Σοκαριστική η είδηση του θανάτου του Μίνο Ραϊόλα. Σοκαριστική και ως νέο, σοκαριστική και ως εξέλιξη, αφού αποδείχτηκε τρανταχτό, παγκόσμιο fake news. Ο ίδιος ο Ιταλό-ολλανδός φρόντισε με (σπάνιο καθ’ όλα) ποστάρισμά του στο twitter να ξεκαθαρίσει πως το μόνο πρόβλημα υγείας που έχει είναι η… τσαντίλα του, επειδή για δεύτερη φορά μέσα σε τέσσερις μήνες κοινώς τον πέθαναν.

Και φυσικά, ως συνήθως, να τρολάρει το σύμπαν, λέγοντας πως είναι ικανός – βάσει των όσων έχει διαβάσει να υφίσταται από τα διάφορα δημοσιεύματα όλο αυτό το διάστημα – να νεκρανασταίνεται.

Εφόσον λοιπόν ο ίδιος ορίζει το πλαίσιο, ανάλογο και το πνεύμα εδώ: ο Ίλον Μασκ θα πρέπει να του στείλει μια γεμάτη μηδενικά επιταγή (από αυτές που κυνηγάει και γουστάρει ο Μίνωας) για το προμοτάρισμα εκ νέου του twitter, το οποίο μετά την εξαγορά του από τον Αμερικανό μεγιστάνα είχε μετατραπεί σε πεδίο παγκόσμιας οικονομικής-κοινωνικής-πολιτικής-συνωμοσιολογικής ίντριγκας και έριδας, κάτι που μπορεί στον κόσμο των social media να είναι χρήσιμο, εν προκειμένω όμως δεν αποτυπώθηκε και στην ανταγωνιστικότητα του μέσου, το οποίο "αιμορραγεί" τις τελευταίες μέρες χάνοντας συνεχώς χρήστες.

Ανέλαβε όμως αυτή η μοναδική φιγούρα που ακούει στο όνομα Μίνο Ραϊόλα.

Κακά τα ψέματα όμως, είναι όλο αυτό το σκηνικό που δημιουργήθηκε το μεσημέρι της Πέμπτης είναι απόλυτα ταιριαστό. Με το πικάντικο, το τελείως αιρετικό και αντισυμβατικό που αποτυπώνεται ως συλλογικά αποδεκτό στάτους του κορυφαίου ατζέντη μόνο και μόνο από τη μυθική υπόσταση που του έχει αποδοθεί μέσω του τρόπου που άλλαξε με την στάση, την πολιτική, την προσέγγιση, ακόμη ακόμη και με το physique και την εκφορά του λόγου του τη football business, πως τη μονοπώλησε με το τελείως αντισυμβατικό επιχειρηματικά προφίλ του.

Αν λοιπόν κάποιος θα μπορούσε να νεκραναστηθεί μέσω του twitter, αφού πρώτα, είχε προκαλέσει παγκόσμιο σοκ ο (ηλεκτρονικός και μόνο) θάνατός του, αναγκάζοντας μέχρι και κοτζάμ Ρεάλ Μαδρίτης (καλός φίλος και συνεργάτης ο Φλορεντίνο Πέρεθ…), να σπεύσει να συλληπηθεί δημοσίως ναι, σίγουρα, ο Μίνο Ραϊόλα θα ήταν.

Η σοβαρότητα της αρρώστιας

Το αληθινό σε όλη αυτή την ιστορία είναι πως όντως ο ένας εκ των κορυφαίων ατζέντηδων του 21^ου αιώνα, αντιμετωπίζει πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας. Μέσα Ιανουαρίου ήταν όταν είχε δημοσιευτεί η εισαγωγή του σε εντατική ιταλικού νοσοκομείου. Τότε είχε γίνει λόγος για πνευμονία, η οποία και ξεπεράστηκε. Δεν ήταν έτσι. Το μυστικό, είτε για λόγους σεβασμού είτε για λόγους επαγγελματικούς, κρατήθηκε αρκετά καλά και αρκετά χρονικά, δεδομένου του για ποιον μιλάμε και ποιους εκπροσωπούσε, τη θέση είχε στην παγκόσμια ποδοσφαιρική αγορά.

