Κασναφέρης: "Όλοι μία ομάδα έχουμε..."
Ο Γ.Κασναφέρης μίλησε για την καριέρα του, αλλά και για παίκτες, παράγοντες σε συνέντευξη που έδωσε
Ερ: Στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα έχεις φάει ξύλο;
Απ: Τα τελευταία χρόνια όχι, υπήρχε σεβασμός. Τα πρώτα χρόνια που δεν είχα φτάσει ακόμα ψηλά, θυμάμαι κωμικοτραγικά περιστατικά. Ειδικά στη Δ' Εθνική, σε ματς στην επαρχία. Θυμάμαι ματς στα Ψαχνά που είχαμε κλειστεί στα αποδυτήρια για μία ώρα και τρέμαμε... Ήμουν βοηθός διαιτητής τότε. Θυμάμαι ματς στον Άγιο Κωνσταντίνο το οποίο ήταν κεκλεισμένων των θυρών αλλά είχαν μπουκάρει 2000 οπαδοί μέσα. Μιλάμε για... κεκλεισμένων των θυρών.
Ερ: Τα γούρια σου θέλω να μου πεις. Υπήρχαν και αντικείμενα και "ιεροτελεστίες";
Απ: Και τα δύο. Στο πρώτο μου επίσημο παιχνίδι με είχαν βάλει να παίξω Αθηναΐδα-Κερατέα 0-1. Ήμουν 19-20 χρόνων. Είχε έρθει όλη η αθηναϊκή διαιτησία τότε να δει το νεαρό διαιτητή που πίστευε ο Μανώλης Πλατόπουλος και έκανε τομή. Καταλαβαίνεις το άγχος... Είχε ένα εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής στην Κηφισιά, σταμάτησα πριν από το ματς και άναψα κεράκι. Πήγα πολύ καλά στο ματς και από τότε, επί 15 χρόνια, πριν από κάθε αγώνα, είτε στην Αττική είτε στην επαρχία είτε στο εξωτερικό, πάντα άναβα κεράκι σε εκείνο το εκκλησάκι! Κάποια στιγμή αυτό άλλαξε.
Ερ: Πες μου αντικείμενο.
Απ: Για κάποια χρόνια είχα ταυτιστεί με ένα εσώρουχο! Το οποίο συγκεκριμένο φορούσα πάντα στα παιχνίδια!
Ερ: Το γούρικο... σώβρακο δηλαδή;
Απ: Έχω περάσει από τη διαδικασία και με το γούρικο φανελάκι! Ξέρεις, αυτά αλλάζουν, τα κρατάς όσο πιστεύεις ότι πιάνουν. Ο παλιός τερματοφύλακας και γυμναστής της Καλαμαριάς, ο Νίκος Περγαμηνέλης, είχε πάει δύο φορές στο Άγιο Όρος και μου είχε φέρει δύο εικόνες. Έ, τις έπαιρνα στο γήπεδο επί 7-8 χρόνια. Ένα κομποσκοίνι που είχα πρωτοφορέσει σε ένα ματς ΠΑΟΚ-Άρης, το είχε πάρει από τον Άγιο Δημήτριο στη Θεσσαλονίκη, σε εκείνο το ματς είχα κάνει για πρώτη φορά τον σταυρό μου στο κέντρο του γηπέδου. Πήγα καλά. Για χρόνια λοιπόν έπειτα φόραγα εκείνο το κομποσκοίνι και έκανα το σταυρό μου στο κέντρο του γηπέδου.
Ερ: Ποιο βράδυ πριν από αγώνα δεν μπορούσες να κοιμηθείς; Πότε θυμάσαι να είχες περισσότερο άγχος;
Απ: Έχω παίξει πολλά ντέρμπι, έχω παίξει τους περισσότερους τελικούς. Δύο όμως είναι τα ματς που είχα το μεγαλύτερο άγχος και δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Ήταν ένα ΠΑΟΚ-Άρης στην Τούμπα που είχα κληθεί να παίξω λίγες μέρες μετά από ένα πολυσυζητημένο ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός.
