Το χειμερινό μεταγραφικό παζάρι έλαβε τέλος στο Νησί και αν θέλουμε να βρούμε τους μεγάλους πρωταγωνιστές δεν θα δυσκολευτούμε και πολύ καθώς είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Ο λόγος κυρίως για την Τσέλσι που έκανε το "μπαμ" με τους Φερνάντο Τόρες και Νταβίντ Λουίζ αλλά και τη Λίβερπουλ που δυνάμωσε τη γραμμή κρούσης μετους Λουίς Σουάρες και Άντι Κάρολ, ενώ από κοντά τις ακολούθησαν και οι Μάντσεστερ Σίτι (Ντζέκο) και Άστον Βίλα (Μπεντ).

Όλες αυτές οι ομάδες φαίνονται στα χαρτιά πολύ πιο ενισχυμένες, όμως μένει μία σημαντική λεπτομέρεια για να γίνει αυτό και στην πράξη.

Αυτή δεν είναι άλλη φυσικά από το να αξιοποιηθούν αυτά τα όπλα ιδανικά από τους προπονητές τους, προκειμένου να μπορέσουν να ενταχθούν στο νέο τους περιβάλλον και να προσφέρουν αυτά που λαχταρούν οι νέοι τους οπαδοί.

Ποιό είναι λοιπόν το πλέον ενδεδειγμένο σύστημα για να ξεδιπλώσει ο καθένας το ταλέντο του και να ταιριάξει με το υπόλοιπο σύνολο;

Η απάντηση δίνεται -μέσω πέντε ερωτημάτων- από αρθρογράφο του Espn και ειδικό συνεργάτη του Sport24.gr ως επικεφαλής της υπηρεσίας zonalmarking.net., Μάικλ Κοξ.

1. Πώς θα παραταχθεί η Τσέλσι με τον Φερνάντο Τόρες πλέον στις τάξεις της;

Η άσχημη αγωνιστική κατάσταση της Τσέλσι το τελευταίο διάστημα υποδείκνυε την ανάγκη για κάποια προσθήκη, όμως ελάχιστοι θα μπορούσαν να προβλέψουν την άφιξη ενός επιθετικού έναντι 50.000.000 λιρών μερικές εβδομάδες νωρίτερα.

Για να το θέσουμε πιο απλά, ο Φερνάντο Τόρες δεν ταιριάζει στο σύστημα 4-3-3 που προτιμάει ο Κάρλο Αντσελότι τη φετινή σεζόν, ούτε στον Τόρες ούτε στον Ντρογκμπά αρέσει να παίζει στα πλάγια, και ουδείς από τους δύο θα απέδιδε τα μέγιστα εάν χρησιμοποιείτο σε αυτή τη θέση.

Επομένως, η άφιξη του Τόρες θα φέρει αλλαγή στο σύστημα, με τους Τόρες και Ντρογκμπά να συνθέτουν δίδυμο στην επίθεση και τον Ανελκά να υποβιβάζεται στον πάγκο. Ο Αντσελότι ήταν πάντα θαυμαστής του 4-4-2 με ρόμβο στο κέντρο.

Έπαιξε αυτό το σύστημα τα περισσότερα από τα οκτώ χρόνια που ήταν στη τεχνική ηγεσία της Μίλαν, και ήταν επίσης το σχήμα που εμπιστεύτηκε αρχικά στο αγγλικό πρωτάθλημα πριν το μετατρέψει σε 4-3-3 μεσούσης της σεζόν.

Πριν από αυτή την αλλαγή, το 4-4-2 με ρόμβο δεν λειτουργούσε καλά για τους μπλε. Δεν είχαν τους κατάλληλους παίκτες για το σύστημα αυτό, και ήταν έτσι εύκολο για τις άλλες ομάδες να την αντιμετωπίσουν.

Υπήρχαν δύο προβλήματα. Πρώτον, τους έλειπε ένας επιθετικογενής δεξιός μπακ που να καλύπτει με επιτυχία όλη την πλευρά εξαιτίας του μακροχρόνιου τραυματισμού του Ζοσέ Μποσίνγκουα.

