Λουίς Φίγκο. Ο ποδοσφαιριστής που λατρεύτηκε και μισήθηκε από την ίδια ομάδα, όσο λίγοι στον κόσμο. Ίσως όσο κανείς. Ήταν εκείνη η -αδιανόητη για τους “Μπλαουγκράνα” οπαδούς- απόφασή του να αφήσει την Μπαρτσελόνα για χάρη της Ρεάλ Μαδρίτης. Αιφνίδια, μέσα σε μία μόλις στιγμή, η λατρεία μετατράπηκε σε μίσος. Το “πετσί” των Καταλανών βίωνε αυτό που μέχρι λίγες ώρες πριν έμοιαζε με... σενάριο βιβλίου της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ.

Στις 24 Ιουλίου του 2000, οι "Μερένγκες" κάλυψαν τη ρήτρα των 62.000.000 ευρώ και απέκτησαν τον Πορτογάλο επιθετικό από τη “μισητή” τους αντίπαλο. Ο τότε ηγέτης της Μπαρτσελόνα αποδέχθηκε την -οικονομικά ανώτερη- προσφορά της Ρεάλ και μετακόμισε στο “Σαντιάγκο Μπερναμπέου”. Η απόφαση αυτή “σημάδεψε” την εξέχουσα καριέρα του. Φαίνεται εν μέρη παράδοξο, αλλά στο άκουσμα του ονόματός του το πρώτο πράγμα που ξεπετάγεται στο μυαλό κάθε φιλάθλου, είναι αυτή η πολύκροτη μεταγραφή. Δευτερευόντως, η πάμπλουτη καριέρα του.

Ας το πάρουμε όμως από την αρχή. Γεννήθηκε στην Πορτογαλία, το Νοέμβριο του 1972, και “μπουσούλησε” ποδοσφαιρικά στα τμήματα υποδομής της Σπόρτινγκ Λισσαβόνας. Με την πρώτη ομάδα αυτής, αγωνίστηκε την εξαετία 1989-1995 και πανηγύρισε μαζί της μόλις ένα Κύπελλο Πορτογαλίας.

Μια “σπόντα” έφερε τον Πορτογάλο στο κατώφλι της Μπαρτσελόνα. Το 1995, είχε υπογράψει συμβόλαιο συνεργασίας και με τη Γιουβέντους, και με την Πάρμα! Το τι ακριβώς είχε συμβεί, δεν έχει αποσαφηνιστεί. Το μόνο που γνωρίζουμε μετά βεβαιότητας, είναι ότι επιθυμία του ίδιου ήταν να υπογράψει στην Πάρμα, τη στιγμή που η Σπόρτινγκ είχε συμφωνήσει σε όλα με τη Γιουβέντους. Αποτέλεσμα αυτών, η ιταλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία να του θέσει ένα “στοπ” και να του επιβάλλει διετή αποκλεισμό από το ποδόσφαιρο της χώρας. Κάπου εδώ, ενεπλάκη η Μπαρτσελόνα. Ο Φίγκο υπέγραψε στην ομάδα της Καταλονίας και η καριέρα στο κορυφαίο επίπεδο, είχε μόλις ξεκινήσει.

Η πενταετία του Φίγκο στο “Καμπ Νου”, ήταν ονειρική. Δεν ήταν τόσο το ότι πρωταγωνίστησε στην κατάκτηση δύο πρωταθλημάτων και ενός Κυπέλλου Κυπελλούχων, όσο το ότι ταυτίστηκε με την τότε ομάδα. Παράλληλα, ο Κρόιφ βρήκε τη “συνταγή” για να παίρνει από εκείνον το μέγιστο δυνατό και έδειξε το “δρόμο” στον Λουίς Φαν Χάαλ, που ύστερα ανέλαβε τα προπονητικά ηνία. Η παρουσία του είχε “καλλιεργήσει” την αίσθηση ότι θα αποτελούσε το Α' και το Ω' των “Μπλαουγκράνα” για πολλά χρόνια.

