Μάντσεστερ Σίτι: Το ξεχωριστό μπλουζάκι του Γκουαρδιόλα κατά του φασισμού
Ο Πεπ Γκουαρδιόλα φόρεσε ένα μπλουζάκι με ξεκάθαρο μήνυμα κατά των φασιστικών και ραστιστικών αντιλήψεων στην τελευταία του συνέντευξη Τύπου (VIDEO).
Το ζήτημα της ισότητας και της απαλλαγής της ανθρωπότητας από σκοταδιστικές αντιλήψεις περί ανωτέρων και κατώτερων φυλών μπήκε πολύ ψηλά στην ατζέντα με αφορμή τη σοκαριστική δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ στις ΗΠΑ και οι φωνές για "τέλος στο ρατσισμό και στις φυλετικές αδικίες" παραμένουν ηχηρές.
Στο κίνημα Black Lives Matter (Οι ζωές των μαύρων αξίζουν) ο αθλητικός κόσμος πρωτοστατεί και καθημερινά είναι τα περιστατικά με ανθρώπους των γηπέδων που βγαίνουν μπροστά για να δώσουν σε όλους να καταλάβουν πως στη σύγχρονη κοινωνία η ανοχή σε φαινόμενα διακρίσεων με βάση το χρώμα του δέρματος είναι μηδενική.
Ένας από αυτούς που διατρανώνουν αρκετά συχνά την απέχθειά τους προς το ρατσισμό είναι και ο Πεπ Γκουαρδιόλα. Μίλησε πρόσφατα με πολύ καυστικά λόγια για τα όσα κάνουν οι λευκοί στους μαύρους πετυχαίνοντας να ξυπνήσει κοιμισμένες συνειδήσεις ενώ θέλησε να ξαναπάρει θέση και με έναν διαφορετικό τρόπο.
Όχι με κάποια δήλωση αλλά με μπλουζάκι που φορούσε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε την Τρίτη (7/7) ενόψει του εντός έδρας αγώνα πρωταθλήματος της Μάντσεστερ Σίτι την Νιούκαστλ το βράδυ της Τετάρτης, και το οποίο έγραφε: "Αγαπώ την Σιμόν, σιχαίνομαι το φασισμό" (Love Simone, Hate Facism).
Το μήνυμα για το ρατσισμό ήταν σαφές ενώ μόνο τυχαία δεν ήταν επιλογή του συγκεκριμένου προσώπο για να γίνει η αντιδιαστολή των εννοιών μίσος και αγάπης, με την Νίνα Σιμόν να είναι μία γυναίκα που συνέδεσε το όνομά της όχι μόνο με την τέχνη και το τραγούδι, αλλά και με τον αγώνα που έδωσε κόντρα στο ρατσισμό.
ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΝΙΝΑ ΣΙΜΟΝ
Η Νίνα Σιμόν (Nina Simone, πραγματικό όνομα: Γιουνίς Καθλίν Γουέιμον, Eunice Kathleen Waymon, 21 Φεβρουαρίου 1933 - 21 Απριλίου 2003) ήταν Αμερικανίδα τραγουδίστρια, στιχουργός και πιανίστρια.
Η Σιμόν γεννήθηκε στην πόλη Τράιον της Νότιας Καρολίνας, ήταν το έκτο από τα οκτώ παιδιά πολυμελούς οικογένειας. Όπως πολλοί άλλοι μαύροι τραγουδιστές, επηρεάστηκε όταν ήταν παιδί από την περίφημη μεσόφωνο του λυρικού ρεπερτορίου Μάριαν Άντερσον και άρχισε να τραγουδάει στην τοπική της εκκλησία, φανερώνοντας παράλληλα πλούσιο ταλέντο και ως πιανίστρια.
Ένα περιστατικό εκείνης της περιόδου, συνέβαλε στη μετέπειτα ανάμειξή της στο κίνημα για τα Πολιτικά Δικαιώματα: στην πρώτη της δημόσια εμφάνιση στο πιάνο, σε ηλικία δέκα ετών, οι γονείς της, οι οποίοι είχαν πιάσει θέσεις στην πρώτη σειρά, υποχρεώθηκαν με τη βία να μετακινηθούν, για να καθίσουν Λευκοί.
Σε ηλικία 17 ετών μετακόμισε στη Φιλαδέλφεια της Πενσιλβάνια, όπου έδινε μαθήματα και συνόδευε στο πιάνο την ερμηνεία διαφόρων τραγουδιστών. Χάρις την οικονομική συνεισφορά δωρητών, άρχισε σπουδές πιάνου στην περίφημη σχολή Juilliard School of Music της Νέας Υόρκης.
Στη συνέχεια στράφηκε στη μπλουζ και την τζαζ μουσική. Το 1954 άρχισε να εμφανίζεται σε νυχτερινό κέντρο της Ατλάντικ Σίτυ με το καλλιτεχνικό όνομα "Νίνα Σιμόν". Το "Νίνα" -στα ισπανικά "κορίτσι"- ήταν το παρατσούκλι που της κόλλησε ο φίλος της ενώ το "Σιμόν" προήλθε από το όνομα της Γαλλίδας ηθοποιού Σιμόν Σινιορέ.
Κατά τη δεκαετία του 1960 η Σιμόν αναμείχθηκε στο κίνημα για τα Πολιτικά Δικαιώματα και ηχογράφησε μία σειρά στρατευμένων τραγουδιών, όπως τα "To Be Young, Gifted And Black" (που έγινε αργότερα μεγάλη επιτυχία σε εκτέλεση της Αρίθα Φράνκλιν) "Blacklash Blues", "Mississippi Goddam" (με αφορμή τη δολοφονία του Μαύρου αγωνιστή Μέντγκαρ Έβερς και την έκρηξη βόμβας σε εκκλησία, στο Μπέρμιγχαμ της Αλαμπάμα, όπου σκοτώθηκαν τέσσερα Μαύρα παιδιά), "I Wish I Knew How It Would Feel To Be Free" και το "Pirate Jenny" του Κουρτ Βάιλ (από την Όπερα της Πεντάρας).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:
