Και οι επτά είναι υπέροχοι!

Η Μπαρτσελόνα έκανε κίνηση-ματ με την απόκτηση του διεθνούς Ολλανδού μέσου Ίμπραχιμ Άφελαϊ από την PSV έναντι του ποσού των 3.000.000 ευρώ (έμενε ελεύθερος το ερχόμενο καλοκαίρι), προσθέτοντας έτσι τον έβδομο κρίκο στην αλυσίδα των παικτών που έχουν αφήσει το "Φίλιπς Στάντιον" για να μετακομίσουν στο επιβλητικό "Καμπ Νόου"

Ο "ήρωας του Γουέμπλεϊ" Ρόναλντ Κούμαν, το βραζιλιάνικο δίδυμο-όνειρο Ρομάριο και Ρονάλντομ, αλλά και οι "οράνιε" Κοκού, Ζέντεν και Φαν Μπόμελ έγραψαν τις δικές τους σελίδες ιστορίας μέσα στο βιβλίο του καταλανικού συλλόγου και το Sport24.gr σας τους παρουσιάζει.

Ρόναλντ Κούμαν: Μετά από τρία χρόνια στην Αϊντχόφεν (1986-1989) όπου σάρωσε σχεδόν όλους τους τίτλους (3 πρωταθλήματα και 2 Κύπελλα), ο Ρόναλντ Κούμαν μεταπήδησε σε ηλικία 26 ετών στην Μπαρτσελόνα όπου και έκανε μία πολύ μεγάλη καριέρα.

Και τί δεν πέτυχε ο Ολλανδός μέσος αυτά τα έξι χρόνια που ήταν κάτοικος "Καμπ Νόου": 192 συμμετοχές με τη φανέλα των "μπλαουγκράνα" που συνοδεύτηκαν από 67 γκολ, τέσσερα συνεχόμενα πρωταθλήματα Ισπανίας από το 1991 ως το 1994, 1 Κόπα Ντελ Ρέι, 2 Σούπερ Καπ Ισπανίας, 1 Τσάμπιονς Λιγκ και 1 Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ.

Αποκορύφωμα φυσικά της ποδοσφαιρικής του καριέρας ήταν το βράδυ της 20ης Μαΐου του 1992 στο Λονδίνο, όταν με δικό του φάουλ-κεραυνό (σπεσιαλίστας του είδους) στο 111' της παράτασης, η Μπαρτσελόνα νίκησε 1-0 τη Σαμπντόρια στο παλιό "Γουέμπλεϊ" και κατέκτησε για πρώτη φορά στην ιστορία της το βαρύτιμο τρόπαιο.

O Ρόναλντ Κούμαν διαπρέπει με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα

Ο Κούμαν "εκτελεί" τη Σαμπντόρια στον τελικό του 1992

Ρομάριο: Μετά την ανάδειξή του σε πρώτο σκόρερ της Βραζιλίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ, ο Ρομάριο άφησε τη Βάσκο Ντα Γκάμα (πρώτη ομάδα στην καριέρα του) σε ηλικία 22 ετών για να ξεκινήσει την ευρωπαϊκή του περιπέτεια στην Αϊντχόφεν.

Η μεταγραφή του αποδείχτηκε "λίρα εκατό" για τους ανθρώπους της PSV, με τον "κοντούλη" να είναι ένα πραγματικό πολυβόλο και να φορτώνει τις αντίιπαλες εστίες με 98 γκολ στα 109 συνολικά ματς που πήρε μέρος.

Στην Eredivisie κατέκτησε τρία πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα Ολλανδίας, ενώ το ελληνικό κοινό τον γνώρισε μέσα από τις αναμετρήσεις της Αϊντχόφεν με την ΑΕΚ για το Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1992.

Ο Ρομάριο ήταν μάλιστα ο άνθρωπος που "πλήγωσε" την Ένωση, με την ελληνική ομάδα να πηγαίνει στην Ολλανδία για να υπερασπιστεί το 1-0 του πρώτου αγώνα (σκόρερ στη Νέα Φιλαδέλφεια ο νυν γενικός αρχηγός Βασίλης Δημητριάδης) αλλά την Αϊντχόφεν να παίρνει την πρόκριση χάρη σε εντυπωσιακό χατ-τρικ του Βραζιλιάνου.

