Ο Αντρέα Κολόμπο βάζει τη σφυρίχτρα στο στόμα και σφυρίζει τη λήξη του ντέρμπι μεταξύ του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ. Οι ερυθρόλευκοι είναι πρωταθλητές Ελλάδας για 48η φορά στην ιστορία τους. Είναι η ώρα της δικαίωσης για τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ και τους παίκτες του. Μία στιγμή που περίμεναν όλοι τη χρονιά. Η στιγμή της λύτρωσης, της επιβεβαίωσης, της χαράς.

Σε μία γωνιά, ο Παναγιώτης Ρέτσος αρπάζει στον αέρα τον “προστατευόμενό” του, Χρήστο Μουζακίτη και πανηγυρίζει με την ψυχή του την κατάκτηση του τίτλου. Είναι και για εκείνον η στιγμή της ανταμοιβής των κοπών μίας σεζόν και όχι μόνο. Πρωταθλητής ξανά με τον Ολυμπιακό ύστερα από οχτώ χρόνια.

Τότε, τη σεζόν 2016-17 ήταν 18 ετών. Όπως τώρα ο Μουζακίτης. Αμούστακο παιδάκι, αλλά ένας εκ των ηγετών εκείνης της ομάδας. Ο νεότερος αρχηγός στην ιστορία του Ολυμπιακού, σε ηλικία 18 ετών, 5 μηνών και 20 ημερών.

Ο Παναγιώτης Ρέτσος πανηγυρίζει με τον Χρήστο Μουζακίτη

Από την αμφισβήτηση στην εξιλέωση

Από τον Μάιο του 2017, όταν και σήκωσε το τρόπαιο του πρωταθλητή για πρώτη φορά, πολλά έχουν αλλάξει. Πέρασε δυσκολίες που άλλους ποδοσφαιριστές θα μπορούσαν να τους “τσακίσουν” ψυχολογικά, αλλά εκείνος δεν το έβαλε ποτέ κάτω.

Ήταν πάντα εκεί, να δίνει απαντήσεις. Πρώτα και κύρια στον ίδιο του τον εαυτό. Κι όταν, τον Αύγουστο του 2022, ήρθε η ώρα της επιστροφής στο Λιμάνι της καρδιάς του, δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά. Σαν να ένιωθε πως είχε κάτι “χρωστούμενα”. Σαν να πίστευε ότι δεν υπήρχε καταλληλότερη ομάδα για να επαναφέρει την καριέρα του σε μία ομαλή ρότα.

Ακόμα και τότε, όμως, τα πράγματα δεν ήταν απλά και ιδανικά. Ένιωσε την αμφισβήτηση, τον χλευασμό, έγινε αποδέκτης αποδοκιμασιών. Η “ευχή” και η “κατάρα” να σε νιώθουν δικό τους. Να έχουν απαιτήσεις από εσένα, οι οποίες πολλές φορές μπορεί να είναι και υπερβολικές. Από την πλευρά του, δεν απάντησε ποτέ. Έσκυψε το κεφάλι, ζήτησε συγγνώμη για κάποια ατομικά λάθη και επέλεξε να δώσει τις απαντήσεις μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Πρώτα ήρθε η εξιλέωση με την κατάκτηση του Conference League, όπου ήταν ένας εκ των ηγετών της ομάδας. Ένα παιδί από τα σπλάχνα του συλλόγου να ηγείται της μεγαλύτερης επιτυχίας ελληνικής ομάδας σε ποδοσφαιρικό επίπεδο. Αξία ανεκτίμητη.

Ο Παναγιώτης Ρέτσος με το τρόπαιο του Conference League KLODIAN LATO / EUROKINISSI

Αρχηγός εντός και εκτός γηπέδου

Όπως ανεκτίμητης αξίας ήταν κι η εικόνα να φοράει το περιβραχιόνιο στον αγώνα με τον ΟΦΗ, μία ημέρα πριν από τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την ίδρυση του συλλόγου. Με υπερηφάνεια, σεβασμό και τιμή. Όπως υπηρέτησε και υπηρετεί τον Ολυμπιακό όλα αυτά τα χρόνια.

Ο Παναγιώτης Ρέτσος με το περιβραχιόνιο του αρχηγού στον αγώνα με τον ΟΦΗ EUROKINISSI

Ποτέ δεν έβαλε τον εαυτό του πάνω από την ομάδα. Το αντίθετο. Ακόμα κι όταν σημείωσε το παρθενικό γκολ σε αγώνα πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό κόντρα στον Ατρόμητο δεν σκέφτηκε τον εαυτό του, αλλά τον Γιώργο Μασούρα. Στήριξε στον συμπαίκτη του που είχε ακούσει πολλά και του αφιέρωσε το γκολ. Είχε βιώσει, άλλωστε, κι ο ίδιος παρόμοια συναισθήματα όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά. Του είπε: “Είμαι εδώ για εσένα”. Αρχηγός. Εντός και εκτός γηπέδου.

Ο Παναγιώτης Ρέτσος αφιέρωσε το γκολ κόντρα στον Ατρόμητο στον Γιώργο Μασούρα Eurokinissi Sports | ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ

Κι όταν ο Μασούρας αποχώρησε με προορισμό την Μπόχουμ, ο Ρέτσος γνώρισε πλέον θα ήταν εκείνος που θα σήκωνε πρώτος την κούπα του πρωταθλητή, αν κατέληγε στο Λιμάνι, όπως και συνέβη. Για τον ίδιο δεν έχει μεγάλη σημασία, αφού δεν ενδιαφέρεται για την προσωπική διάκριση, αλλά για την ομαδική επιτυχία.

Αυτή τη νοοτροπία έχει μπολιάσει, άλλωστε, και στους μικρότερους, ως ο… αρχηγός του λόχου. Στον Μουζακίτη, στον Κωστούλα, στον Παπακανέλλο. Ακόμα και στον Τζολάκη. Παίκτες που βγήκαν απ’ τις Ακαδημίες του συλλόγου, όπως κι εκείνος. Που ξεχωρίζουν από μικροί, όπως και εκείνος.

Με αυταπάρνηση, ταπεινότητα και αγάπη για τον Ολυμπιακό. Ο Ρέτσος πρώτα έγινε ηγέτης και μετά αρχηγός.