Τώρα όμως έχει επιστρέψει και είναι σε φουλ κατάσταση. Δεύτερον, ούτε ο Μίχαελ Μπάλακ ούτε ο Ντέκο μπορούσαν να δώσουν την ξεχωριστή ενέργεια που χρειαζόταν για αυτόν τον ειδικό ρόλο στη δεξιά πλευρά του ρόμβου, ρόλος που απαιτεί να ενεργείς ως κεντρικός μέσος όταν έχεις χάσεις την κατοχή και ως δεξιός μέσος όταν έχεις τη μπάλα.

Πάντως, η καλοκαιρινή προσθήκη του Ράμιρες έρχεται για να μπαλώσει τέλεια αυτή την τρύπα. Εντυπωσίασε την περυσινή σεζόν σε Μπενφίκα και Βραζιλία παίζοντας σε αυτό τη θέση, και η αλλαγή του συστήματος σε 4-4-2 θα τον βόλευε πολύ.

Αυτοί που δεν θα ήταν ευχαριστημένοι είναι οι Φλοράν Μαλουντά και Φρανκ Λάμπαρντ. Ο Μαλουντά προτιμάει να ξεκινάει από τα αριστερά στην τριάδα της επίθεσης ενώ ο Λάμπαρντ αρέσκεται στο να προωθείται όταν έχει άλλους δύο παίκτες που να καλύπτουν τα νώτα του στο χώρο του κέντρου.

Ένα άλλο θέμα που δημιουργείται είναι στην άμυνα. Το νέο απόκτημα Νταβίντ Λουίζ είναι σέντερ μπακ που παίζει κυρίως αριστερά (σε πολλές περιόδους της καριέρας του έχει χρησιμοποιηθεί και ως αριστερός μπακ), και αυτό ίσως είναι πρόβλημα αν αναλογιστεί κανείς ότι ο Τζον Τέρι προτιμάει να παίζει στα αριστερά όπως παρατάσσονται οι δύο κεντρικοί αμυντικοί.

Το άσχημο Παγκόσμιο Κύπελλο του Τέρι αποδόθηκε εν μέρει στο γεγονός ότι αναγκάστηκε να παίξει δεξιά για να χωρέσει στο κέντρο της άμυνας ο αριστεροπόδαρος Μάθιου Άπσον, και ο αρχηγός της Τσέλσι δεν θα χαρεί ιδιαίτερα αν του αλλάξουν θέση.

2. Τί σύστημα θα υϊοθετήσει η Λίβερπουλ μετά τις προσθήκες των Άντι Κάρολ και Λουίς Σουάρες;

Στην θεωρία, κάνουν ένα εξαιρετικό δίδυμο μπροστά. Ο Κάρολ είναι μεγαλόσωμος, δυνατός και πανίσχυρος στον αέρα, ενώ κατέχει επίσης καλά τεχνικά χαρακτηριστικά, ενώ ο Σουάρες είναι μικρόσωμος, ευκίνητος και περισσότερο επιδέξιος με τη μπάλα στα πόδια.

Ένα σύστημα όμως 4-4-2 θα προκαλούσε χάος στην υπόλοιπη ομάδα. Στον χώρο του κέντρου, οι Στίβεν Τζέραρντ, Ραούλ Μεϊρέλες και Λούκας Λέιβα θα έδιναν μάχη για δύο θέσεις, και το πιθανότερο είναι πως ο λιγότερο ταλαντούχος από τους τρεις, Λούκας, θα έπρεπε να συμπεριληφθεί για λόγους ισορροπίας στην ομάδα.

Η (απολύτως αποτυχημένη) προσπάθεια αγοράς του Τσάρλι Άνταμ από τη Μπλάκπουλ δεν έχει επίσης νόημα εάν η Λίβερπουλ σκόπευε να παραταχθεί με μόλις δύο κεντρικούς μέσους.

Οπότε, από τη στιγμή που δεν υπάρχει κάτι να μας δείχνει ότι ο Κένι Νταλγκλίς θα έπαιζε με ρόμβο στο κέντρο, φαίνεται πως θα ακολουθήσει το 4-3-3.

O Kάρολ θα είναι ο βασικός επιθετικός, ενώ ο Σουάρες θα παίξει πιο πλάγια, κάτι που είναι περισσότερο ικανός να το κάνει. Πέρασε τη σεζόν στον Άγιαξ ξεκινώντας από τα δεξιά, παρόλο που μπορεί να αγωνιστεί και στο αριστερό άκρο της επίθεσης.