Ερ: Εκείνο που βούταγαν συνεχώς οι παίκτες του ΠΑΟΚ να πάρουν πέναλτι;
Απ: Ναι.
Ερ: Και εσύ πάντως σε εκείνο το ματς δεν έδινες πέναλτι με... τίποτα.
Απ: Ένταξει, βούταγαν όλοι τότε, στα δέκα πέναλτι... το ένα δώρο. Είχαν βουτήξει πέντε φορές, στην τηλεόραση αποδείχτηκε ότι το ένα ήταν. Εκείνο ήταν το λάθος μου, ένα μόνο πέναλτι. Ήταν πολύ βαρύ το κλίμα για μένα τότε στους οπαδούς τους ΠΑΟΚ, αλλά με έβαλαν να πάω να παίξω πάλι το ΠΑΟΚ-Άρης... Καταλαβαίνεις τί γινόταν...
Ερ: Φοβήθηκες ποτέ για τη ζωή σου; Είχες απειλές;
Απ: Ήταν μετά από ένα ματς Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός. Με εκείνο το φάουλ του Γκούμα που είχα δώσει και έβαλε ο Ριβάλντο το γκολ στο Καραϊσκάκη. Έπαιρναν τηλέφωνο κάποιοι θρασύδειλοι σπίτι και απειλούσαν την οικογένειά μου! Οι οποίοι δεν έχουν τον ανδρισμό να σε βρουν πρόσωπο με πρόσωπο και τρομοκρατούν αθώα άτομα, τη γυναίκα σου, το παιδί σου... Τότε κυκλοφορούσα για λίγες μέρες μαζί με δύο ανθρώπους δικούς μου, αφήναμε το αμάξι σε άλλο μέρος, πηγαίναμε μαζί σπίτι... Βέβαια, είναι χαζά αυτά τα μέτρα, διότι αν είναι κάποιος να σου κάνει κακό, θα κοιτάξει να σου το κάνει αργότερα, σε νεκρό χρονικό σημείο. Το είχα καταγγείλει στην αστυνομία. Γενικώς όμως είχα άγνοια κινδύνου. Αυτό ήταν το μεγάλο παράπονο της γυναίκας μου.
Ερ: Ποιοι παίκτες έβριζαν περισσότερο;
Απ: Και ο Ντέμης Νικολαΐδης έβριζε πολύ και ο Καλιτζάκης και ο Ανατολάκης και με τον Τζόρτζεβιτς είχα στιγμές έντασης και ο Λυμπερόπουλος έβριζε. Ποτέ δεν είχα πρόβλημα προσωπικό όμως με τα παιδιά, ήταν οι στιγμές της έντασης.
Ερ: Κριτική σου έκανε η γυναίκα σου;
Απ: Ναι.
Ερ: Τί ομάδα είναι;
Απ: Παναθηναϊκός.
Ερ: Ενώ εσύ από παιδάκι είσαι Ολυμπιακός. Δεν είναι κακό. Όλοι έχουν μία ομάδα.
Απ: Όλοι μία ομάδα έχουμε, δεν είναι κακό. Είμαι... Ακάδημος Αμαρουσίου τώρα.
Ερ: Καλά εντάξει! Είναι γνωστό σε όλους ότι είσαι Ολυμπιακός
Απ: Όλος ο κόσμος μπορεί να ξέρει, όμως από τα δικά μου χείλη δεν θα ακουστεί ποτέ τίποτα.
Ερ: Έχεις κλάψει ποτέ;
Απ: Έχω κλάψει αρκετές φορές. Η τελευταία φορά ήταν το Σάββατο το μεσημέρι πριν τον τελικό. Ήμασταν στο ξενοδοχείο στην Θεσσαλονίκη με τη γυναίκα μου και συνειδητοποιώ ότι είναι το τελευταίο ματς της καριέρας μου, ότι σε λίγες ώρες κλείνω μία καριέρα 23 χρόνων. Εκείνη την ώρα λοιπόν έβαλα τα κλάματα, έπαθα σοκ γιατί σταματάω. Το Σάββατο πριν από τον τελικό ήταν τρομερό το άγχος να μην κάνω λάθος στο κλείσιμο της καριέρας μου. Να μη δώσω δικαίωμα στα διάφορα ερπετά που κυκλοφορούν στον χώρο να μου κολλήσουν μία ακόμα ταμπέλα.
