Ήταν Ιούλιος του 2012, το EURO μόλις έχει ολοκληρωθεί στα γήπεδα της Πολωνίας και της Ουκρανίας και ένα άλλο EURO, αυτό των μικρών κάτω των 19, είναι στην σέντρα.

Στις 3 Ιουλίου η μικρή μας Εθνική δίνει τον πρώτο της αγώνα κόντρα στην Ισπανία και γνωρίζει την ήττα με 2-1.

Όμως τα "πιτσιρίκια" του Κώστα Τσάνα, κατάφεραν σε αυτό το ταξίδι που ξεκίνησαν να κάνουν όλη την Ευρώπη να παραμιλά και φτάνοντας μέχρι το τέλος του δρόμου, τον τελικό.

Μπορεί η Εθνική να ηττήθηκε και πάλι από την Ισπανία με 1-0, ωστόσο αυτό το όμορφο ταξίδι που ξεκίνησε τότε στα γήπεδα της Εσθονίας, δεν ήταν το τέλος του δρόμου ήταν σίγουρο πως θα είχε και συνέχεια.

Η συνέχεια αυτή ήρθε.. Στα γήπεδα της Τουρκίας, ένα χρόνο μεγαλύτερη και με περισσότερη εμπειρία, τα παιδιά του Κώστα Τσάνα εκτός από το να ευχαριστηθούν την πρώτη τους συμμετοχή στην κορυφαία γιορτή του ποδοσφαίρου, ήθελαν να αποδείξουν πως η δεύτερη θέση στην Ευρώπη δεν ήρθε τυχαία και δεν ήταν απλά ένα πυροτέχνημα.

Στην πρεμιέρα της η Εθνική Νέων, κατάφερε να υποτάξει ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου το Μεξικό και πλέον είναι με το ένα πόδι στην φάση των "16'.

Το μέλλον είναι εδώ

Οι "μικροί" λοιπόν μεγάλωσαν και ανεξάρτητα από το τι θα κάνουν στην συνέχεια της διοργάνωσης, απέδειξαν από το πρώτο τους ματς πως είναι το μεγάλο μέλλον της Εθνικής ανδρών για να παραμείνει σε υψηλό επίπεδο και τα επόμενα χρόνια.

Με όπλο την δουλειά, τα παιδιά του Κώστα Τσάνα έστειλαν και το δικό τους μήνυμα στις ομάδες τους για περισσότερη εμπιστοσύνη, άλλωστε το αξίζουν.

Διαθέτουν και τεχνική και τα φυσικά προσόντα, αλλά κυρίως τσαγανό και δεν διστάζουν να κοιτάξουν στα μάτια μια ομάδα που κατέκτησε και το τουρνουά ποδοσφαίρου των Ολυμπιακών Αγώνων.

Φυσικά εκτός από αυτά, φάνηκε πως η ομάδα είναι και πειθαρχημένη μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Μια ομάδα που ήξερε τι ήθελε, είτε όταν αμύνεται, είτε ότι επιτίθεται.

Μια ομάδα που είχε κυκλοφορία της μπάλας κυρίως στο δεύτερο ημίχρονο που βασίζεται στο σύνολο και στην αλληλοκάλυψη, αλλά και παίκτες που μπορούν να κάνουν την μια ενέργεια παραπάνω.

Μια ομάδα που προσπαθεί να παίξει ποδόσφαιρο και όχι να καταστρέψει το παιχνίδι του αντιπάλου.

Βέβαια, εκτός από το ποδόσφαιρο τα παιδιά του Τσάνα έδειξαν μετά το ματς ότι διαθέτουν παιδεία, είναι συνειδητοποιημένοι και κυρίως μια παρέα φίλων που ο ένας είναι δίπλα στον άλλον.

Ο Καπίνο αφιέρωσε τη νίκη στον μεγάλο άτυχο λόγω τραυματισμού χάρη Μαυρία, ο Μπάλλας στον αδικοχαμένο φίλο του Φίλιππο Δελαπόρτα, ενώ όλοι μαζί οι παίκτες συμπαραστάθηκαν στον Κώστα Σταφυλίδη ο οποίος πριν από το ματς έχασε τον παππού του.

Όταν σε μια ομάδα υπάρχει αυτό το πνεύμα και το κλίμα, τότε είναι σίγουρο πως μόνο βήματα προόδου μπορεί να κάνει και συνολικά και ατομικά.

Μαθήματα τακτικής από τον Τσάνα

Αυτό φυσικά πιστώνεται στον Ομοσπονδιακό μας τεχνικό Κώστα Τσάνα, ο οποίος εκτός από την δυνατότητα να παρατάξει ένα ανταγωνιστικό σύνολο και να διαμορφώνει χαρακτήρες μέσα στο γήπεδο έχει και την δυνατότητα να διαβάζει και πολύ καλά το παιχνίδι του αντιπάλου.

Στο πρώτο ημίχρονο η Εθνική κοίταξε περισσότερο τα νότα της "χτυπώντας" στις αντεπιθέσεις, ενώ στο δεύτερο έκανε το δικό της παιχνίδι ανεβαίνοντας μέτρα στο γήπεδο και πήρε αυτό που ήθελε.

Το συμπέρασμα από το ματς με το Μεξικό, είναι πως τα "παιδιά" του Τσάνα, δεν πρόκειται να μείνουν σε αυτή τη νίκη και ούτε πιστεύουν πως πέτυχαν κάτι σε αντίθεση με εμάς που είμαστε έξω από τον χορό.

Έχουν την διάθεση και την όρεξη να δείξουν πως ξέρουν μπάλα και με την σοβαρότητα που τους διακρίνει παρά το μικρό της ηλικίας τους και με την δουλειά να πετύχουν. Και θα το κάνουν.

Τα "τρομερά μωρά" του Τσάνα αρχίζουν να μεγαλώνουν μέσα στο γήπεδο και να συνεχίζουν αυτό το όμορφο ταξίδι που ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2012 στην Εσθονία. Και αυτό το ταξίδι θα είναι μακρύ..

Υ.Γ.: Στους κάτω των 25 της Εθνικής ανδρών, όπως Κυριάκος Παπαδόπουλος, Ταχτσίδης, Κονέ, Μήτρογλου, Αθανασιάδης, Φορτούνης, προσθέστε σε δύο χρόνια και τα ονόματα των Σταφυλίδη, Γιαννιώτα, Μπάλλα, Καπίνο, Μπουχαλάκη και άλλων που έρχονται από την μικρή Εθνική.

Υ.Γ.1: Προσωπική εκτίμηση πως ο Κώστας Τσάνας και ο Γιάννης Χριστόπουλος είναι ότι καλύτερο διαθέτει σε αυτή την ηλικία το ελληνικό ποδόσφαιρο από προπονητική.

Υ.Γ.2: Στις νέες τους ομάδες Σταφυλίδης και Γιαννιώτας θα έχουν ακόμη περισσότερη βελτίωση.