Μίλαν: Ο Πιάτεκ και η κατάρα της φανέλας με το Νο 9

Τούτη τη δεκαετία βολοδέρνει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ζει στην επιβλητική σκιά της Γιουβέντους, προσπαθεί ανεπιτυχώς να ξεπεράσει την Νάπολι και νιώθει κάποιες φορές πως σκορπάει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ σε ένα άδειο βαρέλι στην προσπάθεια να ξαναβρεί τη χαμένη της αίγλη και ταυτότητα.

Ανεξαρτήτως όμως όλων των παραπάνω καταστάσεων, η αλήθεια είναι πως η Μίλαν είχε καλομάθει τους φίλους της εντός και εκτός συνόρων σε τέτοια μεγαλεία ώστε η παρατεταμένη αγωνιστική κρίση στην οποία βρίσκεται εδώ και χρόνια να αντιμετωπίζεται ως κάτι ξένο, παράλογο και εντελώς παροδικό.

Φυσικά και υπάρχει εξήγηση για αυτό και δεν είναι άλλη πως για σχεδόν τρεις γεμάτες δεκαετίες οι "ροσονέρι" γαλούχησαν στρατιές και γενιές τιφόζι που συνέδεσαν το όνομά της με το θέαμα, το μοντέρνο ποδόσφαιρο, τους τίτλους, τις εγχώριες και διεθνείς επιτυχίες, την αναγνώριση, την καθολική αποδοχή, τη λάμψη, τον ειλικρινή σεβασμό των αντιπάλων.

Ήταν η Μίλαν του Σάκι, του Καπέλο, του Αντσελότι, του Αλέγκρι. Η Μίλαν των τριών ιπτάμενων Ολλανδών: Φαν Μπάστεν, Γκούλιτ και Ράικαρντ. Η Μίλαν του Μαλντίνι και του Μπαρέζι. Του Ντοναντόνι και του Κοστακούρτα. Του Ντεσαγί και του Μασάρο. Του Σαβίτσεβιτς και του Μπόμπαν. Και όχι μόνο αυτοί...

Ήταν η Μίλαν του Ζέεντορφ, του Γουεά, του Πίρλο, του Γκατούζο, του Σεβτσένσκο, του Κακά, του Νέστα, του Ρονάλντο, του Ιμπραχίμοβιτς, του Ιντζάγκι και αρκετών άλλων σπουδαίων. Ήταν η Μίλαν των πολλών και ηχηρών ποδοσφαιρικών προσωπικοτήτων που προκαλούσε θαυμασμό με την ανθεκτικότητά της στο χρόνο και με το μέταλλο νικητή που την διεκρινε.

Ήταν η ομάδα που οραματίστηκε ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι και που μαζί με τον Αντριάνο Γκαλιάνι πέτυχαν κάτι που φάνταζε ακατόρθωτο όταν ανέλαβαν τα ηνία της τον Φεβρουάριο του 1986: να την οδηγήσουν στην κατάκτηση 29 τίτλων και να κάνουν τον "καβαλιέρε" τον πιο επιτυχημένο διοικητικό ηγέτη ομάδας στην ιστορία του ποδοσφαίρου μαζί με τον Σαντιάγο Μπερναμπέου, Νο 1 στην Ρεάλ από το 1943 ως το 1978.

Το άσχημο της ιστορίας για τους πολυάριθμους φίλους της Μίλαν είναι πως συμβόλαιο με τη μόνιμη επιτυχία και την ισόβια παραμονή στην κορυφή ουδείς έχει υπογράψει και είναι λογικό μετά από μία χρυσή ποδοσφαιρική εποχή για το σύλλογο να έρθουν και οι δύσκολες ημέρες. Πράγμα λογικό γιατί δεν υπάρχει μόνο ακμή στη ζωή αλλά και παρακμή.

