Μαρσέλο: "Ήμουν χάλια επειδή δεν έπαιζα στη Ρεάλ, δεν υπάρχει παίκτης που να λέει ότι είναι χαρούμενος στον πάγκο"
Ο Μαρσέλο μίλησε στο ESPN και εξήγησε τα συναισθήματά του στην τελευταία σεζόν του στη Ρεάλ.
Ο Μαρσέλο έμεινε ελεύθερος από τον Ολυμπιακό και επέστρεψε στη Μαδρίτη όπου διαμένει με την οικογένειά του, λόγω και της παρουσίας του μεγάλου γιου του στις ακαδημίες της Ρεάλ.
Με αυτήν την ευκαιρία, το ισπανικό ESPN του πήρε μια διαφορετική συνέντευξη, κάνοντας... ποδήλατο. Ο Βραζιλιάνος μίλησε μόνο για τη Ρεάλ και την 16ετή εμπειρία του στην ομάδα, σχολίασε τους παλιούς συμπαίκτες και εξήγησε ότι δεν αισθάνθηκε πως έφυγε το καλοκαίρι του 2022.
"Για να είμαι ειλικρινής, δεν έφυγα από τη Ρεάλ. Αυτήν την αίσθηση έχω. Πώς να φύγεις απ' τη Ρεάλ; Εντυπώνεται πάνω σου. Είναι αδύνατο να φύγεις. Έχω ένα κομμάτι μου εδώ, τον γιο μου, ο οποίος μεγαλώνει. Και εκτός αυτού, είναι αδύνατο να πω 'έφυγα απ' τη Ρεάλ'".
Ο 34χρονος Βραζιλιάνος ρωτήθηκε και για την αποχώρησή του απ' το σύλλογο όπου ήταν αρχηγός και ο παίκτης με τα περισσότερα τρόπαια στην ιστορία του (25). Όπως εξήγησε, αντιλήφθηκε ότι θα φύγει όταν πανηγύριζε με το τρόπαιο του Champions League στην πλατεία της Κυβέλης.
"Όταν πανηγύριζα την κατάκτηση του Champions League, ξέχασα τα πάντα. Υπήρχαν μόνο εγώ και το τρόπαιο κι ένα αγοράκι που μου μιλούσε. Όταν σήκωσα το κεφάλι, αντιλήφθηκα ότι δεν θα έμενα και ότι ο εκπληκτικός κύκλος μου στη Ρεάλ έφτασε στο τέλος του. Και άρχισα να κλαίω εκεί. Αλλά δεν μπορούσα να σταματήσω και είπα στον εαυτό μου 'τι κάνεις, πρέπει να περπατήσεις'. Και δεν μπορούσα. Έχασα τη δύναμη απ' τα πόδια μου. Έσκυψα και νομίζω ότι έκλαιγα κι έλεγα 'δεν γίνεται'. Με άλλα λόγια, νομίζω ότι αντιλήφθηκα τότε, εκείνη τη στιγμή, ότι ο κύκλος μου στη Ρεάλ έκλεισε. Τότε. Όχι νωρίτερα. Και στη συνέχεια σκεφτόμουν το γιο μου. Ο κύκλος μου τελείωσε, του γιου μου τώρα αρχίζει".
"Γνώριζα ότι δεν ήμουν βασικός και είπα 'τι μπορώ να κάνω για να βοηθήσω την ομάδα;' Ήμουν χάλια επειδή δεν έπαιζα, φυσικά. Δεν υπάρχει παίκτης που λέει ότι είναι χαρούμενος στον πάγκο. Και αν το πει, λέει ψέματα, είναι αδύνατο.
"Βοηθούσα τους συμπαίκτες μου στην προπόνηση και αισθανόμουν χρήσιμος. Νομίζω, αλλά δεν λέω 100%, ο τρόπος μου και η χαρά μου συνεισέφεραν αρκετά. Δεν λέω ότι κερδίσαμε επειδή ήμουν εκεί, όχι. Αισθανόμουν νικητής. Είναι άσχημο να είσαι αρχηγός και να μην αγωνίζεσαι. Και να λες στον γιο σου ότι δεν είναι ότι ο προπονητής δεν υπολογίζει σε σένα, όμως γιατί; Υπάρχουν πολλά. Γι' αυτό λέω ότι η περσινή σεζόν ήταν η καλύτερη, επειδή έμαθα πολλά σε ανθρώπινο επίπεδο".