Η εφετινή "πράσινη" προετοιμασία, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τις αντίστοιχες της τελευταίας διετίας. Ούτε καν με την πρώτη της "εποχής Νταμπίζα-Αναστασίου", αν το καλοσκεφτούμε, μολονότι υπάρχει ως κεντρική "ομοιότητα" η απόλυτα απογοητευτική σεζόν που μόλις ολοκληρώθηκε.

Τούτη τη φορά απουσιάζουν τα πολύ πιο "παχιά" λόγια που έβγαιναν με μεγαλύτερη ευκολία το καλοκαίρι του 2014 μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου και το μαγικό φίνις της πρώτης χρονιάς Αναστασίου. Απουσιάζουν και οι υψηλότατες προσδοκίες και τα "πάμε για πρωτάθλημα" που "γέννησαν" πέρσι τέτοιον καιρό, οι "λαμπερές" μεταγραφές σε Εσιέν, Σάντσεθ, η αγορά των Λουντ, Τελάντερ (κι αργότερα του Αμπέντ) και η συμπλήρωση του 90%του ρόστερ απ’ τα τέλη Ιουνίου.

Φέτος ο Νο1 στόχος που έχει οριοθετηθεί απ’ την κορυφή της «πυραμίδας» (Γιάννης Αλαφούζος), αρχικά προς τους Ζιλμπέρτο Σίλβα, Αντρέα Στραματσόνι κι ακολούθως προς τους παίκτες, είναι ένας: "Να μπούμε στους ομίλους του Europa League μέσα απ’ τις δύο καλοκαιρινές σειρές των προκριματικών". Διότι δεν είναι μόνο το πρεστίζ και το "ξέπλυμα" της ντροπής της Καμπάλα, δεν είναι μόνο το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός έχει "βυθιστεί" στην ειδική βαθμολογία της UEFA με τις πενιχρές έως ανύπαρκτες βαθμολογικές συγκομιδές του την τελευταία 5ετία. Είναι (πάνω απ’ όλα) και θέμα "επιβίωσης".

Το "τριφύλλι" κατάφερε μετά από μια πολύ σκληρή τριετία εφαρμογής ποδοσφαιρικού "μνημονίου" (ειδικά τα πρώτα δύο χρόνια) να βγει προ μηνών από το monitoring της UEFA και το "μάτι" του Financial Control Panel. Ο πολύς κόσμος ίσως δεν το έχει καταλάβει στο μέγεθος που θα έπρεπε (απολύτως λογικό και σεβαστό, διότι ο Παναθηναϊκός, πρέπει πάντα να είναι… Παναθηναϊκός), όμως έγιναν τεράστιες οικονομικές "θυσίες" απ’ τον Μάιο του ’13, όταν το F.C.P. είπε στους "πράσινους", ορθά-κοφτά "κύριοι μ’ αυτά τα οικονομικά δεδομένα, εσείς δεν παίζετε στην Ευρώπη, συμμαζέψτε την κατάσταση κι εδώ είμαστε του χρόνου". Μια "μαχαιριά" εξωαγωνιστική, αλλά μια "πληγή" αντίστοιχη μ’ αυτή που άφησε στο κορμί του Παναθηναϊκού η Καμπάλα.

Πλέον σ’ αυτό το κομμάτι, τα πράγματα είναι πολύ, πολύ καλύτερα. Είτε γιατί ο Γιάννης Αλαφούζος έβαλε πάνω από 25 εκατ. ευρώ προσωπικά χρήματα, είτε γιατί ο κόσμος βοήθησε έως έναν βαθμό (στο μέτρο που του το επέτρεπαν οι καιροί), είτε γιατί κάποιοι –μετρημένοι στα δάκτυλα- "συμπαίκτες" έβαλαν συνολικά 2-3 εκατ. ευρώ, είτε γιατί έπρεπε να γίνουν πωλήσεις παικτών, όσο κι αν "κόστιζε" αγωνιστικά στην ομάδα. Η ουσία είναι πως ο Παναθηναϊκός δείχνει να έχει βγει πλέον απ’ την οικονομική "καταιγίδα". Μα για να μην ξαναμπεί (άμεσα) σε νέες περιπέτειες, είναι πλέον "must" η εφετινή πρόκριση στο group stage του Europa League.

Αντίστοιχη αποτυχία με την περσινή -όχι τόσο αυτή της Μπριζ, όπου χάθηκαν 3 εκατ. ευρώ του μπόνους πρόκρισης στα πλέι-οφ του Champions League, όσο αυτή της Καμπάλα που στέρησε από τον Παναθηναϊκό 4,2 εκατ. ευρώ (τα οποία ήταν "προϋπολογισμένα")- δεν… σηκώνει ο "πράσινος κουμπαράς". Διότι για να καλυφθεί η ζημιά της περσινής σεζόν (στην οποία μην ξεχνάμε πως έγιναν επιπλέον "υπερβάσεις" τον περασμένο Γενάρη με Βιγιαφάνιες, Μπουμάλ, Λέτο κ.ο.κ.), εκταμιεύθηκαν άλλα 5-6 εκατ. ευρώ που δεν υπήρχαν αρχικά στο πλάνο. Κι αν μη τι άλλο -ειδικά τα τελευταία τέσσερα χρόνια- κάθε "πράσινο" ευρώ, βγαίνει με πολύ κόπο απ’ το ταμείο.

Για όλα αυτά, η εφετινή προετοιμασία δείχνει ως η πιο κρίσιμη των τελευταίων ετών. Και γι’ αυτό στην παρούσα φάση, η Ευρώπη και οι προκρίσεις (πρέπει να) είναι αυτοσκοπός. Και ο Παναθηναϊκός οφείλει να είναι τούτη τη φορά έτοιμος, αποφεύγοντας τα περσινά λάθη στο "χτίσιμο". Ο τρόπος με τον οποίο κινήθηκαν έως τώρα οι Στραματσόνι και Ζιλμπέρτο στη μεταγραφική αγορά, έδειξε απόλυτη προσοχή πριν τις τελικές επιλογές.

Από εκεί και πέρα το δεκαήμερο στην Ολλανδία, με παρούσα την πρώτη μεταγραφική "σοδειά" (Ιμπάρμπο, Γουακάσο, Ιβάνοφ), αλλά και τον Μπεργκ που θα ενταχθεί μετά την 3η Ιουλίου, θα δώσει ένα πρώτο, ξεκάθαρο δείγμα του "νέου" Παναθηναϊκού και του τι θα πρέπει να περιμένουμε…

Photo credits: Action Images