Ο δρόμος δεν είναι πάντα ευθύς ή κατηφορικός αλλά έχει και ανηφόρα και σε αυτό ακριβώς το κομμάτι της διαδρομής βρίσκονται τώρα οι "ροσονέρι". Είναι μάλιστα τέτοια η ανηφόρα ώστε ζορίζονται όχι μόνο να παραβγούν στο τρέξιμο με την ασταμάτητη Γιουβέντους αλλά να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι σε Νάπολι και Ρόμα, έχοντας φτάσει στο σημείο τα τελευταία χρόνια να ψάχνουν εναγωνίως μία χαραμάδα για να ξαναμπούν στο κλαμπ των "μεγάλων" μέσω της επιστροφής τους στο Champions League.

O αποκλεισμός τους μάλιστα στη φάση των ομίλων του φετινού Europa League από τον Ολυμπιακό (με την ήττα με 3-1 στο "Καραϊσκάκης" στην τελευταία αγωνιστική) ναι μεν θεωρήθηκε ως μεγάλη έκπληξη με δεδομένο πως περνουσαν στους "32" της διοργάνωσης ακόμα και με ήττα με ένα γκολ διαφορά, ωστόσο ουδείς έπεσε από τα σύννεφα αφού τα άσχημα σημάδια είχαν διαφανεί προ πολλού.

Οι πρώτοι μήνες της σεζόν βρήκαν μία ομάδα προβληματική, προβλέψιμη, που στερείτο από ιδέες για δημιουργικό παιχνίδι, με τον Τζενάρο Γκατούζο να έχει κλείσει έναν χρόνο στο τιμόνι αλλά να αδυνατεί να βάλει κάποια προσωπική σφραγίδα και να μην παίρνει βοήθεια ούτε από εκεί που τη θεωρούσε δεδομένη...

Αναφερόμαστε φυσικά στον Γκονσάλο Ιγκουαΐν, με την Μίλαν να τον αποκτά το περασμένο καλοκαίρι ως δανεικό από την Γιουβέντους (18.000.000 ευρώ το κόστος του ετήσιου δανεισμού) αλλά να το μετανιώνει στο εξάμηνο (!), με αποτέλεσμα να διακόψει το δανεισμό του και να του ανάβει πράσινο φως για να συνεχίσει την καριέρα του στην Τσέλσι (οι "μπλε" έδωσαν τα 9.000.000 που απαιτούνταν για να καλύψουν τις οικονομικές αξιώσεις της Γιουβέντους για το δεύτερο μισό της σεζόν).

Με την παταγώδη αποτυχία πάντως του Ιγκουαΐν να λάμψει στο "Μεάτσα" δικαιώθηκαν και οι υποστηρικτές της θεωρίας που θέλει την Μίλαν να κατατρέχεται από μία μορφή κατάρας εδώ και 6,5 χρόνια και η οποία έχει καταδικάσει σε αφλογιστία όποιον "τόλμησε" να διαλέξει τη φανέλα με το Νο 9 και να ηγηθεί της επίθεσής της.

Το καλοκαίρι του 2012 η "αλεπού των γκολ" Φιλίπο Ιντζάγκι πήρε τη μεγάλη απόφαση να αποχωρήσει από τα γήπεδα και μετά από 11 χρόνια παρουσίας στην Μίλαν όπου είχε απολογισμό 73 τέρματα σε 202 ματς πρωταθλήματος, η κοκκινόμαυρη φανέλα με το Νο 9 ήταν εκεί, ελευθερη, διαθέσιμη, περιμένοντας τον επόμενο φιλόδοξο κάτοχό της.

Δυστυχώς για τους Μιλανέζους, πολλοί ήταν εκείνοι που μαγεύτηκαν και θεώρησαν πρόκληση να φορέσουν τη βαριά φανέλα, ωστόσο (σχεδόν) όλοι λύγισαν από το βάρος της και την έβγαλαν πολύ γρήγορα από πάνω τους, με την ρετσινιά του αποτυχημένου να κολλάει πάνω τους...

