Κάρλος Τέβες, ο "Απάτσι" έφυγε για να λυτρωθεί
Πολλές φορές λένε, πως η αύρα ενός ποδοσφαιριστή εξακολουθεί να αιωρείται στο γήπεδο που έγραψε ιστορία ακόμα και μετά την αποχώρησή του από αυτό. Και η αύρα του Κάρλος Τέβες θα μείνει για πάντα κρεμασμένη στα κάγκελα της θρυλικής "Ντόθε".
Το να αποτελείς σύμβολο ενός συλλόγου είναι πράγμα σπάνιο. Το να αποτελείς όμως σύμβολο της Μπόκα Τζούνιορς είναι κάτι παραπάνω. Επίτευγμα για το οποίο μπορούν να καυχιούνται άνθρωποι μετρημένοι πιθανότατα στα δάχτυλα του ενός χεριού. Και ο Κάρλος Τέβες δεδομένα συγκαταλέγεται μεταξύ αυτών.
Η συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε το απόγευμα της Παρασκευής, με την οποία γνωστοποίησε την αποχώρησή του από την Μπόκα και την ενεργό δράση, ήταν μια μικρογραφία της καριέρας του στην ομάδα του Μπουένος Άιρες. Αυθεντική. Γεμάτη συναίσθημα.
Ο τελευταίος εκλεκτός των "xeneizes"
Η κουλτούρα της Μπόκα Τζούνιορς βασίζεται στην λατρεία. Ένας λαός που λατρεύει να μυθοποιεί και ενίοτε -χωρίς ίχνος υπερβολής- να θεοποιεί ποδοσφαιριστές. Προσωπολατρία και Μπόκα Τζούνιορς είναι έννοιες αλληλένδετες, 116 χρόνια τώρα. Για τους οπαδούς της, ο Τέβες αποτελεί τον τελευταίο εκλεκτό. Τον άνθρωπο που όφειλε να είναι εκεί όποτε του ζητηθεί.
Φεύγω γιατί δεν μπορώ να προσφέρω παραπάνω
Και αυτό έκανε πάντα ο Απάτσι. Από τα 16 του χρόνια, τον μακρινό Οκτώβριο του 2001 όταν και πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την φανέλα της Μπόκα, έως την τελευταία του εμφάνιση στον ημιτελικό Κυπέλλου με την Ρασίνγκ την προηγούμενη Δευτέρα ο Τέβες, στα 37 του πλέον, κατέθετε στον αγωνιστικό χώρο ό,τι είχε. Τους τελευταίους μήνες ωστόσο αυτό δεν συνέβαινε.
"Είναι η πιο δυστυχισμένη ημέρα της ζωής μου, όμως η απόφαση μου είναι για καλό. Γιατί δεν έχω να προσφέρω κάτι παραπάνω. Όταν αγωνίζεσαι για την Μπόκα οφείλεις πάντα να δίνεις το 120%. Ψυχολογικά πλέον δεν είμαι σε θέση να το κάνω" ήταν τα λόγια που επέλεξε ο Απάτσι για να δικαιολογήσει την απόφασή του.
Η απώλεια του πατριού του τον σημάδεψε
Λόγια που εκφράζουν άνθρωπο ψυχολογικά καταρρακωμένο. Και πως να μην είναι άλλωστε έχοντας πριν 3,5 μήνες δει τον θείο του και θετό του πατέρα να φεύγει από τη ζωή, έπειτα από πολυήμερη μάχη με τον κορωνοϊό.
Τον άνδρα που τον υιοθέτησε, τον στήριξε και του έδειξε την διέξοδο από μία ζωή καταδικασμένη, βουτηγμένη στις συμμορίες και στα ναρκωτικά. Λέξεις που αποτελούν καθημερινότητα στη γειτονιά που ανδρώθηκε ο Τέβες, στο "Φουέρτε Απάτσι". «Λόγω των υποχρεώσεων μου με την Μπόκα, δεν είχα χρόνο ούτε να στενοχωρηθώ για χάρη του. Και αυτό δεν είναι φυσιολογικό» παραδέχθηκε ο Καρλίτος.
Το ιστορικό άλμα στα κάγκελα της "12"
Όλες οι αποφάσεις της καριέρας του ήταν πρώτα συναισθηματικές και έπειτα οτιδήποτε άλλο. Για αυτό και όσες φορές κι αν έφυγε από την αγαπημένη του Μπόκα, άλλες τόσες ξαναγύρισε. Όπου και να αγωνίστηκε πάντα η Μπόκα ήταν το «κάτι διαφορετικό». Το σπίτι.
Όλοι οι τίτλοι. Όλα τα πρωταθλήματα που κατέκτησε σε Μάντσεστερ και Τορίνο, δεν φτάνουν για να συγκριθούν με ένα άλμα στα κάγκελα της θρυλικής «Ντόθε», της κερκίδας των φανατικών φίλων της ομάδας.
Ένα άλμα σαν εκείνο τον Μάρτιο του 2020. Στιγμές νωρίτερα έχει μόλις σκοράρει κόντρα στην Χιμνάσια προκαλώντας σεισμό στον Μπομπονέρα. Ένα γκολ που έδωσε τελικά τον τίτλο στην Μπόκα, στην τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος αφήνοντας δεύτερη την μισητή αντίπαλο Ρίβερ. Και ένα άλμα που "πάγωσε" το χρόνο, του χάρισε το κλικ της καριέρας του και μαζί μία θέση στο πάνθεον του συλλόγου του Μπουένος Άιρες.
Αυτός όμως είναι ο Τέβες. Ήξερε ποιος είναι και ποτέ δεν προσποιήθηκε. Για αυτό και οι φίλοι της ομάδας έχουν δημιουργήσει μαζί του έναν ξεχωριστό δεσμό. Ένας παίκτης που όταν αγωνιζόταν με την φανέλα της Μπόκα, έπαιζε πρώτα για το σήμα στο μπροστινό μέρος και έπειτα για το όνομα στην πλάτη.
Ακόμα και όταν του ζητήθηκε να χειρουργηθεί, προκειμένου να αφαιρέσει το χαρακτηριστικό σημάδι στο λαιμό του με έξοδα του ίδιου του συλλόγου, αυτός αρνήθηκε. "Δεν πρόκειται να αφαιρέσω τις ουλές μου, γιατί τότε δεν θα είμαι εγώ".
Ο Carlitos de le gente για πάντα στα κάγκελα της "Ντόθε"
Για τους φίλους της Μπόκα, ο Τέβες μπορεί να μην είναι ο Μαραντόνα. Μπορεί να μην είναι ο Ρικέλμε. Αλλά είναι ο Carlitos. Το τελευταίο είδωλο του συλλόγου του Μπουένος Άιρες. Carlitos de la gente. Ο Καρλίτος του λαού όπως είπε ο ίδιος με δάκρυα στα μάτια.
Πολλές φορές λένε, πως η αύρα ενός ποδοσφαιριστή εξακολουθεί να αιωρείται στο γήπεδο που έγραψε ιστορία ακόμα και μετά την αποχώρησή του από αυτό. Και η αύρα του Κάρλος Τέβες θα μείνει για πάντα κρεμασμένη στα κάγκελα της θρυλικής «Ντόθε».