Το καλοκαίρι του 1993 "άνοιξε τα φτερά" του για τη Μπαρτσελόνα, στην οποία έμεινε δύο χρόνια και έκανε τους εκατομμύρια φιλάθλους της να τον μνημονεύουν ακόμα και σήμερα.

Στην πρώτη του σεζόν βγήκε πρώτος σκόρερ της Πριμέρα Ντιβισιόν με 30 τέρματα σε 33 ματς ενώ το 1994 πήρε το βραβείο του κορυφαίου ποδοσφαιριστή της χρονιάς από την FIFA.

Όσον αφορά στις διακρίσεις που είχε με τους Καταλανούς, αυτές ήταν το πρωτάθλημα και το Σούπερ Καπ το 1994, καθώς και η συμμετοχή στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ την ίδια χρονιά (ήττα με 4-0 από τη Μίλαν στο Ολυμπιακό Στάδιο), ενώ η συνολική συγκομιδή του ήταν 53 γκολ σε 84 αγώνες.

Τα "μαγικά" του Ρομάριο με τη φανέλα των Καταλανών

Το "σόου" του Ρομάριο κόντρα στην Ατλέτικο Μαδρίτης

Ρονάλντο: Με τις... ευλογίες του Ρομάριο, ο Ρονάλντο επέλεξε στα 18 του χρόνια να ξεκινήσει την καριέρα του στα ευρωπαϊκά γήπεδα από την Αϊντχόφεν, και με το καλημέρα έδειξε το τεράστιο ταλέντο του.

Στην πρώτη του σεζόν βρήκε 30 φορές το δρόμο προς τα δίχτυα (πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος) ενώ στην δεύτερη έμεινε το περισσότερο διάστημα εκτός δράσης λόγω τραυματισμού, παρόλα αυτά κατάφερε να έχει μέσο όρο σχεδόν ένα γκολ ανά παιχνίδι (12 γκολ σε 13 ματς).

Ο απολογισμός του στην Ολλανδία ήταν ένα Κύπελλο, το 1996, με το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς να αποτελεί σταθμό στην καριέρα του αφού πήγε στη Μπαρτσελόνα.

Μπορεί να έμεινε μόνο μία σεζόν στο "Καμπ Νόου" αλλά ήταν ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς που φόρεσαν τα χρώματά της έχοντας απολογισμό 47 γκολ σε 51 ματς σε όλες τις διοργανώσεις.

Αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα με 34 γκολ σε 37 ματς, ενώ πρόλαβε στους 12 μήνες που έκατσε στην Καταλωνία να κατακτήσει ένα Σούπερ Καπ, ένα Κύπελλο Ισπανίας και ένα Κύπελλο Κυπελλούχων (1-0 την Παρί Σεν Ζερμέν χάρη σε δικό του γκολ με πέναλτι).

Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί πως μέχρι τη σεζόν 2008-09, το "φαινόμενο" παρέμενε ο τελευταίος παίκτης που είχε σκοράρει περισσότερα από 30 τέρματα σε μία σεζόν στη La Liga.

Η εκπληκτική σεζόν του Ρονάλντο στη Μπαρτσελόνα

Φίλιπ Κοκού: Ο Κοκού ήταν συμπαίκτης του Ρονάλντο στην Αϊντχόφεν τη σεζόν 1995-96, και όταν το 1998 έμεινε ελεύθερος από την PSV ο Λουίς Φαν Χάαλ τον πήρε με "κλειστά μάτια" στη Μπαρτσελόνα.

Το εντυπωσιακό είναι πως στα έξι χρόνια που έμεινε στην ομάδα, ο Κοκού είχε την ευκαιρία να συνεργαστεί με πάρα πολλούς συμπατριώτες του: Φρανκ ντε Μπουρ, Ρόναλντ ντε Μπουρ, Πάτρικ Κλάιφερτ, Μπούντεβαϊν Ζέντεν, Ρουντ Χεσπ, Μίκαελ Ράιζιγκερ, Γουίνστον Μπογκάρντε, Ζιοβάνι φαν Μπρόνκχορστ και Μαρκ Όφερμαρς φόρεσαν τα κυανέρυθρα κατά την θητεία του στο "Καμπ Νόου", ενώ Ολλανδός κάθησε και στον πάγκο (Φρανκ Ράικαρντ).