Σε αυτή την περίπτωση, έχουμε τους Τζο Κόουλ, Ντιρκ Κάουτ, Μίλαν Γιοβάνοβιτς και Μάξι Ροντρίγκες να παλεύουν για την τελευταία θέση στην επίθεση.

Όλοι αυτοί οι παίκτες ταιριάζουν περισσότερο στο 4-3-3 απ'ότι στο 4-4-2, ένα ακόμα στοιχείο που ενισχύει την αίσθηση ότι το 4-3-3 (που θα μπορεί να γίνεται και 4-2-3-1) θα είναι η επιλογή του Νταλγκλίς.

3. Πώς θα σκοράρει η Νιούκαστλ χωρίς τον Άντι Κάρολ;

Κανένας άλλος σύλλογος της Πρέμιερ Λιγκ έχει οπαδούς που είναι τόσο επίμονοι στο να έχουν έναν πολύ δυνατό σέντερ φορ για να βάζει τη μπάλα στα δίχτυα.

Η φανέλα της Νιούκαστλ με το Νο 9 είναι μία από τις διασημότερες στο αγγλικό ποδόσφαιρο, καθώς έχει φορεθεί από θρυλικές φιγουρές όπως οι Τζάκι Μίλμπουρν, Μάλκολμ ΜακΝτόναλντ και Άλαν Σίρες. Ο ντόπιος νεαρός Κάρολ προοριζόταν για να γίνει ο νέος ήρωας.

Το διοικητικό συμβούλιο (εάν όχι και οι φίλαθλοι) αποζημιώθηκαν και με το παραπάνω με το συγκλονιστικό ποσό των 35.000.000 λιρών που δόθηκε για τη μεταγραφή του, όμως αυτά τα χρήματα δεν ξαναεπενδύθηκαν στην ομάδα και έτσι η Νιούκαστλ έχασε τον σημαντικότερο παίκτη της χωρίς να πάρει αντικαταστάτη.

Οι Σόλα Αμεόμπι, Λέον Μπεστ, Πέτερ Λόβενκραντς και Νάιλ Ρέιντζερ θα δώσουν μάχη για το ποιός θα παίξει μπροστά και μόνο ένας θα πάρει την ευθύνη να αναπληρώσει το κενό του Κάρολ.

Δεν είναι όμως το σκοράρισμα αλλα θα πρέπει να είναι δυνατός στις εναέριες μονομαχίες όπως ο προκάτοχός του αλλά και να λειτουργεί ως επίκεντρο για τις επιθέσεις της Νιούκαστλ.

Το σκοράριμα είναι κάτι που προκαλεί ανησυχία ωστόσο. Ο Αμεόμπι δεν ήταν ποτέ παραγωγικός, ο Μπεστ έχει σκοράρει μόνο μία φορά τους τελευταίους 12 μήνες, ο Λόβενκραντς είναι περισσότερο ακραίος εξτρέμ παρά στράικερ, και ο Ρέιντζερ δεν έχει ξεκινήσει ακόμα βασικός σε αγώνα Πρέμιερ Λιγκ.

Το ευτύχημα για τη Νιούκάστλ είναι ότι διαθέτει τον μέσο με τα περισσότερα τέρματα στο ενεργητικό του στο πρωτάθλημα, τον Κέβιν Νόλαν, όμώς τα περισσότερα από τα γκολ του ήρθαν μέσα από τη συνεργασία του με τον Κάρολ.

Το σκοράρισμα θα είναι δύσκολη υπόθεση για τη Νιούκαστλ, κάτι που σημαίνει ότι η βελτίωση της αμυντικής λειτουργίας γίνεται αυτομάτως ακόμα πιο αναγκαία.

4. Πώς θα ταιριάξει ο Έντιν Ντζέκο στη Μάντσεστερ Σίτι;

Έχει περάσει ένας μήνας από τότε που υπέγραψε, αλλά αυτό το ερώτημα δεν έχει ακόμα απαντηθεί. Ο Κάρλος Τέβες πέρασε τη σεζόν στην επίθεση σε ένα σύστημα 4-3-3 και στους τελευταίους 12 μήνες είναι χωρίς αμφισβήτηση ο πιο σταθερός παίκτης της Πρέμιερ Λιγκ. Η άφιξη ενός σέντερ φορ αφήνει τον Ρομπέρτο Μαντσίνι με την απορία του πώς θα χωρέσει και τους δύο.

