Η ισπανική ιστοσελίδα prensalibre.com τον είχε συστήσει το 2008 στη χώρα, ως "King of Persia". Ήταν τότε που είχε πάει στην Οsasuna και διεκδικούσε τα όνειρα του, σε μια από τις καλύτερες λίγκες της Ευρώπης. Είχε αρχίσει να ξεχωρίζει, όταν έπαθε κάταγμα στο μετατάρσιο. Δεν διεκόπη όμως, και η προσπάθεια του να κάνει τη διαφορά, σε όποιο επίπεδο μπορεί: κοινωνικό, φυλετικό, μα πάνω από όλα ανθρωπιάς. Ο Masoud Soleimani Shojaei ξέσπασε σε κλάματα, μόλις σκόραρε το πρώτο γκολ στο ματς του Πανιωνίου με τον Ηρακλή .

Είχαν περάσει μόλις λίγα λεπτά, αφότου είχε ενημερωθεί πως ο αγαπημένος του θείος πέθανε. Του αφιέρωσε την ημέρα, το γκολ και μετά του αφιέρωσε και "καλό ταξίδι", μέσω ποσταρίσματος που έκανε στο Instagram. Εκεί έγραψε πως ο αποθανών υπέφερε για πολλούς μήνες έντονους πόνους, έχοντας δώσει μακρόχρονη μάχη για τη ζωή του. Υποσχέθηκε πως θα τον θυμάται για πάντα, εκείνος και όλοι οι Μουσουλμάνοι. Για να μην φτάσεις σε βεβιασμένα συμπεράσματα, κάνε λίγη υπομονή και διάβασε την ιστορία του.

Νοτιοδυτικά του Ιράν υπάρχει μια πόλη που λέγεται Abadan. Για την ακρίβεια είναι νησί, νότια του Περσικού κόλπου, που υπήρξε σημαντικό λιμάνι, πριν γίνει ιδανική τοποθεσία για εγκατάσταση συγκροτημάτων διυλιστηρίων, όταν ανακαλύφθηκαν οι πετρελαϊκές πηγές του Κουζεστάν, στις αρχές του 20ου αιώνα. Όλα αυτά, πόλη και διυλιστήρια, καταστράφηκαν στον πόλεμο Ιράν-Ιράκ (από τον Σεπτέμβριο του 1980 έως τον Αύγουστο του 1988). Η συντριπτική πλειοψηφία των 300.000 κατοίκων, έγιναν πρόσφυγες. Η οικογένεια του Masoud Shojaei (έχει τέσσερα αδέλφια) δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Δηλαδή, στο μεγαλύτερο μέρος της γιατί ο πατέρας του ήταν στρατιωτικός. Εκείνος γεννήθηκε στις 9/6 του 1984 στην πόλη Shiraz, αλλά όταν πια είχαν ολοκληρωθεί οι εχθροπραξίες, επέστρεψε μαζί με τους συγγενείς του, στον τόπο του.

Ξεχώρισε, παίζοντας σε ομάδα "ασανσέρ"

Από όταν θυμάται τον εαυτό του, έπαιζε ποδόσφαιρο. Χρειαζόταν ένα ζευγάρι παπούτσια την εβδομάδα -επένδυση που δεν είχε τη δυνατότητα να κάνει η οικογένεια του. Βρήκε όμως, τη λύση: αύξησε τον αριθμό των καλτσών που φορούσε, για να μειώσει τις φθορές. Τον πρώτο του μισθό τον πήρε από τη Sanat Naft (ομάδα του διυλιστηρίου της Abadan), το 2002. Η ομάδα ζούσε μια κατάσταση "πέφτω"-"ανεβαίνω" για τρία διαδοχικά χρόνια, μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης κατηγορίας. Τη χρονιά που πήρε τον Masoud είχε επιστρέψει στην ελίτ... για να αποχωρήσει εκ νέου, το καλοκαίρι του 2003. Εκείνος όμως, είχε κάνει τη δουλειά του καλά, εξ ου και βρήκε δουλειά στην Saipa F.C., με έδρα την Τεχεράνη και ιδιοκτησίας της αυτοκινητοβιομηχανίας της χώρας.

