου συμβολαίου που έχουν τη δεδομένη στιγμή στο ρόστερ τους οι Μοσχοβίτες).

Τελικά δεν τα βρήκε με τη Ρούμπιν και έτσι δεν απέκτησε επιθετικό (παρά την αποχώρηση του Σομπόλεβ για τη Ζενίτ). Κρούση, προσέγγιση, ερώτηση, οτιδήποτε τέλος πάντων σχετικό, για τον Γκαρσία δεν επιβεβαιώνεται τουλάχιστον από τους εκπροσώπους του.

Όσο για το σενάριο που ενέπλεξε μια ακόμη μοσχοβίτικη ομάδα, την ΤΣΣΚΑ. Τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι «στρατιωτικοί» είναι τεράστια. Έχουν αποχωρήσει όλοι οι χορηγοί της, βάσει καταστατικού δεν έχει πρόεδρο-ιδιοκτήτη φυσικό πρόσωπο που να χρηματοδοτεί, με την VTB, τη δεύτερη μεγαλύτερη ρωσική τράπεζα, να είναι η μόνη που έχει απομείνει να στηρίζει, αλλά τόσο όσο – κυριολεκτικό αυτό – να αποφευχθεί στάση πληρωμών και χρεωκοπία.

Είναι ενδεικτικό πως μια άνοδος έστω και κατά ένα ρούβλι στην ισοτιμία ευρώ – ρούβλι, ισοδυναμεί με επιβάρυνση 10 εκατ. ρουβλιών στο μισθολόγιο της ΤΣΣΚΑ, η αποκλειστική μέριμνα της διοίκησης της οποίας είναι να αποφύγει τις καθυστερήσεις στις πληρωμές των ποδοσφαιριστών της.

Επιθετικό ήθελε, είναι γεγονός. Για την ακρίβεια, επιθετικούς (μετά και την πώληση του Τσάλοβ στον ΠΑΟΚ). Πήρε νωρίς το καλοκαίρι, τον Σεκού Κοϊτά. Ελεύθερο. Και από εκεί και πέρα, μόλις χτες, στο φινάλε της μεταγραφικής περιόδου στη Ρωσία, από την υποβιβασμένη Σότσι, τον Βενεζουελάνο Σαούλ Γκουαριράπα. Δανεικό με option αγοράς.

Χαρακτηριστικό πως επιτελείς της ΤΣΣΚΑ ευχαρίστησαν τους ομολόγους τους στη Σότσι (ομάδα με έτσι κι αλλιώς εξαιρετικές σχέσεις με τους «στρατιωτικούς»), για τη βοήθειά τους στην αποδοχή του συγκεκριμένου deal, καθώς οτιδήποτε διαφορετικό δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί από την ανύπαρκτη οικονομική δυνατότητα του συλλόγου.

Αυτονόητο πως με αυτή την κατάσταση οποιοδήποτε σενάριο που συνέδεσε την ΤΣΣΚΑ με κρούσεις, ερωτήσεις και προσφορά δεκάδων εκατομμυρίων για τον Γκαρσία δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.