Απόδειξη; Τα τελευταία χρόνια, οκτώ ήταν συνολικά οι επιθετικοί που θέλησαν να γίνουν "Ιντζάγκι στη θέση του Ιντζάγκι" και να μπουν στα παπούσια του, με το ταβάνι ωστόσο να είναι χαμηλό και να μεταφράζεται σε συγκομιδή 8 μόλις γκολ για τον πιο άξιο διάδοχο του "Σούπερ Πίπο"!

Πάμε να θυμηθούμε μία-μία τις περιπτώσεις όπου η κατάρα της φανέλας με το Νο 9 αποδείχτηκε πανίσχυρη:

● Ο πρώτος που κληρονόμησε αυτή τη βαριά "προίκα" ήταν ο Αλεσάντρε Πάτο και η σεζόν 2012-13 άρχισε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο για αυτόν αφού μόλις στην τρίτη προπόνηση χτύπησε στο μηρό και χρειάστηκε να μείνει εκτός δράσης για έξι εβδομάδες. Συνολικά, αγωνίστηκε σε μόλις τέσσερα ματς πρωταθλήματος και δεν έκανε σεφτέ με γκολ, για να έρθει η στιγμή της αποχώρησής του το καλοκαίρι του 2013 (σε ηλικία 23 ετών) μετά από μία εξαετία στο Μιλανέλο. Το άσχημο μάλιστα για τον Βραζιλιάνο είναι πως απέτυχε και στα μετέπειτα περάσματά του από την Ευρώπη (Βιγιαρεάλ, Τσέλσι) και μόνο στην πατρίδα του (Κορίνθιανς, Σάο Πάουλο) και στην Κίνα (παίκτης της Τιανχίν από το 2017) είχε καλές επιδόσεις στο σκοράρισμα.

● Ο Αλεσάντρο Μάτρι ήταν παιδί των ακαδημιών της Μίλαν για αρκετά χρόνια και είχε την πρώτη και μοναδική συμμετοχή του με την πρώτη ομάδα το 2003 (ο Αντσελότι ξεκούρασε στο ματς με την Πιατσέντσα στις 24 Μαΐου όλους σχεδόν τους βασικούς καθώς λίγες ημέρες μετά είχε τελικό Champions League κόντρα στην Γιουβέντους), με το δρόμο του ωστοσο να ενώνεται ξανά με τους "ροσονέρι" μετά από μία δεκαετία! Το καλοκαίρι του 2013 η Μίλαν πλήρωσε 11.000.000 ευρώ στην Γιουβέντους για να τον αποκτήσει και του έδωσε τη φανέλα με το Νο 9, με τον Μάτρι να μην καταφέρνει πάντως να την "υποστηρίξει" έχοντας μόλις ένα γκολ (σε εκτός έδρας ήττα με 3-2 από την Πάρμα) σε 14 ματς πρωταθλήματος! Το αποτέλεσμα ήταν να περιπλανηθεί για 2,5 χρόνια παίζοντας δανεικός σε Φιορεντίνα, Τζένοα, Γιουβέντους και Λάτσιο, μέχρι να τον αποκτήσει με κανονική μεταγραφή η Σασουόλο το 2016.

● Το καλοκαίρι του 2014 η Μίλαν απέκτησε με διετή δανεισμό από την Τσέλσι τον Φερνάντο Τόρες, με τον Ισπανό να βάζει ψηλά τον πήχη κατά την άφιξή του στο Μιλάνο εκφράζοντας την επιθυμία να φτάσει στο επίπεδο των Φαν Μπάστεν, Γουεά και Ιντζάγκι φορώντας και εκείνος τη ροσονέρα φανέλα με το Νο 9. Το πρώτο του γκολ δεν άργησε να έρθει (κεφαλιά σε εκτός έδρας 2-2 με την Έμπολι), ήταν όμως και το τελευταίο, αφού δεν μπόρεσε να σκοράρει περισσότερα τέρματα στα 10 ματς της Serie A που αγωνίστηκε. Τον Ιανουάριο του 2015 αποχώρησε από την Μίλαν και επέστρεψε στην ομάδα που έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα, την Ατλέτικο Μαδρίτης, την ώρα που έκανε το αντίθετο δρομολόγιο ο Αλέσιο Τσέρτσι.