Παρά το γεγονός ότι κατέκτησε μόλις ένα πρωτάθλημα, η μεγάλη προσφορά του εκτιμήθηκε σημαντικά από τους ανθρώπους του συλλόγου, με τον Ζοάν Λαπόρτα να του απονείμει τιμητική πλακέτα τον Φεβρουάριο του 2005. Τίτλος τιμής φυσικά για τον ίδιο είναι πως συνιστά τον ξένο παίκτη με τις περισσότερες συμμετοχές με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα (292).

Στιγμές από τον Φιλίπ Κοκού στη Μπαρτσελόνα

Μπούντεβαϊν Ζεντέν: Η Αϊντχόφεν ήταν η ομάδα στην οποία έκανε τα πρώτα βήματά του ο Ζέντεν (1993-98, 109 συμμετοχές-32 γκολ), με την οποιά πανηγύρισε μάλιστα το 1997 το πρωτάθλημα αλλά και τον τίτλο "Ταλέντο της Χρονιάς στην Ολλανδία".

Όπως και ο Κοκού, εντάχθηκε στο δυναμικό της Μπαρτσελόνα μετά το Μουντιάλ της Γαλλίας του 1998, όντας μέλος της μεγάλης ολλανδικής παροικίας η οποία είχε "εγκατασταθεί" στη Βαρκελώνη.

Στη φυσική του θέση, αυτή του αριστερού χαφ, δεν έπαιξε πολύ καθώς είχε μπροστά του τον συμπατριώτη του Μαρκ Όφερμαρς, όμως με τη σκληρή δουλειά του βρήκε θέση στο αρχικό σχήμα ως αριστερός μπακ, αντί του Σέρχι.

Ευτύχησε να πανηγυρίσει πρωτάθλημα με τη "Μπάρτσα" στην πρώτη του σεζόν, 1998-99, όμως μετά την παραίτηση του Φαν Χάαλ το 2000, οι παρουσίες του στην βασική ενδεκάδα άρχισαν να γίνονται όλο και πιο αραιές. Μετά από τρία χρόνια παρουσίας στους Καταλανούς μετακινήθηκε στην Τσέλσι έναντι 7.500.000 λιρών.

Ο Ζέντεν κόντρα στη Βαλένθια σε ημιτελικό CL στο "Μεστάγια"

Μαρκ Φαν Μπόμελ: Απόλυτα πετυχημένη ήταν η εξαετία του Φαν Μπόμελ στην Αϊντχόφεν, καθώς στο διάστημα αυτό πανηγύρισε τέσσερα πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο Ολλανδίας, ενώ στην τελευταία του σεζόν στην PSV έφτασε μία ανάσα από το να αγωνιστεί με τους Ολλανδούς σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ (αποκλείστηκε στα ημιτελικά από τη Μίλαν, μετά από μία συγκλονιστική ρεβάνς στο "Philips Stadion").

Το 2005 έμεινε ελεύθερος και ο Φρανκ Ράικαρντ του έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστεί στην ομάδα που υποστήριζε από μικρό παιδί, τη Μπαρτσελόνα. Το εντυπωσιακό είναι πως έμεινε μόλις έναν χρόνο στους "μπλαουγκράνα" αλλά κατάφερε να γευτεί το νέκταρ της απόλυτης ευτυχίας με την κατάκτηση της La Liga αλλά και του Τσάμπιονς Λιγκ.

Στις 20 Αυγούστου 2006 πήρε το τρίτο και τελευταίο του τρόπαιο, το Σούπερ Καπ Ισπανίας, ενώ λίγες ημέρες αργότερα πήρε μεταγραφή στη Μπάγερν Μονάχου, όπου και αγωνίζεται μέχρι σήμερα.

Ο Φαν Μπόμελ σκοράρει κόντρα στον Παναθηναϊκό σε ματς CL