O Cristian Ledesma είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις παικτών που 'χουν περάσει 15 χρόνια από την καριέρα τους σε δυο ομάδες. Στην Ιταλία. Εκεί όπου απέκτησε το "Patagonia Express" για παρατσούκλι, που πανηγύρισε για πρώτη φορά γκολ, κάνοντας το πέταγμα του αετού, που φόρεσε το περιβραχιόνιο -στη Lazio- και που, όπως λέει, έγινε άνθρωπος και ποδοσφαιριστής.

Εκεί βρήκε και έναν ακόμα προορισμό στη ζωή του: τη σωτηρία της μικρής Giorgia, η οποία πάσχει από ένα πολύ σπάνιο σύνδρομο και για να τραφεί χρειάζεται να μείνει 15 ώρες συνδεδεμένη με ένα μηχάνημα. Ο Αργεντινός πρωτοστατεί στις δραστηριότητες που αφορούν τη συγκέντρωση χρημάτων, ώστε να γίνει η επέμβαση που θα σώσει τη ζωή της 6χρονης. Πάμε σιγά σιγά να τον γνωρίσουμε;

Το Morón είναι περιοχή του Buenos Aires (καλύτερα γειτονιά) που βρίσκεται δυτικά του κέντρου της πόλης. Εκεί γεννήθηκε ο Cristian Daniel Ledesma, στις 24/9 του 1982. Όταν ήταν 4 χρόνων, η δωδεκαμελής οικογένεια του (ο Cristian ήταν το δεύτερο μικρότερο παιδί) ταξίδεψε 1300 χιλιόμετρα, για να εγκατασταθεί στο τουριστικό Puerto Madryn της αργεντίνικης Παταγονίας, προς αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης.

Ο άνεργος πατέρας του, Miguel είχε βρει δουλειά. Δεν μπορούσε να χάσει την ευκαιρία. Εκεί κλώτσησε ο Cristian για πρώτη φορά μπάλα ποδοσφαίρου, όταν ήταν ακόμα μαθητής δημοτικού και μετά την παρότρυνση του Victor Padin, που έγινε ο πρώτος του προπονητής.

Συγγνώμη. Ο δεύτερος προπονητής. Ο πρώτος ήταν ο πατέρας του, ο οποίος είχε αγωνιστεί ως τερματοφύλακας στην Atlanta του Buenos Aires. " Φυσικά, το επίπεδο ήταν χαμηλό, αφού παίζαμε στην τρίτη κατηγορία". Αυτό δεν σήμαινε ωστόσο, ότι δεν ήξερε ή δεν αντιλαμβανόταν το σπορ. Ήταν και πολύ αυστηρός δάσκαλος. " Το παιδί μου δεν είπε ποτέ πως έπαιξε καλά, ούτε όταν πια τον είχαν ζητήσει από την Boca Juniors. Δουλεύαμε πολύ με το αριστερό πόδι, ώστε να μπορεί αργότερα να χρησιμοποιεί και τα δύο για να κάνει τη δουλειά του".

"Δεν μου άρεσε το ποδόσφαιρο"

Ο Padin είχε δει τον Ledesma να παίζει στην παραλία με τους φίλους του, να διασκεδάζει και... να κερδίζει ό,τι τουρνουά γινόταν. "Ήταν ο πιο ολοκληρωμένος παίκτης, στην ηλικία του. Έπαιζε άμυνα, στο κέντρο, στην επίθεση. Δεν φαινόταν όμως, να 'χει σκεφτεί ότι μπορεί να γίνει ποδοσφαιριστής". Ο Cristian παραδέχθηκε αργότερα ότι "δεν μου άρεσε το ποδόσφαιρο, όταν ήμουν πολύ μικρός. Δεν με ενθουσίασε. Αυτό άρχισε να συμβαίνει λίγο πριν γίνω 9 και πήρα σοβαρά την κατάσταση, στα 14".