Ο σύλλογος αυτός παραμένει γνωστός ως αυτός που έχει τις καλύτερες ακαδημίες στο Ιράν και για τη συνήθεια που έχει να προωθεί παίκτες του, στην πρώτη ομάδα. Παρ' όλα αυτά εμπιστεύτηκε έναν άλλο παιδί, τον τότε 19χρονο Shojaei, προσφέροντας του τριετές συμβόλαιο. Είχε γίνει γνωστός ως "παίκτης που γίνεται επικίνδυνος κάθε φορά που έχει την μπάλα στα πόδια. Είναι γρήγορος και έχει καλή τεχνική, ενώ "βλέπει" καλά το γήπεδο".

Ο πρώτος του μισθός ήταν 25 ευρώ

Όταν πια μπορούσε να ζήσει από το χόμπι του, είχε αποκαλύψει στην ιστοσελίδα prensalibre.com πως " δεν θα ξεχάσω την πρώτη επιταγή. Τι την έκανα; Αγόρασα πίτσες, φρούτα και γλυκά για όλη μου την οικογένεια. Αυτά που έμειναν, τα έδωσα στη μητέρα μου για να τα διαχειριστεί". Είχε πάρει 25 ευρώ! Στο μεσοδιάστημα, τα χρόνια που πάλευε για να κερδίσει μια θέση στον παγκόσμιο χάρτη του ποδοσφαίρου, δεν άλλαξε ως άνθρωπος, γιατί ποτέ δεν ξέχασε τις ρίζες του. Είχε γίνει εκ των πιο γνωστών παικτών στην Ασία, θρύλος στο Ιράν και μέλος της La Liga. Τίποτα από όλα αυτά δεν ήταν εύκολο.

Ενόσω έπαιζε στην Saipa (από το 2003 έως το 2006 είχε παίξει σε 61 παιχνίδια και είχε σκοράρει 5 γκολ), τον κάλεσαν στην U23 της χώρας του. Εκεί τον εντόπισε ο Branko Ivanković, o οποίος καθόταν στον πάγκο της ανδρών. Τον κάλεσε τον Νοέμβριο του 2004, για να ζήσει την εμπειρία της πρώτης πρόσκλησης, σε παιχνίδι με το Laos, στο πλαίσιο των προκριματικών για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006. Η ομάδα του νίκησε, πήγε στο World Cup, αλλά δεν εμφανίστηκε στο γήπεδο παρά μία φορά (21/6/2006), εναντίον της Αγκόλα στη θέση του τραυματία Mohammad Nosrati, στο 13ο λεπτό.

Η πρώτη πρόταση που είχε για να παίξει εκτός συνόρων ήταν στα Εμιράτα. Του έδωσε συμβόλαιο η Al Sharjah, ομάδα που ανέλαβε φέτος ο Γιώργος Δώνης. Είχε πληρώσει 1.200.000 ευρώ buy out, για να τον αποκτήσει το 2006 και στον ίδιο έδωσε μισθό 400.000 ευρώ. Το πρώτο του γκολ, το έβαλε στις 3/10, εναντίον της Al-Emarat. Τελείωσε με 12 σε 40 συμμετοχές. Είχε ήδη δεχθεί ενοχλήσεις από τη VfL Wolfsburg και την S.S.C. Napoli. Προτίμησε την CA Osasuna και ένας από τους κύριους λόγους ήταν ότι εκεί αγωνιζόταν ο συμπατριώτης του, Javad Nekounam, ο οποίος είχε πει τα καλύτερα για το φίλο του. Η τριετής συμφωνία αφορούσε buy out 6 εκατομμυρίων ευρώ, για τους πρώτους 18 μήνες του συμβολαίου και 3.5 εκατ. ευρώ για το υπόλοιπο του συμβολαίου.