● Πριν κλείσει μήνας από τη φυγή του "Νίνιο", η Μίλαν επιχείρησε να καλύψει το κενό του αποκτώντας ως δανεικό από την Ρόμα τον Ματία Ντέστρο. Ο Ιταλός στράικερ πέτυχε νωρίς το πρώτο του γκολ, και αυτός κόντρα στην Έμπολι όπως ο Τόρες, ωστόσο ο νέος "Mr 9" δεν μπόρεσε να μακροημερεύσει στο "Σαν Σίρο". Ολοκλήρωσε τη σεζόν έχοντας απολογισμό 3 γκολ σε 15 ματς πρωταθλήματος και το καλοκαίρι του 2015 πουλήθηκε στην Μπολόνια όπου παραμένει ως τώρα.

● Ο επόμενος που έκατσε στην "ηλεκτρική καρέκλα" του φορ με τη "βαριά φανέλα" με το Νο 9 στην πλάτη ήταν ο Λουίζ Αντριάνο, με τον Βραζιλιάνο να μετράει 77 γκολ σε 162 ματς πρωταθλήματος με την Σαχτάρ Ντόνετσκ από το 2007 μέχρι το 2015 και την Μίλαν να πληρώνει κοντά στα 14.000.000 ευρώ για να τον κάνει δικό της το καλοκαίρι του 2015. Ούτε όμως αυτη η επιλογή "τράβηξε", με τον Λουίζ Αντριάνο να έχει τον απογοητευτικό απολογισμό των 4 γκολ σε 26 ματς Καμπιονάτο τη σεζόν 2015-16 και να μετακομίζει στην Ρωσία τον Ιανουάριο του 2017 (7 συμμετοχές - 0 γκολ "έγραψε" στο πρώτο μισό της σεζόν 2016-17 με τους "ροσονέρι') για λογαριασμό της Σπαρτάκ Μόσχας.

● Τον Ιουνιο του 2016 η Μίλαν πλήρωσε την Πεσκάρα το ποσό των 9.000.000 (συν μπόνους) για να εντάξει στο δυναμικό της τον Τζανλούκα Λαπαντούλα (υπέγραψε πενταετές συμβόλαιο), με τον Ιταλό επιθετικό να παίρνει τη φανέλα με το Νο 9 και να πετυχαίνει τουλάχιστον να ξεπεράσει όλους τους προκατόχους του στη μετά-Ιντζάγκι εποχή, πετυχαίνοντας 8 γκολ (τα 2 απο το σημείο του πέναλτι) σε 27 ματς πρωταθλήματος. Δεν έφτασαν πάντως για να ανανεώσει την παραμονή του στο Μιλάνο, με την Τζένοα να τον αποκτά δανεικό για τη σεζόν 2017-18 και τον κάνει δικό της με κανονική μεταγραφή το περασμένο καλοκαίρι.

● Η σκυτάλη πέρασε το καλοκαίρι του 2017 από τον Λαπαντούλα στον Αντρέ Σίλβα, με την Μίλαν να δαπανά το ποσό των 38.000.000 ευρώ για να αποκτήσει από την Πόρτο τον διεθνή Πορτογάλο επιθετικό και να υπογράφει μαζί του πενταετές συμβόλαιο συνεργασίας. Μαντέψτε τη συνέχεια: ο Σίλβα έπεσε θύμα της άτυπης κατάρας που συνοδεύει τη φανέλα με το Νο 9 αφού ειχε μόλις 2 γκολ σε 24 ματς πρωταθλήματος και οι Μιλανέζοι δεν ήταν διατεθειμένοι να κάνουν και άλλο υπομονή. Το περασμένο καλοκαίρι ήρθαν σε συμφωνία με την Σεβίλλη για το δανεισμό του με οψιόν αγοράς από πλευράς Ανδαλουσιανών και αν σκεφτεί κανείς πως μετράει ήδη 9 γκολ σε 22 συμμετοχές του στη φετινή La Liga, μάλλον η ισπανική ομάδα θα δώσει τα 35.000.000 ευρώ που απαιτούνται για να τον αποκτήσει με κανονική μεταγραφή!