Όπως έγραψε πολύ αργότερα η lalaziosiamonoi.it " τα νερά της περιοχής είναι βαθιά, πριν πέσει η νύχτα και εμφανιστεί η παλίρροια. Την ημέρα ο ήλιος είναι καυτός, ζεσταίνει την άμμο, αλλά η υποχώρηση των νερών επιτρέπει στα παιδιά να παίζουν εκεί ποδόσφαιρο, να διασκεδάζουν, όπως παρακολουθούν τις φάλαινες στον ορίζοντα". Αυτή ήταν η κατάσταση στην περιοχή που ζούσε ο νέος παίκτης του Παναθηναϊκού, από τον Ιούνιο έως τον Δεκέμβριο.

Η εισαγωγή αφορούσε τη συνέντευξη του Miguel Ledesma, ο οποίος είχε εξηγήσει ότι " ως παιδί, ήταν τρομερός. Περνούσε όλη την ημέρα στην παραλία, με μια μπάλα στα πόδια, σε βαθμό που η μητέρα του, Norma είχε απελπιστεί από την άρνηση του να πάρει μαζί του ένα παραπάνω μπλουζάκι, για να προφυλαχθεί από τον ήλιο και το βράδυ από το κρύο. Κάθε μέρα ζούσαμε την ίδια ιστορία: ερχόταν κάθιδρος στο σπίτι, το βράδυ, όταν πια δεν υπήρχε κάποιος άλλος να παίξει μαζί του".

Όταν πήγε η οικογένεια στο Puerto Madryn " υπήρχαν 4.000 κάτοικοι. Λίγα χρόνια αργότερα, είχαν γίνει 100.000". Στην αρχή ζούσαν όλοι σε ένα δωμάτιο. Εκείνος φρόντισε να προσθέσει άλλα τέσσερα, χτίζοντας τα μόνος του, τούβλο, τούβλο.

" Είναι ο ήρωας μου, ο άνθρωπος που μου επέτρεψε να κάνω όνειρα και με βοήθησε να τα πραγματοποιήσω", ομολόγησε ο Cristian όταν πια ήταν στη Lazio. Είχε αγοράσει ήδη, ένα σπίτι στην οικογένεια του και είχε επιτρέψει στον πατέρα του να αφήσει τη σκληρή (τουλάχιστον δωδεκάωρη κάθε μέρα) δουλειά του. Οι γονείς του απέκτησαν ένα μίνι μάρκετ, στην παραλία της πόλης τους -λίγα μέτρα από την οικεία τους.

Τότε που όλα αυτά ήταν όνειρο (ούτε καν στόχος), ο Ledesma ζούσε ως " ευτυχισμένο παιδί μιας τεράστιας οικογένειας, που ήταν ενωμένοι. Δεν κολυμπούσαμε στο χρυσάφι, αλλά είχαμε αγάπη ο ένας για τον άλλον και δεν μας έλειψε ποτέ το φαγητό. Έχω πολύ όμορφες αναμνήσεις από την παιδική μου ηλικία".

Μια στιγμή όμως, γιατί πρέπει να σου πω πώς πήγε στην Ιταλία. Σε έχω αφήσει στην Παταγονία. Εκεί λοιπόν, τον είδαν οι άνθρωποι της Boca Juniors και τον κάλεσαν κοντά τους, όταν ήταν 14 χρόνων. Δεν χρειάστηκε ούτε λίγα δευτερόλεπτα, πριν πει το "ναι".

Άρχισε να παίζει (δεν έκανε ωστόσο, ποτέ εμφάνιση στην πρώτη ομάδα), να ταξιδεύει στον κόσμο για να πάρει μέρος σε διάφορα διεθνή τουρνουά εφήβων, κατέκτησε εκείνο της Ελβετίας το 2001 και εκεί τον έγραψε στο σημειωματάριο του ο Pantaleo Corvino, τότε τεχνικός διευθυντής της Lecce. Ήταν και εκείνος που έκανε τα πάντα, για να πάρει μαζί του στην Ιταλία τον Ledesma.

