Ο Τσέχος αμυντικός της Μίλαν αποφάσισε πως στα 34 του και με "νωπή" ακόμα την κατάκτηση του Σκουντέτο με τους "ροσονέρι", είναι η κατάλληλη στιγμή ώστε να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια.

Ο Γιανκουλόφσκι, που ανήκε στη Μίλαν από το καλοκαίρι του 2005 έχοντας μεταγραφεί στο Μιλάνο από την Ουντινέζε, πήρε ελάχιστο χρόνο συμμετοχής φέτος, από τον Μασιμιαλιάνο Αλέγκρι, πράγμα για το οποίο όμως έδειξε κατανόηση.

" Δεν ήταν εύκολο να παίζουν όλοι. Είχαμε ένα πολύ μεγάλο ρόστερ με 31 παίκτες, απ' τους οποίους μπορούν να παίξουν μόνο οι 11. Κάποιοι αναπόφευκτα πρέπει να κάτσουν έξω, αλλά το σημαντικό είναι να καταφέρεις να κρατήσεις όλων το ενδιαφέρον ζεστό για την ομάδα, όποιο ρόλο κι αν έχουν", ανέφερε χαρακτηριστικά.

" Η σεζόν ξεκίνησε στα τέλη Αυγούστου, αλλά ουσιαστικά εγώ δεν έπαιξα μέχρι το Φλεβάρη. Είχα χάσει κάθε ελπίδα, μέχρι που δόθηκε η ευκαιρία να παίξω κόντρα στη Νάπολι (σ.σ. το παιχνίδι έγινε στις 28/02 και η Μίλαν νίκησε με σκορ 3-0). Το ματς πήγε πολύ καλά και για μένα ήταν σαν να έπαιζα τον πρώτο μου αγώνα με τη Μίλαν, παρόλο που είχα ήδη περάσει 6 χρόνια εδώ. Το χάρηκα σα μικρό παιδί".

Ο Τσέχος αναφέρθηκε επίσης και στις στιγμές που ξεχωρίζει από την όλη παρουσία του στην ομάδα. " Η πρώτη είναι όταν φόρεσα τη φανέλα της Μίλαν για πρώτη φορά, κάνοντας έτσι το όνειρό μου πραγματικότητα να παίξω στην καλύτερη ομάδα στον κόσμο.

Και έπειτα προφανώς ο τελικός στην Αθήνα (σ.σ. ο τελικός του Champions League το 2007 στον οποίο η Μίλαν επικράτησε με 2-1 της Λίβερπουλ) είναι μια αξέχαστη στιγμή, αλλά και το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ επίσης (σ.σ. με 3-1 οι "ροσονέρι" κατέβαλαν τη Σεβίλλη, τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς) στο οποίο μάλιστα σκόραρα".

Ο Γιανκουλόφσκι αφήνει τα γήπεδα έπειτα από 17 χρόνια επαγγελματικού ποδοσφαίρου, τα οποία και πέρασε σε μόλις τέσσερις ομάδες. Στην τσέχικη Μπάνικ Οστράβα (1994-2000), στη Νάπολι (2000-2002) η οποία του παρέσχε τη δυνατότητα για το άλμα στο Καμπιονάτο, στην Ουντινέζε (2002-2005) και στη Μίλαν στην οποία έμελλε και να κλείσει τη μακρά του πορεία μετά από 158 συμμετοχές με τη φανέλα των "ροσονέρι".

Όσον αφορά το μέλλον του μακριά απ' τους αγωνιστικούς χώρους: " Δεν ξέρω τι θα κάνω, αλλά σίγουρα δεν θα ξεκινήσω καριέρα προπονητή. Δεν θα με πείραζε να εργαστώ σαν τεχνικός διευθυντής ή ακόμα και ατζέντης, ώστε μα δουλέψω με νεαρούς παίκτες".