Αυτό που δεν μπορούσε να διανοηθεί τότε ο παλαίμαχος Άγγλος άσος και μεγάλος γκολτζής των ευρωπαϊκών γηπέδων είναι το πόσες φορές (αμέτρητες πράγματι...) θα λέγονταν και θα γράφονταν η συγκεκριμένη ατάκα, από τους ανθρώπους που ασχολούνται με την "στρογγυλή Θεά".
Το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Αυστρίας/Ελβετίας ήρθε -όπως όλα δείχνουν μέρα με τη μέρα- για να υπενθυμίσει σε όλους πως η γερμανική μηχανή παραγωγής νικών και προκρίσεων μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει, και ξανά προς τη δόξα τραβά.

Με νωπές ακόμα τις δάφνες από την κατάκτηση της τρίτης θέσης στο τελευταίο Μουντιάλ που διοργάνωσε η ίδια το 2006, αλλά και με αναλλοίωτες τις μνήμες από τα δύο διαδοχικά "χαστούκια" στα ισάριθμα τελευταία Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα (αποκλεισμός στη φάση των ομίλων το 2000 και το 2004), η "Νασιονάλμαντσαφτ" ήταν αποφασισμένη να μην τριτώσει φέτος το... κακό για αυτή.

Η ομάδα του Γιοακίμ Λεβ ήταν απόλυτα κυνική στο κρίσιμο τελευταίο ματς του ομίλου με την Αυστρία, νικώντας με 1-0 χάρη στο γκολ-φάουλ του Μπάλακ, στον νοκ-άουτ προημιτελικό έδειξε στους Πορτογάλους πως θα χρειαστούν ακόμα πολλά... ψωμιά για να φτάσουν στο επίπεδό της, επικρατώντας με 3-2, ενώ στα ημιτελικά έδειξε απλά πως είναι πολύ σκληρή για να... πεθάνει.

Έχοντας απέναντί της το φετινό ποδοσφαιρικό της alter ego, την Τουρκία, η οποία είχε φτάσει για πρώτη φορά στην ιστορία της στα ημιτελικά, μέσα από τρεις συνεχόμενες α-πί-στευ-τες ανατροπές με Ελβετία, Τσεχία και Κροατία, η Γερμανία βρέθηκε δύο φορές σε δύσκολη θέση, όμως και πάλι είχε τρόπο να "ξεφύγει από τα σκοινιά".

Η πρώτη αντίδραση ήταν απόλυτα συνηθισμένη για τα γερμανικά στάνταρντς: οι Τούρκοι προηγήθηκαν στο ματς στο 22' με τον Μποράλ "εξαργυρώνοντας" την ανωτερότητά τους μέχρι εκείνη τη στιγμή στον αγωνιστικό χώρο, όμως ο Σβάινσταϊγκερ είχε "κρύο αίμα" στο 26', όταν μετά από υπέροχη προβολή σε σέντρα του Ποντόλσκι "εξαφάνισε" το πλεονέκτημα των αντιπάλων, στην πρώτη ουσιαστικά επικίνδυνη φάση της Γερμανίας στα αντίπαλα καρέ.

Ο Μίροσλαβ Κλόζε στο 79' έφτασε μία... ανάσα από το να κερδίσει τον τίτλο του "προσώπου της ημέρας" με το γκολ που έβαλε στο 79' (εκμεταλλεύτηκε το "δώρο" που του έκανε ο Ρουστού με την τραγική έξοδό του) και με το οποίο έκανε το 2-1, όμως ο Σεντούρκ φρόντισε να του...πάρει τη χαρά στο 86', νικώντας με υποδειγματική προβολή τον Λέμαν και φέρνοντας το ματς στα ίσια στο 86'.

Και εκεί που άπαντες είχαν αρχίσει να συμβιβάζονται με την ιδέα της παράτασης, βρέθηκε ο "από μηχανής Θεός", ονόματι Φίλιπ Λαμ, για να πετύχει μόλις το 3ο-αλλά σημαντικότερο- τέρμα του με τη φανέλα της Εθνικής Γερμανίας, στέλνοντας το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του στον πρώτο τελικό μετά το Euro '96 και κάνοντας 80.000.000 συμπατριώτες του να ονειρεύονται από το βράδυ της Τετάρτης το τέταρτο ευρωπαϊκό αστέρι.

Παχνίδια της μοίρας; Λίγα λεπτά πριν ο βραχύσωμος (ύψος μόλις 1,70μ.) άσος της Μπάγερν νικήσει με αρχοντικό δεξί πλασέ -σαν να ήταν επιθετικός- τον Ρουστού μέσα από τη μεγάλη περιοχή, είχε μπόλικο μερίδιο ευθύνης στο γκολ της ισοφάρισης που δέχτηκε η ομάδα του, καθώς απέτυχε να ανακόψει τον Σαμπρί Σαρίογλου, από τα πόδια του οποίου έφυγε η μπαλιά ακριβείας για το πόδι του Σεντούρκ.

Αυτό που αξίζει μάλιστα ειδικής μνείας είναι πως ο ίδιος ο παίκτης στάθηκε on camera στη φάση του δικού του λάθους, παρότι ήταν ο αναμφισβήτητος MVP της αναμέτρησης, με το "λυτρωτικό" γκολ που πέτυχε, την ασίστ στον Κλόζε στο 2ο γκολ, αλλα την πολλή δουλειά που είχε σε όλο το ματς στην αριστερή πτέρυγα.