Ο Ραϊόλα είναι άρρωστος. Βαριά. Το επιβεβαιώνουν πλέον μετά την γκάφα του θανατικού του ακόμη και κοντινοί του άνθρωποι. Αρρώστια τέτοια και σε σημείο του σώματος που η γιατρειά δεν ήταν εξ αρχής το πλέον πιθανό σενάριο. Ούτε καν ρεαλιστικό. Τόσο που ούτε αναστροφή πορείας μπορούσε να ελπίζει κανείς, ούτε καλά καλά ιδιαίτερη παράταση χρονική υπήρχε η ελπίδα πως θα εξασφαλίζονταν.

Ο ίδιος είχε πληροφορηθεί τη σοβαρότητα της κατάστασής του πολύ, μα πολύ νωρίτερα. Προσπαθεί με διάφορες, πανάκριβες και πρωτοποριακές θεραπείες να το αντιμετωπίσει, να το παλέψει, να κερδίσει χρόνο. Όπως αποδεικνύει το ύφος του τελευταίου του διαδικτυακού ποσταρίσματος, το καταφέρνει.

Τη σοβαρότητα της κατάστασης την γνώριζαν οι δικοί του, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού όλ’ αυτά τα χρόνια συνεργάτες του. Την γνωρίζουν οι παίκτες που εκπροσωπεί (κάποιοι έστω, λεπτομέρειες ακόμη δεν ξέρουν οι συντριπτικά περισσότεροι). Την γνωρίζουν αρκετοί από όσους τα χρόνια της παντοκρατορίας που δημιούργησε είχε συνδιαλλαγεί σε κάθε επίπεδο. Δεν άλλαξε, ή τουλάχιστον προσπαθεί να μην αλλάξει την καθημερινότητά του.

To modus operandi διατηρήθηκε αμετάβλητο. Η, καλύτερα, προσαρμοσμένο ανάλογα με τις συνθήκες και εστιασμένο στις αμεσότερες των υποχρεώσεων, στα ζητήματα που ήταν ωφελιμότερο να διευθετηθούν όσο το δυνατόν ταχύτερα. Φρόντισε λοιπόν και εξακολουθεί να επιδιώκει, αν όχι να τελειώσει τα πιο σημαντικά deals, να προσδιορίσει ένα δομημένο πλαίσιο σε μερικούς από τους πελάτες που υπό κανονικές συνθήκες, θα έβγαζε όλο το καλοκαίρι στο παλκοσένικο, γυρνώντας από πόλη σε πόλη και από ομάδα σε ομάδα προκειμένου να πάρει όσο το δυνατόν περισσότερα, όσο το δυνατόν καλύτερα.

Το έτοιμο, ασύλληπτο deal με τον Χάλαντ

Όχι πως δεν το έκανε και τώρα. Απλώς, το έκανε, το πέτυχε, με τρόπο διαφορετικό από τη βαβούρα που συνήθως γούσταρε να προκαλεί. Εδώ ο αθεόφοβος, στα (πολύ) καλά του δεν δίσταζε να προαναγγέλλει tour ανά την Ευρώπη, σε διοικητήρια clubs ώστε να διαπραγματευτεί, με ανοιχτά χαρτιά, χωρίς την παραμικρή διάθεση να κρύψει το παραμικρό, ποδοσφαιριστές που ήταν δεσμευμένοι με μακροχρόνια συμβόλαια.

Ποιος να του κάνει και να του πει τι ακριβώς;

Ο Έρλινγκ Χάλαντ λοιπόν, ένα από τα δυο-τρία πιο "καυτά" assets ειδικά της φετινής αγοράς, έχει στα χέρια του πρόταση μισού εκατομμυρίου λιρών (μεικτά πάντα) βδομαδιάτικο από τη Μάντσεστερ Σίτι, η οποία και προφανώς θα καλύψει τη ρήτρα αποδέσμευσής των 75 εκατ. ευρώ που υπάρχει στο συμβόλαιό του με την Ντόρτμουντ.

Για την εξασφαλισμένη – βάσει της εν λόγω συμφωνίας – λέγονται και ακούγονται διάφορα… μυθικά. Όλα, για το επίπεδο της μοναδικής ικανότητες του Ραϊόλα να τα φέρνει βόλτα, να προσαρμόζει, να υποχρεώνει την football business στα δικά του μέτρα και όχι να προσαρμόζεται σε αυτήν, απολύτως λογικά.