Δεν έκανε μόνος του το ταξίδι. " Σχεδόν όλη η οικογένεια μου με ακολούθησε. Ο Javier για αρχή (παντρεύτηκε Ιταλίδα και άνοιξε εστιατόριο, κοντά στο Lecce), η μικρότερη αδελφή μου, Florentia" και μετά οι άλλες αδελφές του, Maria Fernanda, Maria Gabriel, Natalia και Paola. Μια που έφτασα εδώ, να σου πω εδώ ότι τα ονόματα των αδελφών... που σου λείπουν είναι David και Pablo. " Ήμουν πολύ μικρός όταν πρωτοπήγα στην Ιταλία και μολονότι ήμουν ενθουσιασμένος με την ευκαιρία που μου δόθηκε, τα πράγματα στην αρχή ήταν δύσκολα. Η γλώσσα ήταν ένα από τα εμπόδια που έπρεπε να ξεπεράσω. Γενικά, δεν ήμουν εκστασιασμένος με τη χώρα".

Στην Ιταλία έπαιξε στην εφηβική ομάδα που πήρε το Coppa Italia Primavera (της κατηγορίας), το 2002, για να κάνει την πρώτη του εμφάνιση στη SerieA, στις 10/3 του 2002, στο 1-2 από την Atalanta. Ήταν στη βασική ενδεκάδα και δεν βγήκε έως το τελευταίο σφύριγμα. Έως το τέλος εκείνης της σεζόν έπαιξε άλλη μια φορά. Η Lecce δεν κατάφερε να αποφύγει τον υποβιβασμό και εκείνος την ακολούθησε η Serie B. Κέρδισε το χρόνο του σιγά σιγά και την 1η Δεκεμβρίου σκόραρε το πρώτο του γκολ, στο 1-1 με τη Verona.

Έως τη λήξη της σεζόν και την επιστροφή της ομάδας του Salento στην ελίτ των λιγκών, είχε 30 συμμετοχές και 1 γκολ. Ο προπονητής που τον βοήθησε περισσότερο από όλους " ήταν ο Delio Rossi. Αυτός με έκανε τον ποδοσφαιριστή που είμαι σήμερα. Δεν με πέταξε στη φωτιά, με κίνδυνο να καώ. Κάναμε μικρά βήματα, το ένα μετά το άλλο και θα του χρωστάω πάντα". Έμεινε εκεί για άλλα τρία χρόνια, έως το καλοκαίρι του 2006, με ένα διάλειμμα στη AC Milan, όπου είχε δοθεί μεν ως δανεικός το 2004, αλλά έπειτα από μια διαμάχη που είχαν οι ομάδες το καλοκαίρι -με αφορμή ένα... τουρ-, επέστρεψε στη Lecce " όπου ανδρώθηκα ως άνθρωπος και ως παίκτης, εκεί γεννήθηκαν και τα παιδιά μου",.

Πριν συνεχίσω, πρέπει να σου πω ότι στο Salento γνώρισε τη γυναίκα του και μητέρα των παιδιών του, ονόματι Marta. Γνωρίστηκαν τον Μάρτιο του 2002. Ανήμερα της κατάκτησης του Coppa Italia Primavera, του πήρε μια συνέντευξη -για μια τοπική εφημερίδα. Την επομένη, πήγε σπίτι του. Δεν είναι αυτό που νομίζεις.

Ο Ledesma είχε καλέσει φίλους, ένας από αυτούς... έφερε μια φίλη και εν πάση περιπτώσει ξέρεις πώς πηγαίνουν αυτά. " Ένας κοινός μας γνωστός επέμενε να πάω μαζί του στο δείπνο. Περνούσα δύσκολα. Είχα μόλις "βγει" από έναν αρραβώνα" θυμήθηκε η Marta, "μόλις μπήκα σπίτι, ήταν ο πρώτος άνθρωπος που είδα. Έβγαινε από την κουζίνα, ήλθε, συστήθηκε και μου είπε πως χαίρεται για τη γνωριμία. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα "αυτός είναι ο άνδρας που θα παντρευτώ".

Παρ' όλα αυτά, του έβγαλε λίγο... το λάδι μέχρι να συμφωνήσει να γίνει ο αρραβώνας. "Ή μουν διστακτική γιατί ήταν ποδοσφαιριστής και δεν τον εμπιστευόμουν. Ως χαρακτήρας είμαι ζηλιάρα και φοβόμουν ότι θα υποφέρω, γιατί δεν θα συμβιβαζόμουν ποτέ με τα ταξίδια που θα έκανε ως παίκτης, στα οποία φυσικά εμφανίζονται θαυμάστριες. Ήταν όμως, υπομονετικός και αποφασισμένος για όλα. Δεν παραιτήθηκε της προσπάθειας και μου επαναλάμβανε "δεν είμαι σαν τους άλλους. Μπορείς να με εμπιστευτείς". Έξι μήνες μετά, ο... αγώνας δικαιώθηκε! Ακολούθησε ο γάμος και η γέννηση των παιδιών τους, Alice και Daniel " στα οποία αφιέρωνε πάντα τον ελεύθερο χρόνο του".