Το καλοκαίρι του 2000, αμέσως μετά τη λήξη του Euro που είχε λάβει χώρα σε Βέλγιο και Ολλανδία, ο Φλορεντίνο Πέρεθ εκμεταλλεύτηκε ένα προσύμφωνο που είχε υπογράψει με τον Λουίς Φίγκο. Αυτό έλεγε πως σε περίπτωση που τελικά ο Πέρεθ εκλεγόταν στη θέση του προέδρου της Ρεάλ, ο Πορτογάλος θα υπέγραφε στους Μαδριλένους, οι οποίοι και θα κάλυπταν τη ρήτρα αποδέσμευσης που υπήρχε στο συμβόλαιο του ποδοσφαιριστή με την Μπαρτσελόνα. Σε περίπτωση που ο παίκτης παραβίαζε το συμφωνητικό, θα ήταν υποχρεωμένος να αποζημιώσει τη Ρεάλ με 26.000.000 ευρώ!

Στις 23 Ιουλίου, ο τότε πρόεδρος της Μπαρτσελόνα, Τζουάν Γκασπάρ, συνάντησε τον Φίγκο και μετά το τέλος της κουβέντας τους διεμήνυσε στα ΜΜΕ πως όλα κύλησαν άψογα, καθησυχάζοντας άπαντες ως προς την παραμονή του Φίγκο στην ομάδα. Ένα 24ωρο αργότερα, ο κρότος μιας “βόμβας” ήχησε δυνατά στη Βαρκελώνη, όταν ανακοινώθηκε η μεταγραφή του Πορτογάλου μεσοεπιθετικού στη Ρεάλ!

Μαζί του στη Μαδρίτη, πήρε και το... ιαπωνικό εστιατόριο που διατηρούσε στη Βαρκελώνη, προκειμένου να αποφύγει την πιθανότητα να προπηλακιστεί, σε μία πόλη στην οποία, πλέον, ήταν κάθε άλλο παρά καλοδεχούμενος.

Το τελευταίο έμελλε ν' αποδειχθεί με σκληρό τρόπο. Πρώτα στις 23 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, όταν και πάτησε το “Καμπ Νου” ως αντίπαλος. Τα αναμενόμενα γιουχαρίσματα συνοδεύτηκαν από εκατοντάδες πανό. "Ιούδας" και "προδότης" ήταν οι δύο βασικότερες αναγραφόμενες λέξεις σε αυτά, και φυσικά οι λέξεις που ακούστηκαν περισσότερες φορές από οποιεσδήποτε άλλες εκείνο το βράδυ. Τα αντικείμενα έπεφταν "βροχή" και γενικότερα, ο Φίγκο πέρασε ένα (τουλάχιστον) εφιαλτικό βράδυ.

Κι όμως, ακόμα δεν είχαμε δει το αποκορύφωμα. Αυτό ήρθε τη δεύτερη φορά που επισκέφθηκε το γήπεδο της Μπαρτσελόνα, σαν σήμερα. Στις 23 Νοεμβρίου του 2002, είχαμε... μια από τα ίδια, συμπεριλαμβανομένης μιας γουρουνοκεφαλής (!), η οποία προσγειώθηκε στο χορτάρι την ώρα που ο Φίγκο είχε πάει για να εκτελέσει ένα κόρνερ.

Άξιο αναφοράς ότι τέσσερις μήνες μετά τη μεταγραφή του στη Ρεάλ, ο Πορτογάλος βραβεύτηκε με το υπέρτατο ατομικό έπαθλο της “Χρυσής Μπάλας”, κάτι το οποίο αποδίδεται σαφώς περισσότερο στις εμφανίσεις του με τους Καταλανούς την προηγούμενη σεζόν, παρά σε αυτές με τη φανέλα της τότε νέας του ομάδας.