Στην πρόσφατη ήττα από την Άστον Βίλα, ο Μαντσίνι ξεκίνησε με τον Τέβες στα αριστερά σε ένα 4-3-3, και μετά δοκίμασε εκεί τον Ντζέκο. Κανένας από τους δύο έδειχνε απόλυτα άνετος και η Σίτι δεν μπόρεσε να σκοράρει.

Είναι πιθανό ο Μαντσίνι να εμμείνει πεισματικά με αυτό το σύστημα για μερικές ακόμα εβδομάδες, όμως αν η παρουσία των δύο σε ένα 4-3-3 δεν αποδώσει επαρκή αποτελέσματα σύντομα, θα αναγκαστείνα αλλάξει το σύστημά του, κάτι που θα είναι κρίμα αφού η Σίτι είχε αρχίσει επιτέλους να δείχνει συνεκτική.

Η πιο λογική επιλογή είναι για τον Τέβεζ να παίξει τον ρόλο του παίκτη που θα παίζει από τα αριστερά της επίθεσης έχοντας την κάλυψη από τον Γκάρεθ Μπάρι στη μεσαία γραμμή και τον Αλεξαντάρ Κολάροβ στην άμυνα.

Ο Ντζέκο είναι σπουδαίο απόκτημα τα στα χαρτιά αλλα προτιμά να παίζει στην επίθεση έχοντας καθαρό παρτενέρ. Θα του πάρει χρόνο για να προσαρμοστεί στο παιχνίδι της Σίτι.

5. Πώς θα παραταχθεί η Άστον Βίλα;

Η Βίλα είναι ένας από τους μεγάλους νικητές της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου. Πήρε τέσσερις παίκτες και δεν αποχώρησε κανένα από τα αστέρια της.

Ο Ντάρεν Μπεντ γίνεται το σημείο αναφοράς για την επίθεση, ο δανεικός από την Τότεναμ Κάιλ Γουόκερ δίνει μία ακόμα λύση στη θέση του δεξιού μπακ, ενώ οι Ζαν Μακούν και Μάικλ Μπράντλι δίνουν ενέργεια στο κέντρο του γηπέδου. Το ρόστερ της Βίλα εμφανίζεται αρκετά πιο σημαντικό σε σχέση με το τί έδειχνε τον περασμένο μήνα.

Ο Ζεράρ Ουγιέ έχει τόσες πολλές επιλογές -και αρκετούς παίκτες με την ικανότητα να παίζουν σε αρκετές θέσεις ο καθένας-, γεγονός που σε δυσκολεύει να αρχίσεις από κάπου όταν σκέφτεσαι τη διάταξή του. Όμως το 4-2-3-1 δείχνει περισσότερο πιθανό κρίνοντας από τις τελευταίες ενδεκάδες που παρέταξε.

Με τον Μπεντ σίγουρο στο αρχικό σχήμα και τους τέσσερις πίσω στη θέση τους, οι Άσλι Γιανγκ, Γκαμπριέλ Αγκμπονλαχόρ, Στιούαρτ Ντάουνινγκ και Μαρκ Άλμπραϊτον θα παλέψουν για τρεις θέσεις, ενώ οι Μακούν, Μπράντλι, Στιλιάν Πετρόφ και Νάιτζελ Ρίο-Κόκερ διεκδικούν δύο θέσεις.

Αν προσθέσουμε μερικούς βετεράνους (Εμίλ Χέσκι, Ρομπέρτ Πιρές) και μερικά υποσχόμενους νεαρούς (Μπάρι Μπάναν, Νέιθαν Ντελφουνέσο, Φαμπιάν Ντελφ) ο Ουγιέ έχει αρκετό συναγωνισμό για θέσεις στην ενδεκάδα, και το πιθανότερο είναι να έχει μερικές δυστυχισμένες φάτσες στην ομάδα αφήνοντας κάποιους εκτός.