Η Marta ήταν οπαδός της Milan " και περνούσα ελαφρώς άσχημα, όταν αντιμετώπιζε ο Cristian τους Rossoneri, αλλά... ενθάρρυνα εκείνον" και ένα από όσα τους δένουν "ε ίναι ότι μιλάμε για όλα. Παίρνουμε μαζί τις αποφάσεις. Να, για παράδειγμα όταν το καλοκαίρι του 2008 σκεφτόταν αν θα μείνει στη Lazio ή όχι και ο καθένας έλεγα τα δικά του, του πρότεινα να περιμένει να σωπάσουν οι πάντες και να μιλήσει κατ' ιδίαν με τους ανθρώπους της ομάδας. Είχε υποσχεθεί να μείνει στη Ρώμη και ο λόγος του άνδρα μου είναι συμβόλαιο". Με το γάμο, πήρε και δεύτερο διαβατήριο.

Έχεις δίκιο. Δεν σου είπα πότε πήγε στη Lazio. Ήταν τον Ιούλιο του 2006, μετά το νέο υποβιβασμό της Lecce στη SerieB -όταν... ξεπούλησε. Είχε υπογράψει έως το 2011, για 450.000 ευρώ το χρόνο. Απέκτησε το "Patagonia Express", για ψευδώνυμο και το Νο20, το οποίο εμφάνισε για πρώτη φορά στις 20/8, στο 4-0 με τη Rende για το κύπελλο.

Μπήκε ως αλλαγή του Gaby Mudingayi, στο 74'. Το πρώτο του ματς για τη λίγκα, ήταν στις 10/9, στο 1-2 από τη Milan. Βρισκόταν στο κέντρο, συνθέτοντας τρίο με τους Mudingayi και Mutarelli, όπως λειτουργούσε πίσω από τον Stefano Mauri -αυτός είχε την αποστολή να εκμεταλλεύεται το επιθετικό δίδυμο των Pandev και Rocchi.

Έκανε ντεμπούτο στο Champions League με τον Ολυμπιακό

Σεφτέ στα γκολ έκανε στο Derby della Capitale, με την AS Roma, στις 10/12: το έκανε στη λήξη του πρώτου ημιχρόνου με σουτ από τέτοια απόσταση που αιφνιδίασε τον goalkeeper. Διαμόρφωσε το 1-0 του ματς που έληξε 3-0. Μη φανταστείς ότι έχασε το λογαριασμό των γκολ έως το τέλος της σεζόν. Μετείχε σε 36 παιχνίδια της πορείας έως την τρίτη θέση (και τα προκριματικά του Champions League) και σκόραρε 2 φορές. Ακολούθησαν άλλες οκτώ σεζόν στους biancoceleste, που πήγαν κάπως έτσι.

Σεζόν	Συμμετοχές	Γκολ
2007-08	43	3
2008-09	41	3
2009-10	13	-
2010-11	36	1
2011-12	47	3
2012-13	52	1
2013-14	34	0
2014-15	16	1

Συνολικά, με τη συγκεκριμένη φανέλα είχε 318 παρουσίες και 14 γκολ, πήρε δυο κύπελλα (2009. 2013) και ένα SuperCoppa (2009), ενώ έπαιξε στο Champions League. Για την ακρίβεια, έκανε ντεμπούτο -στους ομίλους- με τον Ολυμπιακό, στις 18/9 του 2007, σε ματς που έληξε 1-1.