Όταν μπήκε στον παγκόσμιο ποδοσφαιρικό χάρτη

Στην Ισπανία άλλαξε η ζωή του. Η τεχνική κατάρτιση που είχε, ενθουσίασε τη νέα του παρέα από την πρώτη του χρονιά, όταν είχε 33 συμμετοχές στη La Liga -οι 20 ήταν ως μέλος της βασικής ενδεκάδας- και μέτρησε 3 γκολ. Η πρώτη του εμφάνιση ήταν στις 31/10 του 2008, όταν έπαιξε για 32 λεπτά στο εντός έδρας 1-1 με τη Villareal CF. Οι προπονητές άλλαζαν (ο Camacho αντικατέστησε τον Ziganda, πριν εμφανιστεί ο Gonzalez) εκείνος όμως, δεν έχασε τις ευκαιρίες του. Tην αγωνιστική περίοδο 2009-10 είχε 41 παρουσίες (σε La Liga και Copa del Rey) και 3 γκολ και τη σεζόν 2010-11 έπαιξε σε 20 ματς και σκόραρε δυο φορές.

Είχε αρχίσει να γίνεται πιο τακτικός στην εθνική, μετείχε στα προκριματικά για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 και ήταν αυτός που διαμόρφωσε το 1-1 με τη Νότιο Κορέα, στο τελευταίο ματς. Η Team Melli έμεινε εκτός του World Cup της Νοτίου Αφρικής. Πήγε όμως, σε εκείνο της Βραζιλίας. Μια στιγμή όμως, γιατί πρέπει να μάθεις κάτι.

Ο τραυματισμός που τον άφησε εκτός 474 ημέρες

Ενώ όλα έδειχναν να πηγαίνουν πρίμα (είχε παίξει και στο Asian Cup του 2011 και κάλυπτε δυο θέσεις -κυρίως ήταν επιθετικός μέσος, αλλά χρησιμοποιείτο και ως εξτρέμ), στις 3/4 του 2011 έπαθε κάταγμα στο πέμπτο μετατάρσιο του αριστερού ποδιού (σκοράρει και με τα δυο) και απείχε τους επόμενους 18 μήνες. Έμεινε εκτός έως τις 20/7, δηλαδή 474 ημέρες που αφιέρωσε σε αποκατάσταση. Τον Μάιο, οι Rojillos του έδωσαν νέο συμβόλαιο, διετή επέκταση (έως τον Ιούνιο του 2013) με τον ίδιο να 'χει το δικαίωμα να αποφασίσει αν θα μείνει με το τέλος του πρώτου χρόνου. Κάτι αντίστοιχο έκαναν και για τον Nekounam.

Έμεινε εκτός όλης της σεζόν 2011-12 και την επόμενη χρονιά έως τον Φλεβάρη του 2013 είχε μόλις τέσσερις συμμετοχές. Στην τέταρτη, εναντίον της Levante, στις 25/2 του 2013 έκανε αυτό, στο 10ο λεπτό που ήταν στον αγωνιστικό χώρο.

Τη θέση του όμως, στην 11αδα δεν τη ξαναβρήκε. Τελείωσε με 14 συμμετοχές και τον Ιούνιο του 2013 ενημερώθηκε πως το καλύτερο για όλους ήταν να βρει ομάδα. Εκείνος ήθελε ευκαιρίες, οι άλλοι να μειώσουν το budget, οπότε το τέλος της συνεργασίας ήταν win win. Οι φίλαθλοι της Osasuna εξέφρασαν τη δυσαρέσκεια τους, γιατί τον είχαν αγαπήσει, δεν άλλαξε όμως, κάτι. Υπήρξαν δημοσιεύματα που ενημέρωναν ότι τον θέλουν οι Real Valladolid και Betis -στη δεύτερη θα είχε την ευκαιρία να παίξει και στο Europa League. Πρόταση κατέθεσε και η Al Sharjah, που αποκάλυψε ότι η ισπανική ομάδα ζητούσε 3.5 εκατ. ευρώ για να τον δώσει. Σύμφωνα δε, με την ιστοσελίδα liga-zwei.de τον ήθελε και η Dusseldorf, μέλος της Bundesliga 2.