● Τελευταίος (μέχρι στιγμής) αλλά όχι έσχατος στη λίστα των "καταραμένων" επιθετικών της Μίλαν εδώ και μία επταετία ήταν ο Γκονσάλο Ιγκουαΐν, με τους Μιλανέζους να τον αποκτούν (μαζί με τον Καλντάρα) από την Γιουβέντους, αφήνοντας ταυτόχρονα τον Λεονάρντο Μπονούτσι να επιστρέψει στο Τορίνο. Η συμφωνία των δύο ομάδων ήταν για μονοετή δανεισμό του "Πιπίτα" έναντι του ποσού των 18.000.000 ευρώ (με την Μίλαν να έχει οψιόν αγοράς του έναντι 36.000.000 ευρώ), με τον Αργεντινό να βγάζει όμως σύντομα τα κοκκινόμαυρα για να αλλάξει ομάδα, πόλη και χώρα! Σε 15 ματς πρωταθλήματος ο Ιγκουαΐν σκόραρε 6 γκολ, με τη χημεία όμως μεταξύ των δύο πλευρών να είναι άγνωστη λέξη και έτσι να συνεχίζει από τον Ιανουάριο στην Τσέλσι μέχρι το φινάλε της σεζόν (ανέλαβε να δώσει στην Γιουβέντους 9.000.000 ευρώ για το δανεισμό του για το δεύτερο μισό της σεζόν).

Ποιος θα είναι ο ένατος που θα φορέσει τη φανέλα με το Νο 9 στη μετά Φιλίπο Ιντζάγκι εποχή και θα προσπαθήσει να αποφύγει τα βέλη της κατάρας; Αυτό παραμένει προς το παρόν μυστήριο αφού ο Κρίστοφ Πιάτεκ που αποκτήθηκε από την Τζένοα έναντι 35.000.000 ευρώ (η ακριβότερη πώληση στην ιστορία των "γκριφόνι") για να καλύψει το κενό του Ιγκουαΐν (υπέγραψε συμβόλαιο μέχρι τις 30 Ιουνίου 2023) δεν επέλεξε το Νο9, που φορούσε στους Γενοβέζους, αλλά το Νο 19!

Τυχαίο; Γνώριζε κάτι; Ό,τι και αν ισχύει από τα δύο, το σίγουρο είναι πως ο τρίτος σκόρερ της φετινής Serie A αυτή τη στιγμή με 15 γκολ (τα 13 σε 19 εμφανίσεις του με την Τζένοα) άρχισε σούπερ τη θητεία του στους "ροσονέρι" με 4 γκολ σε ισάριθμα ματς που έχει πάρει μέρος.

Σκόραρε δις στον νοκ-άουτ προημιτελικό του Coppa Italia με την Νάπολι (2-0) που έστειλε την Μίλαν στα ημιτελικά να βρει την Λάτσιο, άνοιξε λογαριασμό στο πρωτάθλημα στο 1-1 με την Ρόμα στο "Ολίμπικο", ενώ σκόραρε και στο 3-0 επί της Κάλιαρι στο "Σαν Σίρο" που επέτρεψε στην Μίλαν να βρεθεί μόνη στην 4η θέση με τη συμπλήρωση 23 αγωνιστικών.

Όλα αυτά φυσικά, χωρίς την σκιά του Νο 9 στην πλάτη, με τη βαριά αυτή φανέλα -που τείνει να γίνει στοιχειωμένη- να αναζητεί τον επόμενο γενναίο κάτοχό της...