Αν αναρωτιέσαι γιατί αγωνίστηκε μόνο σε 13 ματς, την αγωνιστική περίοδο 2009-10, έχω απάντηση: τον Ιούλιο του 2009, ένα χρόνο πριν την ολοκλήρωση του συμβολαίου του, διαφώνησε με τον πρόεδρο του συλλόγου, Claudio Lotito και ετέθη εκτός ομάδας. Διεκδίκησε το δίκιο του δια της νομικής οδού (μαζί και το τέλος της συνεργασίας, για παράβαση όρων), ακολουθώντας το παράδειγμα του Goran Pandev -συμπαίκτης του που έκανε ακριβώς το ίδιο. Το διαιτητικό δικαστήριο της λίγκα απέρριψε το αίτημα, στις 26/1 του 2010, εξηγώντας πως "περιστασιακά έπαιρνε μέρος στις δραστηριότητες της πρώτης ομάδας". Κάπου εκεί, κυκλοφόρησαν οι φήμες για μεταγραφή στην Internazionale για να λήξει το επεισόδιο, όταν ο Edoardo Reja αντικατέστησε τον Davide Ballardini στον πάγκο.

"Η Ιταλία με έκανε άνδρα"

Με την επιστροφή του στο ενεργό ρόστερ, έγινε ξανά ένας από τους παίκτες-κλειδιά των biancazzuri και στις 23/8 υπέγραψε επέκταση, έως το 2015. Είχε γίνει αρχηγός και ηγέτης της πορείας που είχε κάνει η Lazio και την εμφάνισε στην κορυφής της βαθμολογίας, τον Οκτώβριο του 2010. Ένα μήνα μετά, τον κάλεσαν στην εθνική Ιταλίας. Δεν είχε παίξει σε εκείνη της Αργεντινής, οπότε δεν είχε θέμα.

" Διάλεξα την μπλε φανέλα για πολύ συγκεκριμένους λόγους: ήθελα να τιμήσω αυτά τα χρώματα. Σκέφτηκα πάρα πολλά, πριν πω το "ναι". Για παράδειγμα, τα παιδιά μου και το πώς θα αντιδρούσαν αν απαντούσα αρνητικά. Είναι τιμή να σε καλούν να εκπροσωπήσεις μια χώρα και τη δέχομαι με υπερηφάνεια. Θέλω να δείξω την ευγνωμοσύνη που έχω για το έθνος που μου έχει προσφέρει τόσα πολλά. Που με έκανε άνδρα, σύζυγο, πατέρα και ποδοσφαιριστή".

Είχε δει τον Cesare Prandelli, εθνικό κόουτς, στις εξέδρες του γηπέδου " αλλά δεν σκέφτηκα πως έχει έλθει για εμένα! Όταν μου είπε πως με θέλει στους azzuri, δεν το πίστευα. Δεν μπορούσα να περιμένω να το πω στους γονείς μου και τα τα παιδιά μου. Πρώτα βέβαια, τηλεφώνησα στους γονείς μου στην Αργεντινή. Ήθελα να μοιραστώ μαζί τους αυτήν την τεράστια χαρά". Όχι, οι γονείς του δεν είχαν θέμα που δεν έπαιζε με την Αργεντινή. " Αυτά τα γράφουν όσοι θέλουν να δημιουργήσουν πρόβλημα. Η αλήθεια είναι ότι χάρηκαν με τη χαρά μου".

Στην πρώτη προπόνηση πήγε με τον Maurizio Manzini " και αισθάνθηκα από την πρώτη στιγμή πολύ άνετα, μολονότι είμαι από τους ανθρώπους που όταν πηγαίνουν σε νέο περιβάλλον έχουν ένα άγχος. Με δέχθηκαν τόσο θερμά που ηρέμησα μέσα σε λίγα λεπτά. Όταν πατήσαμε στο γήπεδο, όλα ήταν μια χαρά". Μετά, έπαιξε στο φιλικό με τη Ρουμανία... και αυτά.

"Το έμβλημα της Lazio αποτυπώθηκε στο δέρμα μου"

Το 2012 είχε προκύψει η πληροφορία ότι τον ήθελε η Manchester City και για την ακρίβεια ο προπονητής της, Roberto Mancini, ο οποίος είχε εκφράσει τον θαυμασμό του για τον -τότε- 29χρονο. O εκπρόσωπος του παίκτη είχε επισημάνει πως ο πελάτης δεν έχει ως βασική προτεραιότητα τα χρήματα, αλλά το deal δεν έγινε. Όπως δεν έγινε εκείνο του 2014 που αφορούσε την Arsenal, μετά ένα φιλανθρωπικό ματς που διεξήχθη στη Ρώμη, παρουσία του Arsene Wenger και του Αργεντινού -μεταξύ πολλών άλλων.