Κατέληξε στο ότι η Las Palmas κάλυπτε τα "θέλω" του (σε χρόνο, συμμετοχές και χρήματα, καθώς του έδωσαν 1.2 εκατ. ευρώ) και την προτίμησε, για να παίξει στη Segunda División για μια σεζόν. Στο ντεμπούτο του (11/9/2013) το γιόρτασε με γκολ, στο 3-1 επί της Sabadell για το Copa del Rey. Εναντίον της ίδιας ομάδα, τον Μάρτιο του 2014, είχε δυο γκολ και μια ασίστ (στο θρίαμβο με 5-0). Ως σούμα, είχε 31 συμμετοχές και 6 γκολ.

Το Μουντιάλ και τα λεφτά στα Εμιράτα

Μετά, πήγε στο Παγκόσμιο της Βραζιλίας, όπου είχε οδηγήσει τη χώρα του μαζί με τον -αρχηγό- Νekounam και τον Reza Ghoochannejhad, ο οποίος είχε προσδιοριστεί ως "golden boy" από τη FIFA. Ήταν η πρώτη συμμετοχή του Ιράν σε World Cup, έπειτα από οκτώ χρόνια. Στον όμιλο τους βρίσκονταν οι Αργεντινή, Νιγηρία και Βοσνία. Ξεκίνησαν με το 0-0 στο ματς με τη Νιγηρία, ο Lionel Messi διαμόρφωσε αποτέλεσμα στον αγώνα με την Αργεντινή και εναντίον της Βοσνίας... χάθηκε η μπάλα και η πρόκριση (3-1). Παρ' όλα αυτά, και μόνο η παρουσία κρίθηκε ως επιτυχία.

Προφανώς για αυτό η Real Zaragoza ενημέρωσε ότι θέλει τον Masoud, με το τέλος του Παγκοσμίου, με τις τελευταίες πληροφορίες να αναφέρουν ότι τότε τον είχε διεκδικήσει και η ΑΕΚ -που μόλις είχε προκριθεί στη Football League. Ο τότε τεχνικός διευθυντής, Brano Milovanovic τον ήξερε από την Ισπανία και η προσφορά ήταν μια χαρά (300.000 ευρώ). Εκείνος απάντησε θετικά, στον Milovanovic και μετά... εξαφανίστηκε. Ο τεχνικός διευθυντής τον έπαιρνε τηλέφωνο για να του πει πότε να έλθει στην Αθήνα, αλλά ο Masoud δεν απαντούσε. Ώσπου μια μέρα, ειδοποίησε πως θα προσπεράσει. Περίμενε προσφορά από εκπρόσωπο της La Liga. Μόνο που η Real Zaragoza δεν κατέθεσε ποτέ σχετικό έγγραφο. Έμεινε στα λόγια.

Επέστρεψε έτσι, στα Εμιράτα " για τα λεφτά". Ήταν η εξαίρεση στον κανόνα των παικτών που πάει στα Εμιράτα για το οικονομικό κομμάτι, αλλά δεν το παραδέχεται. Αυτή τη φορά πήγε στην Al-Shahania της Ντόχα, για 1.2 εκατ. ευρώ και μονοετές συμβόλαιο. Παρουσιάστηκε 24 φορές στην Qatar Stars League και σκόραρε 5 φορές. Το καλοκαίρι του 2015 είχε και πάλι διάφορες προτάσεις από την Ευρώπη (είχε μια και από την πατρίδα του), αλλά έμεινε στη λίγκα που ήταν και άλλαξε μόνο φανέλα: φόρεσε αυτή της Al-Gharafa του Κατάρ, για 1.2 εκατ. ευρώ και έδωσε 4 γκολ, σε 25 ματς.

Ο φίλος του, Karim

Λιγότερες ήταν οι προτάσεις που είχε το καλοκαίρι του 2015, προφανώς όμως και η παρουσία του Karim Ansarifard στον Πανιώνιο, τον διευκόλυνε να αποφασίσει τι ήθελε να κάνει με την καριέρα του. Σύμφωνα με το Transfermarkt, μαζί με το "ναι" πήρε 700.000 ευρώ, για τον τρέχοντα χρόνο, ενώ υπάρχει option μονετούς ανανέωσης.