"Ήταν σίγουρα η καλύτερη στιγμή της καριέρας μου. Δεν παίξαμε ιδιαίτερα καλά και η Τουρκία μας έκανε δύσκολη τη ζωή στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα. Έπρεπε να παλέψουμε μέχρι το τέλος. Το λάθος μου στο δεύτερο γκολ τους δεν έπρεπε να συμβεί. Θα έπρεπε να κάνω καλύτερα το τάκλιν...", τόνισε με περίσσιο θάρρος και ειλικρίνια ο Φίλιπ Λαμ, για να προσθέσει:

"Είναι δύσκολο να περιγράψεις το πώς αισθάνεσαι μετά από τέτοια νίκη, όταν όμως βλέπεις όλο τον πάγκο να τρέχει καταπάνω σου, αυτό λέει πολλά για τον χαρακτήρα και την ενότητα αυτής της ομάδας.

Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι που προκριθήκαμε, ειδικά από τη στιγμή που είχαμε χάσει στον ημιτελικό του Μουντιάλ το 2006. Δεν φτάνεις σε πολλούς ημιτελικούς σε αυτό τό επίπεδο, οπότε στόχος μας τώρα είναι να κατακτήσουμε το τρόπαιο".

Τα μετρημένα αυτά λόγια δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να αντανακλούν το συνεσταλμένο ύφος ενός παίκτη, ο οποίος ξεκίνησε από χαμηλά αλλά με συνεχή δουλειά πάνω στο ταλέντο του, επιμονή και υπομονή, έφτασε να αναγνωρίζεται από όλους ως ένας παίκτης κλάσης σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.

Ο γεννημένος το 1983 (11/11) στη Βαυαρία Λαμ, πέρασε οκτώ ολόκληρα χρόνια, από το 1995 μέχρι το 2003 στην ομάδα νέων της Μπάγερν Μονάχου, ενώ η παρουσία του Μπισέντ Λιζαραζού στην πρώτη ομάδα, υποχρεώσε τη Μπάγερν να τον παραχωρήσει ως δανεικό στη Στουτγκάρδη από το 2003 μέχρι το 2005.

Οι δύο αυτές σεζόν αποτέλεσαν "σχολείο" για τον Λαμ, ο οποίος πήρε παιχνίδια στα πόδια του, κατάφερε να αγωνίζεται με την ίδια επιτυχία τόσο στο δεξί όσο και στο αριστερό άκρο της άμυνας (το "καλό" του πόδι είναι το δεξί, όμως μπορεί και με το αριστερό να βγάζει εξαιρετικές σέντρες, δείγμα της δουλειάς που έχει κάνει στον συγκεκριμένο τομέα), με τους Βαυαρούς να τον φέρνουν πίσω στο Μόναχο το καλοκαίρι του 2005.

Από τότε έχει πανηγυρίσει πέντε συνολικά κούπες με την ομάδα του, της οποίας είναι βασικό και αναντικατάστατο στέλεχος, ενώ έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του και στην Εθνικη Γερμανίας.

Πήρε το "βάπτισμα του πυρός" το 2004 (αγωνίστηκε και στο Euro της Πορτογαλίας), στο Μουντιάλ του 2006 ήταν ο μοναδικός Γερμανός παίκτης που δεν έχασε λεπτό συμμετοχής, συμπεριλήφθηκε στη λίστα με τους υποψηφίους για το βραβείο του κορυφαίου της χρονιάς από την FIFA, ενώ επιλέχτηκε ως αριστερός μπακ για την καλύτερη ομάδα της UEFA για το 2006.

Θεωρείται πλέον -και όχι άδικα- ως ένας από τους καλύτερους νέους φουλ-μπακ παίκτες στον κόσμο, με τη Μπάγερν Μονάχου να... μαγειρεύει πριν πεινάσει, βάζοντας τον Λαμ να υπογράψει νέο συμβόλαιο συνεργασίας που θα τον δέσει στην ομάδα-μύθο της Γερμανίας μέχρι τις 20 Ιουνίου 2012.

ΥΓ: Την ιστορία πολλές φορές την γράφουν και οι αφανείς ήρωες... Το γκολ του Φίλιπ Λαμ σίγουρα θα έκανε πολλούς να ταξιδέψουν 12 χρόνια πίσω, στο τελευταίο ιστορικό γκολ της Γερμανιας σε τελική φάση Euro, στο παλιό "Γουέμπλεϊ". Τότε, ήταν ένας άλλος παίκτης μη-βεντέτα είχε βγάλει εκατομμύρια Γερμανούς στους δρόμους, ο -νυν τιμ μάνατζερ των "πάντσερ"- Όλιβερ Μπίρχοφ, με το "χρυσό γκολ" στον τελικό του Euro '96 που έφερε "ξαφνικό θάνατο" στους Τσέχους και το τρόπαιο στα χέρια της ομάδας του Μπέρτι Φόγκτς. Η Γερμανία του 2008 σκέφτεται από τώρα ποιός ποιός θα είναι ο διάδοχος του Μπίρχοφ...