Ερ: Ποιο θεωρείς το χειρότερό σου ματς; Ποιά θεώρείς μεγαλύτερή σου γκάφα; Εκείνη η απίστευτη βουτιά του Αλεξανδρή στην Καβάλα;
Απ: Ήμουν 100% σίγουρος τότε! Διότι η θέση στην οποία βρισκόμουν εκείνη τη στιγμή, η εικόνα που είχα, ήταν ότι ήταν 1000% πέναλτι. Και όχι μόνο, αυτό που με στενοχώρησε ακόμα πιο πολύ ήταν ότι μέσα στο ματς ρώτησα τον Αλέκο τον Αλεξανδρή "ρε συ σε βρήκε ο Μίτεφ ή το βράδυ θα ξεφτιλιστούμε;". "Όχι" μου λέει, "με βρήκε". Ξέρεις, μερικές φορές ψυχολογείς τον παίκτη και καταλαβαίνεις αν έχεις κάνει γκάφα.
Ερ: Πες μου παίκτες... επαγγελματίες βουτηχτές.
Απ: Και ο Βαζέχα ήταν και ο Καραγκούνης και ο Αλεξανδρής, ο Οκκάς στον Ολυμπιακό, ο Γιαννακόπουλος, ο Πάντος.
Ερ: Κάποιος που δεν ήταν; Που τον τραβάγανε και δεν έπεφτε;
Απ: Ο Λούα Λούα. Μου έχει κάνει εντύπωση.
Ερ: Για αυτή την... ευρεσιτεχνία που έκανες φέτος, να αποχωρήσεις την ώρα του ματς στην Τούμπα επειδή έβριζαν τη μάνα σου και τιμωρήθηκες μετά από την ΕΠΟ, μετάνιωσες;
Απ: Όχι! Ποτέ δεν μετανιώνω. Είμαι άνθρωπος που αναλαμβάνω το κόστος. Διότι, τσάμπα μάγκας δεν γίνεται. Δεν το έκανα για να προσβάλλω τον κόσμο του ΠΑΟΚ. Ήταν μία κίνηση διαμαρτυρίας για τους 200 που βρίζουν τη μάνα συνεχώς, ένα από τα πιο ιερά πρόσωπα...
Ερ: Νομίζω στο ξεκίνημά σου είχες καταγγείλει δωροδοκία.
Απ: Ναι, το 1989.
Ερ: Τί λεφτά σου έδιναν;
Απ: 50.000 δραχμές τότε! Με μεσάζοντα εν ενεργεία διαιτητή! Το είχα καταγγείλει στα αρμόδια όργανα, τον πιάσαμε, ήταν πυροσβέστης, πήγαμε στα δικαστήρια, καταδικαστήκανε. Πρόεδρος στην ομάδα που έκανε την δωροδοκία ήταν ο τραγουδιστής Κώστας Μοναχός τότε.
Ερ: Ο Κάκος είναι Παναθηναϊκός. Τον πιστεύεις όμως για καλό διαιτητή;
Απ: Εγώ δεν ξέρω αν είναι Παναθηναϊκός. Κάποια στιγμή θα πρέπει να αποδεχτούμε ότι όλοι οι διαιτητές έχουν μία ομάδα! Είναι δεδομένο. Θα ήθελα αν διοικούσα, να ξέρω ότι ο Κάκος είναι Παναθηναϊκός. Διότι αν ήμουν στην ΚΕΔ, δεν θα προτιμούσα ποτέ έναν διαιτητή που να μου έλεγε ότι είναι Κέρκυρα ή Εθνική Ελλάδας...
