Κατίδης: "Δεν ήμουν μάγκας, βλάκας ήμουν"

Με σαφώς απολογητικό τόνο μίλησε ο Γιώργος Κατίδης για το ναζιστικό χαιρετισμό που χρησιμοποίησε για να πανηγυρίσει το γκολ που πέτυχε στον αγώνα ΑΕΚ - Βέροια.

Ο μεσοεπιθετικός της Νοβάρα φιλοξενήθηκε στην εκπομπή "Πρωταγωνιστές", όπου αναφέρθηκε στο ατυχές περιστατικό.

Αρχικά είπε: "Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ήμουν με μία μπάλα στο χωριό μου. Δεν έχω κυκλοφορήσει πολύ στο χωριό, γιατί δεν θέλω να το συζητάω. Με σταματούσαν παιδιά στο δρόμο και μου έλεγαν 'μπράβο μάγκα, καλά τους έκανες'. Προσπαθούσα να τους εξηγήσω ότι δεν ήμουν μάγκας, αλλά βλάκας γιατί έκανα κάτι που δεν πίστευα".

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στη στιγμή εκείνη που έγινε το... μοιραίο: "Βάζω το πόδι μου και η μπάλα καταλήγει στα δίχτυα. Πολύ ωραία στιγμή. Μέχρι και τον πανηγυρισμό ήταν όλα τέλεια. Πίστευα ότι γίνομαι ο θεός της ομάδας, με 20.000 κόσμο να πανηγυρίζει μαζί μου. Σηκώνω το χέρι μου και φωνάζω 'εγέρθητω', διότι θεώρησα ότι ο κόσμος έπρεπε να σηκωθεί και να προσκυνήσει. Το λέω ανοιχτά. Να πανηγυρίσει μαζί μου. Όταν έφτασα στο σπίτι, ντρεπόμουν να ανοίξω την πόρτα. Η μάνα μου ήταν σε τραγική κατάσταση. Προσπάθησα να την κάνω να γελάσει, αλλά δεν τα κατάφερα. Της είπα 'είδες για ποιον λόγο δεν θέλω να έρχεσαι στο γήπεδο;"

Αναφερόμενος στο λόγο που το έκανε, τόνισε: "Για μένα δεν είχε κανένα ιστορικό περιεχόμενο. Είχα δει το βίντεο από συνέντευξη Τύπου της Χρυσής Αυγής, όπου ένας εκπρόσωπός της μπαίνει μέσα και φωνάζει 'εγέρθητω' και απαιτεί από τον κόσμο να σηκωθεί όρθιος. Από εκεί αντέγραψα τον χαιρετισμό. Δεν είναι καθόλου υπέρ μου αυτό. Εκείνη την εποχή κάποιοι σατίριζαν το συγκεκριμένο βίντεο και από εκεί το πήρα".

Για το αν έχει ναζιστικές αντιλήψεις, σχολίασε: "Δεν υπήρχε περίπτωση να εμπλακώ με τέτοιες ομάδες. Δεν θα υπάρξει άνθρωπος που θα το πει αυτό. Είμαι πολύ μακριά από αυτές τις ιδέες πολιτικά. Πιστεύω ότι δεν έχουν να κάνουν κάτι με μένα τέτοιες ιδέες. Κατάγομαι από προσφυγική οικογένεια. Δεν είμαι ναζιστής. Ποτέ στον κύκλο μου δεν θα υπάρξουν τέτοιοι άνθρωποι. Εξάλλου, εάν ήμουν, θα υποστήριζα τη γνώμη μου, ότι 'αυτό είμαι και δεν σας πέφτει λόγος στο κάτω κάτω'. Μου ζητούσαν να βγούμε φωτογραφία και τους ρωτούσα από αντίδραση 'γιατί, είσαι ναζιστής;' Φοβόμουν μην με είχαν πρότυπο.

Πρόσφατα είχε στην τηλεόραση την αγαπημένη ταινία μου, το 'American History X'. Δεν μπορώ να συγκριθώ με τον πρωταγωνιστή, διότι εκείνος ήξερε, είχε κάνει την επιλογή, ακολούθησε τον δρόμο του και αργότερα άλλαξε. Νομίζω ότι δεν ανήκω σε αυτόν τον δρόμο, καθώς δεν ήξερα".