Ζινεντίν Ζιντάν, Ρονάλντο και Ντέβιντ Μπέκαμ ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια, για να συντεθεί η περίφημη ομάδα των “Galacticos”. Η “Βασίλισσα” δικαιώθηκε απόλυτα με την επιλογή της. Όπως ήταν αναμενόμενο, ο Φίγκο άγγιξε υψηλότατες επιδόσεις με τη φανέλα της. Σήκωσε ένα Champions League και δυο πρωταθλήματα, ενώ πέτυχε 36 τέρματα.

Τελευταίος “σταθμός” του ποδοσφαιρικού του τρένου ήταν η Ίντερ, στην οποία κατέληξε ως ελεύθερος, εξ αιτίας της απόστασης στις οικονομικές αξιώσεις του ίδιου με τους “Μερένγκες”. Πήγε εκεί σε ένα χρονικό διάστημα που η Ίντερ είχε κλείσει δεκαετία “αποχής” από τους τίτλους και ο ιδιοκτήτης της, Μάσιμο Μοράτι, ένιωθε πως υπήρχε ανάγκη να ενισχύσει τον brand name της ομάδας, φέρνοντας στο “Τζουσέπε Μεάτσα” έναν ποδοσφαιριστή εγνωσμένης αξίας. Φυσικά, συνείσφερε σημαντικά και στο αγωνιστικό κομμάτι, προσθέτοντας φαντασία και έξυπνες επιθετικές επιλογές στους "Νερατζούρι". Μαζί τους κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα και ένα κύπελλο Ιταλίας.

Ένα περιστατικό που έμεινε από τα χρόνια που διένυσε στην Ίντερ ήταν μια αναφορά του στον τότε γενικό διευθυντή της Γιουβέντους, Λουτσιάνο Μότζι. Καταρχήν να διευκρινίσουμε ότι ο Φίγκο είχε... ιστορία με τον παράγοντα της “Μεγάλης Κυρίας”. Ο Πορτογάλος θεωρούσε πως ο Μότζι ήταν αυτός που είχε αναλάβει (παρασκηνιακή) δράση το 1995, προκειμένου να τιμωρηθεί με διετή αποκλεισμό από το ποδόσφαιρο της Ιταλίας.

Κατά το διάστημα, λοιπόν, που επέστρεψε εκεί για λογαριασμό της Ίντερ, ανέφερε πως έπειτα από ένα ματς ανάμεσα στην ομάδα του και στη Γιουβέντους, είδε τον Μότζι μέσα στα αποδυτήρια των διαιτητών. Πολλοί βιάστηκαν να τον αποκαλέσουν ψεύτη, αλλά οι αποκαλύψεις που αφορούσαν το περίφημο σκάνδαλο “Calciopoli” και την εμπλοκή του Μότζι σε αυτό, δικαίωσαν τον Πορτογάλο. Τουλάχιστον αρχικά, αφού τον Μάρτιο του 2015 ο Μότζι αθωώθηκε σε δεύτερο βαθμό.

Όσον αφορά τη διεθνή του καριέρα, μέτρησε 117 ματς και 37 γκολ, ενώ το 2004 έφτασε μέχρι τον τελικό του Euro, αλλά η Ελλάδα του στέρησε την προσθήκη ενός ακόμη βαρύτιμου τροπαίου στο “παλμαρέ” του. Εντούτοις, ο ίδιος έχει πει ότι κρίνει τη διεθνή του καριέρα άκρως επιτυχημένη.

Έπειτα “έπαιξε” το ενδεχόμενο να μεταβεί σε ομάδα της Σαουδικής Αραβίας, αλλά οι διαπραγματεύσεις “ναυάγησαν” και εντέλει οδηγήθηκε σε απόσυρση από την ενεργό δράση. Είναι παντρεμένος με την Έλεν Σβεντίν, μοντέλο από τη Σουηδία, και αγαπάει τη συλλογή ρολογιών.