Ερ: Στην Ξάνθη τί θα κάνεις; Θα βγάζεις τις κλασικές ανακοινώσεις της Ξάνθης για τη διαιτησία;
Απ: Με το μόνο που δεν θα ασχολούμαι με την Ξάνθη θα είναι η διαιτησία!
Ερ: Ζιοβάνι ή Ριβάλντο; Τους έπαιξες και τους δύο από κοντά.
Απ: Σαν γκάμα προσόνων, σαν ρεπερτόριο, Ζιοβάνι. Στην ουσία όμως ο Ριβάλντο δεν συγκρίνεται. Ο Ριβάλντο στα τρία χρόνια του Ολυμπιακού προσέφερε τα περισσότερα, παρ'ότι κανείς δεν το πίστευε όταν ήρθε γιατί ήταν παροπλισμένος.
Ερ: Ποιος είναι για εσένα ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής, αυτός που έκανε τη μεγαλύτερη διαφορά στο ματς;
Απ: Ο Τζόρτζεβιτς.
Ερ: Από το σύγχρονο Ολυμπιακό ποιός σου έχει κάνει μεγαλύτερη εντύπωση;
Απ: Ο Κοβάτσεβιτς. Όταν ήρθε και αυτός, κανείς δεν περίμενε ότι θα προσφέρει τόσα. Όμως τα γκολ που έβαλε όλη τη χρονιά σε όλες τις διοργανώσεις ήταν πολλά και ήταν καθοριστικά.
Ερ: Τον Καστίγιο τον γούσταρες;
Απ: Όχι.
Ερ: Θα πεις ένα περιστατικό που είχες ζήσει από κοντά;
Απ: Είναι ο τελικός Κυπέλλου Ολυμπιακός-ΑΕΚ στην Κρήτη. Ήμουν τέταρτος διαιτητής, σηκώνει ο Σόλιντ τον Καστίγιο για αλλαγή. Ετοιμάζομαι να τον περάσω μέσα, αλλά ξαφνικά με ειδοποιούν από τον πάγκο του Ολυμπιακού να παγώσω την αλλαγή γιατί είχε τραυματιστεί ένας παίκτης του Ολυμπιακού και ήταν πεσμένος στο χόρτο. Ο προπονητής ήθελε να δει τί θα γίνει, μήπως αναπροσαρμόσει τα πλάνα του. Ενώ δίνει σήμα λοιπόν ο Σόλιντ να την παγώσω την αλλαγή, με πίεζε ο Καστίγιο λέγοντας "γ... τον, γ... τον, βάλε με, βάλε με". Με τα χίλια ζόρια τον συγκράτησα. Κοίταξε, δεν τον συζητάμε, είχε αναμφισβήτητα προσόντα. Όμως ο παίκτης πρέπει να είναι ένα κομμάτι της ορχήστρας. Ο Καστίγιο δεν ήταν παίκτης ομάδας, ήταν για τον εαυτό του. Γι αυτό και δεν κάνει την καριέρα που θα μπορούσε να κάνει.
Ερ: Το χειρότερο που έχεις διαβάσει στον Τύπο για σένα;
Απ: Πρόσφατα πριν από το ντέρμπι του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό που βγήκε ένας δημοσιογράφος στον αέρα και είπε σε σύσκεψη που είχε γίνει, χτύπησε το κινητό μου και ακούστηκε ο ύμνος του Ολυμπιακού! Με αυτό που είπε, με εμφάνιζε και βλάκα! Πόσο βλάκας θα έπρεπε να είμαι, ώστε σε σύσκεψη τόσων ανθρώπων, με παρόντα στελέχη του Παναθηναϊκού, να έχω στο κινητό μου τον ύμνο του Ολυμπιακού. Ήταν ένα ψέμα που δεν το διασταύρωσε πριν το πει, ήταν μία ψευδής πληροφορία. Άλλο η κριτική, κριτική να κάνει όποιος θέλει στον Κασναφέρη. Άλλο όμως η ψευδής είδηση. Και δεν είχε το θάρρος ούτε καν να ζητήσει δημόσια συγγνώμη την επόμενη μέρα. Επέμενε.
