Νικοπολίδης: Δεν μπορούσε να αποτρέψει τα γκολ, ενώ αιφνιδιάστηκε στο δοκάρι των Βέλγων. Χρεώνεται μόνο την άστοχη έξοδο στο 75ο λεπτό που δεν στοίχισε πάντως στην ομάδα του.

Μέλμπεργκ: Αναμφίβολα ο μοιραίος παίκτης του Ολυμπιακού αφού δεν ήταν η βραδιά του. Αν και μέχρι τη φάση του πρώτου γκολ δεν είχε απειληθεί η ομάδα του, χρεώνεται το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης σε αυτή την καθοριστική φάση, διότι έκανε κακή εκτίμηση και δεν μπόρεσε να κόψει τη μπαλιά προς τον σκόρερ, αν και τον ξεγέλασε πάντως και η τροχιά της μπάλας, που είχε πολλά φάλτσα.

Είχε τρομερή ευκαιρία να το καλύψει ισοφαρίζοντας, όμως μάλλον αιφνιδιάστηκε και δεν μπόρεσε να πιάσει το σουτ όπως θα ήθελε από εξαιρετικά ευνοϊκή θέση. ρίμα γιατί η γενικότερη παρουσία του ήταν θετικότατη, αλλά πλήρωσε ακριβά η ομάδα του αυτές τις δύο φάσεις.

Γκαλίτσιος: Έχει κάνει σαφώς καλύτερα παιχνίδια, και δεν μπόρεσε να βοηθήσει όσο (και όπως) θα ήθελε την ομάδα του.

Γκαλέτι: Η απουσία του έγινε άμεσα αισθητή μετά τον τραυματισμό του, καθώς η ελληνική ομάδα έχασε την ικανότητα δημιουργίας που της πρόσφερε ο Αργεντίνος.

Οσκαρ: Όπως και ο Ντουντού, δεν άντεξε στο σκληρό παιχνίδι και βγήκε πολύ γρήγορα εκτός ρυθμού, χωρίς να κάνει αισθητή την παρουσία του, ενώ από την πλευρά του οι Βέλγοι έκαναν περισσότερες επιθέσεις.

Ζεβλάκοφ: Μαζί με τον Rαούλ Μπράβο από τους καλύτερους παίκτες του Ολυμπιακού. άλυπτε χώρους και είχε πολύ καλή συνεργασία με τους άλλους δύο κεντρικούς αμυντικούς.

Ραούλ Μπράβο: Διεκδικεί επάξια τον τίτλο του κορυφαίου παίκτη του Ολυμπιακού. Δεν περιορίστηκε στον ανασταλτικό τομέα αλλά ανέβαινε συνέχεια προς την αντίπαλη περιοχή προσπαθώντας να απειλήσει και να δημιουργήσει φάσεις για την ομάδα του.

Ντουντού: Λίγα πράγματα, από τον Βραζιλίανο, ο οποίος δεν μπόρεσε να βοηθήσει την ομάδα του. Σαφώς δέχτηκε πολλά σκληρά μαρκαρίσματα, τα οποία βοήθησαν να βγει νωρίς εκτός ρυθμού. Ακόμα και στην ευνοϊκή αντεπίθεση του 70ου λεπτού, αδράνησε χαρακτηριστικά χάνοντας η ομάδα του ευκαιρία να βρεθεί σε θέση βολής.

Α.Παπαδόπουλος: Απέφυγε το μεγάλο λάθος, και σαφώς ήταν πολύ δύσκολη η θέση του στο πρώτο γκολ από τη στιγμή που η μπάλα έφυγε από τον Μέλμπεργκ. Αν επιχειρούσε να κόψει με φάουλ υπήρχε ο κίνδυνος να δεχτεί ακόμα και κόκκινη κάρτα.

Μαρέσκα: Είναι φανερό ότι δεν έχει ακόμα τα πατήματα μετά τον τραυματισμό του. Πάντως αν και δεν ήταν 100% έτοιμος έπαιξε σε όλο το ματς και προσπάθησε πολύ. Λίγο έλειψε να χριστεί σκόρερ, με την εξαιρετική τοποθέτησή του στην φάση του 56ου λεπτού, αλλά δεν έπιασε καλά την κεφαλιά. Ιδιαίτερα στο δεύτερο ημίχρονο ανέβηκε αρκετά και προσπάθησε να βοηθήσει και στη δημιουργία παιχνιδιού.

Μήτρογλου: Μπορεί να μην σκόραρε, όμως απασχολούσε τόσο τους αμυντικούς της ”τάνταρ, όσο και κέρδιζε πολλά φάουλ και από τις δύο πλευρές. Γύριζε συχνά πίσω για να μαρκάρει και η παρουσία του κρίνεται θετική.

Αλλαγές: Από τις τρεις αλλαγές η ευχάριστη έκπληξη ήταν αναμφίβολα η παρουσία του νεαρού Φετφατζίδη και αυτό είναι ότι πιο θετικό για την ομάδα του Πειραιά. Ο μικρός δεν φοβήθηκε στιγμή και στάθηκε πολύ καλά.

Προπονητής: Ο Ζίκο δοκίμασε για πρώτη φορά να παίξει με τόσο ενισχυμένη άμυνα με τρεις κεντρικούς αμυντικούς (Ζεβλάκοφ, –απαδόπουλος, Μέλμπεργκ), αλλά άργησε εξαιρετικά να βάλει στο μάτς τον Στολτίδη.

Ίσως φοβήθηκε περισσότερο από όσο έπρεπε τη βελγική ομάδα, που ανεξάρτητα αν θα προκριθεί ή όχι δεν είναι κάτι σπουδαίο και σαφώς δεν είναι καλύτερη ακόμα και από τον ελλιπή Ολυμπιακό. Έτσι η ομάδα υστέρησε στο δημιουργικό τομέα. Θα μπορούσε να το είχε κάνει τουλάχιστον μέχρι το 60ο λεπτό και να πάει τον Ζεβλάκοφ δεξιά εάν έβγαζε τον Γκαλίτσιο. Επίσης βλέποντας τον Οσκαρ να μην βοηθάει, ήταν καλύτερα να δοκιμάσει να τον βάλει πίσω από τον Μήτρογλου, όπου είναι περισσότερο η θέση του.