Μάλιστα, έδειξε στην κάμερα κι ένα τατουάζ που έχει κάνει για να θυμάται το λάθος του: "Πληγώθηκε η ΑΕΚ, η οποία είναι μία οικογένεια προσφύγων κι εγώ της έφερα άσχημες μνήμες στο μυαλό. Δεν γυρίζει ο χρόνος πίσω, αλλά υπήρξε στιγμή που ευχήθηκα να μην είχα βάλει ποτέ εκείνο το γκολ. Έχω κάνει τατουάζ και την ημερομηνία. Έχω γράψει από πάνω 'το λάθος', που δεν θα ξεχάσω ποτέ".

Μιλώντας για την άγνοια που είχε περί της σημασίας του εν λόγω χαιρετισμού, είπε: "Το σχολείο το σταμάτησα στη δευτέρα γυμνασίου. Τελείωσα το λύκειο εικονικά. Υπήρχαν ημέρες που έκανα μόνο προσευχή στο σχολείο και μετά πήγαινα στην προπόνηση. Το άθλημα είναι τέτοιο που δεν μπορείς να ακολουθήσεις και τους δύο δρόμους. Αναγκάστηκα να πάω από την πρώτη λυκείου σε νυχτερινό σχολείο στη Θεσσαλονίκη, όπου δεν είχα πατήσει ποτέ. Δεν είχα γνωρίσει τους καθηγητές. Ξέρω μόνο ότι έχω ένα απολυτήριο".

Ο άνθρωπος που τον οδήγησε στο δρόμο των βιβλίων περί του θέματος, ήταν ο τότε προπονητής του στην ΑΕΚ, Έβαλντ Λίνεν: "Δεν ήξερα ότι ήταν ναζιστικός χαιρετισμός, μέχρι που το έμαθα. Μου το εξήγησε. Μου έκανε μαθήματα ιστορίας. Μου έδωσε βιβλία να διαβάσω διότι εκείνη τη στιγμή δεν αισθανόμουν καλά και ένιωθα ότι το χρωστάω στον εαυτό μου. Ο προπονητής μου ήρθε σε μία στιγμή που εγώ ήμουν στα αποδυτήρια και έκλαιγα. Γονάτισε, με έπιασε από τον γιακά και με ρώτησε αν είμαι ναζιστής. Φυσικά απάντησα 'σε καμία περίπτωση' και νομίζω ότι κατάλαβε, γιατί αμέσως σηκώθηκε και είπε ότι θέλει να κάνει δήλωση. Τον ευχαριστώ, αν και δεν είχαμε τις καλύτερες σχέσεις όλη τη χρονιά. Δεν ήταν το κλάμα που τον συγκίνησε και με βοήθησε".

Όταν ρωτήθηκε για τα ψέματα που προέβαλε ως δικαιολογίες αμέσως μετά το ματς, παραδέχθηκε: "Δεν είχα πανικοβληθεί μόνο εγώ. Όλοι στα αποδυτήρια είχαν πανικοβληθεί. Ο καθένας μου έλεγε ένα ψέμα. Άκουγα χίλιες ιδέες και διάλεξα να πω ένα από αυτά τα ψέματα. Ζητάω συγγνώμη που τα είπα".

Όσο για τους συμπαίκτες του, δεν έχουν κάποιο πρόβλημα μέχρι και σήμερα: "Σχεδόν με όλα τα παιδιά έχω πάρα πολύ καλή σχέση. Ο πρώτος παίκτης που μου έστειλε μήνυμα συμπαράστασης, μάλιστα, ήταν ένας ξένος".

Αναφορικά με τον αποκλεισμό του από τις εθνικές ομάδες, απάντησε: "Ήταν η πρώτη φορά που λιποθύμησα ποτέ μου. Ήμουν σπίτι, στο χωριό και περίμενα τηλέφωνο από τον μάνατζέρ μου. Μου λέει 'ισόβιος αποκλεισμός από όλες τις εθνικές ομάδες'. Δεν το έχω πιστέψει ακόμα. Ήμουν αρχηγός αυτής της ομάδας και κατά κάποιον τρόπο μου το στέρησαν και το στέρησα κι εγώ από τον εαυτό μου".

Τέλος, έκλεισε με το εξής μήνυμα: "Η άγνοια μερικές φορές μπορεί να είναι και καταστροφική και η κοινωνία δεν συγχωρεί ούτε τους 20χρονους".