Αν λοιπόν επικυρωθεί και με υπογραφές αυτή η συμφωνία, τότε μετριοπαθώς εκτιμάται πως το συνολικό ποσό αυτής θα προσεγγίσει (μη και ξεπεράσει) τα 50 εκατ. ευρώ, μοιρασμένα σε τρεις μεριές (όπως άλλωστε προβλέφθηκε και καταμερίστηκε το αντίστοιχο ποσό μετά τη μεταγραφή του Χάλαντ στην Ντόρτμουντ): τον πατέρα του Νορβηγού φορ, τον πρώην ατζέντη του και – φυσικά – το γραφείο του ίδιου του Ραϊόλα.

Ο Γκράβενμπερχ και ο Μαζράουι

Ένας ακόμη με απόλυτα ορισμένο πλαίσιο είναι το νέο wonderkid του Άγιαξ, ο 19χρονος Ολλανδός διεθνής μέσος, Ρίαν Γκράβενμπερχ. Ο ίδιος έχει συμφωνήσει με την Μπάγερν, με απολαβές… εικοσαπλάσιες από αυτές που έχει στον "Αίαντα". Οι πρωταθλητές Γερμανίας μέχρι στιγμής προσφέρουν 17+6 εκατ. ευρώ (τα έξι σε μπόνους), οι πρωταθλητές Ολλανδίας αξιώνουν τουλάχιστον 30.

Το πάνω χέρι εδώ όμως ο ποδοσφαιριστής το έχει, αφού το συμβόλαιό του ολοκληρώνεται του χρόνου. Συνεπώς, αν ο Άγιαξ δεν ενδώσει, πολύ απλά το πιθανότερο σενάριο είναι πως θα τον χάσει του χρόνου χωρίς να καρπωθεί ευρώ. Αντίθετα, ο ποδοσφαιριστής (και το γραφείο του Ραϊόλα φυσικά φυσικά) θα κερδίσουν, και τότε, ένα ακόμη μεγαλύτερο ποσό ως προμήθεια.

Παράλληλα, εκτός του Γκράβενμπεργκ, ο Ραϊόλα είχε βγάλει στην αγορά και τον συμπαίκτη του στον Άγιαξ, τον Νουσαϊρ Μαζραουί. Με τακτική ανάλογη του Ολλανδού μέσου, αλλά… έναν χρόνο μπροστά, αφού από πέρυσι ήταν γνωστό πως δεν θα επέκτεινε το συμβόλαιό του με τον "Αίαντα". Τότε δεν συναίνεσε σε καμία πρόταση παραχώρησης γιατί ήθελε να καρπωθεί στο 100% τη δυνατότητα να διαπραγματευτεί και να συμφωνήσει ως free agent, δυνατότητα που έχει αυτό το καλοκαίρι.

Ένα ακόμη κομμάτι της μεθοδολογίας Ραϊόλα, βούτυρο στο ψωμί του, αφού την υπογραφή του Μαροκινού ακραίου μεσοαμυντικού κατάφερε να την μετατρέψει σε πολύφερνη νύφη, με τον όποιον πλειοδότη - και μιλάμε για σημαντικό πλειοδότη, με συνολικό κόστος σε μισθό και προμήθεια που θα ξεπεράσει το οκταψήφιο ποσό ετησίως – να είναι αυτός που θα την κερδίσει (Μπαρτσελόνα, Μπάγερν οι επικρατέστεροι).

Πολλά ακόμη, εμφανή τουλάχιστον, ανοιχτά μέτωπα ο Ιταλο-ολλανδός δεν έχει. Ε, και; Και πέρυσι δεν είχε ιδιαίτερα, γνωρίζοντας μάλιστα ήδη για τη σοβαρότητα της κατάστασης της υγείας τους. Ε, και; Φρόντισε να προκαλέσει τζίρο που προσέγγισε τα 200 εκατομμύρια ευρώ σε transfer fees, πάνω από 80 εκατ. ευρώ σε απολαβές για τους παίκτες που διαχειρίστηκε (ο Ντοναρούμα μόνος του αμείβεται με +12 στην Παρί) και αυτονόητα να σπάσει την κατοστάρα σε προμήθεια.

Ούτε περαστικά λοιπόν, ούτε Μίνο… Ανέστη, ούτε ρέκβιεμ, ούτε τίποτα. Μόνο ό,τι ο Ζλάταν (ο πρώτος πελάτης του Ραϊόλα, αυτός που ουσιαστικά τον έβαλε στο management) έχει πει για δαύτον: Καλά ξεμπερδέματα σε όσους τον τσαντίζουν…