Λουκάκου: "Έβαλα τα κλάματα όταν έμαθα για την κατάρρευση του Έρικσεν, έπαιζα για εκείνον σε όλο το Euro"
Ο Ρομέλου Λουκάκου αναφέρθηκε με συνέντευξή του στην ιδιαίτερη σχέση του με τον Κρίστιαν Έρικσεν και στα πολύ άσχημα συναισθήματα που απέκτησε όταν έμαθε για την κατάρρευσή του την ώρα του Δανία - Φινλανδία στην πρεμιέρα του Euro 2020.
Ενόψει της αναμέτρησης με την Γαλλία για τα ημιτελικά του Nations League ο Ρομέλου Λουκάκου παραχώρησε συνέντευξη στην επίσημη ιστοσελίδα της UEFA, με τον Βέλγο επιθετικό της Ίντερ να τραβάει ωστόσο την προσοχή για άλλο λόγο.
Αυτός έχει ονοματεπώνυμο και λέγεται Κρίστιαν Έρικσεν, με τον Λουκάκου να δέχεται ερώτηση για την αφιέρωση που έκανε στον Δανό αμέσως μετά από το γκολ που είχε πετύχει απέναντι στην Ρωσία στην πρώτη αγωνιστική της φάσης των ομίλων του Euro 2020 και να ανασύρει στο μυαλό του εικόνες από την κατάρρευση του Έρικσεν στο Δανία - Φινλανδία λίγες ώρες νωρίτερα.
"Απέναντι στην Ρωσία ήταν πολύ δύσκολα. Κατά τη διάρκεια της παρουσίας μου στην Ίντερ πέρασα περισσότερο χρόνο μαζί με τον Κρίστιαν παρά με τη μητέρα μου, το γιο μου ή τον αδερφό μου επειδή στην Ιταλία με τις προπονήσεις που έχουν, είσαι όλη την ημέρα στην ομάδα.
Το δωμάτιό του ήταν δίπλα στο δικό μου, παίζαμε παιχνίδια όπως το Call of Duty. Οπότε όταν κατέρρευσε στον αγωνιστικό χώρο, το πληροφορήθηκα κατά τη διάρκεια του μίτινγκ που είχαμε στο Βέλγιο πριν το ματς με την Ρωσία και άρχισα να κλαίω.
Τον σκεφτόμουν συνέχεια. Στο δρόμο προς το στάδιο της Αγίας Πετρούπολης, έψαχνα να βρω κάτι για να δώσω κίνητρο στον εαυτό μου, οπότε αποφάσισα να παίξω για εκείνον σε όλη τη διοργάνωση.
Ήθελα μία στιγμή υποστήριξης και να του δείξω πως ήμουν μαζί του. Του έστειλα μήνυμα επίσης και ήμουν χαρούμενος που μου απάντησε", δήλωσε χαρακτηριστικά.
Όσον αφορά στο γεγονός πως είναι ο κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία του Βελγίου με 67 γκολ (2ος ο Εντέν Αζάρ με 33), ο 28χρονος στράικερ είπε: "Δεν άρχισα να σκοράρω αμέσως με την εθνική ομάδα, μου πήρε κάποιο χρόνο.
Από τη στιγμή όμως που προσαρμόστηκα, ήξερα πως θα έχω ευκαιρίες να σκοράρω και ότι θα με διευκόλυναν και οι άλλοι παίκτες. Και άρχισαν να πετυχαίνουν γκολ και άλλοι παίκτες, όχι μόνο εγώ: ο Εντέν (Αζάρ), ο Κέβιν (Ντε Μπρόινε), ο Ντρις (Μέρτενς).
Αυτό με έκανε να σκεφτώ πως στην επίθεση έχουμε μεγάλη ποιότητα. Και για μένα ήταν σαν ένα ζαχαροπλαστείο όπου δεν σταματούσα να σκοράρω. Από ένα σημείο και έπειτα, σταμάτησα να μετρώ και συνέχισα να παίζω".