Απ: Τα τελευταία χρόνια όχι, υπήρχε σεβασμός. Τα πρώτα χρόνια που δεν είχα φτάσει ακόμα ψηλά, θυμάμαι κωμικοτραγικά περιστατικά. Ειδικά στη Δ' Εθνική, σε ματς στην επαρχία. Θυμάμαι ματς στα Ψαχνά που είχαμε κλειστεί στα αποδυτήρια για μία ώρα και τρέμαμε... Ήμουν βοηθός διαιτητής τότε. Θυμάμαι ματς στον Άγιο Κωνσταντίνο το οποίο ήταν κεκλεισμένων των θυρών αλλά είχαν μπουκάρει 2000 οπαδοί μέσα. Μιλάμε για... κεκλεισμένων των θυρών.
Ερ: Τα γούρια σου θέλω να μου πεις. Υπήρχαν και αντικείμενα και "ιεροτελεστίες";
Απ: Και τα δύο. Στο πρώτο μου επίσημο παιχνίδι με είχαν βάλει να παίξω Αθηναΐδα-Κερατέα 0-1. Ήμουν 19-20 χρόνων. Είχε έρθει όλη η αθηναϊκή διαιτησία τότε να δει το νεαρό διαιτητή που πίστευε ο Μανώλης Πλατόπουλος και έκανε τομή. Καταλαβαίνεις το άγχος... Είχε ένα εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής στην Κηφισιά, σταμάτησα πριν από το ματς και άναψα κεράκι. Πήγα πολύ καλά στο ματς και από τότε, επί 15 χρόνια, πριν από κάθε αγώνα, είτε στην Αττική είτε στην επαρχία είτε στο εξωτερικό, πάντα άναβα κεράκι σε εκείνο το εκκλησάκι! Κάποια στιγμή αυτό άλλαξε.
Ερ: Πες μου αντικείμενο.
Απ: Για κάποια χρόνια είχα ταυτιστεί με ένα εσώρουχο! Το οποίο συγκεκριμένο φορούσα πάντα στα παιχνίδια!
Ερ: Το γούρικο... σώβρακο δηλαδή;
Απ: Έχω περάσει από τη διαδικασία και με το γούρικο φανελάκι! Ξέρεις, αυτά αλλάζουν, τα κρατάς όσο πιστεύεις ότι πιάνουν. Ο παλιός τερματοφύλακας και γυμναστής της Καλαμαριάς, ο Νίκος Περγαμηνέλης, είχε πάει δύο φορές στο Άγιο Όρος και μου είχε φέρει δύο εικόνες. Έ, τις έπαιρνα στο γήπεδο επί 7-8 χρόνια. Ένα κομποσκοίνι που είχα πρωτοφορέσει σε ένα ματς ΠΑΟΚ-Άρης, το είχε πάρει από τον Άγιο Δημήτριο στη Θεσσαλονίκη, σε εκείνο το ματς είχα κάνει για πρώτη φορά τον σταυρό μου στο κέντρο του γηπέδου. Πήγα καλά. Για χρόνια λοιπόν έπειτα φόραγα εκείνο το κομποσκοίνι και έκανα το σταυρό μου στο κέντρο του γηπέδου.
Ερ: Ποιο βράδυ πριν από αγώνα δεν μπορούσες να κοιμηθείς; Πότε θυμάσαι να είχες περισσότερο άγχος;
Απ: Έχω παίξει πολλά ντέρμπι, έχω παίξει τους περισσότερους τελικούς. Δύο όμως είναι τα ματς που είχα το μεγαλύτερο άγχος και δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Ήταν ένα ΠΑΟΚ-Άρης στην Τούμπα που είχα κληθεί να παίξω λίγες μέρες μετά από ένα πολυσυζητημένο ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός.
Ερ: Εκείνο που βούταγαν συνεχώς οι παίκτες του ΠΑΟΚ να πάρουν πέναλτι;
Απ: Ναι.
Ερ: Και εσύ πάντως σε εκείνο το ματς δεν έδινες πέναλτι με... τίποτα.
Απ: Ένταξει, βούταγαν όλοι τότε, στα δέκα πέναλτι... το ένα δώρο. Είχαν βουτήξει πέντε φορές, στην τηλεόραση αποδείχτηκε ότι το ένα ήταν. Εκείνο ήταν το λάθος μου, ένα μόνο πέναλτι. Ήταν πολύ βαρύ το κλίμα για μένα τότε στους οπαδούς τους ΠΑΟΚ, αλλά με έβαλαν να πάω να παίξω πάλι το ΠΑΟΚ-Άρης... Καταλαβαίνεις τί γινόταν...
Ερ: Φοβήθηκες ποτέ για τη ζωή σου; Είχες απειλές;
Απ: Ήταν μετά από ένα ματς Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός. Με εκείνο το φάουλ του Γκούμα που είχα δώσει και έβαλε ο Ριβάλντο το γκολ στο Καραϊσκάκη. Έπαιρναν τηλέφωνο κάποιοι θρασύδειλοι σπίτι και απειλούσαν την οικογένειά μου! Οι οποίοι δεν έχουν τον ανδρισμό να σε βρουν πρόσωπο με πρόσωπο και τρομοκρατούν αθώα άτομα, τη γυναίκα σου, το παιδί σου... Τότε κυκλοφορούσα για λίγες μέρες μαζί με δύο ανθρώπους δικούς μου, αφήναμε το αμάξι σε άλλο μέρος, πηγαίναμε μαζί σπίτι... Βέβαια, είναι χαζά αυτά τα μέτρα, διότι αν είναι κάποιος να σου κάνει κακό, θα κοιτάξει να σου το κάνει αργότερα, σε νεκρό χρονικό σημείο. Το είχα καταγγείλει στην αστυνομία. Γενικώς όμως είχα άγνοια κινδύνου. Αυτό ήταν το μεγάλο παράπονο της γυναίκας μου.
Ερ: Ποιοι παίκτες έβριζαν περισσότερο;
Απ: Και ο Ντέμης Νικολαΐδης έβριζε πολύ και ο Καλιτζάκης και ο Ανατολάκης και με τον Τζόρτζεβιτς είχα στιγμές έντασης και ο Λυμπερόπουλος έβριζε. Ποτέ δεν είχα πρόβλημα προσωπικό όμως με τα παιδιά, ήταν οι στιγμές της έντασης.
Ερ: Κριτική σου έκανε η γυναίκα σου;
Απ: Ναι.
Ερ: Τί ομάδα είναι;
Απ: Παναθηναϊκός.
Ερ: Ενώ εσύ από παιδάκι είσαι Ολυμπιακός. Δεν είναι κακό. Όλοι έχουν μία ομάδα.
Απ: Όλοι μία ομάδα έχουμε, δεν είναι κακό. Είμαι... Ακάδημος Αμαρουσίου τώρα.
Ερ: Καλά εντάξει! Είναι γνωστό σε όλους ότι είσαι Ολυμπιακός
Απ: Όλος ο κόσμος μπορεί να ξέρει, όμως από τα δικά μου χείλη δεν θα ακουστεί ποτέ τίποτα.
Ερ: Έχεις κλάψει ποτέ;
Απ: Έχω κλάψει αρκετές φορές. Η τελευταία φορά ήταν το Σάββατο το μεσημέρι πριν τον τελικό. Ήμασταν στο ξενοδοχείο στην Θεσσαλονίκη με τη γυναίκα μου και συνειδητοποιώ ότι είναι το τελευταίο ματς της καριέρας μου, ότι σε λίγες ώρες κλείνω μία καριέρα 23 χρόνων. Εκείνη την ώρα λοιπόν έβαλα τα κλάματα, έπαθα σοκ γιατί σταματάω. Το Σάββατο πριν από τον τελικό ήταν τρομερό το άγχος να μην κάνω λάθος στο κλείσιμο της καριέρας μου. Να μη δώσω δικαίωμα στα διάφορα ερπετά που κυκλοφορούν στον χώρο να μου κολλήσουν μία ακόμα ταμπέλα.
Ερ: Ποιο θεωρείς το χειρότερό σου ματς; Ποιά θεώρείς μεγαλύτερή σου γκάφα; Εκείνη η απίστευτη βουτιά του Αλεξανδρή στην Καβάλα;
Απ: Ήμουν 100% σίγουρος τότε! Διότι η θέση στην οποία βρισκόμουν εκείνη τη στιγμή, η εικόνα που είχα, ήταν ότι ήταν 1000% πέναλτι. Και όχι μόνο, αυτό που με στενοχώρησε ακόμα πιο πολύ ήταν ότι μέσα στο ματς ρώτησα τον Αλέκο τον Αλεξανδρή "ρε συ σε βρήκε ο Μίτεφ ή το βράδυ θα ξεφτιλιστούμε;". "Όχι" μου λέει, "με βρήκε". Ξέρεις, μερικές φορές ψυχολογείς τον παίκτη και καταλαβαίνεις αν έχεις κάνει γκάφα.
Ερ: Πες μου παίκτες... επαγγελματίες βουτηχτές.
Απ: Και ο Βαζέχα ήταν και ο Καραγκούνης και ο Αλεξανδρής, ο Οκκάς στον Ολυμπιακό, ο Γιαννακόπουλος, ο Πάντος.
Ερ: Κάποιος που δεν ήταν; Που τον τραβάγανε και δεν έπεφτε;
Απ: Ο Λούα Λούα. Μου έχει κάνει εντύπωση.
Ερ: Για αυτή την... ευρεσιτεχνία που έκανες φέτος, να αποχωρήσεις την ώρα του ματς στην Τούμπα επειδή έβριζαν τη μάνα σου και τιμωρήθηκες μετά από την ΕΠΟ, μετάνιωσες;
Απ: Όχι! Ποτέ δεν μετανιώνω. Είμαι άνθρωπος που αναλαμβάνω το κόστος. Διότι, τσάμπα μάγκας δεν γίνεται. Δεν το έκανα για να προσβάλλω τον κόσμο του ΠΑΟΚ. Ήταν μία κίνηση διαμαρτυρίας για τους 200 που βρίζουν τη μάνα συνεχώς, ένα από τα πιο ιερά πρόσωπα...
Ερ: Νομίζω στο ξεκίνημά σου είχες καταγγείλει δωροδοκία.
Απ: Ναι, το 1989.
Ερ: Τί λεφτά σου έδιναν;
Απ: 50.000 δραχμές τότε! Με μεσάζοντα εν ενεργεία διαιτητή! Το είχα καταγγείλει στα αρμόδια όργανα, τον πιάσαμε, ήταν πυροσβέστης, πήγαμε στα δικαστήρια, καταδικαστήκανε. Πρόεδρος στην ομάδα που έκανε την δωροδοκία ήταν ο τραγουδιστής Κώστας Μοναχός τότε.
Ερ: Ο Κάκος είναι Παναθηναϊκός. Τον πιστεύεις όμως για καλό διαιτητή;
Απ: Εγώ δεν ξέρω αν είναι Παναθηναϊκός. Κάποια στιγμή θα πρέπει να αποδεχτούμε ότι όλοι οι διαιτητές έχουν μία ομάδα! Είναι δεδομένο. Θα ήθελα αν διοικούσα, να ξέρω ότι ο Κάκος είναι Παναθηναϊκός. Διότι αν ήμουν στην ΚΕΔ, δεν θα προτιμούσα ποτέ έναν διαιτητή που να μου έλεγε ότι είναι Κέρκυρα ή Εθνική Ελλάδας...
