Υπάρχουν στιγμές που θα συνοδεύουν για πάντα στη μνήμη μας τον Ντιέγκο Μαραντόνα, ο οποίος έφυγε από τη ζωή την Τετάρτη (25/11) σε ηλικία 60 ετών.

Ποδοσφαιρικές στιγμές που θα συντηρούν στη διάρκεια των χρόνων το μύθο που ο ίδιος ο Ντιέγκο γιγάντωσε με το πηγιαίο ταλέντο του.

Το "χέρι του Θεού" (στο 6:49 του video) και το "γκολ του Αιώνα" (στο 8:12 του video) είναι δύο από αυτές, ίσως οι πιο χαρακτηριστικές. Στο ίδιο ματς, κόντρα στον ίδιο αντίπαλο για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986.

Ο Μανώλης Μαυρομμάτης μετέδωσε ζωντανά εκείνη την αναμέτρηση για λογαριασμό της ΕΡΤ και θυμάται μέσα από το SPORT24 τις φάσεις.

Όπως τονίζει κατάλαβε ότι εκείνη τη στιγμή γράφεται ιστορία, ότι συντελείται κάτι που δεν θα μπορεί να επαναληφθεί.

"Κατάλαβα ότι στη φάση που πετυχαίνει το λεγόμενο "γκολ του αιώνα" γράφεται ιστορία. Γνωρίζεις εκείνη τη στιγμή ότι αυτό είναι αδύνατο να επαναληφθεί όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Θέλω να σας πω ότι έγινα ένα με τον Μαραντόνα σε εκείνη τη φάση. Ήθελα μαζί του να περάσω όλη την άμυνα.

Είναι μια φάση που σου μένει. Αν δείτε τους Άγγλους σε εκείνη τη φάση, δεν πηγαίνουν στην μπάλα, πηγαίνουν στα πόδια του. Ξέρετε γιατί; Γιατί δεν προλαβαίνουν την μπάλα.

Ο Μαραντόνα βάζει όλη του την ταχύτητα, αλλά πάνω από τα ποιοτικά χαρακτηριστικά βγάζει και κάτι άλλο. Βγάζει μια μανία, έναν εγωισμό. Σε αυτό το επίπεδο είναι σαν να λέει στον κόσμο, σε καθέναν που παρακολουθεί ποδόσφαιρο: Κοιτάξτε σκόραρα με το χέρι και σας κορόιδεψα, αλλά μπορώ να τους περάσω κι όλους. Πιστέψτε με ότι δεν υπήρχε θεατής στο γήπεδο που να μην κατάλαβε ότι γράφεται ιστορία".

Και η φάση με το χέρι έχει περάσει στην ιστορία, ή καλύτερα στην αθανασία. Για τον τρόπο, για ό,τι συμβόλισε. Ο Μανώλης Μαυρομμάτης θυμάται τον πανηγυρισμό του Ντιέγκο.

"Το πρώτο του γκολ ήταν ένα μήνυμα. Η αναμέτρηση, όπως γνωρίζετε, είχε και πολιτικό υπόβαθρο. Δεν το κατάλαβαν όλοι όσοι βρέθηκαν στο γήπεδο, παρά μόνο όσοι βρέθηκαν στην πλευρά που μπορούσαν να το δουν. Εγώ, ευτυχώς, ήμουν από εκείνη την πλευρα.

Αν δείτε, δεν ήταν ένα προκλητικό χέρι. Ήταν ένα έξυπνο χέρι, κοντά στο κεφάλι. Αλλά, σημασία έχει και ο πανηγυρισμός του. Γελάει, καγχάζει. Γιατί ήξερε τι έκανε".

Βρέθηκε στην Ιταλία για το πρώτο ματς του Ντιέγκο Μαραντόνα με τη φανέλα της Νάπολι. Όπως παραδέχεται δεν έχει δει ξανά τέτοιο πράγματα, ένα γήπεδο κατάμεστο από Ναπολιτάνους να προσκυνά έναν Θεό.

"Βρέθηκα στο Σαν Πάολο, όταν έπαιξε για πρώτη φορά με τη Νάπολι. Δεν το έχω δει ξανά αυτό το πράγμα. Ήταν κάτι μοναδικό. Το γήπεδο ασφυκτικά γεμάτο.

Μια ατμόσφαιρα μοναδική. Μιλάμε για έναν παίκτη που σήκωσε στους ώμους μια ομάδα, όχι πρωτοκλασάτη. Ο Μαραντόνα, όπως και κάθε μεγάλος παίκτης, λάτρευε αυτές τις προκλήσεις. Ζητούσε τα μεγάλα ματς, τους μεγάλους αντιπάλους.

Είμαι σίγουρος ότι εάν γνώριζε πόση ζημιά του έκαναν οι καταχρήσεις δεν θα τις έκανε. Εθίστηκε, όμως. Το αποτύπωμά του θα μείνει ανεξίτηλο".