Το καλοκαίρι του 1995 ο Μάρκο Φαν Μπάστεν ήταν μόλις 31 ετών, είχε όμως ήδη συμπληρώσει 24 μήνες άκαρπης προσπάθειας να επιστρέψει από τον σοβαρό τραυματισμό στον αστράγαλο ο οποίος επί της ουσίας τερμάτισε την καριέρα του ολλανδού κανονιέρη στα 29 χρόνια του.
Ήταν τότε που ο ιπτάμενος Ολλανδός -με τα 128 γκολ σε 133 αγώνες του Άγιαξ και τα 90 τέρματα σε 147 συμμετοχές με τη Μίλαν-, κουρασμένος και ενδεχομένως απηυδισμένος από την απέλπιδα προσπάθειά του, είπε αντίο στο ποδόσφαιρο τονίζοντας ότι δεν σκοπεύει να επιστρέψει ποτέ σε αυτό ως προπονητής. Μεγάλη κουβέντα μην πεις Μάρκο...

Το δέλεαρ πρέπει να ήταν μεγάλο το καλοκαίρι του 2004 (συγκεκριμένα στις 29 Ιουλίου) όταν η ολλανδική ομοσπονδία ποδοσφαίρου του πρότεινε τη δουλειά στον πάγκο των Οράνιε. Είχε προηγηθεί μια αναγνωριστική χρονιά στον πάγκο του Άγιαξ, ως ασίσταντ του παλαιού συμπαίκτη του Τζον Φαντ Σιπ, τον οποίο ο Μάρκο πήρε μαζί του στην εθνική Ολλανδίας. Οι ρόλοι αντεστράφησαν βέβαια καθώς ο Φαν Μπάστεν ήταν ο πρώτος προπονητής και ο Φαντ Σιπ ο βοηθός του...

Είχε από την αρχή συγκεκριμένο προσανατολισμό και αδιαπραγμάτευτο σχέδιο δίχως την παραμικρή διάθεση να παρεκκλίνει από αυτό! Έκρινε ότι είχε φτάσει το πλήρωμα του χρόνου για γενναίες αποφάσεις γι αυτό και «καρατόμισε» δίχως ενδοιασμούς ή διάθεση να διαπραγματευτεί με τα ολλανδικά Μ.Μ.Ε. ποδοσφαιριστές που είχαν γράψει ξεχωριστές αξιομνημόνευτες σελίδες στην ιστορία της εθνικής ομάδας.

Οι Κλάρενς Ζέεντορφ, Έντγκαρ Ντάβιντς, Μαρκ φαν Μπόμπελ, Πάτρικ Κλάιφερτ και Ρόι Μακάι δεν φόρεσαν έκτοτε την πορτοκαλί φανέλα ενώ ο Ρούουντ φαν Νίστελροϊ έπεσε σταδιακά σε δυσμένεια χάνοντας σε πολλούς αγώνες τη θέση του από τον Ντιρκ Κάιτ.

Το φιλόδοξο σχέδιο του Φαν Μπάστεν απέδωσε καρπούς καθώς η νέα ολλανδική φουρνιά προεξαρχόντων των Ραφαέλ φαν ντερ Φάαρτ, Άριαν Ρόμπεν, Γουέσλι Σνάιντερ και Ρόμπιν φαν Πέρσι έκανε καλά τη δουλειά της στον προκριματικό γύρο του Μουντιάλ 2006 οδηγώντας την Ολλανδία αήττητη στη Γερμανία για την τελική φάση της διοργάνωσης. Εκεί όμως τα τρομερά μωρά του Φαν Μπάστεν -συνεπικουρούμενα από την καλή αλλά όχι δοκιμασμένη σε υψηλής δυσκολίας συνθήκες φουρνιά ποδοσφαιριστών της Άλκμααρ που ήταν η έκπληξη του ολλανδικού πρωταθλήματος- μάλλον τα θαλάσσωσαν...

Οι Λάντζαατ, Φαν Γκάλεν, Όπνταμ, Φλάαρ, Κρόμγκαμπ, Ματάισεν της Άλκμααρ και οι ανερχόμενοι αλλά όχι δοκιμασμένοι Μπουλαρούζ, Μαντούρο, Μπάμπελ και Κάστελεν δεν είχαν ούτε τις παραστάσεις αλλά ούτε και το ειδικό βάρος να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις ενός Μουντιάλ και η Ολλανδία αποκλείστηκε στη φάση των «16» από την Πορτογαλία χάνοντας με 1-0. Η κριτική που ασκήθηκε στον Φαν Μπάστεν, κυρίως επειδή στο συγκεκριμένο ματς άφησε στον πάγκο τον Φαν Νίστελροϊ για να παίξει ο Κάιτ, έμοιαζε με μαστίγωμα που διήρκεσε αρκετές εβδομάδες. Ωστόσο η ομοσπονδία πίστεψε στο όραμά του και τον στήριξε.

Δύο χρόνια μετά η Ολλανδία του Φαν Μπάστεν, με τους νεαρούς αστέρες ψημένους και έτοιμους να σηκώσουν το βάρος της φανέλας και τον Φαν Νίστελροϊ να παίρνει δικαιωματικά θέση βασικού ύστερα από την αναγέννησή του στη Μαδρίτη, μοιάζει ικανή για σπουδαία πράγματα.

Ο προπονητής δεν παρομοιάζεται πια με μαθητευόμενο μάγο και το όνειρο της επιστροφής στο θρόνο ύστερα από ακριβώς 20 χρόνια δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως απατηλό. Ο ισορροπιστής Μάρκο προσέφερε την πρώτη γεύση της δουλειάς του απέναντι στην παγκόσμια πρωταθλήτρια Ιταλία και μας υπόσχεται περισσότερες συγκινήσεις στη συνέχεια. Το ελπίζουμε διότι ύστερα από πέντε αγώνες στα όρια της νύστας βρέθηκε μια ομάδα να μας θυμίσει ότι στην Ελβετία και στην Τσεχία διεξάγεται Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα εθνικών ομάδων.