Τον ρώτησαν αν αισθανόταν διπλά υπερήφανος, από τη στιγμή που οι φαν της Lazio τον θεωρούσαν ηγέτη. " Πολύ! Η αγάπη που μου δείχνουν αυτοί οι άνθρωποι είναι τεράστια και πάντα προσπαθώ να τους την επιστρέψω, με όσα κάνω στον αγωνιστικό χώρο. Έχω λατρέψει τα χρώματα αυτού του συλλόγου, το έμβλημα έχει αποτυπωθεί στο δέρμα μου". Ήθελε τόσο πολύ να πανηγυρίσει τίτλους με την παρέα του" " που διατίθεμαι να θυσιάσω ακόμα και τη συμμετοχή μου στα ματς, αν είναι να κατακτήσουμε κάποιο τρόπαιο"!

Το τελευταίο δεν χρειάστηκε να γίνει, καθώς στις 26/3 του 2013 είχε ενεργό ρόλο στην κατάκτηση του ιταλικού κυπέλλου -του δεύτερου, γιατί είχε πάρει και του 2009, τη χρονιά που είχε τελέσει χρέη υπαρχηγού στη Lazio και άρα ήταν εκείνος που έπιασε πρώτος την κούπα στα χέρια.

" Η σημερινή ημέρα είναι πιο όμορφη από τη χθεσινή, γιατί άρχισα να αντιλαμβάνομαι αυτό που έγινε, πως πραγματοποιήθηκε ένα όνειρο. Μπήκαμε στην ιστορία της πόλης και της ομάδας. Δεν κοιμηθήκαμε, γιατί... ονειρευτήκαμε με ανοιχτά μάτια". Εκείνος αγωνίστηκε με πρόβλημα τραυματισμού " αλλά η χαρά ξεπέρασε τον πόνο". Κάτω από το περιβραχιόνιο, τα παιδιά μου είχαν γράψει " είμαστε στα πόδια σου, στο μυαλό σου, στο όνειρο σου, σε ό,τι κάνεις έως τη νίκη".

Στις 25 Σεπτεμβρίου του 2014 (οπότε ξεκίνησε να... κυλά επίσημα ο τελευταίος χρόνος του συμβολαίου) ξεπέρασε τον Diego Zanetti στη λίστα με τους παίκτες που είχαν δώσει τα περισσότερα ματς στην ιταλική λίγκα, με τη Lazio: έπιασε το Νο10, έχοντας φτάσει τις 248 παρουσίες. Η τελευταία παρουσία ήταν αυτή της 31ης Μαΐου, στο Stadio San Paolo, εναντίον της Napoli και είχε εμπλοκή και στα δυο γκολ της ομάδας του. Μετά το τέλος της διαδικασίας, έγινε αυτό.

Βλέπεις, οι δυο πλευρές είχαν συμφωνήσει να σταματήσουν εκεί την κοινή τους πορεία. Ο πρόεδρος Lotito ουσιαστικά τον ώθησε στην έξοδο. " Το περιβάλλον έγινε πολύ δύσκολο και η κατάσταση περίπλοκη. Έχετε αναρωτηθεί γιατί οι περισσότεροι παίκτες δεν τα πηγαίνουν καλά με τον Lotito; Είναι πολύ ιδιαίτερος, παράξενος άνθρωπος. Ελπίζω ωστόσο, να λυθούν σύντομα τα προβλήματα και να βελτιωθούν οι ανθρώπινες σχέσεις, εντός του συλλόγου".

Αποκάλυψε πως πολλοί είχαν επικοινωνήσει μαζί του, για να του προτείνουν συνεργασία " και θυμήθηκα ότι τα τελευταία 15 χρόνια έχω παίξει μόνο για δυο ομάδες. Να σου πω ποιο είναι το χειρότερο μέρος της δουλειάς μου; Αυτά που σκαρφίζονται διάφοροι και αφορούν τις διαπραγματεύσεις. Τα ψέματα που λένε".