Ερ: Στην Ξάνθη τί θα κάνεις; Θα βγάζεις τις κλασικές ανακοινώσεις της Ξάνθης για τη διαιτησία;
Απ: Με το μόνο που δεν θα ασχολούμαι με την Ξάνθη θα είναι η διαιτησία!
Ερ: Ζιοβάνι ή Ριβάλντο; Τους έπαιξες και τους δύο από κοντά.
Απ: Σαν γκάμα προσόνων, σαν ρεπερτόριο, Ζιοβάνι. Στην ουσία όμως ο Ριβάλντο δεν συγκρίνεται. Ο Ριβάλντο στα τρία χρόνια του Ολυμπιακού προσέφερε τα περισσότερα, παρ'ότι κανείς δεν το πίστευε όταν ήρθε γιατί ήταν παροπλισμένος.
Ερ: Ποιος είναι για εσένα ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής, αυτός που έκανε τη μεγαλύτερη διαφορά στο ματς;
Απ: Ο Τζόρτζεβιτς.
Ερ: Από το σύγχρονο Ολυμπιακό ποιός σου έχει κάνει μεγαλύτερη εντύπωση;
Απ: Ο Κοβάτσεβιτς. Όταν ήρθε και αυτός, κανείς δεν περίμενε ότι θα προσφέρει τόσα. Όμως τα γκολ που έβαλε όλη τη χρονιά σε όλες τις διοργανώσεις ήταν πολλά και ήταν καθοριστικά.
Ερ: Τον Καστίγιο τον γούσταρες;
Απ: Όχι.
Ερ: Θα πεις ένα περιστατικό που είχες ζήσει από κοντά;
Απ: Είναι ο τελικός Κυπέλλου Ολυμπιακός-ΑΕΚ στην Κρήτη. Ήμουν τέταρτος διαιτητής, σηκώνει ο Σόλιντ τον Καστίγιο για αλλαγή. Ετοιμάζομαι να τον περάσω μέσα, αλλά ξαφνικά με ειδοποιούν από τον πάγκο του Ολυμπιακού να παγώσω την αλλαγή γιατί είχε τραυματιστεί ένας παίκτης του Ολυμπιακού και ήταν πεσμένος στο χόρτο. Ο προπονητής ήθελε να δει τί θα γίνει, μήπως αναπροσαρμόσει τα πλάνα του. Ενώ δίνει σήμα λοιπόν ο Σόλιντ να την παγώσω την αλλαγή, με πίεζε ο Καστίγιο λέγοντας "γ... τον, γ... τον, βάλε με, βάλε με". Με τα χίλια ζόρια τον συγκράτησα. Κοίταξε, δεν τον συζητάμε, είχε αναμφισβήτητα προσόντα. Όμως ο παίκτης πρέπει να είναι ένα κομμάτι της ορχήστρας. Ο Καστίγιο δεν ήταν παίκτης ομάδας, ήταν για τον εαυτό του. Γι αυτό και δεν κάνει την καριέρα που θα μπορούσε να κάνει.
Ερ: Το χειρότερο που έχεις διαβάσει στον Τύπο για σένα;
Απ: Πρόσφατα πριν από το ντέρμπι του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό που βγήκε ένας δημοσιογράφος στον αέρα και είπε σε σύσκεψη που είχε γίνει, χτύπησε το κινητό μου και ακούστηκε ο ύμνος του Ολυμπιακού! Με αυτό που είπε, με εμφάνιζε και βλάκα! Πόσο βλάκας θα έπρεπε να είμαι, ώστε σε σύσκεψη τόσων ανθρώπων, με παρόντα στελέχη του Παναθηναϊκού, να έχω στο κινητό μου τον ύμνο του Ολυμπιακού. Ήταν ένα ψέμα που δεν το διασταύρωσε πριν το πει, ήταν μία ψευδής πληροφορία. Άλλο η κριτική, κριτική να κάνει όποιος θέλει στον Κασναφέρη. Άλλο όμως η ψευδής είδηση. Και δεν είχε το θάρρος ούτε καν να ζητήσει δημόσια συγγνώμη την επόμενη μέρα. Επέμενε.