Το ρολόι έδειχνε το 64ο λεπτό. Ο Μέσι βάδιζε προς την επίθεση, με μια ταχύτητα μεταξύ αδράνειας και ελάχιστης κίνησης. Κατάλαβε ότι είχε περισσότερο χώρο απ' ότι συνήθως.

Όταν η μπάλα άρχισε να έρχεται προς το μέρος του είχε ήδη αποφασίσει τι θα κάνει. Ένα κοντρόλ, που θα φέρει την μπάλα μπροστά και λίγο προς τα αριστερά, και άμεση εκτέλεση.

Θα μπορούσε κάποιος εύκολα να ποντάρει πως την ώρα που σούταρε θα είπε ένα "μπες" από μέσα του. Μπες. Ευχή και προσταγή. "Μπες γιατί τώρα βρήκα την ευκαιρία έστω για ένα τέτοιο σουτ".

Με ποιον να παίξει και ποιος να φτιάξει κάτι για εκείνον;

Να δημιουργήσει για τους άλλους δεν μπορούσε.

Πώς να το κάνει όταν ο Λαουτάρο με το 22 είχε μέσο χώρο των ενεργειών του τη γραμμή της σέντρας, για ποιον να φτιάξει φάσεις;

Ο Μέσι δεν μπορούσε να δημιουργήσει, να συνδυαστεί, ούτε φυσικά να ποντάρει στο ότι θα φτιάξουν οι άλλοι φάσεις για εκείνον. Μία τελική είχε όλη κι όλη, το φάουλ στο 2ο ημίχρονο.

Οπότε, ναι. Ένα τέτοιο σουτ του 3% έξω από το ημικύκλιο ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να βρει σ' αυτές τις αγωνιστικές συνθήκες.

Έπρεπε να το βάλει και το έβαλε, το έστειλε στο πλαϊνό δίχτυ.

Στράβωσε το στόμα του

Η κρισιμότητα και η λύτρωση ήταν τέτοια που στράβωσε το στόμα του στον πανηγυρισμό. Στον πάγκο ο Αϊμάρ, βοηθός προπονητή, βούρκωσε από την ένταση. Ο ίδιος ο Σκαλόνι μετά το ματς δήλωσε "ο μισός πλανήτης θα ήθελε να τρέξει να τον αγκαλιάσει".

Το γκολ έβαλε την Αργεντινή μπροστά, την έβγαλε έστω και για τέσσερις μέρες από το χείλος του γκρεμού, της έδωσε το δικαίωμα να αμυνθεί για να κρατήσει το προβάδισμα και στο τέλος να βάλει και κερασάκι με την ωραία εκτέλεση του Έντσο Φερνάντες.

Τα έκανε πάλι όλα

Στο τέλος ο Μέσι είχε κάνει ξανά τα πάντα.

Κατέβηκε χαμηλά να βοηθήσει στην ανάπτυξη και πήγε πάλι, όπως κάνει σε όλη του την καριέρα, εκεί που ζει και αναπνέει. Στο πιο δύσκολο σημείο του γηπέδου, γύρω από το ημικύκλιο, έξω από την περιοχή, εκεί που είναι πάντα όλοι οι αντίπαλοι.

Μπροστά τους, ανάμεσά τους, γύρω τους. Να ψάξει μια συνεργασία, μια κάθετη, ένα άνοιγμα στο πλάι, μια τελική.

Ο Μέσι τελείωσε το ματς με 64 ενέργειες με την μπάλα, 36/41 πάσες (22 εξ αυτών στην επίθεση). Στα 35 του έκανε δύο ντρίμπλες, είχε το γκολ, είχε και την ασίστ.

Μετά το 1-0 προσέθεσε κι αυτό που χρειαζόταν η Αργεντινή στο ματς, να κρατήσει την μπάλα και να κερδίσει φάουλ, τελείωσε το ματς με πέντε κερδισμένα.

Το σφύριγμα της λήξης βρήκε την Αργεντινή ζωντανή και ούτε έναν άνθρωπο στον κόσμο να πιστεύει πως υπάρχει έστω ένας άλλος λόγος εκτός από τον αρχηγό της που αυτή η ομάδα δεν έχει ήδη αποκλειστεί.

Ο νεαρότερος και ο γηραιότερος με γκολ και ασίστ

Τον μοναδικό παίκτη στην ιστορία με ασίστ σε πέντε Παγκόσμια Κύπελλα. Τον άνθρωπο που είναι ταυτόχρονα ο νεαρότερος και ο γηραιότερος παίκτης που είχε γκολ και ασίστ σε αγώνα Μουντιάλ.

Ήταν οκτώ μέρες πριν γίνει 19 όταν είχε γκολ και ασίστ για την Αργεντινή απέναντι στη Σερβία στο Μουντιάλ του 2006. Είναι πλέον 35, βαδίζει στα 36 και το έκανε πάλι απέναντι στο Μεξικό, γκολ και ασίστ.

Το τέλος και η αρχή

Μ' έναν τρόπο, ο Μέσι είναι αυτό ακριβώς. Το τέλος και η αρχή, η αρχή και το τέλος.

Ο καλύτερος στο να ξεκινήσει μια φάση, ο καλύτερος για να μαγέψει στην εξέλιξή της, ο καλύτερος στο να την τελειώσει. Αυτό ήταν από την πρώτη μέρα που εμφανίστηκε ως wonderkid, αυτό έκανε και απέναντι στο Μεξικό ως βετεράνος.

Ναι, προφανώς δεν το κάνει όπως το έκανε στην ακμή της καριέρας του, ακμή που βέβαια κράτησε πάνω από μια δεκαετία.

Αλλά αυτός ήταν και αυτός είναι ακόμη. Η χειρότερη, γερασμένη, κουρασμένη εκδοχή, αλλά του ίδιου, ασύλληπτου ποδοσφαιρικού πακέτου.