Σε συνέντευξη που είχε δώσει ο ασίσταντ κόουτς στην εθνική Ιράν, Οσεάντο ντα Κρουζ στο Sport24.gr είχε ερωτηθεί για τον εντυπωσιακό τρόπο που μπήκαν οι Karim και Masoud στη φετινή Super League. Εκείνος δεν είχε νιώσει την παραμικρή έκπληξη, καθώς " μιλάμε για δύο επαγγελματίες, με τρομερή τεχνική κατάρτιση, οι οποίοι θα μπορούσαν να παίξουν σε ένα πολύ καλύτερο πρωτάθλημα από το ελληνικό. Είναι πολυτέλεια για την Ελλάδα. Και οι δύο άλλωστε έχουν περάσει από την Ισπανία. Είμαστε χαρούμενοι για τις εμφανίσεις τους, γιατί τους χρειαζόμαστε στην Εθνική ομάδα. Παρακολουθούμε τους αγώνες του Πανιωνίου και εύχομαι να συνεχίσουν έτσι".

Το βράδυ του Σαββάτου (1/10) τίμησε τη μνήμη του θείου του και στα social networks, όπου συνηθίζει να εκφράζει τις απόψεις του, οι οποίες ομολογουμένως είναι ενδιαφέρουσες. Για παράδειγμα, είχε "ποστάρει" φωτογραφία καταστροφής, γράφοντας "δ εν γίνεται να μη δείτε τα φτωχικά ρούχα. Η υπερηφάνεια χάνεται για ένα κομμάτι ψωμί. Οι άνανδροι χτυπούν κάτω από τη μέση. Ο ουρανός και η γη σε αμφισβήτηση. Είναι ντροπή. Αυτό είναι το μήνυμα των ισλαμικών αρχών;", τονίζοντας πως οι αρχές των Μουσουλμάνων έχουν χαθεί.

Όταν τον είχαν ρωτήσει ποια είναι η ευχή του για το 2016, που ήταν προ των πυλών, είχε απαντήσει " περισσότερες γυναίκες στη FIFA και το ποδόσφαιρο. Εύχομαι η μητέρα μου, η αδελφή μου, η γυναίκα μου και η κόρη μου να μπορούν να με δουν να παίζω για το Ιράν. Εύχομαι όλες οι γυναίκες και τα κορίτσια του Ιράν, τα οποία αγαπούν το ποδόσφαιρο να μπορούν να έλθουν στο γήπεδο και να νιώθουμε την παρουσία τους, ενόσω αγωνιζόμαστε".

Θα τον έλεγες άνθρωπο με ανησυχίες που τις εκφράζει και σε όποιον αρέσει. Ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανε, όταν ήλθε στην Ελλάδα ήταν να πάει με τον Ansarifard σε super market και να αγοράσουν προϊόντα αξίας 2.500 ευρώ, για τους πρόσφυγες που βρίσκονταν στους (ας πούμε) χώρους φιλοξενίας στο Ελληνικό. Πολλοί τους αναγνώρισαν, τους αγκάλιασαν, εκείνοι ανταποκρίθηκαν, για λίγα λεπτά τους έκαναν όλους να αισθάνονται χαρούμενοι και μετά τους αγόρασαν ό,τι ήθελαν, από το περίπτερο που είναι στην παραλιακή.

Αν μπεις στον κόπο να τον ακολουθήσεις στο Instagram, θα διαπιστώσεις πως έχει και έντονη φιλανθρωπική δράση, μαζί και ότι δεν παραλείπει να "τρέχει" τις διάφορες σχετικές δραστηριότητες, από όπου και αν είναι. Αφιερώνει χρόνο σε όσους τον πλησιάζουν για ένα αυτόγραφο, είναι ευγενικός και ανοιχτόμυαλος, ενώ αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που ξέσπασε σε δάκρυα. Ήταν κάτι που του συνέβαινε στην ανάκρουση του ύμνου, σε κάθε ματς της εθνικής "την οποία ανέκαθεν εκπροσωπούσα με την καρδιά μου, ακόμα και τις εποχές που οι συμπατριώτες μου με έβριζαν και με αμφισβητούσαν, επειδή λέει με είχαν δει να μη φιλώ το Κοράνι". Ναι, το 'χει ζήσει και αυτό, αλλά δεν τον άλλαξε. Συνέχισε το δικό του το δρόμο.