Στις αρχές του περυσινού καλοκαιριού, ο Ledesma συνδέθηκε με την αμερικανική λίγκα και τους Seattle Sounders, ενώ είχε δεχθεί και προσφορές. Στις 28/8 διέρρευσε η πληροφορία που τον ήθελε να συνεχίζει την καριέρα του στη Βραζιλία και για την ακρίβεια στην Santos, για 30.000 ευρώ. Υπήρχε ωστόσο, ένα θέμα: είχε λήξει η προθεσμία για τις μεταγραφές ξένων (στα τέλη του Ιουλίου), προέκυψε γραφειοκρατικό πρόβλημα που ταλαιπώρησε τους εμπλεκόμενους, πριν λυθεί και κάνει την πρώτη εμφάνιση στα μέσα του Οκτωβρίου.

Δεν θέλει να αποσυρθεί

Την κατάσταση είχε βοηθήσει το γεγονός ότι ο Ledesma κλήθηκε να καλύψει το κενό του Κολομβιανού Valencia, ο οποίος είχε πάθει ρήξη χιαστού. Τέσσερα ματς αργότερα, ο Αργεντινός ζήτησε να αφεθεί ελεύθερος, ξεκαθαρίζοντας ωστόσο ότι στις προθέσεις του δεν ήταν να αποσυρθεί. " Μου έλειψε πολύ η οικογένεια μου, στους τρεις μήνες που έμεινα στη Βραζιλία. Ήθελα να γνωρίσω τη χώρα, την πόλη, αλλά διαπίστωσα ότι η οικογένεια μου είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μου".

Η ζωή τον γλίτωσε... και από ένα άλλο σοκ.

Ο γιος του ήθελε τον πατέρα του κοντά του και του είπε πως αν δεν γίνει αυτό που επιθυμεί... θα αφήσει το ποδόσφαιρο και θα ξεκινήσει το μπάσκετ!

Σου είπα τι έχει κάνει ως αθλητής. Θα σου πω και τι κάνει ως άνθρωπος: μαζί με τη σύζυγο του έχουν αναλάβει να προσφέρουν τη μεγαλύτερη δυνατή βοήθεια στη μικρή Giorgia, η οποία διαγνώστηκε όταν ήταν 10 μηνών, με σπάνιο σύνδρομο που επηρεάζει το πεπτικό σύστημα. Στα 6, για να τραφεί πρέπει να είναι συνδεδεμένη 15 ώρες με μηχάνημα, που εισέρχονται σε τέσσερα σημεία του σώματος της. Για να ζήσει χρειάζεται μεταμόσχευση συκωτιού, στομάχου, ολόκληρου του εντέρου, δωδεκαδάχτυλου, παγρκέατος, χοληφόρων οδών και σπλήνας). Η επέμβαση μπορεί να γίνει μόνο στο Pittsburgh της Αμερικής και κοστίζει περισσότερα από 2 εκατ. ευρώ. Οι γιατροί έχουν πει πως θα χρειαστεί δυο χρόνια για να πάει στην κορυφή της λίστας με τους δότες και άλλα δύο για την αποθεραπεία.

Ο Lendesma είναι αυτός που ανέλαβε τις ενέργειες, ώστε να κάνουν δωρεές όλοι οι παίκτες της Lazio και της AC Milan και είναι αυτός που "τρέχει" διάφορες δραστηριότητες, με στόχο τη συγκέντρωση χρημάτων. Εμφανίζεται όπου μπορεί για να ενημερώσει τον κόσμο για τη Giorgia και το σύνδρομο Berdon. "Η Giorgia πρέπει να πάει με τη μητέρα της και τον αδελφό της στις ΗΠΑ και τα έξοδα έχουν υπολογιστεί περί τα 200.000 ευρώ το χρόνο. Υπάρχουν πολλοί που έχουν βοηθήσει, πολλοί καλοί άνθρωποι που έχουν ενδιαφερθεί, αλλά χρειάζονται και άλλοι". Οι ενδιαφερόμενοι μπορείτε να αναζητήσετε στο instagram το #unitipergiorgia ή να επισκεφτείτε αυτό το link .